ลำดับตอนที่ #22
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : CHAPTER : XVIII
CHAPTER : XVIII
“หายไปไหน?”
วาเรียวมวาามอไปรอบๆ แ่็ไม่พบนที่ำลัหาอยู่ อยูรู้สึใหายอย่าประหลา มีบาอย่าผิปิ อูฮยอนไม่เยหายไปโยที่ไม่บอเา ร่าสูมอูอาหารมามายที่ถูเรียมเอาไว้สำหรับนสอน แ่นทำล่ะหายไปไหนัน อยูหยิบโทรศัพท์มือถือึ้นมาโทรหานที่ทำให้เาำลัวุ่นวายใอยู่ะนี้
รื รื
อยูไ้ยินเสียวัถุบาอย่าสั่นอยู่บนโฟา ร่าสูเินเ้าไปใล้ๆ มือหนาหยิบโทรศัพท์มือถือที่ำลัสั่นึ้นมา ึรู้ว่านัวเล็ไม่ไ้เอามือถือิไป้วย
“โทรศัพท์็ไม่ไ้เอาไป ไปไหนอนายอูฮยอน...”
.
.
.
ร่าเล็ลับมาถึอนโในอนเ้า เา่อยๆเปิประูเินเ้ามา่อนะหยุอยู่ที่โฟาัวยาว อยูำลัหลับอยู่ในท่านั่ ในมือำโทรศัพท์มือถือเอาไว้แน่นเหมือนำลัรอสายาใรอยู่ ูาุที่ใส่แล้วาว่าอยูน่าะนั่อยู่รนี้ั้แ่เมื่อืนแล้ว
อูฮยอนเห็นว่านัวให่นอนอยู่ในท่าที่ไม่สบายนัเลยเอื้อมมือแะบ่าอนัวให่ให้เอนัวลนอน แ่ลับลายเป็นารปลุให้นัวให่ื่นึ้นมา
“นายหายไปไหนมา!” ทันทีที่อยูลืมาึ้นมา แนทั้สอ้า็ึร่าเล็เ้ามาอไว้แน่นโยอัโนมัิ อยูไม่เยรู้สึโล่ใเท่านี้มา่อน ที่เห็นนัวเล็ลับมา
“ผม..”
“ไปไหนทำไมไม่บอ ันเป็นห่วมาเลยรู้รึเปล่า อูฮยอน” เาสวมอแน่นึ้น นัวเล็ึออบเพื่อยืนยันว่าเาอยู่รนี้แล้ว
“ผมอโทษฮะ ผมรีบมาเลยลืมเอาโทรศัพท์ไป ุรอผมทั้ืนเลยหรอฮะ ไ้ินอาหารที่ผมทำให้รึเปล่า”
“...”
“เ้ล่ะฮะ ินรึยั ผมไปเลือั้นานแหน่ะ”
“...”
“อ้าว หลับแล้วหรอฮะ” อูฮยอนรู้สึถึวามหนับนบ่า อยููเหมือนะหลับไปแล้วเพราะวามเหนื่อยล้าาารอนอน อยูผล็อยหลับไปในอ้อมอออูฮยอน ร่าบา่อยๆพาร่าอนัวให่ให้นอนเอนลในท่าที่สบาย่อนะเินไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้
.
.
.
“ุฮยอนะบอผมว่าไอยูมันโรธุอย่านั้นหรอรับ” มยอูถามึ้นะที่ทั้สอนำลัื่มาแฟันในร้านาแฟหน้าอนโ ทีู่่ๆอูฮยอน็นัเอเาเพราะมีเรื่อะปรึษา
“ฮะ” ใบหน้าหวานพยัหน้า้าๆ นัวเล็ทำหน้าเหมือนับแบโลเอาไว้ทั้ใบ ั้แ่อยูื่นึ้นมาเา็ไม่ยอมพูอะไรับอูฮยอนเลย อาะมีถามำอบำบ้า แถมไม่ยอมถูัวเาเลยันิเียว แบบนี้ไม่เรียโรธะเรียอะไร
“ไหนุฮยอนลอเล่าให้ผมฟัหน่อยสิรับ” ใบหน้าหล่อยิ้มน้อยๆ้วยวามเอ็นู
“็ั้แ่วันเิอุอยูแหละฮะ วันที่ผมไปโรพยาบาลผมรีบมาเลยไม่ไ้หยิบโทรศัพท์ไป แล้ว็ไม่ไ้บอเา้วยว่าออมา พอผมลับไปอนเ้าผม็เห็นเานั่รออยู่ที่โฟาแล้ว แล้ว็เหมือนว่าเาะนั่รอผมทั้ืน”
“...”
