ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : past 4 ; hunhan
ก่อนรักกัน. . .
"เฮ้อ แต่จะว่าไปเวลานายนอนนิ่งๆแบบนี้ก็น่ารักดีน่ะนะ-_-" ผมบ่นพึมพำเบาๆก่อนจะเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเพื่อวัดไข้อีกฝ่ายที่หลับอยู่
"พี่ลู่หานนิชอบให้ผมนอนนิ่งๆหรอ ฮ่ะ "
"!!!"แต่ไอ้เสียงทะเล้นที่มันออกจากปากของคน(แกล้งหลับ) ทำให้ผมต้องชะงักมือกึกทันใด ก่อนที่ดวงตาคู่สวย จะค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ และคลี่ยิ้มกว้างบนใบหน้าหล่อขึ้น
"แย่จัง แต่ผมไม่ชอบนอนนิ่งๆ หรอกนะ มันไม่สนุกอ่า :p"
"อะ... ไอ้เด็กบ้านิ ไอ้เด็กปืนเกลียว นี่นายไม่ได้หลับหรอ"
"ถ้าหลับจริงๆคงเสียด้ายแย่เลยนะฮะ"
"เสียด้าย บ้า อะไรห๊ะ"
"ก็...อดได้ยินพี่ลู่หานชมว่าน่ารักไงล่ะครับ"
"ฉันไม่ได้ชม นี่นายเป็นหวัดจนหูฝาดไปเองล่ะมั้ง"
" ได้ยินสองรูหูเลย "
" ไอ้เด็กบ้า... ฉันไม่น่าเลือกนายมาอยู่ห้องเดียวกับฉันเลย"
"เฮ้อ" เสียงถอนหายใจ ประหนึ่งกลัวจะไม่รู้เรียกให้ผมหันไปหา และก็เห็นไอ้เด็กปืนเกลียวเพื่อนของไอ้เด็กบ้านี้อีกคน
"มาถอนหายใจอะไรตรงนี้ พวกนายนี้มันจริงๆเลยนะ " ผมพูดกับแขกที่มาเยี่ยนคนใหม่
"สงสัยแบบนี้ผมก็ต้องตัดใจแล้วสิ"
"อะไร ตัดใจอะไรห๊ะ"
"ก็... ถ้าเป็นเซฮุนแล้วล่ะก็ผมไม่อยากจะสู้กับน้องอยู่แล้วแหละฮะ" เฉิน พูดอย่างแสแสร้งสุดๆอ่า"อีกอย่างจากที่ดูผลแล้วอ่า มันก็รู้กันอยู่แล้วนี่น๊า"
"ผลบ้าผลบออะไรของนาย" อยากจะเถียงจนเอนจะฉีกแต่คงจะสู้ไอ้ความปืนเกลียวไม่ได้ ผมว่าผมเดินหนีเลยดีกว่า
" พี่ลู่หานอะไร แค่นี้หนีเลยหรอฮะ ไม่แน่จริงนี่น่า"เซฮุนร้องทัก ก่อนจะเด้งตัวออกจากเตียงอย่างรวดเร็วและเร่งเท้าเดินตามผมามติดๆ ไอ้เด็กบ้านี้ผมไม่น่าเลือกมาอยู่ด้วยเลย ที่สำคัญผมเป็นผู้ชายนะครับแต่พวกนี้ก็ยังดึงดันจะจีบผมอยู่นั้นแหละ
"จะตามมาทำไม ห้ามตาม ห้ามมม"
" :( "
" ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นเลยนะ ห้าม! ห้ามตาม ห้ามมองฉัน ห้ามคิดถึงฉัน ห้ามคิดอะไรเกินเลยข้าใจมั๊ย"
" ของแบบนี้มันห้ามหันได้ด้วยรึไงกันฮะ "
"ไม่รู้แหละ ห้ามเด็ดขาด อีกไม่กี่อาทิตย์ฉันก็ต้องเลือกรูมเมตใหม่แหละ นายเตรียมตัวไว้ได้เลย ฉันจะไม่เลือกนายอีกเด็ดขาด เพราะฉะนั้น ห้ามมม!"
