สาวเปิ๊นเปิ่นกับหนุ่มสุดฮอต - นิยาย สาวเปิ๊นเปิ่นกับหนุ่มสุดฮอต : Dek-D.com - Writer
×

    สาวเปิ๊นเปิ่นกับหนุ่มสุดฮอต

    "ม่ายยยย....!!! หนูไม่มีทางกลับไปที่นั่นแน่นอน" "แต่หนูต้องไปนะลูก ลูกไม่คิดถึงเพื่อนเก่าๆในความทรงจำเก่าๆหรอลูก???" เพื่อนเก่าๆหรอ เอ๋!?!? ความจริงฉันก็คิดถึงเพื่อนสนิทของชั้นอยู่คนนึงน้าาT^T ไม่สิ!! ทำไมฉันต้องคิดถึงเพื่อนที่ทรยศแย่งแฟนชาวบ้านด้วย!!

    ผู้เข้าชมรวม

    43

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    43

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  14 ธ.ค. 55 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ตอนที่1 
     
    ฉันแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองที่ฉันต้องมาเหยียบที่แห่งนี้ ณ ตอนนี้..โรงเรียนบูลีออส
    "อ้าว! นี่เธอมายืนหาห้องน้ำเข้ารึไง?"
    กวนจริงใครกล้าพูดกับแครอทอย่างนี้นะ ฉันรีบมองหาเจ้าของเสียง จนฉันพบกับผู้ชายรูปหล่อคนหนึ่ง ซึ่งกำลังมองมาที่ฉันอย่างเอาเรื่อง
    "เธอเป็นใบ้หรอ?"
    "นี่! ฉันไม่ได้เป็นใบ้ซะหน่อย!"
    " เอ้าหรอ! ฉันก็นึกว่าเธอเป็นใบ้ซะอีก แล้วเธอมายืนทำอะไรตรงนี้ล่ะ?"
    "ฉันเป็นนักเรียนใหม่ย่ะ"
    "เธออยู่เกรดอะไรอะไรล่ะ?แล้วชื่ออะไรล่ะ?"
    "เกรดสิบสอง ชื่อว่า แครอท"
    "แครอทหรอ อืม... ไม่เป็นอะไรฉันเรียกเธอว่า'แคราย' แล้วกันนะ^^"
    'กวน teen ' ฉันคิดในใจขืนพูดไปมีหวังโดนตบ -.-
    "แล้วนายล่ะชื่ออะไร?"
    "ฉันชื่อว่า กระรอกน่ะ"
    "กระรอกหรอชื่อแปลกๆแต่ก็เพราะนะ งั้นฉันจะเรียกนายว่า 'กระเหรี่ยง' ล่ะกันนะ^^"
    " -_-' แล้วแต่เธอจะเรียก แล้วกันนะ"
    "กระรอกนี่นายกำลังทำอะไรอยู่น่ะ?"
    "อุ้ย!! คุณตั้มครับ ยัยนี่เป็นเด็กใหม่ชื่อว่า แครอทครับ"
    ผู้ชายอีกคนที่นายกระเหรี่ยงคุยท่าทางอย่างกับนักเลง แต่หล่อกว่านายกระเหรี่ยงนี่อีกนะ ด้วยแววตาสีน้ำตาลอ่อนๆ จมูกโด่งๆ ปากเรียวๆ กับผมสีคาราเมล ทำให้ฉันต้องจ้องเค้าอยู่นาน
    "เธอจ้องอะไรฉันหนักหนา? จะกินฉันรึไง??"
    "บ้าหรอ!?!? ใครจะกินลงตัวอย่างกับควาย"
    " อะไรนะ! เมื่อกี๊เธอพูดว่าไงนะ รู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร?"
    "จะไปรู้ได้ไง นายไม่ได้ติดไว้บนหน้าผากนายหนิ"
    "นี่เธอ!..." ยังไม่ทันที่นายนี่จะพูดจบนายกระเหรี่ยงก็พูดขึ้นซะก่อน"
    " เออ... คุณตั้มครับ ผมว่าไปคุยที่ห้องเรียนยัยนี่ดีกว่านะครับ คนมองหมดแล้ว.." ว่าจบนายกระเหรี่ยงก็เดินนำไปก่อน
    ฉันกับนายคุณตั้มหันซ้าย หันขวาแล้วมองตากันอย่างรู้ใจกัน รีบเดินปิดหน้า ปิดตาตามนายกระเหรี่ยงไปห้องเรียน 
    เมื่อถึงห้องเรียน
    "ยัยแคราย นี่คุณตั้ม เป็นลูกเจ้าของโรงเรียนนี้"
    " แล...ว่าไงนะ! (ฉันกำลังจะพูดคำว่าแล้วไงแต่..) อ...เออ ขอโทษนะคะคุณตั้มสุดหล่อ พอดีดิฉันไม่ได้ตั้งใจจะทะเลาะกับคุณตั้มก่อนหน้านี้นะคะ^^" )
    "แหม... เธอนี่ช่าง... อืม ไม่เป็นไร ฉันจะไม่ถือสาเธอ เพราะคนโง่ เอ้ย! ผู้ไม่รู้ย่อมไม่ผิด ^^" 
    "แหะๆ ขอบคุณค่ะ" หึ ถ้าไม่เห็นว่าเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนมีหวังโดนบาทาฝาดหน้าไปแล้ว
    "งั้น....ตารางสอน..." ฉันหันไปถามนายกระเหรี่ยง 
    "อ่ะนี่..แล้ววันพรุ่งนี้มีประชุมเด็กเกรดสิบสองทุกคน ย้ำว่าทุกคนห้ามสาย เจ็ดโมงเช้า ที่หอประชุม" นายกระเหรี่ยงบอก
    "ตั้งใจเรียนนะเด็กโง่ เอ้ย! เด็กดี ^.^" ฮึ่ย! ฉันละเกลี๊ยด เกลียดเวลานายคุณตั้มยิ้มจริงๆ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น