คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 2 ความจริงอันแสนจะอึ้ง
Part.2 ความจริงอันแสนจะอึ้ง
“ไอ้จุนฮยอง แกอย่าเพิ่งไปสิวะ รอกูก่อน” เควินตะโกนบอกจุนฮยองให้หยุดเดิน แต่จุนฮยองทำเปนไม่ได้ยิน ปล่อยให้เควินแหกปากอยู่อย่างนั้น
นายจะเรียกชั้นเพื่อขัดจังหวะอะไร ชั้นจะไปหาคนสวย
ไม่นานนัก จุนฮยองก้อได้ฝ่าผู้คนไปหาคนๆนั้นจนได้
แล้วทีนี้ชั้นจะทำยังไงละ อยากรู้จักเธอจริงๆ แต่ก้อกลัวจะไปขัดจังหวะเวลาสนุกของเธอ
ว่าแล้วจุนฮยองก้อคิดหนักเพราะตัวเองดันนิสัยดี (?) เกิดเกรงใจเธอขึ้นมาซะดื้อๆ กลัวว่าเข้าไป Say Hi ทักทายแล้วเธอจะเมินใส่บ้างละ หรือตอบ Say no กลับมาไม่อยากรู้จักบ้างละ เพราะอะไรน่ะหรอ พวกเควินกะดูจุนก้อคงรู้กันดี
“ฮาๆ ไม่รอกูเอง เปนไงละ กลัวเขาเมินแกละสิท่า” เควินเข้าไปตบไหล่จุนฮยอง ทำให้จุนฮยองตกใจสะดุ้งเผลอตัวหัวเควินไป 1 ป๊าบ - -
“กู เจ๊บบบบบบ มึงตีหัวกูทำไมวะเนี่ย ไอ้บ้า!!!”
“ก้อมึงมาทำให้กูตกใจก่อนนี่วุ้ย กำลังใช้สมองอยู่เว้ย”
“โอ้โห คนอย่างมึงนะ ใช้สมอง” เควินพูดพลางเอานิ้วชี้อันเรียวยาวจิ้มหน้าผากจุนฮยอง
“เดี๋ยวกูก้อถีบมึงออกจากผับเลย ถ้าไม่ช่วยก้อไปไกลๆตีนกูไป วอนฝ่าพระบาทคนหล่อจริงๆ”
“ถุ้ย!! อย่างมึงนะหล่อ กูว่าหล่อแต่มันสมองน้อยมากกว่าว่ะ” ดูจุนพูดแทนเควิน
“มึงก้ออีกคน เดี๋ยวก้อได้แดกตีนกูไปคนละดอกสองดอกเลยนี่ วอนนะวอน” จุนฮยองพูดพลางชี้หน้าดูจุนและเควินสลับกัน
“แน่จริงมึงก้อลอง อุ๊บ!!!” พอเควินพูดไม่ทันจบ เควินก้อโดนจุนฮยองเอาฝ่าพระบาทเตะน้องชายอันเปนสุดที่รักของเขา จนทำให้เขาทรุดตัวไปนอนกอดน้องชายอยู่กับพื้น ( อิโจ๊ก แกโหดไปป่ะ = = )
“โอ๊ย ไอ้สัสโจ๊กเกอร์ มะ...มึง บังอาจ โอ๊ยๆๆๆ กูเปนหมันแล้วมั้งเนี่ย” เควินโอดครวญอย่างเจ็บปวดรวดร้าวสุด แถมดันเผลอเรียกฉายาจุนฮยองขึ้นมาซะงั้น
“หุบปากไปเลยมั้งง่า ปากหมาจริงๆ สมควรแล้วที่โดน” ดูจุนก้มหน้าลงไปหาเควินที่นอนโอดครวญอยู่ แล้วพูดตอกย้ำเควินแล้วตบปากเควินเพื่อให้หยุดร้องเอ๋งๆ (?) ซะที มันขัดจังหวะเวลาใช้สมอง (อย่างหนัก) ของจุนฮยอง
“จะเอาไงดีวะ กลัวไปขัดจังหวะเธออ่ะ” จุนฮยองบ่นงึมงำยืนกอดอกแล้วเอานิ้วชี้จุนขมับ เผื่อมันจะทำให้จุนฮยองคิดออกขึ้นมาบ้าง
“มัวแต่ใช้สมอง อย่างนี้ก้ออดได้รู้จักกับเธอน่ะสิ คนสวยแบบนี้น่ะ หายากนะเว้ย ดูๆแล้วน่าจะเปนสาวห้าวซะด้วย อย่างนี้ ถ้าปล่อยให้หลุดมือไปก้อเสียดายแย่เลยนะเว้ย” ดูจุนเข้าไปโอบไหล่จุนฮยองแล้วพูดให้จุนฮยองมีความคิดขึ้นมา
“แล้วจะให้กูทำไงละ” จุนฮยองหันหน้าไปถามดูจุนที่กำลังโอบไหล่ตัวเอง ปล่อยให้เควินนอนแน่นิ่งไว้ข้างหลังดูจุน
“ต้องเสี่ยงดวงเว้ย ของงี้ ใครดีใครดี เข้าไปทักแม่งเลยสิ ไอ้ป๊อด”
“อะไร ใครป๊อด แต่จะดีเหรอวะ ไอ้ดูจุน”
“เออ..น่า เข้าไปเลยๆ” พอดูจุนพูดจบก้อพลักจุนฮยองให้ไปหาเธอคนนั้น แต่จุนฮยองเสียการทรงตัว จุนฮยองเลยเซไปชนกับเธอคนนั้นเข้าให้แล้ว
