คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 。 Just so you know - f o u r
。 Just so you know แค่รู้ว่ารัก :: - chanbaek
#จซยนครวร
ตอนที่ 4 ♥
P a r t : B a e k h y u n
หมอนั่นลากผมออกมาจากห้องเรียน นี่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ยห้ะ
“ จ..จะไปไหนไอ้บ้า หยุดก่อนสิ ฉันเหนื่อย “ ผมท้วง พยายามก้าวเท้าเดินตามแรง
“ ฉันเห็นนายเอาแต่ทำตัวแปลกๆ แถมยังทำหน้าเศร้าอีก
ถามจริง....นายเป็นอะไร “
คนที่ทำตัวแปลกคือนายต่างหากล่ะไอ้บ้า! อยู่ดีๆก็ลากฉันออกมาโดยไม่บอกฉันก่อนสักคำ
“ … “
“ ทะเลาะกับจงอินหรอ “ ชานยอลถาม
“เปล่าทะเลาะ แต่.... “
ผมตอบ แต่เว้นช่วงไว้สักนิดหนึ่ง
ผมควรจะบอกมันดีไหม
“ แต่อะไร “
“แต่...เลิกกันแล้ว “ ผมพูดเสียงเบาหวิว
“ จริงหรอ “ มันหยุดลากผม ก่อนหันมามองแล้วซักถามอีกครั้ง
เอ๊ะ หมอนี่ก็แปลกคน เรื่องนี่ควรเอามาล้อเล่นกันหรือไง ถามมาได้
“ อืม “ ผมส่งเสียงออกมาจากลำคอ พลางพยักหน้าเบาๆเป็นตัวบ่งบอกว่ามันเป็นเรื่องจริง
“ ว้าววววววว วันนี้ท้องฟ้าสดใส ไปเที่ยวกันคลายเครียดกันเถอะ “
ผมเงยหน้ามองมัน ปากชานยอลฉีกยิ้มกว้างจนจะฉีกถึงหูกางๆนั่นได้แล้วล่ะมั๊ง
“ หึหึ นายนี่มีความสุขจังนะ เวลาคนอื่นเศร้าเนี่ย “ ผมหัวเราะแบบเนือยๆใส่
“ ห้ะ นี่นายเศร้าหรอ ฉันไม่เห็นว่านายจะเศร้าเลย
ฉันเห็นนายอยู่บ้านก็ทะเลาะกับฉันตลอด “
“ ก็ใช่น่ะสิไอ้บ้า!! เพราะนายเอาแต่มากวนฉัน จะมีเวลาที่ไหนให้ฉันเศร้าเล่า “ ผมตอบเสียงดุ
“ อ้ะ นั่นร้านถ่ายรูป ไปถ่ายรูปกันเถอะ Let’s GO!! “
จู่ๆหมอนั่นก็ดึงผมเข้าไปในร้านถ่ายรูป
เหอะๆ...นี่นายฟังที่ฉันพูดบ้างไหมอิตาบ้า นี่คนกำลังเศร้าๆอยู่นายจะให้ฉันถ่ายรูปเนี่ยนะ
แต่แล้วผมก็ต้องหยุดความคิดนั้นลง
เพราะ ร้านถ่ายรูปร้านนี้....
ผมกับจงอิน เคยมาถ่ายรูปที่นี่ด้วยกัน
“ นี่นาย ยิ้มหน่อยสิเดี๋ยวรูปออกมาไม่สวยหรอก “ ชานยอลหันมาท้วงผม
หมอนั่นตั้งค่าเวลาตู้ถ่ายรูป ก่อนหันมาจับแก้มผมแล้วฉีกยิ้มออก
1
“ โอ้ยยยยย นี่นายหน้าฉันก็บานหมดน่ะสิ “
ผมปัดมือของหมอนั่นออก แล้วหันไปตวาดใส่คนข้างๆ
“ เอาน่านะ ยิ้มเร็ว “
2
“ ไม่เอา ไม่ยิ้มเว้ย “ ผมเมินหน้าหนี คิ้วขมวดกันยุ่งกว่าเดิม
“ เฮ้ ยิ้มเร็วๆเข้า “
นายเป็นพวกชอบตื๊อชาวบ้านหรือไง?
“ ก็บอกว่าไม่ไ... “
3
แชะ
มันดึงผมเข้าไปใกล้ๆแล้วขโมยหอมแก้มผมไปทีนึง
ช็อค..
ช็อคครับ..
