คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ศิลป์ภาษาตัวร้ายกับนายวิทย์คณิต :: บทนำ
Chuu .. ศิลป์ภาษาตัวร้ายกับนายวิทย์คณิต
บทนำ
ชีวิตนักเรียนมัธยมปลายปีแรกอย่างผม ยัง โยซอบ ดูเหมือนจะเป็นอะไรที่สดใสไปซะทุกอย่าง เนื่องจากได้ต่อโรงเรียนมัธยมปลายที่ใฝ่ฝันเอาไว้ แถมยังสอบได้สายวิทย์คณิตอีกด้วย สายนี้น่ะเก่งกว่าพวกศิลป์ภาษากากๆตั้งเยอะ คิคิ เท่านั้นยังไม่พอ ผมยังพ่วงคู่หูคู่แรดอย่าง ซน ดงอุน เพื่อนซี้ปึ้ก อยู่กับมันมาตั้งไข่มันยังเท่าเม็ดถั่วเหลือง ตอนนี้คงถั่วแดงแล้วมั้งครับ 55555555555555555 ชีวิตมันไม่สนอะไรหรอก ที่มันมาต่อโรงเรียนเนี้ยะกับผมเนี่ย เพราะมันไปเล็งรุ่นพี่ อี กีกวัง เอาไว้ .. ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปสนใจเลย ก็แค่รุ่นพี่สายศิลป์ภาษาน่า ..
ถามว่าผมแอนตี้สายศิลป์ภาษาเหรอ ? ตอบได้แค่นี้เลยว่า เปล่า -_- ผมแค่รู้สึกว่ามันกากไก่อาโนเน๊ะม๊วกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สายวิทย์คณิตดีกว่าเยอะเลยครับ งานทำเยอะด้วย เรื่องภาษาของผม ที่บ้านฝึกว่าให้ตั้งแต่ยังเบบี้ๆน่ะครับ อิอิ จิ๊บๆมาก ส่วนพี่รหัสของผม ยง จุนฮยอง เป็นพี่รหัสที่ดีมากๆเลยครับ ถึงจะตัวอ้วนตุ๊ต๊ะไปหน่อย คล้ายๆหมู แต่ผมว่าก็เป็นพี่ที่ดีเลยนะ แต่อย่าทำให้เขาโกรธเชียว .. ผมว่าเขาอาจจะกลิ้งทับผมเอาได้
“อ้าวน้องโย ทำไมมานั่งอยู่หน้าอาคารคนเดียวเนี่ย”
โอ้ะ .. พี่จุนฮยอง พี่คนนี้แหละครับ อ้วนๆคนนี้แหละ พี่รหัสผม
“รอดงอุนอยู่ครับ ^w^ ยังไม่มาเลย เลยเวลานัดไปตั้ง 15 นาทีแล้ว”
“ดงอุนเหรอ พี่เห็นเดินอยู่กับกีกวังตรงสนามบาลแน่ะ 5555 ถูกเพื่อนทิ้งแล้วมั้งเนี่ย”
พี่จุนฮยองพูดพลางหัวเราะ ไขมันที่ต้นคอของพี่จุนสั่นเล็กน้อย
“อ้าว .. แล้วนั่นใครครับ ?” ผมก็ลืมสังเกตไปว่าพี่จุนพาเพื่อนมาด้วย ท่าทางขรึมๆหน่อย ท่าทางเก่งคณิตมากเลยแฮะ ดูหล่อเข้มมากด้วย ถึงจะหน้าแก่ไปนิดนึง
“อ๋อ ไอ้นี่เพื่อนพี่เอง ชื่อ ยุน ดูจุน” พี่จุนพูดพลางหันหน้าไปทางรุ่นพี่ดูจุนเล็กน้อย
“สวัสดีครับ พี่ชื่อ ยุน ดูจุน อยู่ห้อง 15 ครับ เรียกพี่ดุจุน เฉยๆก็ได้” พี่ดุจุนพูดพร้อมยิ้มให้อย่างเป็นมิตรเล็กน้อย ทำให้ผมแอบสังเกตเห็นตีนกาที่แอบหลบซ่อนอยู่ในใบหน้าพี่ดุจุน
แต่เอ้ะ ..
