คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 。 Just so you know - t w o
。 Just so you know แค่รู้ว่ารัก :: - chanbaek
#จซยนครวร
ตอนที่ 2 ♥
P a r t : B a e k h y u n
" จงอิน "
ชานยอลก้มลงมากระซิบข้างหูผมเบาๆ
" ... "
จงอิน งั้นหรอ....หมอนั่นรู้จักจงอินได้ยังไงกัน
" จงอิน เมื่อเช้านี้........
ที่นายพูดตอนมีคนโทรมา.......
นั่นชื่อแฟนนายหรอ "
โอ้ยยยย หมอนี่จะรื้อฟื้นทำไมนะ ผมอุตส่าห์จะให้ลืมๆไป
" ใช่ นั่นแฟนฉัน " ผมตอบอีกคนเสียงเรียบ
" ห้ะ นายมีแฟนด้วยหรอคนเซ่ออย่างนายนี่นะ "
" ใช่ แล้วนายก็ลุกออกไปได้แล้ว มันหนัก "
หมอนั่นระเบิดหัวเราะออกมาไม่ยั้งก่อนลุกออกไป
" อื้ม "
ทำไมหรอ คนเซ่ออย่างผมมันมีแฟนไม่ได้หรือไงกัน ยิ่งคิดแล้วก็ยิ่งเจ็บ
ที่จริงแล้วผมเลิกกับจงอินเพราะเหตุผลนั้น ผมเงียบทันทีเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อเช้า
" ไหงทำหน้าเศร้าขนาดนั้นล่ะ " ชานยอลพูด พลางเลิกคิ้วขึ้นสูง
" ฉันเปล่าเศร้าสักหน่อย " ผมตอบส่งๆ
" ทะเลาะกับแฟนล่ะสิ "
ทำไมนายไม่อยู่นิ่งๆแล้วสงบปากสงบคำสักหน่อยล่ะ
ผมเงยหน้าขึ้นมองมัน มันยังคงยิ้มเหรอหราตามแบบที่มันชอบทำ
" ก็ไม่เชิงทะเลาะ แต่....ฉันเลิ "
ก้อก ก้อก !!
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ คยองซูที่เพิ่งเคาะประตูเสร็จ ก็โผล่หน้าเข้ามายิ้มให้พวกผมสองคน
" อ้าว พี่ชานยอล อยู่กับพี่แบคฮยอนนี่เอง
ไปกินอาหารกันเร็ว คยองซูทำอาหารเสร็จแล้วน้า "
ผมพยักหน้าเบาๆ ก่อนเดินตามน้องชายลงไปข้างล่าง โดยมีชานยอลเดินตามมาอีกที
" เดี๋ยวคุณน้าก็กลับแล้วล่ะ " คยองซูว่าขณะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ในห้องครัว
" ท่าทางนายจะทำอาหารเก่งมากเลยนะเนี่ย แถมดูไม่เซ่อเหมือนใครบางคนด้วย "
แน่ะ ดูมัน นี่ผมนั่งนิ่งๆอยู่เฉยๆแล้วนะเนี่ย นายจะกัดฉันหาอะไรไม่ทราบห๊ะไอ้สูง
"นี่นายว่าใคร?!!" ผมตะคอกเสียงถาม รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยเหมือนกัน
"ก็คนแถวนี้ล่ะ" มันตอบกวนๆพลางเล่นหูเล่นตา
"นี่นายหมายถึงฉันหรอ " ผมถาม
"ไม่ใช่นายแล้วฉันจะหมายถึงใครละ" มันทำหน้าล้อเลียนใส่
" นี่นาย!! "
" เด็กๆแม่กลับมาแล้วจ้า เอะอะอะไรกันเสียงดังไปถึงหน้าบ้านเลย "
หญิงสาววัยกลางคนเดินเข้ามาในบ้านทำให้ทุกคนในห้องครัวต่างพากันเงียบ แล้วหันไปมองเป็นตาเดียวกัน
