คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : CHAPTER7 ร้ายกาจที่สุด.
CHAPTER 7
ร้ายกาจที่สุด.
ขันทีซูโฮต้องการจะสืบหาเรื่องราวที่ทำให้องค์รัชทายาทแสดงพฤติกรรมอันก้าวร้าวออกมา จึงต้องการสอบสวนบางอย่างจากสองหนุ่มเม้ามอยแห่งราชสำนัก
“ท่านบัณฑิตทั้งสองก่อนที่องค์รัชทายาทจะหันมาแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวกับท่าน ท่านทั้งสองคุยเรื่องใดกันหรือเปล่า” ขันที่ซูโฮถามเมื่อเห็นทั้งสองหนุ่มคุยกันก่อนที่องค์รัชทายาทจะแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวออกมา
“ก็เรื่องของท่านจงอินนะขอรับท่านขันที” หมินซอกกล่าวไปตามความเป็นจริง
“เรื่องของทหารจงอิน....” ซูโฮยื่นครุนคิดอยู่ในใจคงไม่ใช่เรื่องที่ทำให้องค์รัชทายาทโกรธได้ขนาดนั้น
“ท่านทั้งสองช่วยเล่าเรื่องทั้งหมดมาให้ข้าฟังได้ไหม” ซูโฮถามบัณฑิตทั้งสองอีกครั้ง ทั้งสองพยักหน้าแล้วจึงเล่าเรื่องราวให้ฟังทั้งหมด
“อ่าวท่านทั้งสอง แล้วหญิงสาวที่อยู่กับท่านจงอินเป็นผู้ใดกันล่ะ!!”
“ท่านขันทีรู้จักท่านหมอปาร์คใช่ไหมคับ” ลู่หานถามกลับไป ทำให้ซูโฮพยักหน้ารับ
.
.
.
.
.
.
.
.
“ก็ลูกสาวของท่านหมอปาร์คที่ชื่อยองกวางน่ะขอรับท่านขันที”
ลู่หานกล่าวออกมา ทำให้ซูโฮยืนอึ้งตัวเป็นหินถึงแม้จะไม่เคยเห็นหน้าของหญิงสาวผู้นี้ แต่จากชื่อของเธอแล้วคงจะเป็นยองกวางหญิงสาวที่องค์ชายหลงรักจนหัวปักหัวปำ แน่นอน ขันทีซูโฮจึงสรุปเนื้อหาการสืบได้ว่า
.
.
.
.
.
.
“...องค์รัชทายาทอกหักปิ๊งงง...
“ท่านขันทีเป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ” หมินซอกกล่าวถามเมื่อเห็นซูโฮยืนนิ่งไป
“อ่อ ข้าไม่เป็นไรหรอกท่านทั้งสอง ข้าขอตัวก่อนล่ะ” ซูโฮรีบปลีกตัวออกไป เนื่องจากต้องไปทูลเรื่องให้ฝ่าบาททรงรู้ หมินซอกและลู่หานที่ยื่นมองแผ่นหลังของขันทีเดินจากไปก่อนจะหันมาสบตากันแล้วพูดว่า
“คิดเหมือนกันหรือเปล่า!!”
ณ ท้องพระโรง
“จงอินเรื่องที่ให้ไปสืบน่ะตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง” คยูฮยอนถามจงอินที่มาเข้าเฝ้า
“ฝ่าบาทขอรับตอนนี้พวกมันกำลังเขาใกล้พวกเราเข้ามาแล้ว ตอนนี้กระผมเห็นสมาชิกของมันเขามาในเมืองแล้วขอรับ” จงอินกล่าวกับคยูฮยอนเป็นการส่วนตัวเนื่องจากเรื่องนี้เป็นความลับสุดยอดแม้แต่ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ยังไม่มีผู้ใดรู้เรื่องนี้
“นั้นสิวันนั้นพวกมันเล่นมาขู่ถึงในวัง แถมพวกมันมีนินจาอยู่ด้วยข้าว่าดีไม่ดีมันคงตามสืบอยู่ในที่นี้ก็ได้ ” คยูฮยอนพูดเสร็จก็ยกน้ำชาขึ้นมาดื่ม สายตามองลงไปในถ้วยสะท้อนให้เห็นเงาของนินจาที่เกาะอยู่บนเพดาน
“ก็เป็นแบบที่ข้าพูดจริงนั้นล่ะ ฮึ” คยูฮยอนมองไปที่ข้างบนเพดานเป็นผลทำให้จงอินมองตามไป นินจาที่เกาะอยู่จึงรู้ตัวว่าทั้งสองเห็นตนแล้วจึงรีบหายตัวหนีไป
“เจ้าพอจะหาพวกเครือข่ายนินจาในเมืองได้ไหม” คยูฮยอนถาม
“ได้ขอรับฝ่าบาทกระผมจะรีบทำการหาขอรับท่าน” คยูฮยอนพยักหน้าเป็นผลแสดงว่าหมดเรื่องที่จะคุยกันแล้ว จงอินจึงขอตัวเดินอออกมาจากท้องพระโรง
“กระผมขันทีซูโฮขอเข้าเฝ้าขอรับฝ่าบาท” เสียงของขันทีซูโฮดังขึ้น
