ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {fic exo} :: Just so you know แค่รู้ว่ารัก :: chanbaek

    ลำดับตอนที่ #3 : 。 Just so you know - t w o

    • อัปเดตล่าสุด 28 ก.ย. 56


     

     

      Just so you know   แค่รู้ว่ารัก  :: - chanbaek

     

     

     

     

    #จซยนครวร

     

     

     

     

    ตอนที่ 2

     

     

            

             P a r t : B a e k h y u n

     


     

     

    " จงอิน "

     

     

    ชานยอลก้มลงมากระซิบข้างหูผมเบาๆ

     

     

    " ... "

     

             

    จงอิน งั้นหรอ....หมอนั่นรู้จักจงอินได้ยังไงกัน

     

     

     

    " จงอิน เมื่อเช้านี้........

     

    ที่นายพูดตอนมีคนโทรมา.......

     

     

     

     

     

    นั่นชื่อแฟนนายหรอ "

     

     

     

    โอ้ยยยย หมอนี่จะรื้อฟื้นทำไมนะ ผมอุตส่าห์จะให้ลืมๆไป

     

     

     

    " ใช่ นั่นแฟนฉัน " ผมตอบอีกคนเสียงเรียบ

     

    " ห้ะ นายมีแฟนด้วยหรอคนเซ่ออย่างนายนี่นะ "

     

    " ใช่ แล้วนายก็ลุกออกไปได้แล้ว มันหนัก "

     

     

    หมอนั่นระเบิดหัวเราะออกมาไม่ยั้งก่อนลุกออกไป

     

     

    " อื้ม "

     

     

     

    ทำไมหรอ คนเซ่ออย่างผมมันมีแฟนไม่ได้หรือไงกัน ยิ่งคิดแล้วก็ยิ่งเจ็บ

    ที่จริงแล้วผมเลิกกับจงอินเพราะเหตุผลนั้น ผมเงียบทันทีเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อเช้า

     

     

     

    " ไหงทำหน้าเศร้าขนาดนั้นล่ะ " ชานยอลพูด พลางเลิกคิ้วขึ้นสูง

     

    " ฉันเปล่าเศร้าสักหน่อย " ผมตอบส่งๆ

     

    " ทะเลาะกับแฟนล่ะสิ "

     

     

     

    ทำไมนายไม่อยู่นิ่งๆแล้วสงบปากสงบคำสักหน่อยล่ะ

     

    ผมเงยหน้าขึ้นมองมัน มันยังคงยิ้มเหรอหราตามแบบที่มันชอบทำ

     

     

     

    " ก็ไม่เชิงทะเลาะ แต่....ฉันเลิ "

     

     

     

     

    ก้อก ก้อก !!

     

     

     

    ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ คยองซูที่เพิ่งเคาะประตูเสร็จ ก็โผล่หน้าเข้ามายิ้มให้พวกผมสองคน

     

     

     

    " อ้าว พี่ชานยอล อยู่กับพี่แบคฮยอนนี่เอง

    ไปกินอาหารกันเร็ว คยองซูทำอาหารเสร็จแล้วน้า "

     

     

    ผมพยักหน้าเบาๆ ก่อนเดินตามน้องชายลงไปข้างล่าง โดยมีชานยอลเดินตามมาอีกที

     

     

    " เดี๋ยวคุณน้าก็กลับแล้วล่ะ " คยองซูว่าขณะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ในห้องครัว

     

    " ท่าทางนายจะทำอาหารเก่งมากเลยนะเนี่ย แถมดูไม่เซ่อเหมือนใครบางคนด้วย "

     

     

    แน่ะ ดูมัน นี่ผมนั่งนิ่งๆอยู่เฉยๆแล้วนะเนี่ย นายจะกัดฉันหาอะไรไม่ทราบห๊ะไอ้สูง

     

     

    "นี่นายว่าใคร?!!" ผมตะคอกเสียงถาม รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยเหมือนกัน

     

    "ก็คนแถวนี้ล่ะ" มันตอบกวนๆพลางเล่นหูเล่นตา

     

    "นี่นายหมายถึงฉันหรอ " ผมถาม

     

    "ไม่ใช่นายแล้วฉันจะหมายถึงใครละ"   มันทำหน้าล้อเลียนใส่

     

    " นี่นาย!! "

     

     

     

    " เด็กๆแม่กลับมาแล้วจ้า เอะอะอะไรกันเสียงดังไปถึงหน้าบ้านเลย "