"พี่ฮะ ของแบบนี้มันไม่ได้ ห้ามกันง่ายๆนะครับ อย่างน้อยมันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันบ้างสิฮะ ที่จะให้ผมเลิกรักพี่เนี้ย"
"อะไร ว่ามา "
"หึ หึ "
"อย่ามาลีลา อะไรล่ะ เร็วเข้าสิ "
"ของชอบอะไรที่ ผมชอบที่สุดยังไงล่ะ"
"แล้วนายชอบอะไรล่ะ"
"ชอบคนตรงหน้าไง"
"อย่ามาเล่นมุข "
"ไม่บอก บอกมันก็ง่ายไปสิฮะ แต่เอาเป็นว่าผมให้เวลาพี่ถึงเย็นนี้ ถ้าพี่ลู่หานสามารถทำได้ก็โอเคตามนั้น"
"ตกลง เย็นนี้เจอกัน"
"ก๊อกๆๆๆ " ผมยืนเคาะประตูหมายเลข004รัวๆ ก่อนเจ้าของห้องจะเปิดประตูออกมา
"ครับ o_o เอ๊ะ!"
"ถอยไปสิ " ผมดันเฉินเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตูเสร็จสรรพ
"โว พี่ลู่ห่าน แสดงว่าผมมีหวังสินะ"
"หวังบ้าไร หวังของนายไม่มีด้วยซ่ำ "
"ก็เห็นบุกเข้ามาในห้องก็นึกว่าจะเลือกผมซะอีก"
"พอเลยๆ ฉันจะถามอะไรนายหน่อยอ่า"
"อะไรล่ะครับ "
"เซฮุนชอบอะไร"
"สิ่งของหรือของกินล่ะ"เอ่อ นั้นดิ เด็กเจ้าเลห์เอ๋ยบอกมาแค่เนี้ยฉันจะรู้ได้ไงล่ะ สิ่งของดีกว่าน่าจะใช้ เอาว่ะ ลองสักตั้ง
"สิ่งของ"
"อะไรก็ได้ ลองซื้อรองเท้าให้มันสิ "
"รองเท้าหรอ แน่ใจนะ"
"อืมแน่ใจ"
"ขอบใจมากไอ้น้อง "หลังจากนั้นผมก็ขี่รถออกไปซื้อทันทีอย่างไม่รีรอ
+++++++=================++++++++++++++++++
" ว่าไงครับ พี่ลู่หานของผม รู้รึยังครับ"
"รู้แล้ว "
":) "
"ยิ้มบ้าอะไร -_- "
"อารมณ์ดีก็ยิ้มไม่ได้รึไง"
"ไม่ได้ "
"พี่สาวมั่นใจหรอฮะ ว่าจะใช้อ่า ผมให้พี่สาวเปลี่ยนใจอีกรอบนะ"
"อย่ามาทำให้ฉันไขว้เขว่ ได้ไหม รอตรงเนี้ยแหละ เดี๋ยวจะเข้าไปหยิบให้แล้วอย่าลืมทำตามสัญญาด้วยล่ะ"
"แน่นอนฮะ "
บ้าจังแฮะ แล้วทำไมต้องรู้สึกเจ็บด้วยล่ะเนี้ย ตอนที่นายนี่มันพูดรับคำด้วยล่ะ
"มาแล้ว อ่า" ผมยืนรองเท้าผ้าใบที่เดินเลือกเองเมื่อวานออกมาให้คนตรงหน้าดู
"นี่ พี่ลู่ห่านคิดจริงๆหรอฮะว่าผมชอบรองที่สุด"
....หา
"พี่ลู่หานไปแอบถามใครมาใช่มั๊ยล่ะฮะ ถามพี่เฉินล่ะสิ"
"อืม... ใช่มันไม่ถูกหรอ "
" ถ้าผมจะตอบว่ามันไม่ใช่ล่ะฮะ"
"นายขี้โกงนิ "
"เปล่าสักหน่อย คนที่จะมาเป็นพยานให้ผมก็คงเป็นคนเดียวกันกับที่ไปถามนั้นแหละ"
" อ้าว พี่เฉินมาพอดีเลย พี่เฉินครับผมชอบอะไรที่สุดครับ ไม่ใช่สิ่งของ แต่เป็นของกิน"
"ชานมไข่มุกไง "
"เห็นไหมล่ะฮะ พี่ตอบผิด "
"เฉิน แกหลอกฉันรึไงห๊ะ "
"เปล่าว ผมไม่เกี่ยวก็พี่ถามเป็นสิ่งของเองนี่น่า" ก่อนที่ผมจะปารองเท้าใส่เฉินมันก็ดันวิ่งหนีออกนอกบ้านไปซะแหละ
"เอาเป็นว่า พี่ลู่หานแพ้แล้วแหละฮะ " "เตรียมใจ"ชอบ"ผมเอาไว้ได้เลย :p
to be continued...