..
.
พี่ดูจุนอยู่สายศิลป์ภาษานี่หว่า !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ไม่ชอบละ =__= ผมพูดย้ำๆกับตัวเอง
“ครับๆ ผมชื่อยัง โยซอบนะ น้องรหัสพี่จุนฮยองครับ ^^ อยู่ห้อง 1” ผมแนะนำตัวพร้อมอวดเล็กน้อย .. เห็นแบบนี้น่ะ ผมเก่งนะครับ !!!!!!!!!!
“ไปๆ งั้นพี่เดินไปส่งที่ห้องไปๆ” พี่จุนพูดพร้อมตบไหล่ผมนิดๆ ผมก็เดิมตามหลังพี่แกไป เพิ่งสังเกตว่าพี่ดุจุนดำกว่าพี่จุน และพี่จุนอ้วนตุ๊ต๊ะมาก ผมไม่ได้นินทาพี่รหัสนะ ผมแค่คิดเฉยๆ
“เฮ้ยย ไอเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยย”
โครม !!!!!!!!!
..
.
“โอ้ย ไอเชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ทายซิครับเกิดอะไรขึ้น ? -..- คิกคิกๆๆๆๆๆๆ
กร๊ากกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ยผมขำ 555555555555555555555555555555555555555555555555555555555 โอ้ยๆๆๆ ขำ ก้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่จุนฮองครับ 555555555 พี่จุนอยองลื่นล้ม 5555555555555555555555555555 โอ้ย อารมณ์แบบโอ่งมังกรกลิ้งอ่ะครับ 555555555555 ไขมันสะเทือนเลย 5555555555555555555555
“กร๊ากกกกก 55555555555555555555555555555” ผมหลุดหัวเราะออกมา
“เห้ยๆๆๆๆ เป็นไรมากเปล่าวะๆๆๆๆ” พี่ดูจุนรีบพูดขึ้นมาทันที สงสัยจะเป็นห่วงเพื่อน พี่จุนที่กำลังจะอ้าปากถามก็ต้องหลุดเมื่อพี่ดุจุนพูดอีกประโยคออกมา
“พื้นแตกรึเปล่าวะ กุสงสารพื้น 5555555555555555” แล้วพี่ดุจุนก็พูดต่อขึ้นมาพร้อมปล่อยหัวเราะครั้งใหญ่ 555555555555555555555555
“มาพี่ผมช่วย ลุกไหวไหม ?” ในขณะที่ผมกำลังเอื้อมมือเข้าไปช่วยพยุงพี่จุนฮยอง .. มือของผมกับพี่ดูจุนก็แตะกันพอดี เหมือนภาพสโลว์อ่ะครับ แบบมันเกิดขึ้นช้าๆ .. อูย .. หน้าพี่แกหล่อมากครับ แต่มองดีๆจะแอบเห็นตีนกาที่หางตาเล็กน้อย .. ขอซาวด์เพลงหน่อยครับ
~ใช่เลย โดนใจฉันเลย ไม่มีมากไป ไม่มีน้อยไป ถูกใจทุกอย่าง ใช่เลย~
เห้ย !!!!!!!!!!!! ไม่ใช่ดิวะ ผมเคลิ้มทำไม ?