“แล้วอยู่ๆเา็ไมุ่ยับผมเลยเป็นอาทิย์ ไม่เ้าใล้ผมเลย้วย” ร่าบาถอนหายใเฮือให่
“ไอยูเนี่ยนะรับไม่เ้าใลุ้เลยเป็นอาทิย์ ฮ่าๆ สสัยมันะอนุริๆแล้วล่ะุฮยอน ถ้าเป็นผมผม็อนนะ วันเิทั้ทีแฟนันหายไปไหนไม่รู้” มยอูหัวเราะลั่น่อนะลเสียลเพราะนัวเล็เหลือบมอ้วยสายาัพ้อ
“แล้วผมวระทำยัไล่ะฮะุมยอ?” อูฮยอน้อมยอูเหมือนลูหมาหิว้าว มยอูเห็นแล้วอสสารไม่ไ้ สสัยะ้อใ้แผนอิมมยอูนนี้แล้วล่ะนะ
“ั้นุฮยอนทำามที่ผมบอนะ”
.
.
.
อูฮยอนยืนมออยูที่ำลัสนใแ่ทีวีรหน้า นี่เป็นอีรั้ที่เาทำเหมือนอูฮยอนเป็นอาาศ อูฮยอนเป็นแฟนิมอยูไม่ใ่หรือไ อยูไม่วระทำับเาแบบนี้ไม่ใ่หรอ แ่นที่ผิริๆ็ืออูฮยอนเอนั่นแหละ นัวเล็็้อยอมรับวามผินี้นเียว
ถึเวลาที่นัมอูฮยอนะ้อ้อิมอยูแล้ว!
‘ใส่เสื้อัวบาๆ อว้าๆ แล้ว็ายาวอย่าเพิ่ใส่นะรับ่วนี้ าสั้นไปเลย เลยเ่าไ้ยิ่ี’
ร่าบา้มสำรวุที่ัวเอใส่ในวันนี้ เาลทุนื้อเสื้อผ้าใหม่เพื่อารนี้โยเพาะเพราะปิอูฮยอนมัะใส่แ่เสื้อแนยาวับาเายาวมาว่า แผนอมยอูั้นแร เริ่มไ้!
“วันนี้อาาศร้อนัเลยนะฮะ” อูฮยอนนั่ลบนโฟาใล้ๆอยู มือเล็ๆพยายามพัไปมาเหมือนอาาศในห้อนั้นร้อนเสียเ็มประา เาับอเสื้อสะบัไปมาเผยให้เห็นไหล่เนียนาว อูฮยอนเหลือบมอน้าๆว่ามีปิิริยาอย่าไรบ้า แ่็้อผิหวัเพราะอยูแ่เหลือบมอเาไม่เินสอวินาที้วย้ำ
ถ้าอย่านั้น้อแผนที่สอ!
‘สินิพเยอะๆรับ แล้ว็อย่า้อารๆ ให้หลบสายาเอาไว้ ไอ้ยูมันอบแบบนี้’
อูฮยอนเอื้อมไปหยิบอุปร์ที่เรียมเอาไว้้าๆโฟาแล้วเริ่มแผนารอมยอูทันที
“เห้อ พออาาศร้อนแล้วผื่นึ้นทุทีเลยฮะ” นัวเล็ทำทีท่าว่าะทายา
“ุอยู่วยผมทายาหน่อยสิฮะ ผมทาไม่ถึ” มือเล็ยื่นหลอยาส่ให้อยู าเรียวมเหล่มอมาเล็น้อย่อนะยื่นมือรับหลอยาไป
“รไหน” อยูยอมพูออมาแล้ว
“้าหลัฮะ” ร่าบาหันหลัให้อีฝ่าย มือเล็ึอเสื้อให้่ำล เพราะวามว้าออเสื้อทำให้อเสื้อย้วยลมาอที่้นแนเผยให้เห็นออาวและไหล่เนียน มือหนาหยิบยาึ้นมาบีบยาแล้วลมือทาบริเวส่วนที่โผล่พ้นออมาาเสื้อ