"เฮ้อ แต่จะว่าไปเวลานายนอนนิ่งๆแบบนี้ก็น่ารักดีน่ะนะ-_-" ผมบ่นพึมพำเบาๆก่อนจะเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเพื่อวัดไข้อีกฝ่ายที่หลับอยู่
"พี่ลู่หานนิชอบให้ผมนอนนิ่งๆหรอ ฮ่ะ "
"!!!"แต่ไอ้เสียงทะเล้นที่มันออกจากปากของคน(แกล้งหลับ) ทำให้ผมต้องชะงักมือกึกทันใด ก่อนที่ดวงตาคู่สวย จะค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ และคลี่ยิ้มกว้างบนใบหน้าหล่อขึ้น
"แย่จัง แต่ผมไม่ชอบนอนนิ่งๆ หรอกนะ มันไม่สนุกอ่า :p"
"อะ... ไอ้เด็กบ้านิ ไอ้เด็กปืนเกลียว นี่นายไม่ได้หลับหรอ"
"ถ้าหลับจริงๆคงเสียด้ายแย่เลยนะฮะ"
"เสียด้าย บ้า อะไรห๊ะ"
"ก็...อดได้ยินพี่ลู่หานชมว่าน่ารักไงล่ะครับ"
"ฉันไม่ได้ชม นี่นายเป็นหวัดจนหูฝาดไปเองล่ะมั้ง"
" ได้ยินสองรูหูเลย "
" ไอ้เด็กบ้า... ฉันไม่น่าเลือกนายมาอยู่ห้องเดียวกับฉันเลย"
"เฮ้อ" เสียงถอนหายใจ ประหนึ่งกลัวจะไม่รู้เรียกให้ผมหันไปหา และก็เห็นไอ้เด็กปืนเกลียวเพื่อนของไอ้เด็กบ้านี้อีกคน
"มาถอนหายใจอะไรตรงนี้ พวกนายนี้มันจริงๆเลยนะ " ผมพูดกับแขกที่มาเยี่ยนคนใหม่
"สงสัยแบบนี้ผมก็ต้องตัดใจแล้วสิ"
"อะไร ตัดใจอะไรห๊ะ"
"ก็... ถ้าเป็นเซฮุนแล้วล่ะก็ผมไม่อยากจะสู้กับน้องอยู่แล้วแหละฮะ" เฉิน พูดอย่างแสแสร้งสุดๆอ่า"อีกอย่างจากที่ดูผลแล้วอ่า มันก็รู้กันอยู่แล้วนี่น๊า"
"ผลบ้าผลบออะไรของนาย" อยากจะเถียงจนเอนจะฉีกแต่คงจะสู้ไอ้ความปืนเกลียวไม่ได้ ผมว่าผมเดินหนีเลยดีกว่า
" พี่ลู่หานอะไร แค่นี้หนีเลยหรอฮะ ไม่แน่จริงนี่น่า"เซฮุนร้องทัก ก่อนจะเด้งตัวออกจากเตียงอย่างรวดเร็วและเร่งเท้าเดินตามผมามติดๆ ไอ้เด็กบ้านี้ผมไม่น่าเลือกมาอยู่ด้วยเลย ที่สำคัญผมเป็นผู้ชายนะครับแต่พวกนี้ก็ยังดึงดันจะจีบผมอยู่นั้นแหละ
"จะตามมาทำไม ห้ามตาม ห้ามมม"
" :( "
" ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นเลยนะ ห้าม! ห้ามตาม ห้ามมองฉัน ห้ามคิดถึงฉัน ห้ามคิดอะไรเกินเลยข้าใจมั๊ย"
" ของแบบนี้มันห้ามหันได้ด้วยรึไงกันฮะ "
"ไม่รู้แหละ ห้ามเด็ดขาด อีกไม่กี่อาทิตย์ฉันก็ต้องเลือกรูมเมตใหม่แหละ นายเตรียมตัวไว้ได้เลย ฉันจะไม่เลือกนายอีกเด็ดขาด เพราะฉะนั้น ห้ามมม!"