ผมรีบชักมือออกอย่างรวดเร็ว พร้อมรีบพยุงพี่จุนฮยองขึ้นมา ในขณะที่พี่ดูจุนกำลังสะตั๊นอยู่ ไม่รู้จะสตั๊นนานไปไหน แต่ไม่เป็นไร ผมเข้าใจแก่แล้ว เครื่องเลยอืดๆ
“เจ็บรึเปล่าพี่ 5555555555555 แล้วพี่ลงไปจับกบพี่พื้นทำไม 55555555555555” ผมถามปนหัวเราะๆ
“ดูดิ พื้นร้าวเลยมึง ..” พี่ดุจุนพูดเสริมพร้อมทำหน้าเศร้า ชี้ไปที่พื้นตรงที่พี่จุนล้ม
“แม่งไม่รู้ใครมาทิ้งเปลือกกล้วยไว้บนทางเดิน ทิ้งไว้ให้พ่อมันเก็บรึไงวะแม่ง -_-” พี่จุนพูดแบบเหวี่ยงๆ ดูๆไปแล้วเหมือนช้างตกมันเลยแฮะ 5555555555555555555555555
ว่าแล้วพวกเราก็เดินขึ้นอาคารกันต่อไป โดยพี่ดุจุนช่วยพยุงพี่จุนฮยอง เพราะพี่แกขาเคล็ดเล็กน้อยจากการล้ม 555555555 พูดละขำครับ นึกสภาพโอ่งกลิ้งออกไหมครับ ? แบบนั้นเลย 555555555555555555555555 โอ้ยๆๆๆ ขำค้าง
“พี่ๆครับ ถึงห้องผมละ ขอบคุณนะครับที่เดินมาส่ง ^^” ผมพูดพลางโค้งตัวเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรเว้ยไอ้น้องรหัส พี่ไปละ บาย ไอ้ดูจุนมึงก็ไปเรียนได้ละ ห้ามเต๊าะน้องรหัสกู” พี่จุนพูดส่งท้าย
“เออๆๆๆๆ มึงอ่ะไปเรียนไป เดินดีๆนะ ถ้าเดินมันลำบากกลิ้งแทนก็ได้ 55555555555” พี่ดูจุนพูดบ้ายๆพี่จุนฮยอง
ในขณะที่ผมกำลังเดินเข้าห้องเรียน ผมสัมผัสได้ว่ามีมือหยาบๆ ของใครคนนึงมาคว้าขอมือผมเอาไว้ .. มือแบบนี้พี่ดุจุนแน่นอนครับ หึ พี่ศิลป์ภาษา !
“ครับ ? พี่มีไรป่ะ ?”
“โยซอบ พี่ขอเบอร์หน่อยดิ” พี่ดูจุนพูดแบบหน้านิ่งๆ อูย ผมจะละลายครับ แต่ผมไม่ชอบเด็กสายศิลป์หรอกนะ ..
“ไม่ได้ครับ :)”
“ทำไมล่ะ ?”
“พี่จะจีบผมเหรอ ?”
พี่ดูจุนสตั๊นไปอีกครั้ง .. กำละโยซอบ ผมถามไปเล่นๆเว้ย หรือพี่แกคิดจริงวะ ?
“เออ พี่จะจีบ เอาเบอร์มาดิ”
ห้ะ !!!!!!!!
อะไรนะ !!!!!!!!!!!
หื้มมมมมมมมมมมมมมม ..
พี่ดุจุนเขาหล่ออออออออออออ
แต่ผมไม่โอกับเด็กสายศิลป์ว่ะ กิ๊กก๊อกกากไก่อาโนเนะ ..
“พี่ครับ ..”
“ผมไม่ชอบเด็กศิลป์ภาษา” !
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เย้ !!!!!!!!!!!!!!! จบไปสำหรับบทนำสุดแสนจะกิ๊บเก๋ของเรา
กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่เริ่มไม่แน่ใจว่ากำลังแต่งฟิคหรือกำลังแซะจุนฮยอง
แต่มันอดไม่ได้จริงๆ แล้วก็อย่าเพิ่งทวงฟิคเรื่องเก่านะ เรื่องบาปหนัก จะอัพตอนสอบเสร็จให้
ส่วนเรื่องพี่ชาย รอไปก่อน ดองถาวร 555555555555555555555
สำหรับฟิคเรื่องนี้เกิดมาจากเห็นแท็กในทวิต เลยเออ!มันน่ารักดีเหมาะกับดูจุน และ โยซอบมากๆๆ
ถึงแม้หน้าตาของดูจุนจะเลยวันมัธยมมาแล้วก็ตาม อย่าซีโน๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สำหรับฟิคเรื่องนี้เม้ามอยผ่านแท็ก #ศภษตรกนวคณ
สนุกกับการอ่านนะเค้อะ อิอิอิอิอิ เลิ้บทุกคนๆๆๆๆๆ *กลิ้งทับสไตล์จุนฮยอง*
:-Daisy ✿
ความคิดเห็น