     

     

     

    หญิงสาววัยกลางคนเดินเข้ามาในบ้านทำให้ทุกคนในห้องครัวต่างพากันเงียบ แล้วหันไปมองเป็นตาเดียวกัน

     

     

     

    " แหม ตกใจในความสวยของแม่เหรอจ๊ะ "  คนเป็นแม่พูดหยอกพลางหัวเราะคิกคัก

     

    " แล้วนี่ชานยอลเอาของขึ้นห้องยังจ๊ะ "

     

    " เรียบร้อยแล้วครับคุณน้า "  ชานยอลตอบหญิงสาววัยกลางคนทันทีที่ถาม

     

    " ดีมากจ๊ะ แล้วรู้จักกับแบคฮยอน คยองซูยังจ๊ะ

    แบคฮยอนคือลูกชายของน้าอยู่ชั้น ม.5 ชั้นเดียวกับชานยอลนะ

    แล้วก็คยองซูคือ หลานของน้า เป็นญาติกับแบคฮยอนเค้า ขึ้นชั้น ม.4 จ๊ะ "

     

     

    แม่ผมพูดพรางเอามือมาแตะที่บ่าทั้งผมและของคยองซู

     

     

    " อ้อ พรุ่งนี้วันอาทิตย์ เด็กๆตื่นกันเช้าๆล่ะ "

     

     

    " วันอาทิตย์? " ผมทวนคำ

    " มันเป็นวันหยุดนี่ครับแม่ ทำไมผมจะต้องตื่นเช้าด้วย "

     

     

    " แหมเจ้าลูกคนนี้ ปิดเทอมจนลืมวันเปิดเรียนเลยหรอ

    วันจันทร์โรงเรียนเปิดนะ พรุ่งนี้ต้องรีบไปซื้อชุดนักเรียนม.ปลาย

    ให้คยองซูและชานยอลด้วย " แม่พูด ก่อนหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

     

     

    " นี่นาย โรงเรียนนี้ต้องใส่ชุดนักเรียนด้วยหรอ "

                   

    นายนั่นทำหน้าเบ้ใส่ผม สงสัยตอนเรียนที่อเมริกานายคงไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนแน่เลย ไม่งั้นคงไม่ทำหน้าอย่างงี้หรอก



    " ก็ใช่น่ะสิ ใส่ชุดไปรเวทไปโรงเรียนเหมือนที่อเมริกาไม่ได้หรอก"

     

     

     

     

    Sunday 8.30 am.

     

     

     

     

    ก้อกๆๆๆ!! ปัง!!

     

     

     

     

    " ตื่นได้แล้ว!! "

     

     

    นายนั่นเปิดประตูเข้ามาในห้องผมอย่างถือวิสาสะแล้วเดินมาเปิดผ้าม่านออก แสงสว่างจากดวงอาทิตย์ข้างนอกเล็ดลอดเข้ามาทางหน้าต่างในห้อง

     

     

     

    " ขออีก 5 นาที " ผมตอบเสียงเรียบ ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมโปรง

     

    " ไม่ได้น่า แม่นายรออยู่นะ ตื่นเดี๋ยวนี้ "

     

    "อีก 5 นาที"

     

    " ไม่ได้ "

     

    " ... "

     

     

     

     

    โอ้ยยยยย!!!!

     

     

     

     

    ผมร้องลั่นห้อง เพราะจู่ๆเจ้าคนตัวโตก็ทิ้งตัวลงมานอนทับ

     

     

     

     

    " ไอ้บ้า ลุกไปเลยนะ "

     

    " แล้วจะตื่นได้ยัง "

     

    " ตื่นแล้วๆๆๆ ตื่นก็ได้!! "

     

    " คนอะไรเซ่อไม่พอยังขี้เซาอีก "

     

    " นี่นายเป็นแม่ฉันหรือไง ไปรอฉันข้างล่างเลย " มันยิ้มกว้างให้ ก่อนยันตัวขึ้น

     

    " เร็วๆเข้าล่ะ "

     

     

    ผมยักไหล่ ก่อนลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป

     

     

    " เดี๋ยว..... "

     

    " อะไรอีกล่ะ? "

     

    " นี่นายเข้าห้องน้ำไม่ใช้ผ้าเช็ดตัวหรือไง "

     

     

     หมอนั่นพูดเสร็จแล้วโยนผ้าเช็ดตัวส่งมาให้ผม

     

     

    " เออ ลืมเลยแหะ " ผมกลอกตา ถอนหายใจกับความเซ่อของตัวเอง

     

    " เห้ออออ....คนอะไรเซ่อไม่พอจะอาบน้ำยังลืมผ้าเช็ดตัวอีก "

     

    " นี่นายว่าใคร "

     

    " ป๊าววววววววววววววววว " มันตอบเสียงสูง

     

     

    ไอ้เสียงสูงปรี๊ดแบบนั้นใครมันจะไปเชื่อลงกันล่ะไอ้บ้า....