"พี่ฮะ ของแบบนี้มันไม่ได้ ห้ามกันง่ายๆนะครับ อย่างน้อยมันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันบ้างสิฮะ ที่จะให้ผมเลิกรักพี่เนี้ย"
"อะไร ว่ามา "
"หึ หึ "
"อย่ามาลีลา อะไรล่ะ เร็วเข้าสิ "
"ของชอบอะไรที่ ผมชอบที่สุดยังไงล่ะ"
"แล้วนายชอบอะไรล่ะ"
"ชอบคนตรงหน้าไง"
"อย่ามาเล่นมุข "
"ไม่บอก บอกมันก็ง่ายไปสิฮะ แต่เอาเป็นว่าผมให้เวลาพี่ถึงเย็นนี้ ถ้าพี่ลู่หานสามารถทำได้ก็โอเคตามนั้น"
"ตกลง เย็นนี้เจอกัน"
"ก๊อกๆๆๆ " ผมยืนเคาะประตูหมายเลข004รัวๆ ก่อนเจ้าของห้องจะเปิดประตูออกมา
"ครับ o_o เอ๊ะ!"
"ถอยไปสิ " ผมดันเฉินเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตูเสร็จสรรพ
"โว พี่ลู่ห่าน แสดงว่าผมมีหวังสินะ"
"หวังบ้าไร หวังของนายไม่มีด้วยซ่ำ "
"ก็เห็นบุกเข้ามาในห้องก็นึกว่าจะเลือกผมซะอีก"
"พอเลยๆ ฉันจะถามอะไรนายหน่อยอ่า"
"อะไรล่ะครับ "
"เซฮุนชอบอะไร"
"สิ่งของหรือของกินล่ะ"เอ่อ นั้นดิ เด็กเจ้าเลห์เอ๋ยบอกมาแค่เนี้ยฉันจะรู้ได้ไงล่ะ สิ่งของดีกว่าน่าจะใช้ เอาว่ะ ลองสักตั้ง
"สิ่งของ"
"อะไรก็ได้ ลองซื้อรองเท้าให้มันสิ "
"รองเท้าหรอ แน่ใจนะ"
"อืมแน่ใจ"
"ขอบใจมากไอ้น้อง "หลังจากนั้นผมก็ขี่รถออกไปซื้อทันทีอย่างไม่รีรอ
+++++++=================++++++++++++++++++
" ว่าไงครับ พี่ลู่หานของผม รู้รึยังครับ"
"รู้แล้ว "
":) "
"ยิ้มบ้าอะไร -_- "
"อารมณ์ดีก็ยิ้มไม่ได้รึไง"
"ไม่ได้ "
"พี่สาวมั่นใจหรอฮะ ว่าจะใช้อ่า ผมให้พี่สาวเปลี่ยนใจอีกรอบนะ"
"อย่ามาทำให้ฉันไขว้เขว่ ได้ไหม รอตรงเนี้ยแหละ เดี๋ยวจะเข้าไปหยิบให้แล้วอย่าลืมทำตามสัญญาด้วยล่ะ"
"แน่นอนฮะ "
บ้าจังแฮะ แล้วทำไมต้องรู้สึกเจ็บด้วยล่ะเนี้ย ตอนที่นายนี่มันพูดรับคำด้วยล่ะ
"มาแล้ว อ่า" ผมยืนรองเท้าผ้าใบที่เดินเลือกเองเมื่อวานออกมาให้คนตรงหน้าดู
"นี่ พี่ลู่ห่านคิดจริงๆหรอฮะว่าผมชอบรองที่สุด"
....หา
"พี่ลู่หานไปแอบถามใครมาใช่มั๊ยล่ะฮะ ถามพี่เฉินล่ะสิ"
"อืม... ใช่มันไม่ถูกหรอ "
" ถ้าผมจะตอบว่ามันไม่ใช่ล่ะฮะ"
"นายขี้โกงนิ "
"เปล่าสักหน่อย คนที่จะมาเป็นพยานให้ผมก็คงเป็นคนเดียวกันกับที่ไปถามนั้นแหละ"
" อ้าว พี่เฉินมาพอดีเลย พี่เฉินครับผมชอบอะไรที่สุดครับ ไม่ใช่สิ่งของ แต่เป็นของกิน"
"ชานมไข่มุกไง "
"เห็นไหมล่ะฮะ พี่ตอบผิด "
"เฉิน แกหลอกฉันรึไงห๊ะ "
"เปล่าว ผมไม่เกี่ยวก็พี่ถามเป็นสิ่งของเองนี่น่า" ก่อนที่ผมจะปารองเท้าใส่เฉินมันก็ดันวิ่งหนีออกนอกบ้านไปซะแหละ
"เอาเป็นว่า พี่ลู่หานแพ้แล้วแหละฮะ " "เตรียมใจ"ชอบ"ผมเอาไว้ได้เลย :p
to be continued...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น