คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คฤหาสน์ตระกูลคันดะ แก้ไขนิดนึง
บทที่หนึ่ง คฤหาสน์ตระกูลคันดะ
คันดะ ยู ชายหนุ่มผมสีดำ นัยน์ตาสีรัตติกาล ผู้เป็นคนสนิทและเสนาบดีของราชาโคมุอิกำลังทำงานอย่างมีสมาธิแค่ทว่ามีเสียงหนึ่งดังขึ้น
ก๊อกๆๆ "ท่านเสนาธิการครอสจากแคว้นโนอา มาขอเข้าพบครับ"
"อืม ให้เข้ามาได้"คันดะตอบอย่างไม่สบอารมณ์
"สวัสดี ท่านเสนาบดี"ครอสเมื่อเข้ามาถึงก็นั่งลงบนเก้าอี้ ด้วยท่าสบายๆ
"(ปึดๆ)มีอะไรก็ว่ามา"คันดะเริ่มเดือด ที่ครอสมานั่งแบบไร้มารยาท
"ข้ามีลูกศิษย์ของข้าเอง มาฝากให้ท่านช่วยดูแลไว้สักพักหนึ่งได้หรือไม่ ท่านเสนาบดีผู้ยิ่งใหญ่"ครอสเริ่มกวนพระบาทา
"(ปึดๆ)แค่นี้ใช่ไหม งั้นเอามาสิ แล้วรีบไสหัวไปซะ"คันดะเดือดแล้ว
"เอาเข้ามาได้ อเลน"
"ค่ะ ท่านเสนาธิการ" อเลนเริ่มประหม่า
"สวัสดีค่ะ ท่านเสนาบดีแห่งแคว้นคาโอริ"อเลนพยายามดัดเสียงให้หวานที่สุด
"เป็นไงบ้างล่ะท่าน"ครอสพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าคันดะที่อึ้งสุดๆ
' เจ้าจารย์บ้า ข้ารู้แล้วทำไมถึงให้แต่งชุดนี้ หนอย' อเลนคิดในใจ พร้อมนึกถึงสามชั่วโมงก่อน
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ณ ปราสาทโนอา
ตอนนี้อเลน ทิกี้ ครอส กำลังนั่งอยู่บนโซฟาอันแสนนุ่ม(ขนาดข้าพเจ้ายังอยากไปนอน)แต่บรรยากาศเงียบได้เงียบดีจริงๆ สักพักใหญ่ๆครอสก็เป็นผู้ทำลายบรรยากาศที่แสนเงียบนั้น
"อเลน ไปแต่งตัวซะ"ครอสสั่ง
"อะไรนะคะ"อเลนร้องออกมาด้วยความตกใจว่าให้ไปแต่งตัวอะไรอีกเนี่ย
"มาเรีย พาอเลนไป"ครอสสั่งมาเรียผู้เป็นสาวใช้ประจำตัวครอส
"เจ้าค่ะ"มาเรียรับคำสั่งแล้วพา(ลาก)อเลนไปห้องแต่งตัว..
30 นาทีต่อมา
"ไม่อ๊าวว ไม่ออกหรอกค่ะ>//<" เสียงหวานของใคนบางคนดังขึ้นจากห้องแต่งตัว
"..."มาเรียไม่พูดพร่ำทำเพลง(ลาก)อเลนออกไปทันที
"....>///<"อเลนตอนนี้อยู่ในชุดกระโปรงยาวสีครีมถึงข้อเท้า ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์อ่อนๆ พร้อมกับตรงแก้มที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ
หึๆ ส่วนทิกี้น่ะรึ..
".....O///O"ก็ตาค้างไปแล้วน่ะสิ แต่อเลนไม่เห็นหรอกเพราะมัวแต่หลับตาปี๋อยู่น่ะสิ!!
