คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Ep.1 - ' new life ' ( l o a d i n g . . . 1 0 0 % )
CHARACTER
ตี๋วี
“คงไม่แปลกหรอกถ้าป๊าหลงรักผมขึ้นมาจริงๆ”
ป๊าจิน
“ถ้าไม่ติดว่าเป็น ‘ลูกเลี้ยง’ ป่านนี้กูกินเรียบละ”
เพื่อนกุก
“ข้ามศพผมไปก่อนเถอะครับถ้าคิดจะจีบเพื่อนวีอ่ะนะ”
พี่จีมิน
“จะผิดมั้ยครับ ถ้าพี่จะบอกว่ารักน้องวี ♥”
พี่โฮป
“ตอนแรกกูก็กะจะเอาน้องวีอ่ะนะ แต่ตอนนี้กูชักจะสนใจน้องกุกขึ้นมาแล้วสิ”
ซูก้า
“ผมรู้จักนิสัยของเฮียจินดีครับ”
ลุงมอน
“เรียกใครลุง เดี๋ยวปั้ดตบหัวคว่ำ!”
INTRO
สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า...
ผมพึมพำอ่านป้ายใบใหญ่ที่ถูกแขวนเอาไว้หน้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ภายในจิตใจเริ่มหวาดระแวงขึ้นมานิดหน่อย ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือถูกถึงได้มาหยุดยืนอยู่ที่นี่แต่สุดท้ายสมองก็สั่งการให้ผมเดินไปกดกริ่งบ้านหลังนี้จนได้
ออด~
พอกดไปแล้วครั้งนึงผมก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อไม่มีแม้แต่เงาของใครสักคนเดินออกมาเปิดประตูให้ ผมภาวนาในใจขอให้มีใครสักคนเดินมาเปิดประตูให้
เมื่อยืนรอได้สักพักผมก็ตัดสินใจหันหลังให้กับบ้านหลังนี้ หมดกันแล้วสินะความหวังของผม...
แอด~
“นี่ เธอรึเปล่าที่กดออดเมื่อกี้น่ะ มีอะไรเหรอ”
ผมเชื่อแล้วล่ะว่าพระเจ้าน่ะมีจริง...
EP.1
‘NEW LIFE’
พ่อ...
ผมกำลังจะมีพ่อ!!
ตอนนี้ผมดีใจจนเนื้อเต้นเลยล่ะครับเพราะเมื่อไม่กี่วันก่อนผมเพิ่งได้รับรู้มาว่ามีคนรับเลี้ยงผมแล้ว และวันนี้ก็จะเป็นวันที่เขาจะมารับผม ‘แม่นม’ คนที่ดูแลผมมาตลอด 2 ปีท่านบอกว่าพ่อคนใหม่ของผมนั้นโคตรรวยเลยล่ะสามารถส่งผมเรียนจนจบได้เลย ><
...ผมเป็นเด็กกำพร้าครับแต่ไม่ใช่ตั้งแต่เกิดนะ พ่อแม่ของผมประสบอุบัติเหตุและเสียชีวิตตอนผมอายุ 10 ขวบ ตอนนั้นผมเดินเร่ร่อนไปมาข้าวปลาไม่ได้กินถึง 3 วันติดตอนแรกผมคิดว่าตัวเองจะตายแล้วซะอีก แต่เหมือนพระเจ้าช่วยให้ผมเดินมาเจอที่นี่ ‘สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า’ แม่นมรับผมเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ช่วงเวลาที่ผมอยู่ที่นี่มันมีความสุขมากๆ เลยทุกคนเข้ากับผมได้ดีส่วนแม่นมก็ดูแลและส่งผมเรียนมาตลอด แต่นึกไม่ถึงว่าระยะเวลาเพียงแค่ 2 ปีของผมมันจะสั้นขนาดนี้...ไม่ทันไรผมก็มีพ่อซะแล้ว
“วีไปได้แล้วลูก”
“ครับ”
ผมหยิบกระเป๋าเป้ที่บรรจุเสื้อผ้าไว้ข้างในขึ้นมาสะพาย แม่นมเดินนำผมออกไปที่หน้าบ้าน รถสปอร์ตหรูสีดำสนิทจอดเทียบฟุตบาทอยู่หน้าบ้าน มีชายสองคนยืนอยู่ข้างๆ รถทั้งสองใส่ชุดสูทสีดำดูเหมือนนักธุรกิจ ชายทั้งสองหันมามองผมและยิ้มให้ผมอย่างอบอุ่น
“นี่คือคนที่รับวีไปเลี้ยงนะลูก ถ้าไปอยู่กับเขาแล้วอย่าดื้อนะครับรู้มั้ย”
ผมพยักหน้าหงึกหงักแทนคำพูด
“แม่นมครับ...”