" แหม ตกใจในความสวยของแม่เหรอจ๊ะ " คนเป็นแม่พูดหยอกพลางหัวเราะคิกคัก
" แล้วนี่ชานยอลเอาของขึ้นห้องยังจ๊ะ "
" เรียบร้อยแล้วครับคุณน้า " ชานยอลตอบหญิงสาววัยกลางคนทันทีที่ถาม
" ดีมากจ๊ะ แล้วรู้จักกับแบคฮยอน คยองซูยังจ๊ะ
แบคฮยอนคือลูกชายของน้าอยู่ชั้น ม.5 ชั้นเดียวกับชานยอลนะ
แล้วก็คยองซูคือ หลานของน้า เป็นญาติกับแบคฮยอนเค้า ขึ้นชั้น ม.4 จ๊ะ "
แม่ผมพูดพรางเอามือมาแตะที่บ่าทั้งผมและของคยองซู
" อ้อ พรุ่งนี้วันอาทิตย์ เด็กๆตื่นกันเช้าๆล่ะ "
" วันอาทิตย์? " ผมทวนคำ
" มันเป็นวันหยุดนี่ครับแม่ ทำไมผมจะต้องตื่นเช้าด้วย "
" แหมเจ้าลูกคนนี้ ปิดเทอมจนลืมวันเปิดเรียนเลยหรอ
วันจันทร์โรงเรียนเปิดนะ พรุ่งนี้ต้องรีบไปซื้อชุดนักเรียนม.ปลาย
ให้คยองซูและชานยอลด้วย " แม่พูด ก่อนหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
" นี่นาย โรงเรียนนี้ต้องใส่ชุดนักเรียนด้วยหรอ "
นายนั่นทำหน้าเบ้ใส่ผม สงสัยตอนเรียนที่อเมริกานายคงไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนแน่เลย ไม่งั้นคงไม่ทำหน้าอย่างงี้หรอก
" ก็ใช่น่ะสิ ใส่ชุดไปรเวทไปโรงเรียนเหมือนที่อเมริกาไม่ได้หรอก"
Sunday 8.30 am.
ก้อกๆๆๆ!! ปัง!!
" ตื่นได้แล้ว!! "
นายนั่นเปิดประตูเข้ามาในห้องผมอย่างถือวิสาสะแล้วเดินมาเปิดผ้าม่านออก แสงสว่างจากดวงอาทิตย์ข้างนอกเล็ดลอดเข้ามาทางหน้าต่างในห้อง
" ขออีก 5 นาที " ผมตอบเสียงเรียบ ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมโปรง
" ไม่ได้น่า แม่นายรออยู่นะ ตื่นเดี๋ยวนี้ "
"อีก 5 นาที"
" ไม่ได้ "
" ... "
โอ้ยยยยย!!!!
ผมร้องลั่นห้อง เพราะจู่ๆเจ้าคนตัวโตก็ทิ้งตัวลงมานอนทับ
" ไอ้บ้า ลุกไปเลยนะ "
" แล้วจะตื่นได้ยัง "
" ตื่นแล้วๆๆๆ ตื่นก็ได้!! "
" คนอะไรเซ่อไม่พอยังขี้เซาอีก "
" นี่นายเป็นแม่ฉันหรือไง ไปรอฉันข้างล่างเลย " มันยิ้มกว้างให้ ก่อนยันตัวขึ้น
" เร็วๆเข้าล่ะ "
ผมยักไหล่ ก่อนลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป
" เดี๋ยว..... "
" อะไรอีกล่ะ? "
" นี่นายเข้าห้องน้ำไม่ใช้ผ้าเช็ดตัวหรือไง "
หมอนั่นพูดเสร็จแล้วโยนผ้าเช็ดตัวส่งมาให้ผม
" เออ ลืมเลยแหะ " ผมกลอกตา ถอนหายใจกับความเซ่อของตัวเอง
" เห้ออออ....คนอะไรเซ่อไม่พอจะอาบน้ำยังลืมผ้าเช็ดตัวอีก "
" นี่นายว่าใคร "
" ป๊าววววววววววววววววว " มันตอบเสียงสูง
ไอ้เสียงสูงปรี๊ดแบบนั้นใครมันจะไปเชื่อลงกันล่ะไอ้บ้า....