ครอสเห็นทิกี้ก็ไม่แปลกใจอะไรเพราะตนรู้อยู่แล้วว่าทิกี้นั้นคิดยังไงกับศิษย์ของตน
"เอ้า อเลน ไปได้แล้ว"ครอสพูดพร้อมเดินดุ่มๆลงจากปราสาทไปยังรถม้าที่อยู่ตรงลานหน้าปราสาท
"อ่ะ..ค่ะ ท่านทิกี้ ข้าไปแล้วนะคะ ^_^ "อเลนพูดพร้อมยิ้มแล้วโบกมือลา
อเลนนั้นยังใสซื่อจนเกินไป จนไม่รู้ว่าทิกี้น่ะคิดไปไกลถึงสวรรค์ชั้นไหนแล้ว
'อเลน..ย่ะ..ยิ้มให้เรา อเลนยิ้มน่ารักจัง อเลน.. อเลน... อเลน..'ทิกี้พอเหอะ(=_=''')
หลายวินาทีต่อมา ทิกี้ตั้งสติได้แล้ว จึงไปทางหน้าต่างก้มมองดูอเลนที่กำลังขึ้นรถม้า
สายตาที่ทอดมองลงมานั้น ฉายแววแปลกๆที่ไม่ใช่สายตาปกติที่ทิกี้มองอเลนอย่างทุกครั้งไป...
กลับมาปัจจุบันกันต่อ
"ข้ามีนามว่า อเลน วอค์เกอร์ ค่ะ"อเลนถอนสายบัว
"หวังว่าท่านคงจะถูกใจ..ท่านเสนาบดี"ครอสโค้งคำนับตามมารยาทแล้วเดินออกจากห้องไป
เมื่อครอสเดินจากไป ทุกสรรพสิ่งก็เริ่มเงียบ...เงียบ..เงียบฉี่...เงียบมาก...เงียบที่สุด จนอเลนทนไม่ไหว
"ท่านไม่คิดจะพาข้าไปเดินชมรอบๆหน่อยหรือคะ?"อเลนยิ้มหวาน
"ชั้นไม่มีเวลาว่างถึงขนาดพาเธอไปหรอก!!"หลังพูดเสร็จ คันดะก็ก้มหน้าทำงานต่อไป..โดยไม่สนใจร่างบางที่กำลังสั่นงันงกอยู่
'หนอย ถ้าไม่ติดว่านี่เป็นเสนาบดีล่ะก็ ข้าลงมือไปนานแล้ว'อเลนคิดอย่างเจ็บใจ เพราะคำพูดของคันดะเหมือนกับหักหน้าเธออย่างแรง(หักหน้าตรงไหนนะ?)
"ทหาร พาตัวเธอไปหาห้องพักสิ"คันดะพูดออกมาทั้งๆที่ก้มหน้าทำงานอยู่
'เออ อย่างน้อยก็ไม่ใจจืดใจดำ'อเลนคิด พร้อมเดินตามทหารไป
อเลนเดินไปเรื่อยๆผ่านตามทางต่างๆ ระหว่างทางก็มีผ้าปูพื้นสีแดงทอดยาวไปเรื่อยๆ อเลนคิดว่าน่าจะมีรูปภาพของบรรพบุรุษของคันดะติดไว้ แต่กลับไม่มีแม้แต่สักรูปเดียว
เมื่อไปถึงห้องๆหนึ่ง ทหารโค้งตัวลงนิดๆตามมารยาทให้กับอเลน แล้วเดินจากไป
เมื่ออเลนเข้าไปในห้องพบว่า ห้องของเธอเป็นห้องขนาดใหญ่พอควร ตกแต่งด้วยโทนสีเข้ม เตียงนอนเดี่ยวสีดำตั้งอยู่ตรงกลางห้อง ตู้เสื้อผ้าดีๆสีน้ำตาลอักหนึ่ง และก็มีเครื่องอำนวยความสะดวกอีกมากมาย ในห้องมีอีกประตูที่เชื่อมต่อไปยังห้องอาบน้ำ
"หรูจังเลย "อเลนพึมพำเบาๆ เนื่องจากตั้งแต่เธอเติบโตมา เธอไม่เคยมาพักในที่แบบนี้
อเลนรีบวางกระเป๋า(มาตั้งแต่ตอนไหน--'') แล้วเอาร่างบางของตนเอนลงบนเตียง และผล็อยหลับไปในทันที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แก้ๆๆ
ความคิดเห็น