“หืม?”
“ผมรักแม่นมนะครับ”
ผมโผเข้ากอดหญิงสาวที่เลี้ยงผมมาตลอด 2 ปี แม่นมใช้มือลูบหัวผมเบาๆ ก่อนที่ผมจะผละออกมา แม่นมจูงมือผมไปหาชายทั้งสองหนึ่งในนั้นเปิดประตูรถให้ผม ผมขึ้นไปอยู่บนรถอย่างว่าง่ายก่อนที่ทั้งสองจะเดินอ้อมไปที่นั่งคนขับและที่นั่งข้างคนขับ
รถสปอร์ตกำลังเคลื่อนตัวออกไปจากบริเวณหน้าบ้าน ผมหันไปมองแม่นมจนลับสายตาแล้วหันกลับมาร้องไห้อย่างไม่รู้ตัว...
บอกผมทีนี่คือบ้านใช่มะ!!
ตอนนี้ผมมาถึงบ้านใหม่อันเป็นที่อยู่อาศัยของคุณพ่อคนใหม่เรียบร้อยแล้ว ตอนแรกก็มาอารมณ์เศร้าๆ ซึมๆ อ่ะนะแต่ตอนนี้ยิ้มแก้มแทบปริแล้วอ่ะ ><
ข้างหน้าของผมคือคฤหาสน์หลังใหญ่โต ตอนที่รถเคลื่อนตัวเข้ามาที่นี่ผมเห็นสวยดอกไม้หลากสีและสนามหญ้าขนาดใหญ่ พอรถยนต์จอดเทียบกับบันไดหน้าคฤหาสน์แล้วก็มีคนรับใช้ออกมายืนเรียงรายกันเต็มไปหมด อะไรจะอลังการขนาดนี้นะ
“มาแล้วรึ”
เสียงของชายวัยหลางคนดังขึ้นขณะที่เขากำลังจะเดินลงมาหาผม คนรับใช้ที่ยืนเรียงกันอยู่ต่างโค้งตัวให้เขาอย่างพร้อมเพรียง
“ลื้อชื่อวีสินะ”
“ครับ...คุณพ่อ”
“ฮ่ะๆ อั้วไม่ใช่พ่อของลื้อหรอก อั้วเป็นอากงน่ะส่วนพ่อของลื้อกำลังจะมา”
อะไรอั้วๆ ลื้อๆ นะ = =
ผมไม่ค่อยเข้าใจหรอกแต่ก็ทำได้แค่พูด ‘ครับ’ และพยักหน้าเท่านั้น อากงสั่งให้แม่บ้านคนหนึ่งขึ้นไปจัดเตรียมห้องผมก่อนที่เขาจะเดินนำผมเข้าไปในบ้าน พอเข้ามาถึงก็แทบจะร้องว้าวออกมาเลยทีเดียว ข้างในคฤหาสน์หลังหรูถูกตกแต่งในแนวจีนๆ นิดหน่อยแต่ก็ผสมผสานกับแนวยุโรปเข้าไปด้วย เฟอร์นิเจอร์หรูมีราคาถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ อากงพาผมเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นท่านนั่งลงที่โซฟาตัวยาวและสั่งให้ผมไปนั่งข้างๆ
“ต่อไปนี้อั้วจะเรียกลื้อว่า อาตี๋วีนะ”
“ครับ”
“แล้วลื้อต้องเรียนพ่อของลื้อว่าป๊านะรู้มั้ย”
“ครับ”