“ไม่ใ่รนั้นฮะ ล้วลไปลึๆอีนิสิฮะ” อยูพ่นลมหายใออมาเล็น้อย เมื่อูยัไ็ไม่เห็นะมีผื่นอะไรที่นัวเล็บอเลยสัุ ่อนะยับมือให้เ้าไปลึยิ่ึ้นามที่นัวเล็บอ
“้ายอีนิสิฮะ” อูฮยอนหันหน้าไปบอ ระยะห่าอทัู้่มีน้อยนินอูฮยอนเผลอสบาับอยูเ้า ร่าบารีบหลบสายาามที่มยอูบอ ยิ่ทำใหู้เหมือนนที่อยู่รหน้าอยูำลัเินอายอยู่
อยูถอนหายใออมาอีรั้ เาส่หลอยาืนอูฮยอนและลับไปสนใทีวีรหน้าแทน
‘ถ้ามันยันิ่อยู่ วิธีสุท้ายแล้วล่ะรับ’
ร่าบาหายใเ้าลึๆเพื่อเรียวามมั่นใ อูฮยอนยับัวให้เ้าไปิัวอยู่อนะเริ่มสวมอเอวหนาเอาไว้พร้อมับุหัวเล็ๆเอาไว้ในอ้อมอ อยูมีท่าทีใเล็น้อยแ่ยัวบุมสีหน้าให้เป็นปิอยู่
“ผมอโทษฮะ ุอย่าโรธผมเลยนะฮะ เวลาุไมุ่ยับผม ผมเหามาเลยนะ”
“...”
“ใอุะไม่พูับผมริๆหรอฮะ” เสียหวานเริ่มสั่นลอนเมื่ออยูยันิ่เย น้ำาเอ่อลอเบ้าพร้อมะไหลออมาทุเมื่อ
“นายะอโทษันทำไม”
“เพราะผมทำผิ ฮึ ผมทำใหุ้เป็นห่ว ผมะไม่ทำอีแล้ว ฮึ” ร่าเล็สะอื้นอบ อูฮยอนำายเสื้อนัวให่เอาไว้แน่น
“แน่ในะ”
“แน่ใฮะ แน่ใมาๆ้วย” ร่าเล็อร่าให่แน่นึ้น อยูลี่ยิ้มออมา่อนะออบนัวเล็
“ริๆแล้วันไม่ไ้โรธนายหรอ...”
“ฮะ?” อูฮยอนผละัวออแทบทันที
“ันแ่อยาะทำโทษเ็นิสัยไม่ี ทิ้แฟนในวันเิ”
“ุอยู! ุปล่อยให้ผมิมาเป็นอาทิย์เนี่ยนะ ไม่ใร้ายไปหน่อยหรอฮะ” มือเล็ทุบลไปที่อว้าแ่็ถูนัวให่รวบัวมาอไว้อีรั้
“นาย็ใร้ายเหมือนันไม่ยอมสำนึผิะที ัน้อใ้วามอทนแ่ไหนที่ะไม่แะ้อนาย รู้รึเปล่า” มูโุ่ลไปรออนัวเล็เพื่อสูลิ่นหอมที่ไม่ไ้สัมผัสมานาน ่อนะเลื่อนไปฝัลบนแ้มเนียน
“ผมอโทษแล้วไ” นัวเล็ทำปายู่
“แล้วใอนายะไม่บอันหน่อยหรอว่าหายไปไหนมา” อยูถามโยที่ยัไม่หยุื่นมวามหอมออีฝ่าย มูโ่ย้ำลไปบนแ้มนุ่มอย่าหมั่นเี้ยว
“ุลุที่ผมเารพท่านเ้าโรพยาบาลระทันหัน ผมเลยรีบออไปโยที่ไม่ไ้บอุ ผมอโทษฮะ” อูฮยอนบอวามริไป เารู้สึโล่ใที่ไ้แ้ัวับอยูสัทีหลัาที่หาโอาสบอนัวให่ไม่ไ้เลยลอสัปาห์ที่ผ่านมา
“แล้วนี่ใรใ้ให้แ่ัวแบบนี้?”
