คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 。 Just so you know - f i v e
。 Just so you know แค่รู้ว่ารัก :: - chanbaek
#จซยนครวร
ตอนที่ 5 ♥
P a r t : K y u n g s o o
‘ ติ๊ด ติ๊ด.....ติ๊ด ติ๊ด ‘
คนตัวเล็กเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุกและลุกขึ้นนั่งบนเตียงก่อนจะขยี้ตาตัวเอง ดวงตากลมโตมองไปยังแสงอาทิตย์ที่เล็ดรอดออกมาจากหน้าต่าง
ผมเอื้อมมือไปหยิบนาฬิกามาดูอีกทีก็พบว่านี่มัน 6 โมงเช้าแล้วผมต้องรีบไปทำอาหารเช้าให้พี่แบคฮยอนกิน อ่า...มีพี่ชานยอลเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคนด้วยนี่นา ผมรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปอาบน้ำ
ว่าแต่….ใครเข้าห้องน้ำอยู่น่ะ
เนื่องจากบ้านผมมีห้องน้ำห้องเดียวครับ อยู่ตรงข้ามกับห้องผมกับห้องพี่แบคฮยอน ผมใช้ห้องน้ำกับพี่แบคยอนแค่สองคน ผมเป็นคนตื่นเช้าดังนั้นผมก็จะเป็นคนอาบน้ำก่อนพี่แบคฮยอนเสมอ
“ อ้าว คยองซู... “ ประตูห้องน้ำเปิดออกก่อนจะมีคนเดินออกมา
“ อ้าว อรุณสวัสดิ์ครับ พี่ชานยอล “
“ Good morning “
“ ทำไมพี่ชานยอลตื่นเช้าจัง “
“ คือพี่ยังหลงเวลาที่อเมริกาอยู่น่ะ นอนไม่ค่อยหลับ แล้ว...คยองซูจะใช้ห้องน้ำต่อหรอ “
“ อ่า...ใช่ครับ “
“ งั้นพี่ไปก่อนนะ “ พี่ชานยอลว่าก่อนยิ้มให้ตามฉบับพี่แก
“ ครับ “ ผมตอบคนตรงหน้าก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
พอผมอาบน้ำเสร็จผมต้องลงไปทำอาหารเช้าให้คุณน้า พี่แบคฮยอนและพี่ชานยอล
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกซะด้วยสิ ผมต้องไปโรงเรียนแต่เช้า
“ คุณน้าครับ คยองทำอาหารเช้าเสร็จแล้วน้า งั้นคยองไปก่อนนะครับ“
“ อ้าว คยองซูไม่อยู่ทานอาหารเช้ากับชานยอล แบคฮยอนก่อนล่ะ “ คุณน้าหันมาถามด้วยความแปลกใจ
“ ไม่ครับ วันนี้คยองต้องรีบไปโรงเรียน คยองไปก่อนนะครับ “
“ จ้า เดินทางดีๆล่ะ “
“ ครับ คุณน้า “
ผมตอบกลับไปพลางโค้งตัวเล็กน้อยให้คุณน้าก่อนหยิบกระเป๋านักเรียนแล้วเดินออกมาจากบ้าน
ผมเดินไปตามทางเดินถนนไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อนนัก ยังไงซะ ผมก็ไปโรงเรียนเช้าอยู่ดี
ผมเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ผมตื่นเต้นกับการเปิดเทอมครั้งนี้ เพราะผมขึ้นม.ปลายแล้ว
ขอให้วันเปิดเทอม ม.ปลายวันแรกนี้มีแต่เรื่องดีๆด้วยเถอะ
“ อ้ะ !!!!!!!!!!!! “
ผมเดินชนกับคนหนึ่งเข้าอย่างจัง กระเป๋าผมหล่นลงพื้น ผมก้มมองหนังสือในกระเป๋าที่ไหลออกมาจากกระเป๋า ให้ตายเหอะวันเปิดเทอมวันแรกก็เริ่มซวยแล้ว เพราะผมมัวแต่เดินเหม่อลอย
“ ขอโทษนะครับ “
ผมรีบก้มหน้าโค้งขอโทษคนตรงหน้าก่อนจะก้มลงไปเก็บหนังสือที่ไหลออกมาจากกระเป๋า แต่แล้วคนตรงหน้าก็เอื้อมมือเข้ามาช่วยผมเก็บหนังสือ
“ มานี่มา ฉันช่วย “
“ อ้ะ ไม่เป็นไรครับ ผมเก็บเองได้ “
ถึงแม้ผมจะพูดอย่างนั้นก็เหอะ แต่เขาก็ยังช่วยผมเก็บอยู่ดี พี่เขาใจดีจริงๆเลย พอเก็บเสร็จผมก็ยืนขึ้นและไม่ลืมที่จะกล่าวขอโทษและขอบคุณคนตรงหน้า
“ นี่นายอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันเลยนิ “
หือ....เขารู้ได้ไง อ๋อ....เพราะชุดยูนิฟอร์มนักเรียนที่เหมือนกันนั่นเอง