เหมือนเดิมผมไม่เข้าใจแต่ก็ตอบอากงไปแทบจะทันทีที่ท่านพูดจบ - -
“เตี่ยอั้วกลับมาแล้ว ไหนเด็กที่เตี่ยบอกจะให้อั้วเลี้ยง”
เสียงของชายหนุ่งคนหนึ่งดังขึ้นจากหน้าบ้าน อากงและผมหันไปมองต้นเสียงทันที ร่างสูงในเลื้อยืดสีขาวผูกเนกไทเหมือนชุดทำงานเดินเข้ามาภายในบ้านโดยมีชายหนุ่มในชุดสูทสีดำเดินตามมาด้วย ใบหน้าหล่อตี๋และสายตาที่เฉียงได้องศาของเขาประดับอยู่บนใบหน้าเรียวได้รูป ทรงผมแนวเกาหลีถูกเซ็ทอย่างดี รวมๆ แล้วเขาหน้าตาดีโคตรๆ เลย
อย่าบอกนะว่านี่พ่อผม
“นี่ไงอาจิน อาตี๋คนนี้แหละที่จะมาเป็นลูกลื้อ”
“ก็น่ารักดี หล่อเหมือนผมเลย”
ชายหนุ่มหรือคนที่ผมควรจะเรียกว่า ‘ป๊า’ เดินมาหยุดอยู่ข้างๆ โซฟา เขามองผมด้วยสายตาอ่อนโยนสมกับใบหน้าหล่อของเขา ผมนั่งมองอากงกับป๊าคุยกันอยู่สักพักก่อนที่แม่บ้านจะพาผมขึ้นมาชั้นสองของคฤหาสน์เพื่อพาขึ้นมาดูห้องนอน
แต่ก็แทบจะร้องว้าวลั่นบ้านอ่ะนะเพราะห้องนอนของผมแม่งโคตรใหญ่เลย!! ที่นอนขนาดคิงไซส์ถูกจัดวางไว้กลางห้อง โคมไฟระย้าบนเพดาน โต๊ะเขียนหนังสือที่จัดตั้งไว้ข้างบานกระจกหน้าต่าง ตู้หนังสือที่บรรจุหนังสือการ์ตูนไว้เต็มตู้ เครื่องเล่นเสียงและดีวีดีทีวีจอแบนอยู่ตรงปลายเตียง มีห้องน้ำและห้องแต่งตัวแยกเอาไว้กับห้องนอนอีกต่างหาก หรูกว่าโรงแรมห้าดาวอีกบ่องตง
“มีอะไรเรียกใช้ได้นะคะ”
“เอ่อ ครับ...”
แม่บ้านที่พาผมขึ้นมาบนห้องโค้งให้ผมเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป ผมรีบปิดประตูและโยนกระเป๋าไว้บนพื้นกระโดดขึ้นไปบนเตียงแสนนุ่มทันที มันนุ่มมากนุ่มจนตอนที่ผมกระโดดลงไปแล้วเด้งขึ้นมาเลยล่ะ ผมกระโดดไปมาบนเตียงหัวเราะลั่นห้องอย่างสนุกสนานจนลืมไม่รู้ตัวว่าตอนนี้มีคนยืนมองผมอยู่หน้าประตูห้อง
“สนุกมั้ยล่ะ อาตี๋”
“อ๊ะ! ป๊า”
ป๊าของผมยืนพิงกรอบประตูมองผมที่กำลังเล่นอยู่ ป๊ายิ้มปนหัวเราะเมื่อเห็นผมหน้าเหวอด้วยความตกใจ
“ลื้อชื่ออะไรนะ หวีเหรอ...”