“โอ๊ย!!!” คนที่ถูกชนร้องขึ้นมาด้วยความตกใจนิดๆ
“ผะ...ผมขอโทษนะครับ” จุนฮยองเอ่ยขอโทษขึ้นมาทันที ซึ่งมันแปลกมาก เพราะจุนฮยองไม่ค่อยเปนฝ่ายของโทษใครก่อนถึงตัวเองจะผิดก้อตาม
“ไม่เปนไรครับ นายเปนอะไรมากรึป่าว เจ็บตรงไหนไหม” เธอได้ถามจุนฮยองอย่างเปนห่วง ทั้งที่เธอเปนฝ่ายถูกชนแท้ๆ
“ไม่เปนไรครับ ผมเจ็บตรงไหนเลยครับ ผมแค่ล้มเฉยๆ” จุนฮยองตอบแบบเขินๆแล้วหันมามองค้อนใส่ดูจุน แต่ดูจุนก้อเมินในสายตาอำมหิตของจุนฮยอง
“เอ่อ...คือ ทะ...เธอชื่ออะไรเหรอ” จุนฮยองพูดขึ้นมาแบบตะกุกตะกักนิดๆ
“อ้อ ผมชื่อฮยอนซึงครับ จางฮยอนซึง” เธอพูดพลางยิ้มให้จุนฮยอง
น่ารักจัง เธอรู้ไหม ว่าเธอยิ้มแล้ว โลกก้อสดใสขึ้นมาทันทีเลยนะ รู้ตัวบ้างไหม
“ชะ...ชื่อเพราะดีนะครับ ^^” จุนฮยองยิ้มให้ฮยอนซึงและหัวเราะกลบเกลียน
“แล้วนายละชื่ออะไร” ฮยอนซึงถามจุนฮยอง โดยที่จุนฮยองไม่คิดว่าเขาจะถามเขากลับแบบนี้
ไม่คิดว่าเธอจะมนุษย์สัมพันธ์ดีขนาดนี้ ได้ผลเกินคาดเฮอะ ขอบคุณ
“เออ..ผมชื่อจุนฮยองครับ ยงจุนฮยอง หรือจะเรียกผมว่าโจ๊กเกอร์ก้อได้นะครับ”
“ชื่อเท่จัง นายมาทำอะไรที่ผับเหรอ” ฮยอนซึงเริ่มบทสนทนาขึ้นมา ทำให้จุนฮยองยิ้มไม่หุบกันไปเลย
“อ้อ ผมมากับเพื่อนน่ะ ตอนนี้มันไปม่อผู้หญิงอยู่น่ะครับ”
“อืม” ฮยอนซึงตอบสั่นๆ ก่อนที่จะหันไปคุยกับเพื่อนสาวของเขาต่อ
“เธอสวยดีนะ” จุนฮยองพูดพลางสะกิดฮยอนซึงให้หันมาสนใจเขาก่อนที่จะถูกเมินซะก่อน
“เอ๋? ใครเหรอที่สวย เพื่อนชั้นรึเปล่า” ฮยอนซึงพูดแล้วลากเพื่อนสาวของเขาออกมาโชว์ตัวให้จุนฮยอง แต่หารู้ไม่ว่าจุนฮยองเขาชมตัวฮยอนซึงไม่ใช่เพื่อนสาว
“ไม่ใช่ครับ ผมหมายถึงเธอตะหาก เธอสวยกว่าเพื่อนเธออีกนะรู้ตัวเปล่า”
“เฮ้อ...นายก้ออีกคนนึงน่ะเหรอ ที่คิดว่าชั้นเปนผู้หญิงน่ะ อะไรกันนักหนานะ หน้าชั้นหวานจนคนอื่นเขามองชั้นเปนแบบนี้เลยรึไงเนอะ โซฮยอน” ฮยอนซึงหันไปบ่นกับเพื่อนสาวของเขาแล้วบอกให้เพื่อนเขาแก้ข่าวให้เขาว่าเขาไม่ใช่ผู้หญิง
“ขอโทษนะคะ คือเราชื่อควอนโซฮยอนคะเราเปนเพื่อนของจางฮยอนซึงคะ” ว่าแล้วโซฮยอนเพื่อนสาวของฮยอนซึงได้เดินไปพูดกับจุนฮยอง
“สะ..สวัสดีครับ” จุนฮยอนตอบรับโซฮยอนอย่าเสียมิได้ แล้วคิดว่าโซฮยอนมาขัดจังหวะเขา
“คือว่า จางฮยอนซึงเขาไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่คุณคิดนะคะ เขาเปนผู้ชายคนนึงเหมือนคุณ แต่หน้าเขาหวานไปหน่อยก้อเท่านั้นเองคะ ขอโทษด้วยนะคะ เรานึกว่าคุณคิดว่าเธอเปนผู้ชาย เลยไม่ได้พูดเตือนกันก่อน” คำพูดของโซฮยอน ทำให้จุนฮยองหน้าแตก + ช็อกจนตัวแข็งไปตามๆกัน
อะไรนะ เธอเปนผู้ชายเหรอ ไม่จริงอ่ะ นี่พระเจ้าหลอกชั้นเล่นอยู่ใช่ไหม ใครก้อได้ช่วยบอกที ว่าชั้นไม่ได้ฝันไปน่ะ =[]=
[อิโจ๊กสติแตกละ รู้ความจริงก้อดีนะอิโจ๊ก รักไปเถอะผู้ชายน่ะ ไม่มีใครเค้าว่าหรอ - - ]
ความคิดเห็น