Endless love ยังไงซะ เธอก็ต้องรักผม!!
ผมรู้จักเธอจากการได้จับกลุ่มทำงานกัน เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักและถึก - -* เท่าที่ผมเคยเห็นมา ผมว่าผมรักเธอแล้วล่ะ แต่ให้ตายสิ!! ผมเกลียดคำว่าดีเกินไปจริงๆ - -* ยังไงผมต้องทำให้ยัยบ้านั่นรักผมให้ได้!!
ผู้เข้าชมรวม
841
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
/> /> />
บทนำนิดๆ
“ปังๆ นักเรียน!! นั่งที่ได้แล้ว ” คุณครูสุดใจสุดโหดสุดที่รักของนักเรียนทุกคน(หรอ)ตีไม้หวายบนโต๊ะของนักเรียนคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่ด้านหน้า และฉันเองก็จำไม่ได้ว่าใคร - -*
“หัวหน้าอยู่ไหนเนี่ย บอกชั้นสิ ต้องให้ครูสั่งอยู่เรื่อย พวกเธออยู่ ม.4 แล้วนะ” และแล้วเจ๊สุดใจก็เปิดฉากพร่ำสอนนักเรียนด้วยความรัก(มั๊ง)อีกครั้ง
“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ!!”
“ซา – หวาด – เด – ค่ะ/คร้าบ” เสียงสวัสดีตามสเต็ปยานๆดังขึ้นอีกครั้งและฉันมั่นใจ 10% เอ๊ย 100% ว่าจะต้องตามมาด้วย..
“พวกเธอเป็นอะไรกันหะ!! เป็นผีหรือไง พูดเสียงยานๆแบบนี้น่ะ สวัสดีใหม่อีก 10 รอบ ปฏิบัติ!” นั่นไง ฉันว่าแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ เฮ้อ~
“สวัสดีค่ะ/ครับ สวัสดีค่ะ/ครับ สวัสดีค่ะ/ครับ สวัสดีค่ะ/ครับ สวัสดีค่ะ/ครับ สวัสดีค่ะ/ครับ สวัสดีค่ะ/ครับ สวัสดีค่ะ/ครับ สวัสดีค่ะ/ครับ สวัสดีค่ะ/ครับ” เฮ้อ~ ครบซักที ฉันว่าพอเรียนจบฉันไปเป็นพนักงานต้อนรับได้เลยนะ = = มานั่งสวัสดีวันละสิบๆรอบแบบนี้น่ะ
“ดีมาก นั่งลง” เจ๊สุดใจทำหน้าพอใจก่อนจะสั่งให้นั่งลง
“ขอบคุณค่ะ/ครับ”
“วันนี้ครูจะให้จับฉลากทำรายงานนะ เอ๊า! จดหัวข้อ” เสียงเจ๊สุดใจยังคงดังต่อไป ส่วนฉันก็เริ่มทำหน้าที่นักเรียนที่ดี = =
“เหมย ฉันฝากจดด้วยนะ ฮ้าว~ ราตรีสวัสดิ์” ใช่แล้ว ฉันฟุบหน้าลงกับโต๊ะก่อนเข้าสู่ห้วงนิทรา....
“โป๊ก!!” เสียงหนึ่งดังขึ้น ตามมาด้วยของแข็งๆบนหัวฉัน เฮ้! ใครประทุษร้ายหัวฉันเนี่ย
“นพเก้า นี่ใช่เวลานอนมั๊ย” เจ๊สุดใจที่รักนั่นเอง แล้วของที่ตกบนหัวฉันนั่นก็คือเข็มทิศเงินอันเท่าฝ่ามือ T^T เปาบุ้นจิ้น!! หัวฉันจะแตกมั๊ยเนี่ย
“ไม่ใช่ค่า =W=”
“เพื่อเป็นบทลงโทษไม่ให้คนอื่นเลียนแบบ เธอออกมายืนหน้าห้องเดี๋ยวนี้ อ้อ! เอารองเท้าเธอมาด้วย” หา! อะไรนะ ฉันฟังผิดใช่มั๊ย รองเท้างั้นเหรอ ไม่ใช่ไม้บรรทัดเรอะ
“คะ...ครู ไม่ใช่ไม้บรรทัดเหรอ” ฉันถามครูด้วยความหวังอันริบหรี่
“รองเท้าน่ะถูกแล้ว ฉันเบื่อที่จะเห็นเด็กคาบไม้บรรทัดแล้วล่ะ” ให้ตายสิ เปาบุ้นจิ้น!! เจ๊สุดใจทำลายความหวังทั้งหมดของฉันไปในชั่วพริบตา
“T^T”
