คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 。 Just so you know - s p e c i a l
。 Just so you know แค่รู้ว่ารัก :: - chanbaek
#จซยนครวร
S p e c i a l ♥
P a r t : C h a n y e o l
ห้องนอนเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศและเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของคนตัวเล็กที่นอนข้างๆเท่านั้น
คนตัวสูงนั่งอยู่ที่พื้น แผ่นหลังกว้างพิงกับขอบเตียง
ชานยอลกระพริบตามองดวงดาวบนท้องฟ้าท่ามกลางความมืดมิด แสงจันทร์ที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาทำให้พอมองเห็นสิ่งต่างๆในห้องได้บ้าง
แบคฮยอนหลับสนิทหรือยังนะ...
ชานยอลถามตัวเองในใจ เพ่งมองแผ่นหลังเล็กนั้นขยับอย่างสม่ำเสมอ
"หงิง.. หงิงง...."
ใครเลี้ยงลูกหมาแถวนี้
ชานยอลหันหน้าไปมา และพยายามกวาดสายตามองไปรอบๆห้องท่ามกลางความมืด ชานยอลทำได้แค่กวาดสายไปมองไปรอบๆ ไม่กล้าลุกไปไหนมากเพราะกลัวเจ้าของห้องจะตื่นและดุว่าเอา
ทำไมมีเสียงลูกหมานะ แบคฮยอนเลี้ยงลูกหมาไว้ในห้องด้วยหรอ ห้องเล็กๆแค่นี้อ่ะนะ ทำไมนายนั่นไม่บอกผมนะ ผมน่ะชอบเลี้ยงหมา รักหมาจะตายไป ไม่คิดเลยว่าแบคฮยอนเลี้ยงลูกหมาเหมือนกัน ว่าแต่ลูกหมาอยู่ไหนนะ
"หงิง..หงิงง...."
แต่แล้วชานยอลก็ต้องหงุดชะงักลง หันหน้ามาตามเสียงร้อง เมื่อพบว่าเสียงมันอยู่บนเตียงใกล้ๆตัวเขาเอง
แบคฮยอนละเมอหรอ....?
ชานยอลค่อยๆดันตัวเองให้ขึ้นไปบนเตียง หน้าคมเงี่ยเข้าใกล้หน้าใสของคนตัวเล็ก เอี่ยหูไปใกล้ๆเพื่อฟังจะเสียงแบคฮยอนว่าแบคฮยอนนั้นพูดว่าอะไร
"หงิง.. หงิงง....."
แต่แล้วชานยอลก็ต้องปล่อยเสียงหัวเราะออกมา
คนอะไร นอนร้องเสียงลูกหมา
ชานยอลขำขึ้นมาอย่างเบาๆและแล้วเขาก็ต้องรีบเงียบเสียงลง กลั้นเสียงขำหัวเราะเอาไว้เหลือแต่รอยยิ้มที่ปรากฎไว้บนใบหน้าคม
เขาไม่อยากให้คนตัวเล็กตรงหน้าตื่น
เสียงของคนตัวเล็กร้องออกมาอย่างเรื่อยๆ ใบหน้าและพวงแก้มใสของคนตัวเล็กขยับเล็กน้อยเหมือนกำลังออดอ้อนอะไรสักอย่าง
การกระทำอันน่ารักของบยอนแบคฮยอน นั้นทำให้รอยยิ้มของชานยอลถึงกับหลุดออกมา
เสียงร้องของแบคฮยอนเงียบลง คนตัวเล็กขยับตัวเบาๆ เปลือกตาของคนตัวเล็กขยับเล็กน้อยเหมือนกำลังจะหลุดออกจากช่วงนิทรา
ชานยอลรีบขยับล้มตัวลงนอนและปิดเปลือกตาลงนิ่งทันที
อา....การแกล้งนอนหลับนี่มันยากจริงๆ ผมเป็นคนอยู่ไม่นิ่งซะด้วยสิ ผมรู้สึกได้ว่าคนตัวเล็กข้างๆสะดุ้งเล็กน้อย แบคฮยอนคงตกใจสินะที่ตื่นมาแล้วเห็นผมนอนอยู่ข้างๆ เขาจะถีบไล่ผมตกเตียงไหมนะ....
ห้ะ นี่ แบคฮยอนห่มผ้าห่มให้ผมหรอ....
ผมมั่นใจว่าเขาห่มผ้าให้ผมแน่ๆ ไม่งั้นใครจะห่มให้ผมล่ะ
ผมได้ยินเสียงบ่นพึมพำของคนตัวเล็กเบาๆ เหมือนบ่นอะไรสักอย่างแต่ผมไม่ค่อยได้ยินสักเท่าไหร่
แต่ยังไงก็ ขอบใจนะ บยอนแบคฮยอน....
*ตอแหล* 555555555555
ขอโทษจริงๆนะ แงงงงงงงงงงงง
รักรีดเดอร์ทุกคนเลยนะ จุ๊บ
#จซยนครวร
twitter : nzkumaaugust
ขอบคุณค่ะ
^____________________^
ความคิดเห็น