“ ฮ่าฮ่าฮ่า ได้รูปแล้ว “
มันหัวเราะร่า
ผมหันไปมองมันที่ก้มลงหยิบรูปที่ออกมาจากช่องด้านล่าง
“ ท..ทำบ้าอะไรของนาย!? “ ผมโวยวายใส่ทันทีที่ระลึกชาติออก
“ หา ทำอะไรอ่ะ “ โอ้ยยย ยังมีหน้ามาถามอีก!
“ นายหอมแก้มฉัน! “ ผมตอบ หน้ามุ่ยหนัก
“ แล้วไงล่ะ นายเขินหรือไง ชิลๆน่า บ้านฉันทำกันยิ่งกว่านี้อีก “ มันหันมามองผมพลางยักไหล่
เออ
ก็จริงแฮะ
“ แต่ที่นี่มันทำแบบบ้านนายไม่ได้ “ ผมพูดส่ง ก่อนเดินออกมานอกตู้ถ่ายรูป
ตาเหลือบมองรูปรูปหนึ่งที่แปะไว้ท่ามกลางรูปมากมายที่แปะไว้เพื่อโฆษณา
นั่นคือรูปผมกับจงอิน..
ผมกับจงอินเคยมาถ่ายรูปที่นี่ตอนคบกันใหม่ๆ..
แต่นั่นก็นานมากแล้วล่ะ..
ผมถอนหายใจยาว ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น
“ เฮ้ นายน่ะ ไม่คิดจะดูรูปที่ถ่ายคู่กับฉันหน่อยเหรอ? “ ชานยอลพูดขึ้นพร้อมกับเดินมายืนข้างๆ
“ ไว้ค่อยเถอะ ฉันไม่ค่อยมีอารมณ์ “ ผมยกมือขึ้นกอดอก
“ ไปหาอะไรกินกัน ฉันเริ่มหิวแล้ว “
ไม่ว่าเปล่าครับ นายนั่นจับมือผมแล้วพาเดินตะลอนไปทั่ว
นี่นายจะตะลุยหาของกินใช่ไหมไอ้หูกาง
สุดท้ายก็มาจบที่ร้านไอติมเนี่ยล่ะครับ
บรรยากาศร้านใช้ได้เลย
“ นายเป็นพวกชอบกินอะไรเหมือนเด็กหรือไง “ ผมถามเสียงเรียบ ขณะเลื่อนเก้าอี้ให้ออกห่างจากโต๊ะ
“ ผิดหรือไงล่ะ ผู้ใหญ่บางคนก็ชอบกินไอติมนะ “ ไอ้หูกางพูดพลางหัวเราะ
ผมสะบัดหัวให้กับสิ่งที่คนตรงหน้าตอบ
มีผู้ชายที่ไหนเค้ามานั่งกินไอติมกันแค่สองคนล่ะครับ
“ นายรอนี่แป๊บนึงนะ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำน่ะ “ ไอ้สูงว่าก่อนยันตัวให้ลุกขึ้นแล้ววิ่งออกนอกร้านไป
อ.. อ้าว
หมอนี่มันเอ๋อกินหรืออะไรเนี่ย
ห้องน้ำในร้านก็มี แค่ขอเข้านิดหน่อยเอง
ผมก้มลงมองเมนู ไม่มีอะไรที่ผมอยากกินเลยแหะ
“ ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีครับ “ เสียงของพนักงานชายดังขึ้น นั่นทำให้ผมต้องผละออกมาจากเมนูก่อนเงยหน้าขึ้นมองแทน
“ เอ่อ...ยังดีกว่าครับ ผมรอเพื่อนอีกคนมาก่อนน่ะ “ ผมยิ้มแหยตอบ ก่อนหัวเราะแห้งๆ
“ ครับ “ พนักงานชายยิ้มเล็กน้อย พยักหน้ารับเบาๆก่อนผละออกไปดูแลโต๊ะอื่น
ทำไมหมอนั่นยังไม่มาอีกนะ นี่ไปเข้าห้องน้ำหรือทำไรกันแน่เนี่ย
ผมตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินออกจากร้าน
ยืนรออีกสักพัก นายนั่นก็วิ่งมาพอดี
นี่นายไปเข้าห้องน้ำหรือไปทำไรกันแน่เนี่ย เหงื่อเต็มตัวเลย
“ นี่นายไปเข้าห้องน้ำที่ไหนมา แล้วทำไมเหงื่อเต็มตัวอย่างงี้ “ ผมยิงคำถามใส่ไอ้สูงที่ยืนหอบตัวโยนตรงหน้า