“อย่าชักช้าสิ เราเสียเวลามากแล้วนะ เดินไปหยิบรองเท้าแล้วมาห้องเร็วๆนพเก้า” ฉันไม่เห็นมันจะเสียเวลามากตรงไหนเลย มันไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำ -0-
ฉันเดินไปหลังห้องแล้วหยิบรองเท้าก่อนจะเดินไปหน้าห้อง(เหนื่อยนะเนี่ย)แล้วยืนมองรองเท้าตัวเอง ฉันขอทำใจก่อนเซ่!! ฉันไม่เคยซักรองเท้าพละนี่เลยนะ T^T โฮๆ แยมอยากร้องไห้
“ครูรู้นะนพเก้า ว่าเธอไม่เคยซักรองเท้าเลย ครูดูจากสีมันก็รู้แล้วล่ะ -*-”
‘ครูรู้แล้วครูเก็บไว้ในใจไม่ได้เหรอคะ ครูพูดออกมาทำมายย’ ฉันได้แต่ร้องโหยหวนในใจ คำพูดของครูทำให้เพื่อนๆในห้องฮาแตก ขำอะไรกันห๊ะ T^T ไม่เคยเห็นคนคาบรองเท้ารึไงกัน
“เอาล่ะ รีบๆคาบซะนพเก้า เราจะได้จับกลุ่มกันซักที มาลิณี เธอทำฉลากให้ครูหน่อยสิ” เจ๊สุดใจสั่งฉันก่อนจะหันไปสั่งยัยเหมยลี่
เอาวะ! รองเท้าตัวเอง กลิ่นของตัวเอง คาบก็คาบ T^T ฉันอ้าปากแล้วเอาส้นรองเท้าเข้าปาก ยี๊! ทำไมมันเปรี้ยวจังวะ
“เอาล่ะห้องนี้มี 40 คนใช่มั๊ย ครูจะให้จับฉลากกลุ่มละ 4 คนนะ เอ้า! เดินออกมาตามเลขที่เลย ส่วนเธอ คนสุดท้าย อ้อ! แล้วก็ห้ามเอารองเท้าออกด้วยนะ เพราะเธอไม่ได้ใช้ปากจับ” ประโยคหลังเจ๊สุดใจหันมาพูดกับฉัน โหดร้ายจริงๆ T^T แยมจะฟ้องพ่อ!!
แล้วทุกคนก็ค่อยๆทยอยออกมาจับฉลาก เมื่อจับฉลากครบแล้วเจ๊สุดใจก็สั่งให้ทุกคนไปหาที่นั่งเป็นกลุ่มๆ
“เอาล่ะ นพเก้า ครูจะดูหมายเลขกลุ่มให้เธอเอง” เจ๊สุดใจหันมาพูดกับฉัน ก่อนจะหยิบฉลากอันสุดท้ายมาเปิด
“....”
“กลุ่ม 8 นู่นๆ ที่นั่งอยุ่หลังห้องน่ะ นั่นแหละกลุ่ม 8” ฉันมองตามมือเหี่ยวๆของเจ๊สุดใจ ก็พบกับกลุ่ม 8 ของฉัน
“...!!”
“ไปๆ ไปนั่งกับกลุ่มตัวเองได้แล้ว ครูอณุญาตให้เธอเอารองเท้าออกจากปากแล้ว” อ๊าก!! หนูรักเจ๊ที่สุดเลย T^T
“ขอบคุณค่า” ฉันยกมือไหว้เจ๊แก ก่อนจะเดินไปยังกลุ่ม 8
“นี่เธอ เธอชื่ออะไรน่ะ” ผู้ชายท่าทางว่าจะเป็นเด็กเรียนถามฉัน ดูๆไปก็หล่อใช่เล่นเลยนะเนี่ย *-* ผมสีดำ ทรงนักเรียนถูกระเบียบ ผิวขาวบ่มแดดแบบนักกีฬา รูปร่างสมส่วน
“ชื่อแยม -*-” นายนี่ไม่รู้จักฉันรึไง อยู่ห้องเดียวกันมาตั้ง 2 ปี แต่...นายนี่ชื่ออะไรวะ -*-
“ชื่อประหลาดจริง” ฉันว่าฉันเป็นคนดีนะ ตอนนี้ฉันเริ่มเห็นว่าเราควรจะมองคนที่นิสัยมากกว่าหน้าตา อืม ถึงไอ้บ้านี่จะหน้าตาดี แต่นิสัยแย่สุดๆ ตอนนี้ฉันมองว่าไอ้บ้านี่หน้าตาทุเรศกว่าไอ้ดัลโจ(หมาของฉันเอง)ไปแล้ว
“นี่!! ไอ้บ้า แกชื่ออะไรหะ มันไพเราะกว่าชื่อฉันแค่ไหนเชียว” ฉันว๊ากลั่นห้องจนเพื่อนทั้งห้อง รวมถึงเจ๊สุดใจด้วย T^T
“นพเก้า!!” เสียงเจ๊สุดใจเรียกฉัน พร้อมด้วยสายตาดุๆ หนูไม่ผิดน้า~
“ฉันชื่อหนึ่ง ^^” ไอ้หนึ่งบอกฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ฉันเกลียดมัน -*-
“แล้วพวกแกอ่ะ” ฉันหันไปถามผู้ชายอีก 2 คนในกลุ่ม