“ อา...ใช่ครับ “
“ นายชื่อไร อยู่ชั้นอะไร “ คนตัวสูงตรงหน้าถาม
“ โด คยองซู ม.4 ห้อง A ครับ “
“ ฉัน คิม จงอิน เรียกฉันว่าจงอินเฉยๆก็ได้ อยู่ม.5 ห้อง A ยินดีที่ได้รู้จักนะ “
“ ม.5 ห้อง A ? “
ผมทวนชั้นห้องอีกครั้ง นั่นมันห้องเดียวกับพี่แบคฮยอนนี่นา งั้นแสดงว่าเขาต้องรู้จักกับ
พี่แบคฮยอนน่ะสิ
“งั้นแสดงว่าก็อยู่ห้องเดียวกับพี่แบคฮยอนน่ะสิ “
.” อ่า...ใช่ นายรู้จักแบคฮยอนด้วยหรอ “
“ รู้จักสิ อ๊ะ....นั่นไงพูดถึงก็มาเลย “
ผมเห็นพี่ชานยอลวิ่งนำมาก่อนแล้วมีพี่แบคฮยอนวิ่งตามหลังมาอย่างหอบๆเหนื่อยๆ
ผมตอบจงอินไปก่อนจะหันมาเรียกพี่แบคฮยอนที่กำลังจะวิ่งผ่านผมไป
“ พี่แบคฮยอน!!! “
พี่แบคฮยอนหันมามองผมดูเหนื่อยๆแล้วก็ทำหน้าอึ้งๆราวกับเห็นผีอย่างงั้นล่ะ
ทำไมอ่ะ บนตัวผมมีอะไรผิดปกติงั้นหรอ
หรือหน้าผมมันผิดปกติล่ะเนี่ย
ผมขมวดคิ้วมุ่นมองพี่แบคฮยอน
สักพักพี่ชานยอลก็วิ่งกลับมาหาพี่แบคฮยอน แล้วพี่แบคฮยอนก็เดินไปกับพี่ชานยอล
พี่เขาไม่เห็นผมหรอ ทำไมไม่เดินมาหาผมล่ะ ผมยืนงุนงงอยู่สักพักก่อนจะหันไปยิ้มแหยให้กับคนข้างๆ
“ เอ่อ...งั้นคยองไปก่อนนะครับ “
“ ไปโรงเรียนหรอ “ ผมพยักหน้าตอบกลับไปเป็นคำตอบ
“ งั้นเดินไปโรงเรียนด้วยกันเถอะ “ จงอินเสนอ
ผมยังไม่ทันได้พูดอะไร จงอินก็จับมือผมแล้วก็เดินไป
เราจับมือเดินไปโรงเรียน....ด้วยกัน
พอเดินมาถึงหน้าโรงเรียนกลับเป็นผมที่เดินเข้ามาในโรงเรียนคนเดียว จงอินไม่ได้มาด้วย
พี่เขาไปไหนกัน ผมจำได้แค่ว่า พี่เค้าเดินมาถึงหน้าประตู หันมายิ้มให้ผมก่อนบอกแค่ว่า “พี่ไปก่อนนะ”
เอ๋ พี่เค้าหนีเรียนหรอกเหรอเนี่ย
ผมสะบัดหัวเบาๆ ก่อนเดินเข้าห้องเรียน
“ อ้าว คยองซูมาแล้ว “ ลู่หานพูดขึ้นเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในห้อง ผมพยักหน้าพร้อมยิ้มตอบกลับไป
“ ปิดเทอมตั้งนาน ฉันล่ะคิดถึงนายจริงๆ คยองซู “ เพื่อนซี้ผมว่า ก่อนเดินมากอดคอ
“ ฉันก็คิดถึงนายเหมือนกัน ลู่หาน “ ผมตอบ คลี่ยิ้มเล็กน้อย
“ นี่คยองซู...เมื่อกี้ก่อนที่ฉันเดินเข้าห้องเรียน ฉันเห็นผู้ชายคนนึง “
“ แล้วนายทำไมหรอ อย่าบอกนะว่า... “ ผมทำหน้าตกใจ อย่าบอกนะว่าลู่หานปิ๊งผู้ชายคนนั้นหรอ
“ อือ... ฉันคิดว่าฉันชอบเขาแล้วล่ะ “ ลู่หานตอบพลางก้มหน้าอย่างเขินอาย
“ หือ นี่นายมีคนที่ชอบแล้วหรอ แล้วคนนั้นชื่ออะไร “
“ ฉันเห็นเขาเดินเข้าห้อง ม.5 ห้องA
ฉันดูจากเข็มกลัดชื่อที่หน้าอกเขาแล้ว ผู้ชายคนนั้นชื่อ โอ เซฮุน ล่ะ “
“ ม.5 ห้องA นั่นมันห้องเดียวกับพี่แบคฮยอนนิ “ ผมเลิกคิ้ว มองคนตรงหน้าที่ยิ้มกว้างทันทีที่ได้ยิน
“ เหย จริงหรอ อยู่ห้องเดียวกับพี่ชายนายจริงหรอ งั้นฉันขอให้พี่แบคฮยอนช่วยฉันหน่อยได้ไหม “
“ อื้อ ได้สิ “ ผมพยักหน้ารับ
“ จริงหรอ? คยองซูฉันขอบคุณนายมากนะ อ้า....ฉันมีความสุขจังเลย “
เป็นเพื่อนซี้กันแท้ๆเลย ไม่เห็นต้องขอบคุณกันนี่นา..
ผมอมยิ้มเล็กน้อย
วันนี้ต้องเป็นวันที่ดี..
อย่างน้อยผมก็เชื่อแบบนั้น
จะได้มีกำลังใจอัพตอนต่อไป
บางทียอดวิว ยอดแฟนพันธุ์แท้ขึ้น
แต่ยอดเม้นมันน้อย ใจมันหดหู่น้า 55555
#จซยนครวร
twitter : nzkumaaugust
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น