" แบคฮยอน เสร็จหรือยังลูก "
" เสร็จแล้วครับ "
" งั้นขึ้นรถกันเถอะจ๊ะ "
แม่ผมพูดก่อนที่จะเดินออกจากบ้านแล้วขึ้นรถ ผมเปิดประตูรถแล้วนั่งที่นั่งข้างคนขับ ที่ประจำของผม
" แบคฮยอนลูกต้องไปนั่งกับชานยอลด้านหลังนะจ๊ะ
คยองซูมานั่งข้างหน้ากับน้ามา "
" เอ่อ...ครับคุณน้า " คยองซูตอบกลับไป พลางมองหน้าผมกับแม่ผมอย่างงุนงง
อะไรกันพอมีนายนั่นมาผมก็ต้องไปนั่งข้างหลังเลยหรอ แถมยังต้องไปนั่งกับนายนั่นอีก
น่าหงุดหงิดชะมัด
" ดูนั่นสิ "
คนตัวสูงพูดขึ้นพลางชี้นิ้วไปที่กระจก คนตัวเล็กที่นั่งเหม่อลอยอยู่มองออกไปยังนอกกระจกรถ เมฆสีขาวเหมือนปุยนุ่นลอยอยู่บนอากาศตัดกับท้องฟ้าสีฟ้าได้อย่างลงตัว
คนตัวเล็กยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวแต่แล้วรอยยิ้มนั้นก็ต้องหุบลงเมื่อเจอร่างของใครบางคนกำลังเดินอยู่บนทางเท้า
" จงอิน "
" เมื่อกี้นายพูดว่าไรนะ " ชานยอลหันมามองผม
" ป....เปล่า ไม่มีอะไร " ผมส่ายหน้าเบาๆ
เมื่อกี้ผมเห็นจงอินจริงๆนั่นล่ะ ไม่มีทางตาฝาดหรอก
" นายแน่ใจนะ " คนที่นั่งข้างกายถามย้ำ
" แหงอยู่แล้ว " ผมย้ำ ก่อนกลับมานั่งเงียบๆอีกครั้ง
ถ้าพรุ่งนี้...
ถ้าพรุ่งนี้ผมต้องเจอกับจงอิน
ผมจะต้องทำยังไง
ผมจะทำยังไงดี
ผมจะวางตัวยังไง
กลับไปเป็นเพื่อนหรอ
คงต้องใช้เวลานานน่าดู.....
" เห้ออ.... "
ผมถอนหายใจยาวเหยียด ยิ่งคิดก็ยิ่งลำบากใจ พรุ่งนี้เปิดเรียนผมควรทำตัวยังไงดีล่ะเมื่อเจอหน้าจงอิน ผมควรเข้าไปทักเขาไหม หรือควรทำตัวนิ่งๆเหมือนไม่รู้จักเขาดี...