     

     

     

     

     

    " แบคฮยอน เสร็จหรือยังลูก "

     

    " เสร็จแล้วครับ "

     

    " งั้นขึ้นรถกันเถอะจ๊ะ "

     

     

    แม่ผมพูดก่อนที่จะเดินออกจากบ้านแล้วขึ้นรถ ผมเปิดประตูรถแล้วนั่งที่นั่งข้างคนขับ ที่ประจำของผม

     

     

    " แบคฮยอนลูกต้องไปนั่งกับชานยอลด้านหลังนะจ๊ะ

    คยองซูมานั่งข้างหน้ากับน้ามา "

     

    " เอ่อ...ครับคุณน้า " คยองซูตอบกลับไป พลางมองหน้าผมกับแม่ผมอย่างงุนงง

     

     

    อะไรกันพอมีนายนั่นมาผมก็ต้องไปนั่งข้างหลังเลยหรอ แถมยังต้องไปนั่งกับนายนั่นอีก

    น่าหงุดหงิดชะมัด

     

     

     

    " ดูนั่นสิ "

     

     

     

    คนตัวสูงพูดขึ้นพลางชี้นิ้วไปที่กระจก คนตัวเล็กที่นั่งเหม่อลอยอยู่มองออกไปยังนอกกระจกรถ เมฆสีขาวเหมือนปุยนุ่นลอยอยู่บนอากาศตัดกับท้องฟ้าสีฟ้าได้อย่างลงตัว

     

    คนตัวเล็กยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวแต่แล้วรอยยิ้มนั้นก็ต้องหุบลงเมื่อเจอร่างของใครบางคนกำลังเดินอยู่บนทางเท้า

     

     

     

    " จงอิน "

     

    " เมื่อกี้นายพูดว่าไรนะ " ชานยอลหันมามองผม

     

    " ป....เปล่า ไม่มีอะไร " ผมส่ายหน้าเบาๆ

     

     

     

    เมื่อกี้ผมเห็นจงอินจริงๆนั่นล่ะ ไม่มีทางตาฝาดหรอก

     

     

     

    " นายแน่ใจนะ " คนที่นั่งข้างกายถามย้ำ

     

    " แหงอยู่แล้ว " ผมย้ำ ก่อนกลับมานั่งเงียบๆอีกครั้ง

     

     

     

     

     

    ถ้าพรุ่งนี้...

     

     

    ถ้าพรุ่งนี้ผมต้องเจอกับจงอิน

     

     

    ผมจะต้องทำยังไง

     

     

    ผมจะทำยังไงดี

     

     

    ผมจะวางตัวยังไง

     

     

    กลับไปเป็นเพื่อนหรอ

     

     

    คงต้องใช้เวลานานน่าดู.....

     

     

     

     

    " เห้ออ.... "

     

     

     

    ผมถอนหายใจยาวเหยียด ยิ่งคิดก็ยิ่งลำบากใจ พรุ่งนี้เปิดเรียนผมควรทำตัวยังไงดีล่ะเมื่อเจอหน้าจงอิน ผมควรเข้าไปทักเขาไหม หรือควรทำตัวนิ่งๆเหมือนไม่รู้จักเขาดี...