“เหลืออีก2เดือนเรื่องว่าที่พระชายาเป็นอย่างไรบ้างล่ะ แล้ววันนี้ทำไมองค์รัชทายาทถึงกริ้วโกรธนักล่ะ ” คยูฮยอนยิงคำถามใส่ขันทีซูโฮด้วยความเป็นหวงลูกชายสุดที่รัก
“เรื่องว่าที่พระชายากับเรื่องที่ทำให้องค์รัชทายาททรงกริ้วโกรธเป็นเรื่องเดียวกันน่ะขอรับฝ่าบาท”
“เรื่องเดียวกันยังไงล่ะ”
“ก็องค์รัชทายาททรงหลงรักผู้หญิงคนหนึ่งทรงไปหาทุกเช้าพร่ำเพ้อถึงสตรีผู้นั้นคนเดียวแต่ผูหญิงคนนั้นก็ไม่รับรู้ความรักที่องค์รัชทายาทมีให้และก็มีชายอีกคนเข้ามาแย่งหญิงสาวไป” ขันทีซูโฮตอบงงไปงงมา
“ข้าขอแบบสรุปให้เข้าใจ” ฝ่าบาทที่ทรงงงกับคำตอบของขันที จึงถามแบบสรุปไปอีกครั้ง แล้วยกน้ำชาขึ้นมาดื่ม
“องค์รัชทายาทอกหัก น่ะขอรับฝ่าบาท” ขันทีซูโฮตอบฝ่าบาทกลับไป หลังจากนั้นก็มีละอองของน้ำชากระจายเต็มหน้าของขันที
“แคร่กๆ เจ้าว่าอะไรนะลูกชายข้าอกหักงั้นหรอ” ฝ่าบาททรงถามขันทีก่อนที่จะหยิบผ้ามาเช็ดที่คราบน้ำชาที่ปาก
“ขอรับฝ่าบาท” ซูโฮกล่าวและก้มหน้ารับ
“ลูกชายข้ามันไม่ดีตรงไหนนนนนน!!!!!!”
ชายหนุ่มผู้อกหักเดินตามทางเพื่อไปหาผู้หญิงใจร้ายหวังว่าครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายของชาตินี้เขาคงได้เจอเธอ
“ยองกวาง” ชายหนุ่มหยุดชะงักเมื่อเขาเดินมาเจอเธอกลางทาง
“เซฮุน” หญิงสาวดีใจมากที่เจอผู้ชายคนข้างหน้ากลางทาง เธอมองใบหน้าชายคนข้างหน้าที่เรียบนิ่งเฉยต่างจากทุกวันที่ได้เจอเธอ
“เมื่อคืนเธอหายไปไหนมาหรอ” เซฮุนถามด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉยถึงแม้รู้อยู่แก่ใจว่าผู้หญิงตรงข้างหน้าไปทำอะไรมา
“………” หญิงสาวยืนอึ้งไปกลัวที่จะตอบผู้ชายข้างหน้า เธอยิ้มออกมานิดๆเมื่อเขาถามเหมือนจะเป็นหวงเธอ
“ไปนอนกับผู้ชายมาสินะ” เซฮุนถามเมื่อเห็นหญิงสาวเงียบนิ่งไป บรรยากาศตอนนี้เงียบสงัดบวกกับทางเดินตรงนี้ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน หญิงสาวที่ได้ยินคำพูดจากผู้ชายคนข้างหน้าก็ถึงกับจะร้องไห้ออกมา อย่างน้อยก็น่าจะเป็นหวงว่าเธอไปเจอกับอะไรมาบ้าง แต่กลับพูดจาเสียดสีเธออย่างดูหมิ่น
.
.
.
.
“ร้ายกาจที่สุดเลยนะ...ยองกวาง”
"นายพูดอะไรของนายน่ะเซฮุน"
"ก็พูดเรื่องจริงไงล่ะ เธอน่ะมันผู้หญิงร้ายกาจ" เซฮุนเริ่มขึ้นเสียงใส่คุณ ก่อนที่มือบางจะไปกระทบกับหน้าของเซฮุน
เพียะ!!
เซฮุนหันหน้าไปตามที่แรงที่หญิงสาวส่ง
"นายพูดเรื่องอะไรของนายเซฮุน" คุณถามประโยคนี้กับเขาอีกครั้งก่อนที่จะเดินหันหลังไปจากที่ตรงนี้
"ชาตินี้ฉันหวังว่าจะไม่เจอเธออีกนะ...ยองกวาง" เซฮุนจับที่แก้มของตนพร้อมพูดประโยคที่เหมือนสั่งให้คุณไปตายสะ
"ฉันก็หวังให้มันเป็นเช่นนั้นนะเซฮุน" คุณหันหน้ากล่าวกลับไปและส่งยิ้มที่แฝงไปด้วยความจงเกลียดจงชัง
เซฮุนยืนมองคุณที่เดินจากไป มือของเขากำแน่นเมื่อเขาได้เสียหัวใจครั้งแรกอย่างน่าเวทนานัก เซฮุนรู้สึกเหมือนน้ำตาเริ่มไหลออกมานิดๆถึงแม้จะโกรธผู้หญิงคนนั้นมากขนาดไหนแต่ความรักที่เขามีให้เธอมันยังทำให้เขาร้องไห้ออกมาได้
ทางคุณที่เดินออกมาจากจุดนั้นก็คงไม่ต่างอะไรกับเซฮุน คุณรู้สึกน้อยใจนิดๆที่เซฮุนไปเป็นหวงคุณเลยแต่กลับสั่งเหมือนให้คุณไปตายอีกตั้งหาก
.