" เห้ออ....เขาว่ากันว่าถ้าถอนหายใจชีวิตคนเราจะสั้นลงนะ "
นายนั่นพูดขึ้นหลังจากที่เห็นผมถอนหายใจอย่างยาวเหยียด อะไรกันอย่างงั้นผมก็ถอนหายใจไม่ได้เลยล่ะสิ โลกนี้ช่างอยู่ยากเหลือเกิน
" แล้วนายถอนหายใจทำไมล่ะ "
" ก็คนข้างๆฉันมีเรื่องลำบากใจ จะให้ฉันหัวเราะหรอ "
เอ๊ะ...คนข้างๆที่หมอนั่นว่า....นี่คือผมหรอ ผมมองหน้าหมอนั่นอย่างงงๆ แต่หมอนั่นกลับแค่มองหน้าผมแล้วเหม่อลอยไปที่กระจกรถ
" เด็กๆถึงแล้วจ๊ะ "
หญิงสาววัยกลางคนพูดขึ้นก่อนที่จะเปิดประตูรถเดินออกไป
" สวัสดีค่า ยินดีต้อนรับค่า "
พนักงานร้านเสื้อกล่าวยินดีต้อนรับ
" อ๊ะ คยองซู ขึ้นชั้นม.4แล้วหนิ จะได้ใส่ชุดม.ปลายเหมือนพี่ๆแล้ว
น้าอยากเห็นจังเลย คงจะน่ารักน่าดู "
" ฮ่าๆๆๆๆ ครับคุณน้า "
คยองซูยกมือขึ้นเกาท้ายทอยแก้เขิน
" เอ่อ ดิฉันขอดูชุดนักเรียนม.ปลายหน่อยค่ะ ขอไซส์เล็กนะคะ " แม่ผมหันไปพูดกับพนักงานในร้าน
" สักครู่นะคะ นี่ค่ะ "
" ขอบคุณค่ะ "
แม่ผมตอบก่อนที่จะหยิบเสื้อที่พนักงานหยิบมาให้มาทาบไว้ที่ตัวคยองซูก่อนยิ้มออกมาเล็กน้อย
ผมยืนดูคยองซูลองเสื้ออยู่ด้านหลังกับชานยอล คยองซูใส่ชุดม.ปลายแล้วดูน่ารักมากจริงๆครับ ดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแต่ก็ยังมีความใสบริสุทธิ์อยู่ด้วย
" แบคฮยอน ลูกมายืนดูแม่เลือกเสื้อให้คยองซูทำไมล่ะ
พาชานยอลไปเลือกเสื้อสิลูก "
" ห้ะ..ผมเนี่ยนะ? " ผมถามย้ำพลางยกนิ้วขึ้นชี้ตัวเองเพื่อให้แน่ใจ
" ใช่แล้ว พาชานยอลไปเลือกเสื้อเดี๋ยวนี้ "
" ค้าบบบ คุณแม่ "
ผมเดินหันหลังกลับมองหน้านายนั่นแล้วทำหน้าบูดเบี้ยว นายนั่นมองหน้าผมแล้วยิ้มกริ่มพลางยักคิ้วตอบ คนอะไรกวนชะมัด
" ทางนี้ " ผมพูดก่อนจะเดินนำหมอนั่นไป
" นี่นายใส่เสื้อไซส์อะไร "
" I don’t know "
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผมรีบหันหลังมองหาต้นตอเสียงกรี๊ด
แต่พอหันไปก็พบว่า มีพนักงานผู้หญิง 3 คนยืนกรี๊ดคนที่อยู่ข้างๆผมอย่างกับเจอดาราดังอย่างงั้นแหละ
ให้ตายเหอะผมก็นึกว่ามีคนได้รับบาดเจ็บ ที่แท้ก็มากรี๊ดไอ้หูกางนี่ นายนี่เสน่ห์แรงชะมัด ผมก็ไม่เห็นว่านายนั่นจะหล่อตรงไหน สูงก็สูงไป หูก็กางไป (หรออออออออ)
" เอ่อ....ม ม ไม่ทราบว่าคุณใส่....ช ช ชุดนักเรียนไซส์ไหนหรอคะ
ห ห ให้ดิฉันช่วยหาไซส์ให้ไหมคะ "
พนักงานหญิงสาวเดินเข้ามาถามหมอนั่น
ผมเหลือบมองพนักงานสาวพลางถอนหายใจอีกรอบ
แม่นี่คิดจะกินเด็กม.ปลายหรือไงกัน
" ไม่เป็นไรครับ ผมให้แฟนผมเลือกให้ดีกว่า "
ผมที่กำลังเลือกเสื้ออยู่ก็ต้องหันขวับมองหมอนั่นตาค้าง เมื่อได้ยินสิ่งที่นายนั่นพูด
‘ แฟน ‘
แฟนหรอ???? ใครแฟนนายไม่ทราบ !!!!!!!!!!!