     

     

     

    " เห้ออ....เขาว่ากันว่าถ้าถอนหายใจชีวิตคนเราจะสั้นลงนะ "

     

     

     

    นายนั่นพูดขึ้นหลังจากที่เห็นผมถอนหายใจอย่างยาวเหยียด อะไรกันอย่างงั้นผมก็ถอนหายใจไม่ได้เลยล่ะสิ โลกนี้ช่างอยู่ยากเหลือเกิน

     

     

     

    " แล้วนายถอนหายใจทำไมล่ะ "

     

    " ก็คนข้างๆฉันมีเรื่องลำบากใจ จะให้ฉันหัวเราะหรอ "

     

     

             

    เอ๊ะ...คนข้างๆที่หมอนั่นว่า....นี่คือผมหรอ ผมมองหน้าหมอนั่นอย่างงงๆ แต่หมอนั่นกลับแค่มองหน้าผมแล้วเหม่อลอยไปที่กระจกรถ

     

     

     

    " เด็กๆถึงแล้วจ๊ะ "

     

     

    หญิงสาววัยกลางคนพูดขึ้นก่อนที่จะเปิดประตูรถเดินออกไป

     

     

    " สวัสดีค่า ยินดีต้อนรับค่า "

     

             

    พนักงานร้านเสื้อกล่าวยินดีต้อนรับ

     

     

    " อ๊ะ คยองซู ขึ้นชั้นม.4แล้วหนิ จะได้ใส่ชุดม.ปลายเหมือนพี่ๆแล้ว

    น้าอยากเห็นจังเลย คงจะน่ารักน่าดู "

     

     

    " ฮ่าๆๆๆๆ ครับคุณน้า "

    คยองซูยกมือขึ้นเกาท้ายทอยแก้เขิน

     

     

    " เอ่อ ดิฉันขอดูชุดนักเรียนม.ปลายหน่อยค่ะ ขอไซส์เล็กนะคะ " แม่ผมหันไปพูดกับพนักงานในร้าน

     

     

    " สักครู่นะคะ นี่ค่ะ "

     

     

    " ขอบคุณค่ะ "

     

     

    แม่ผมตอบก่อนที่จะหยิบเสื้อที่พนักงานหยิบมาให้มาทาบไว้ที่ตัวคยองซูก่อนยิ้มออกมาเล็กน้อย

     

    ผมยืนดูคยองซูลองเสื้ออยู่ด้านหลังกับชานยอล คยองซูใส่ชุดม.ปลายแล้วดูน่ารักมากจริงๆครับ ดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแต่ก็ยังมีความใสบริสุทธิ์อยู่ด้วย

     

     

     

    " แบคฮยอน ลูกมายืนดูแม่เลือกเสื้อให้คยองซูทำไมล่ะ

    พาชานยอลไปเลือกเสื้อสิลูก "

     

     

    " ห้ะ..ผมเนี่ยนะ? " ผมถามย้ำพลางยกนิ้วขึ้นชี้ตัวเองเพื่อให้แน่ใจ

     

     

    " ใช่แล้ว พาชานยอลไปเลือกเสื้อเดี๋ยวนี้ "

     

     

    " ค้าบบบ คุณแม่ "

     

     

             

    ผมเดินหันหลังกลับมองหน้านายนั่นแล้วทำหน้าบูดเบี้ยว นายนั่นมองหน้าผมแล้วยิ้มกริ่มพลางยักคิ้วตอบ คนอะไรกวนชะมัด

     

     

     

    " ทางนี้ " ผมพูดก่อนจะเดินนำหมอนั่นไป

     

     

    " นี่นายใส่เสื้อไซส์อะไร "

     

     

    " I don’t know "

     

     

                       

    กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

     

     

     

    ผมรีบหันหลังมองหาต้นตอเสียงกรี๊ด

    แต่พอหันไปก็พบว่า มีพนักงานผู้หญิง 3 คนยืนกรี๊ดคนที่อยู่ข้างๆผมอย่างกับเจอดาราดังอย่างงั้นแหละ

     

     

    ให้ตายเหอะผมก็นึกว่ามีคนได้รับบาดเจ็บ ที่แท้ก็มากรี๊ดไอ้หูกางนี่ นายนี่เสน่ห์แรงชะมัด ผมก็ไม่เห็นว่านายนั่นจะหล่อตรงไหน สูงก็สูงไป หูก็กางไป (หรออออออออ)

     

     

     

    " เอ่อ....ม ม ไม่ทราบว่าคุณใส่....ช ช ชุดนักเรียนไซส์ไหนหรอคะ

    ห ห ให้ดิฉันช่วยหาไซส์ให้ไหมคะ "

     

     

     

              พนักงานหญิงสาวเดินเข้ามาถามหมอนั่น

     

    ผมเหลือบมองพนักงานสาวพลางถอนหายใจอีกรอบ

    แม่นี่คิดจะกินเด็กม.ปลายหรือไงกัน

     

     

     

     

    " ไม่เป็นไรครับ ผมให้แฟนผมเลือกให้ดีกว่า "

     

             

     

    ผมที่กำลังเลือกเสื้ออยู่ก็ต้องหันขวับมองหมอนั่นตาค้าง เมื่อได้ยินสิ่งที่นายนั่นพูด

     

     

     

    แฟน

     

     

     

    แฟนหรอ???? ใครแฟนนายไม่ทราบ !!!!!!!!!!!