“วีครับป๊า = =”
“อ้อ ตี๋วี”
ป๊าพูดพลางเดินเข้ามาในห้อง เขานั่งลงข้างเตียงของผมและกอดอกมองไปรอบห้อง ผมรีบคลานไปนั่งอยู่ข้างป๊าทันที
“ป๊าชื่อไรครับ”
“จิน...”
“...”
“เรียกป๊าว่า...ป๊าจิน”
LOADING 50%...
“ป๊าาาาา><”
ผมวิ่งกระโดดเข้าไปกอดร่างสูงของป๊าจินที่มารอรับผมอยู่หน้าโรงเรียน ป๊ามาในชุดสูทสีดำดังเช่นทุกวันเพราะป๊าต้องทำงานก่อนจะมารับผม อ้อ! ผมลืมบอกไปสินะว่าป๊าส่งให้ผมเรียนในโรงเรียนประถมที่แพงที่สุดของโซลแล้วน่ะ วันนี้นับเป็นหนึ่งอาทิตย์แล้วตั้งแต่เข้าเรียนมามีเพื่อนสนิทคนนึงด้วยล่ะ ผมเรียกเขาว่า ‘เพื่อนกุก’ เพราะเราสนิทกันมากแถมเพื่อนผมยังหล่อสุดๆ ไปเลย ><
“อยากกินอะไรมั้ยครับ”
“ไอติม ><”
“ไอติมเหรอ...งั้น เดี๋ยวป๊าจะพาไปกินนะครับ”
“ครับ! ><”
ผมส่งยิ้มให้ป๊าจนตาหยี ส่วนป๊าที่นั่งขับรถอยู่ก็หันมายิ้มให้ผมด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ว้าว~ป๊าหล่อโคตรๆ เลยเกิดมาไม่เคยคิดว่าจะมีป๊าหล่อขนาดนี้นะเนี่ย ><
ไม่กี่นาทีต่อมาป๊าก็จิดรถเทียบฟุตบาทหน้าร้านขายไอติมแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ กับซอยหมู่บ้าน ผมเปิดประตูลงไปแล้วยืนมองร้านที่ตกแต่งอย่างน่ารักป๊าเดินมาจูงมือผมเข้าไปนั่งข้างในร้าน พนักงานสาวสวยที่ยืมอยู่หน้าเคาท์เตอร์รวมไปถึงพวกผู้หญิงหันมามองที่ป๊าแล้วหันไปซุบซิบกันบางคนส่งยิ้มให้ป๊าเหมือนโปรยเสน่ห์ พวกเขามองไม่เห็นหัวผมเลยรึไงจำได้ว่าผมก็ไม่ได้เตี้ยเท่าไหร่หนิ = =
“จะรับอะไรดีคะ”
“เอา...”
“ช็อกโกแลตสองที่ครับ”
“ค่ะ”
เมื่อพนักงานร้านเดินมาถึงป๊าก็พูดตัดบทสั่งทันทีโดยที่ไม่ถามผมเลยสักคำ แต่อันที่จริงผมชอบช็อกโกแลตมากเลยนะ แล้วตอนนี้ผมก็อยากกินช็อกโกแลตด้วย
“ป๊าครับ รู้ได้ไงว่าผมอยากกินช็อกโกแลต”
“ป๊ารู้ใจตี๋วีทุกอย่างแหละครับ”
ไม่พูดเปล่าป๊ายื่นมือมายีหัวผมอย่างอารมณ์ดี สิ่งที่ป๊าทำมันเร็วมากแต่สิ่งที่ผมเห็นไหงกลายเป็นภาพโสลว์ได้ล่ะเนี่ย แถมหัวใจผมมันยังเต้นเป็นจังหวะแปลกๆ อีกด้วย...