พนักงานหญิงสาวมองหน้าผมแล้วเบ้ปากใส่ ทำหน้าเหวี่ยงๆเหมือนเจอศัตรูตัวเป้งเข้าให้ ก่อนเดินสะบัดตัวออกไป
" นี่นาย ใครแฟนนายไม่ทราบ!!!! “ ผมหันไปโวยวายใส่คนตัวสูงข้างๆ
" นายอย่าเข้าใจผิดสิ ฉันแค่รำคาญพวกนั้นน่ะ เลยพูดไปงั้นล่ะ
ใครเขาอยากเป็นแฟนนายกันล่ะ " หมอนั่นยักไหล่อย่างไม่ยี่หระนัก
" แล้วไป " ผมตอบกลับไปพลางเลือกเสื้อผ้าให้หมอนั่นต่อ
" หรือนายอยากเป็นแฟนกับฉันจริงๆล่ะ "
หมอนั่นก้มหน้าลงมาก่อนเข้ามากระซิบที่ข้างหู
" เหอะๆ ฝันไปเถอะ " ผมหันตอบกลับไปพลางหยิบเสื้อออกมาทาบบนตัวของหมอนั่น
" ลองไปใส่ดูสิ "
" เฮ้ มันจะไม่เล็กไปหน่อยหรอ "
" เออ ลองไปใส่ก่อนเถอะน่า " ผมตอบก่อนที่จะดันตัวหมอนั่นไปที่ห้องลองชุด
ผมนั่งรอหมอนั่นเปลี่ยนชุดสักพัก ผมมองไปรอบๆร้านก็พบพนักงานหญิงสาวคนที่กรี๊ดชานยอลเมื่อกี้กำลังมองผมอยู่ พอผมมองกลับไปเขาก็ทำหน้าเหวี่ยงๆใส่แล้วเดินหนีไปอีกรอบ
ตอนนี้คนอื่นมองว่าผมเป็นแฟนกับหมอนั่นหรอ ผมควรดีใจหรือเสียใจดีล่ะ
" เสร็จแล้ว "
" ไหนดูสิ๊ "
ผมเดินเข้าไปแล้วจับเสื้อหมอนั่นดู
พอดีกับตัวเป๊ะเลยแหะ สายตาผมนี่ดีจริงๆ
" หล่ออ่ะดิ " หมอนั่นพูดขึ้นแล้วยิ้มแบบกวนๆ
" ทำไมชอบหลอกตัวเอง เลิกหลอกตัวเองซะ
แล้วเดินไปให้แม่ฉันดูเหอะ "
ผมตอบกลับไปก่อนที่จะเดินไปหาแม่
" ว้าววววววว ชานยอลหล่อจังเลยลูก " ชานยอลยิ้มตอบ
ห้ะ แม่ผมใช้อะไรมองว่านายนั่นหล่อ
อืม....แต่จะว่าไปนายนั่นใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนผมแล้วก็เข้ากันดีนะ
ดูเหมือนจะเพิ่มราศีให้กับชุดนักเรียนโรงเรียนผมมากขึ้นด้วยซ้ำ
จะได้มีกำลังใจอัพตอนต่อไป
บางทียอดวิว ยอดแฟนพันธุ์แท้ขึ้น
แต่ยอดเม้นมันน้อย ใจมันหดหู่น้า 55555
#จซยนครวร
twitter : nzkumaaugust
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น