“ พอดีห้องน้ำสาธารณะมันล็อคน่ะ เลยต้องไปขอห้องน้ำในร้านอาหารแถวนั้น แฮ่กๆๆ “
นายนั่นพูดไปหอบไป สภาพนายนั่นตอนนี้ดูแทบไม่ได้เลย เหงื่อไหลเต็มตัวยังกับไปตกน้ำมางั้นล่ะ
“ นี่แล้วนายออกมาจากร้านทำไม เข้าไปกินไอติมกันเถอะ “
“ ไม่อ่ะ ฉันอยากกลับบ้าน “ ผมตอบเรียบๆ
“ โกรธหรอ ที่ปล่อยให้รอ “
“ ใช่ “
จู่ๆนายนั่นก็ก้มหน้าลงมา หน้าของเราสองคนห่างกันไม่ถึงคืบ แล้วชูนิ้วก้อยขึ้นมาแทรกกลางระกว่างหน้าผมกับหน้ามัน
“ งั้นฉันง้อ “
ผมอึ้งจ้องตานายนั่นสักพัก ก่อนที่จะเรียกสติกลับมาแล้วปัดมือนายนั่นออกและหันหน้าหนี
“ นี่นายกี่ขวบแล้วเนี่ย เล่นไรเป็นเด็กไปได้ “ ผมตอบกลับนายนั่นพร้อมก้าวขาเดินนำหน้านายนั่น
“ นี่... “
“ อะไรอีก “
“ หมอนั่นมันเป็นคนบอกเลิกสินะ “
“ นายรู้ได้ไง “
“ Nothing (เปล่า) “
หมอนั่นพูดภาษาอังกฤษอีกแล้วอ่ะ ทั้งๆที่ก็รู้นะว่าผมโง่อังกฤษมากขนาดไหน
อ่า...แต่ไม่เป็นไร คำนี้ง่ายๆผมพอแปลออกอยู่
“ แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องของนายเลยนะเรื่องนี้ “
“ Ex-lover! (คู่รักเก่า) “
เหย...มันแปลว่าไรอ่ะ ไม่เป็นไร ถามตอบกลับไปละกัน
“ แล้วนายจะทำไม “ ผมพยายามแถและแหลไปในเวลาเดียวกัน
“ He’s a jerk! (หมอนั่นมันเฮงซวย) นายแคร์ไอ้นั่นอยู่ใช่ไหม “
“ ฉันจะแคร์หรือไม่แคร์มันก็เรื่องของฉัน แล้วนายมาเกี่ยวไรด้วย “
“ แล้วนายต้องมานั่งเศร้า ร้องไห้เพราะมันเนี่ยนะ “
“ นี่...ฉันจะร้องไม่ร้องมันก็เรื่องของฉัน น้ำตาฉันไม่ใช่น้ำตานาย “
“ Oh damn!! (แย่ชะมัด) ฉันเห็นน้ำตาไม่ได้ “ หนอนั่นว่าพลางกัดริมฝีปากตัวเอง
เฮ้...ที่แท้นายเป็นผู้ชายแบบนี้เองน่ะเหรอ แพ้น้ำตาคนอื่นแปลกคนดีนะ ตั้งแต่เกิดมาผมพึ่งเห็นนายนั่นคนแรกเลยนะเนี่ยที่แพ้น้ำตาคนอื่น
“ ขอบใจนะ “
“ What ? “
“ ขอบใจที่พยายามทำให้ฉันรู้สึกดี....ถึงแม้จะไม่รู้สึกดีก็เถอะ “
“ แน่นอนอยู่แล้ว ฉันน่ะทั้งหน้าตาดีแถมยังเมพอีก “
“ รู้หรอว่าเมพแปลว่าอะไร “
“ เออ ไม่รู้สิแล้วมันแปลว่าอะไรหรอ “
มันเลิกคิ้ว มองผมพลางเอียงคอไปๆมาๆ มันก็ดูเหมือนหมางงดีแฮะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ว่าไปก็ตลกดีแฮะ คนอะไรพูดเจ๋อได้แต่ไม่รู้ว่าเมพแปลว่าอะไร
นายนี่แปลกคนดีแหะ ปาร์ค ชานยอล
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จะได้มีกำลังใจอัพตอนต่อไป
บางทียอดวิว ยอดแฟนพันธุ์แท้ขึ้น
แต่ยอดเม้นมันน้อย ใจมันหดหู่น้า 55555
#จซยนครวร
twitter : nzkumaaugust
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น