“ฉันชื่อมอส” ผู้ชายอีกคนบอกฉัน ไอ้นี่ก็หน้าตาดีใช่เล่นเลยน้า ตัวสูงๆ หน้าสะอาด แต่ติดอย่างนึง ดำ!! ดำมากๆ แยมคอนเฟิร์ม - -*แต่ฉันว่ามันดูเท่ห์ไปอีกแบบนะ
“ฉันชื่อหนุ่ย” ผู้ชายอีกคนบอก นี่ก็หล่อใช่เล่น ผิวขาวๆ ตาตี่ๆแบบคนจีน แถมยังหน้าตาขี้เล่น โฮกก นี่ฉันได้อยู่กลุ่มคนหล่อหรือนี่ วันนี้ช่างมีความสุขซะจริง(ถ้าไม่นับเรื่องคาบรองเท้าน่ะนะT^T)
“เอาล่ะ พวกแกเล่นเอ็มเอสเอ็นรึเปล่า” หนุ่ยสุดหล่อของฉัน(?)ถาม
“อืม เล่น” ฉัน หนึ่งและมอสตอบพร้อมกัน ว๊ายๆ ตอบพร้อมกันงี้เป็นเนื้อคู่กันแน่เลย >////<
“เอาเมลล์มาแล้วเย็นนี้ก็ออนด้วย จะได้ตกลงกันได้” หุหุ ด้วยความยินดีเลยจ้า หนุ่ยที่รัก > <
nu eng
ผลงานอื่นๆ ของ ♥โลกของชายนี่ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ♥โลกของชายนี่
"วิจารณ์ วิจารณ์"
(แจ้งลบ)ขั้นต้นพี่ขอวิจารณ์นิยายของพีพีหน่อยนะ โปรดระวัง การจัดย่อหน้าที่อ่านยาก พีควรจะกำหนดว่าเว้นประมาณไหนน่าจะดี แล้วจัดวางแถวต่อไปให้ตรงกันด้วย การเลือกตัวหนังสืออ่านแล้วกำลังพอดี ไม่เล็กหรือใหญ่จนเกินไป(ขอชมเชย) เวลาจะเปลี่ยนฉากก็ถือว่าทำได้ดีอยู่ เนื้อหาโดยรวมนั้นดีแล้วแต่ก็ยังแข็งไป ซึ่งจริงๆพี่เองก็เป็นบ้างเหมือนกัน หวังว่าพีคงจ ... อ่านเพิ่มเติม
ขั้นต้นพี่ขอวิจารณ์นิยายของพีพีหน่อยนะ โปรดระวัง การจัดย่อหน้าที่อ่านยาก พีควรจะกำหนดว่าเว้นประมาณไหนน่าจะดี แล้วจัดวางแถวต่อไปให้ตรงกันด้วย การเลือกตัวหนังสืออ่านแล้วกำลังพอดี ไม่เล็กหรือใหญ่จนเกินไป(ขอชมเชย) เวลาจะเปลี่ยนฉากก็ถือว่าทำได้ดีอยู่ เนื้อหาโดยรวมนั้นดีแล้วแต่ก็ยังแข็งไป ซึ่งจริงๆพี่เองก็เป็นบ้างเหมือนกัน หวังว่าพีคงจะปรับปรุงให้ดีต่อไปยิ่งขึ้นนะ อ่านน้อยลง
บัวดีงาม | 13 มิ.ย. 53
9
0
"วิจารณ์ วิจารณ์"
(แจ้งลบ)ขั้นต้นพี่ขอวิจารณ์นิยายของพีพีหน่อยนะ โปรดระวัง การจัดย่อหน้าที่อ่านยาก พีควรจะกำหนดว่าเว้นประมาณไหนน่าจะดี แล้วจัดวางแถวต่อไปให้ตรงกันด้วย การเลือกตัวหนังสืออ่านแล้วกำลังพอดี ไม่เล็กหรือใหญ่จนเกินไป(ขอชมเชย) เวลาจะเปลี่ยนฉากก็ถือว่าทำได้ดีอยู่ เนื้อหาโดยรวมนั้นดีแล้วแต่ก็ยังแข็งไป ซึ่งจริงๆพี่เองก็เป็นบ้างเหมือนกัน หวังว่าพีคงจ ... อ่านเพิ่มเติม
ขั้นต้นพี่ขอวิจารณ์นิยายของพีพีหน่อยนะ โปรดระวัง การจัดย่อหน้าที่อ่านยาก พีควรจะกำหนดว่าเว้นประมาณไหนน่าจะดี แล้วจัดวางแถวต่อไปให้ตรงกันด้วย การเลือกตัวหนังสืออ่านแล้วกำลังพอดี ไม่เล็กหรือใหญ่จนเกินไป(ขอชมเชย) เวลาจะเปลี่ยนฉากก็ถือว่าทำได้ดีอยู่ เนื้อหาโดยรวมนั้นดีแล้วแต่ก็ยังแข็งไป ซึ่งจริงๆพี่เองก็เป็นบ้างเหมือนกัน หวังว่าพีคงจะปรับปรุงให้ดีต่อไปยิ่งขึ้นนะ อ่านน้อยลง
บัวดีงาม | 13 มิ.ย. 53
9
0
ความคิดเห็น