ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ปิดปากเธอด้วยปากผม
Atta talk
"เธอลืม่าย่า๋วยเี๋ยว พี่มาทวเินรับ"
ปั!! ทันทีที่ผมอบเธอผม็วยโอาสเ้ามาในพร้อมับปิประูลทันทีโยไม่ไ้มีโอาสให้นัวเล็ไ้ั้ัว
"นายออไปเี๋ยวนี้นะ" อบัวระโนัลั่นเมื่อเธอั้สิไ้พร้อมับเ้ามาผลัผมให้ออาห้อเธอไป
ใระยอมโ่ออไปวะมีโอาสีนานี้... "เ้ามาทำไมนายบ้าหรือไ ออไปนะ ออไปไอ้สารเลว ไอ้โริ ออไปนะ!"
อบัวยัไม่หยุ่าและทุบีผม แรอเธอทำอะไรผมไ้ไม่มานั แ่รู้สึแสบๆันๆเท่านั้น ็นะัวเท่าลูหมาผมัวโว่าเธอเป็นไหนๆแ่เสียอเธอเนี่ยสิมันัพอที่นในหอะไ้ยินและออมาูแน่ๆ เมื่อิไ้ผมรวบแนทั้สออเธอที่ำลัทุบีมาุมไว้้วยมือ้าเียวอผมส่วนอี้า็รวบัวออบัวไม่ให้ิ้นหนี.....
"ู่ววว์ หยุีพี่ไ้แล้วพี่เ็บนะรับ" ผมีหน้าใสื่อแสวามเ็บปวเรียร้อวามสนใให้ับนัวเล็ที่ำลัโมโหถึีสุ
"อแหล! หน้า้านอย่านายนะเหรอะเ็บ" นัวเล็่าราผมอย่าไม่ใยี หน้าที่ึ้นสีแสถึวามโมโหให้ับท่าทายียวนอผม เธอเปลี่ยนไปมาเหมือนันนะ เมื่อ่อนำพูแบบนี้ไม่เยไ้ยินาเธอเลยแหะ
"ปล่อยันนะอัรา!!! ออไปไม่ั้นันะร้อให้นมา่วยริๆ้วย นายะไ้ไปนอนในุแน่ๆ"
"หึ ู่เ่นะเราอะ" ผมแสยะยิ้มยั่วโมโหเธอ "ลัวั...."
"ันไม่ไู้่นาย ันทำริแน่ ถ้านายไม่ยอมปล่อยและออไปาห้อัน" น้ำเสียอเธอบ่บอว่าเธอไม่ไ้พูเล่น แ่ผมไม่ลัวเธอเลยสันิเธอเหมือนลูแมวที่ำลัู่ ูน่ารัริๆ...
"พี่อยาุยับเธอ อแ่แป๊ปเียวุยันีๆแล้วพี่ะออไปนะรับ" ผมั้ใะมาุยับเธอแบบีๆั้แ่แรแล้วแ่พอเห็นท่าทีนัวเล็ที่ทำใส่ัน็รู้สึอยาแล้ึ้นมา เลยแอบยั่วโมโหเธอไปนิหน่อย
"ไมุ่ย ไม่ออใ่ไหม?ไ้! รี๊... อุ๊บบ! " เธอไม่ยอมุยแถมยัะร้อให้นมา่วยอี ผมลัวรับ...ผม็เลยปิปาเธอ้วยปาอผม
50%
" อืม อื้อ" นัวเล็ทั้ิ้นและพยายามทุบีผมเพื่อให้ผมหยุูบเธอ แ่เธอไม่สามารถิ้นหลุหนีออไปาวแนแร่อผมไ้ เธอย่นอหนีาูบแ่ผมใ้มือไปรั้ท้ายทอยอเธอไม่ให้ยับหนีผมพร้อมับูบลไปอย่าเน้นๆ เธอเม้มปาไม่ยอมให้ผมเ้าไปสำรวภายในเรียวปาอเธอผมึัปาเธอเพื่อให้เธอยอมเปิปาให้ผมและมัน็ไ้ผลเพราะอบัวสะุ้ใึอ้าปาแบบไม่ทันั้ัว
ผมใ้โอาสนี้ในารทรอแสเรียวลิ้นเ้าไปในปาอเธอ ผมูบนัวเล็อย่าร้อนแระะทำโทษเ็ื้อให้สมับที่เธอพยายามหนีผมมาลอ นัวเล็ไม่ยอมูบอบและพยายามิ้นหนีแ่นั้นไม่ไ้เป็นอุปสรรในารูบเธอ ผมบยี้ริมฝีปาอเธออย่าโหยหา นัวเล็หวานนผมแทบบ้าผมิถึเธฮ วามิถึอผมทำานหนัมาเลยแหละรับ....
นัวเล็ทุบออผมเหมือนว่าเธอ้อารอาาศหายใ
เมื่อี๊แ่อยาปิปาไม่ให้เธอร้อ แ่อนนี้ลับไม่อยาหยุผมอยาไป่อ....
ผมละริมฝีปาออานัวเล็อย่าอ้อยอิ ทันทีที่ผมหยุูบอบัว็อบโยอาาศหายใเฮือให่
"นายทำบ้าอะไร!" อบัวระโนัลั่นและ้อหน้าผมอย่าโรธเือ เธอเหมือนหมแรที่ะ่อ้านึหยุิ้น
"ู่วว์...ไม่เสียันะรับนี" ผมใ้นิ้วี้ไว้ที่ริ้มฝีปาเรียวเล็พร้อมับมอหน้าออบัวที่แ้มทั้สอ้าึ้นสีแระเรื่อไม่รู้เธอโรธหรือเินันแน่ แู่แล้วน่าะเป็นอย่าแร หึ...
"ปล่อยันนะอัรา อย่ามาทำแบบนี้เราเลิันแล้วนาย็รู้" อบัว้อลึเ้ามาในวาผม แววาอเธอเ็มไป้วยวามสับสนและเหมือนะ้อารำอบาผมว่าทำแบบนี้ทำไม..
"รู้..." ใ่ผมรู้ ผมเลิับอบัวแล้วเลิ้วยวามสารเลวอัวผมเอ วันที่เธอเินออมาผมไม่ิแม้แ่ะ้าวามเธอออมาแล้วอนนี้พอเห็นว่าเธออยู่รหน้าผมเสือเห็นแ่ัวไม่อยาปล่อยเธอไปแล้ว.... ผมแมร่โรเลว
"แ่อนนี้อยาไ้เธอลับมาแล้ววะ"
ผมไม่ใ่แ่เลวหรอรับ.......ผมมันสารเลว่าหา
end
"ปิปาเธอ้วยปาผม"
ไรท์อยาโนปิปาัเลย มาน้อยแ่มานะ ยัไม่ไ้เ็ำผินะ้ะ... วันพุธ พหัส ศุร์ไรท์มีเรียนแ่ะหาเวลาว่ามา่อให้บ้านะะ ่วยเป็นำลัใให้ไรท์้วยนะะ
หายไปนานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน เ้าอโทษ่ำๆมา่ออน 9 ให้นะ้ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น