    พนักงานหญิงสาวมองหน้าผมแล้วเบ้ปากใส่ ทำหน้าเหวี่ยงๆเหมือนเจอศัตรูตัวเป้งเข้าให้ ก่อนเดินสะบัดตัวออกไป

     

     

     

    " นี่นาย ใครแฟนนายไม่ทราบ!!!! “ ผมหันไปโวยวายใส่คนตัวสูงข้างๆ

     

     

    " นายอย่าเข้าใจผิดสิ ฉันแค่รำคาญพวกนั้นน่ะ เลยพูดไปงั้นล่ะ

    ใครเขาอยากเป็นแฟนนายกันล่ะ " หมอนั่นยักไหล่อย่างไม่ยี่หระนัก

     

     

    " แล้วไป "  ผมตอบกลับไปพลางเลือกเสื้อผ้าให้หมอนั่นต่อ

     

     

     

    " หรือนายอยากเป็นแฟนกับฉันจริงๆล่ะ "

     

     

    หมอนั่นก้มหน้าลงมาก่อนเข้ามากระซิบที่ข้างหู

     

     

    " เหอะๆ ฝันไปเถอะ " ผมหันตอบกลับไปพลางหยิบเสื้อออกมาทาบบนตัวของหมอนั่น

     

    " ลองไปใส่ดูสิ "

     

     

    " เฮ้ มันจะไม่เล็กไปหน่อยหรอ "

     

     

    " เออ ลองไปใส่ก่อนเถอะน่า " ผมตอบก่อนที่จะดันตัวหมอนั่นไปที่ห้องลองชุด

     

     

     

              ผมนั่งรอหมอนั่นเปลี่ยนชุดสักพัก ผมมองไปรอบๆร้านก็พบพนักงานหญิงสาวคนที่กรี๊ดชานยอลเมื่อกี้กำลังมองผมอยู่ พอผมมองกลับไปเขาก็ทำหน้าเหวี่ยงๆใส่แล้วเดินหนีไปอีกรอบ

     

     

              ตอนนี้คนอื่นมองว่าผมเป็นแฟนกับหมอนั่นหรอ ผมควรดีใจหรือเสียใจดีล่ะ

     

     

     

    " เสร็จแล้ว "

     

     

    " ไหนดูสิ๊ "

     

     

    ผมเดินเข้าไปแล้วจับเสื้อหมอนั่นดู

    พอดีกับตัวเป๊ะเลยแหะ สายตาผมนี่ดีจริงๆ

     

     

    " หล่ออ่ะดิ " หมอนั่นพูดขึ้นแล้วยิ้มแบบกวนๆ

     

    " ทำไมชอบหลอกตัวเอง เลิกหลอกตัวเองซะ

    แล้วเดินไปให้แม่ฉันดูเหอะ "   

     

     

    ผมตอบกลับไปก่อนที่จะเดินไปหาแม่

     

     

    " ว้าววววววว ชานยอลหล่อจังเลยลูก "      ชานยอลยิ้มตอบ

     

             

     

     

    ห้ะ แม่ผมใช้อะไรมองว่านายนั่นหล่อ

     

     

     

    อืม....แต่จะว่าไปนายนั่นใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนผมแล้วก็เข้ากันดีนะ

    ดูเหมือนจะเพิ่มราศีให้กับชุดนักเรียนโรงเรียนผมมากขึ้นด้วยซ้ำ

     

     

      

     

     

     
     

     --------------------------------------------------------------------------------------------------



     


     

    ฝากเม้น + โหวต หน่อยน้า

    จะได้มีกำลังใจอัพตอนต่อไป

    บางทียอดวิว ยอดแฟนพันธุ์แท้ขึ้น

    แต่ยอดเม้นมันน้อย ใจมันหดหู่น้า 55555


    #จซยนครวร



    twitter : 
    nzkumaaugust

     


    ขอบคุณค่ะ

     

    ^____________________^

     


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×