.
.
.
"นายมันแย่ที่สุดนะเซฮุน"
ณ ร้านผักเจ้าเดิมเจ้าเก่าเจ้าเดียวในเมือง
"ป้าๆ เอานี้กำหนึ่ง" เสียงของบยอนเรียกแม่ค้าในตลาดให้รับเงินของตน
"นางบยอน!!!"
"มีอะไรหรอค่ะ คุณอี้ชิง" เสียงกระแนะกระแหนของบยอนหันไปถามอี้ชิง
"นี้เขาบอกว่าน้องผัวแก่ไปนอนกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้สองต่อสองจริงหรือเปล่า" อี้ชิงยิงคำถามใส่บยอนถึงกับหงายเงิบ
"คุณพระสงฆ์ นางชิงแกเอาเรื่องอะไรมาพูด"
"ฉันถึงถามแกไงล่ะนางบยอน เขาลือกันให้แซดในตลาดเลยนะ"
"นางชิงแก มานี้กับฉันเลยนะ" บยอนลากตัวของอี้ชิงให้เดอนตามตัวเองมา
"นางบยอนแกจะลากฉันไปตบที่ไหนเนี่ยย"
ณ บ้านหมอปาร์ครับสารพัดโรค
"อ้าวลูกสะใภ้วันนี้มาทำอะไรเหรอ หรือไอ้ยอลมันปั๊มลูกให้เองได้แล้ว!!!" ยูชอนยิงคำถามเมื่อเจอหน้าลูกสะใภ้
"เปล่าจ๊ะ ท่านหมอแต่ว่าเรื่องยองกวาง..." บยอนสงสัยจึงนึกจะถามคำถามออกไป
"เรื่องอะไรหรอ ...ฮึ"
"ก็เรื่องที่ยองกวางไปนอนกับผู้ชายที่เป็นทหารน่ะ อุ๊บบบ~" อี้ชิงเผลอหลุดคำถามออกไปเนื่องจากความอยากรู้
"อ่อ ทหารจงอินหรอใช่ๆ" ยูชอนตอบไปเนื่องจากรู้ความจริงจากที่คุณเล่ามาทั้งหมดแล้ว
"นี่ท่านหมอไม่สะทกสะท้านอะไรเลยหรอ" เสียงของบยอนถามกลับไปเมื่อยูชอนกลับทำหน้านิ่งเฉยเมื่อลูกของตนไปนอนบ้านผู้ชายคนอื่น
"เมื่อคืนยองกวางเกือบโดนฉุดน่ะ แต่โชคดีที่พ่อหนุ่มจงอินเขามาช่วยทัน"
"อ่อ เรื่องเป็นแบบนี้นี่เอง" เสียงของอี้ชิงดังขึ้นเมื่อรู้เรื่องราวความจริง
"ฉันบอกแล้วนางชิงยองกวางไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอก" บยอนหันหน้าไปมองอี้ชิงแบบผู้ชนะ
"ย๊ะฉันไปก่อนและ"
"เดี่ยวแกอย่าลืมแก้ข่าวด้วยล่ะ"
"ย๊ะ!!"
"อ้าวยองกวางเกือบแย่นะ คนในตลาดเขาใจเธอผิดหมด" บยอนกล่าวขึ้นเมื่อเห็นคุณเดินเข้ามา
"เรื่องอะไรหรอค่ะพี่บยอน" คุณที่สงสัยจึงถามบยอนไป
"ก็เรื่องที่เธออยู่บ้านจงอินไงล่ะ"
"หรอค่ะเรื่องนี้เองหรอ" คุณพยักหน้ารับแล้วนึกถึงประโยคที่เซฮุนพูดกับคุณ คุณคิดในใจว่าถ้าเป็นเรื่องเข้าใจผิดเพียงเท่านี้แต่กลับสั่งให้คุณเหมือนไปตายยังไงยังงั้น
.
.
.
.
.
"นายเข้าใจฉันผิดจริงหรอ"
100% อันยองยองกวางที่น่ารักทุกคน องค์ชายเริ่มเขาสู่โหมดดาร์กนิดๆทำไงได้ก็คนมันอกหักอ่ะเนอะ แต่แหม่พูดสะขนาดนี้ตบกับยองกวางเลยไหมคุคุ เรื่องเข้าใจผิดนี้ก็ลามกันไปใหญ่ ใหญ่จนฝ่าบาทยังรู้เรื่อง เรื่องเม้ามอยนี้มันน่ากลัวสะจริงๆนะ 
ความคิดเห็น