“ฮ่าๆ ตี๋วีของป๊านี่ช่างน่ารักจริงจริ๊ง”
“ป๊าผมเขินนะ! >///<”
ผมเอามือปิดหน้าซ่อนแก้มที่แดงระเรื่อเอาไว้ ป๊าหัวเราะร่าที่เห็นผมทำท่าทางอย่างนั้นก่อนที่ไอติมรสช็อกโกแลตจะมาเสิร์ฟ พอแก้วไอติมวางถึงโต๊ะผมก็รีบหยิบช้อนขึ้นมาตักเข้าปากเพื่อแก้เขินทันที ผมยังคงได้ยินเสียงหัวเราะที่ดังมาจากป๊าแต่พอกินไอติมเข้าไปคำแรกความอายก็กระจายหายไป รสชาติหวานลิ้นของรสช็อกโกแลตทำให้ผมหลงใหลมันแล้วกินเข้าไปอีกคำ
“ตี๋วีทำไมถึงได้กินจนเลอะปากแบบนี้ล่ะ”
ป๊าหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดคราบช็อกโกแลตที่ติดอยู่ตรงมุมปากให้เบาๆ ผมมองท่าทีของป๊าอย่างอึ้งๆ ก็นะ เกิดมาไม่เคยมีคนทำให้ผมแบบนี้หนิเจอครั้งแรกก็ต้องใจเต้นกันบ้างแหละครับ
“ปะ...ป๊า! ทำให้ผมเขินสองครั้งแล้วนะครับ ><^^^”
“เขินอะไรเล่า พ่อคนอื่นเขาก็ทำกับลูกแบบนี้ทั้งนั้นแหละ”
“ผมไม่เคยเห็น!”
ป๊าหัวเราะร่วนอีกครั้งแล้วมองหน้าผม ตอนนี้หน้าผมแดงใหญ่แล้ว >< ทำไงดีๆๆ ...
ผมหลบตาป๊าแล้วนั่งกินไอติมต่อทำทีเหมือนไม่สนใจทั้งๆ ที่ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ยยยยยยยยย
“จะเอาอีกถ้วยมั้ย”ป๊าถามพลางมองไปในถ้วยไอติมของผม ผมกินมันจนไม่เหลือเศษเลยล่ะครับ (ก็บอกแล้วไงว่าชอบกินไอติม)
“ไม่ครับ ผมอิ่ม”
“งั้นกลับบ้านกันเถอะครับ”
ป๊าลุกขึ้นเป็นคนแรกและยื่นมือมาทางผม ผมจับมือป๊าไว้ในขณะที่ป๊าควักกระเป๋าตังแล้ววางเงินไว้บนโต๊ะ ป๊าพาผมออกมาขึ้นรถและขับกลับบ้านทันที
ระหว่างทางป๊าเปิดเพลงแล้วก็ฮัมเพลงตามไปด้วยผมแอบหันมองเสี้ยวหน้าของป๊าที่ช่างหล่อเหลาตอนที่แสงแดดส่องกระทบใบหน้า อะไรอีกวะเนี่ยหัวใจผมเต้นแรงอีกแล้วอ่ะ T^T ผมกลัวนะ...