“ุมยอฮะ เาบอว่าถ้าทำแบบนี้แล้วุะหายโรธผม”
“หึ ทำแบบนี้แล้วันะหายโรธหรอ นายโนหลอแล้วล่ะ” อยูหัวเราะเยาะับวามใสื่อนเือบะเป็นื่อบื้ออนรั
“หมายวามว่ายัไฮะ” ใบหน้าหวานมวิ้ว
“เพราะทำแบบนี้ันะปล้ำนายแทนน่ะสิ” อยูริมฝีปาูบลบนปาบาทันที ่อยๆลิ้มรสหวานที่เาโหยหามาลอทั้อาทิย์ ริมฝีปาออูฮยอนยัเย้ายวนใเาอยู่เสมอ เาอยารอบรอวามหวานให้หมทุส่วน มือหนาเลิเสื้อัวบาึ้นนเห็นแผ่นอเนียนาว ้ออบุมยอูสัหน่อยแล้วเพราะเสื้อที่เาแนะนำมัน่าถอ่ายเหลือเิน
ไม่ทันไรเสื้อัวบา็หลุไปออยู่ที่พื้น หน้าหวานเือสีแ้วยวามัเิน มือหนายัุนลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัเนียนอย่าเอาแ่ใ อยูไล่ริมฝีปาลมาที่ออาวอีรั้่อนะบเม้มผิวเนียนนเิรอยแ เาเอ็ไม่่อยเ้าใัวเอนัว่าทำไมถึอบทำิสมาร์ับอูฮยอน อาเพราะเาอยาะเป็นเ้าอนัวเล็นี้นเียว เพียเพราะว่าเาอยาะทำมัน
ร่าให่ไล่ริมฝีปามาหยุที่แผ่นอบา นัวเล็สะุ้ึ้นเล็น้อยาารสัมผัสที่ไม่เยสัมผัสมา่อน มือหนาเลื่อนไปลูบไล้้นาเนียน นัวเล็เร็ัว้วยวามวาบหวาม ้ออบุมยอูอีรั้เพราะาเที่เาแนะนำมัน่าเหมาะเาะอะไรนานี้ อยู่อยๆเลื่อนมือมายัสะโพสวย่อนะบีบลึ้วยวามเสน่หา นัวเล็สะุ้โหยเมื่อถูสัมผัส อูฮยอนเริ่มหวาวิ ถึเาะเรียมใมาบ้าแล้วแ่็อลัวไม่ไ้อยู่ี
“ถ้าไม่พร้อม ันะหยุ” อยูเอ่ยึ้นเมื่อเห็นร่าเล็ัวสั่นเทาเหมือนลูน
“ผม ผมไม่เป็นไร” วาหวานหลุบ่ำล ริมฝีปาบันนเป็นเส้นร
“ไม่เป็นไรแ่ัวสั่นนานี้เนี่ยนะ” ร่าหนาหยุารระทำทั้หม ่อนะรั้ศีรษะนัวเล็เ้ามาประทับริมฝีปาลที่หน้าผาสวย เมื่ออยูิว่าอูฮยอนไม่พร้อมเา็ไม่ิที่ะฝืนมัน
“ันะรอ นว่านายะพร้อม” มือหนาหยิบเสื้อัวบาึ้นมาสวมให้นัวเล็ไว้เหมือนเิม
อยูึร่าเล็เ้ามาอ ร่าหนามูลบนลุ่มผมสีน้ำาล เาิเพียว่าารไ้อนัวเล็เอาไว้แบบนี้็เพียพอแล้ว ส่วนที่นอเหนือานี้็้อรอนว่านัวเล็ะพร้อมแล้วันนะ
“อบุนะฮะ”
.
.
.
“แ่อย่าใสุ่แบบนี้ให้ใรเห็นนะ ันหว!!”
----------------------------------------------------
RabbitJJong SAY
เอ้อออออ อะไรันอนนี้
ออทะเลใ่มั้ย พูเลยว่าใ่ ฮ่าๆๆๆ
็มยอยอลำลัเรีย เรา็ั่น้วยอะไรแบบนี้สิ
ทุนอย่าเพิ่่าไรท์นะ /หลบมือหลบเท้า
ืออย่าที่เยบอไปว่าเรื่อนี้เป็นเรื่อแรใ่ปะ
เออ มัน็เลยะแปลๆไปบ้า
ำลัหัเียนอยู่ ันั้น อย่าาหวัอะไรับเรามา
อ่าน่อไป็พอ ห้ามหยุอ่าน้วยเพราะมันะบแล้ว
แล้ว็อสารภาพว่าะลเมื่อวาน
แ่หวีทีเอร์ผู้นลไม่ไ้ ฮ่าๆๆ เ้าอโทษ
อบุที่อ่านมาถึรนี้นะะ :))
แล้ว็..เราอยาเห็นลูใสุ่แบบนี้ริๆนะ ฮ่าๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น