พอถึงบ้านผมก็ขอแยกขึ้นห้องโดยที่ปฏิเสธการกินข้าวเย็นที่พร้อมหน้าพร้อมตา ผมเชื่อว่าอากงต้องห่วงผมแน่ส่วนป๊าก็ต้องงงๆ บ้างล่ะ แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ผมหลบหน้าป๊าได้ ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรกันแน่ที่รู้ๆ หัวใจมันจะเต้นแรงตลอดเวลาอยู่ใกล้ป๊า
ก๊อกๆๆ
“ใครครับ”
“ป๊าเอง”
ผมเดินไปเปิดประตูห้องนอนให้ผู้ที่มาเยือน ป๊าอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวในมือของป๊าถือแก้วนมสดอุ่นๆ อยู่ ป๊ายื่นมาข้างหน้าเพื่อให้ผมรับและดื่มมัน
“เห็นไม่ได้กินข้าวเย็นป๊ากลัวตี๋วีจะหิว”
“อะ...ขอบคุณครับ”
ผมรับแก้วนมแล้วกลั้นใจดื่มจนหมดปกติผมไม่ชอบกินนมสดและจะอ้วกตลอดเวลากินมันเข้าไป แต่คราวนี้ป๊าเป็นคนเอามาให้แถมยังนำมาเพราะความห่วงอีกต่างหากผมเกรงใจจึงรีบดื่มมัน
พอกลืนนมเข้าคอหมดทุดหยดแล้วก็ยื่นแก้วนมคืนให้ป๊า
“หลับฝันดีนะครับ จุ๊บ! ^3^”
“O////O”
ผมยืนตาค้างอยู่หน้าห้องหลังจากที่จู่ๆ ป๊าก็เอามือเสยผมหน้าของผมออกแล้วโน้มตัวเข้ามาจูบหน้าผากผมทีนึง ให้ตายเถอะ! หน้าผมแดงไปหมดแล้วแถมตัวยังเซไปชนประตูอีกต่างหาก แทนที่ป๊าจะเข้ามาช่วยจับตัวผมไว้ป๊ากลับเดินเข้าห้องตัวปลิวหน้าตาเฉยซะงั้น –“–
ผมเรียกสติกลับเข้าตัวแล้วเดินเข้าห้องไปอย่างใจลอย ป๊าทำกับผมแบบนั้นแล้วคืนนี้ผมจะนอนหลับมั้ยเนี่ยยยยยย TT^TT
“เพื่อนกุกกกก ><”
“ตี๋วี~~~~”
ผมวิ่งไปตามทางเดินของตึกแล้วสวมกอดกับเพื่อนรักคนสนิท เพื่อนกุกน่ะครับ...
ผมกับเพื่อนกุกกอดคอพากันเดินเข้าโฮมรูมกลับไปยังที่นั่งของตัวเองที่เราสองคนเลือกนั่งติดกัน วันนี้ผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานและเมื่อคืนให้เพื่อนกุกฟังจนจบและยังเล่าเรื่องอาการแปลกๆ ของความรู้สึกของผมให้เขาฟังอีกต่างหาก
“หัวใจเต้นแรงเวลาอยู่ใกล้ป๊าของนายงั้นเหรอ”
“ใช่”
“อืม...”
“....”
“ฉันว่านายชอบป๊าของนายเข้าแล้วล่ะ”
“ห๊ะ!!!”
ผมตกใจสุดขีดเมื่อเพื่อนกุกพูดจบ มันจะบ้าไปแล้วเป็นไปไม่ได้เลยที่ผมจะชอบป๊าของตัวเอง! ก็แค่หัวใจเต้นแรงเวลาอยู่ใกล้ ชอบแอบมองป๊าเวลาป๊าเผลอแล้วก็ชอบแก้มแดงเวลาป๊าทำท่าทางแลดูอบอุ่นให้อีกด้วย ก็แค่นั้นเอง...
“แต่เค้าว่ากันว่าถ้าเราหัวใจเต้นแรงกับใครแปลว่าเราชอบคนนั้น”
“เป็นไปไม่ได้น่า O-O”
“มันเป็นไปแล้วตี๋วี...”
“T^T”
“อย่าเพิ่งเบะดิ ความรักมันเป็นเรื่องธรรมดา...”
“...”
“แม้แต่กับผู้ชายด้วยกันอ่ะนะ ฮิฮิ”
ให้ตายเถอะ! โรบิ้นนนนนนน TT^TT
LOADING 100%...
TALK-
มาอัพให้ครบร้อยแล้ววววว ><
น้องวีตอนเด็กน่ารักมากกกกกกกก
แต่ตอนโตมานี่ไม่อยากจิพูด - -
ขอบคุณที่ติดตามฟิคเรื่องนี้นะคะ
รักคนเม้นท์กับ ฟค. เรื่องนี้ที่ซู้ดดดดด
บอกไว้นิดว่าอีพีหน้านุ้งวีแสบมาก
จะเป็นยังไงต้องติดตามนะคะ ^^
O W E N TM.
ความคิดเห็น