Hello Freshy ร้ายแบบนี้ขอรักเลย

ลำดับตอนที่ #6 : นายตัวร้าย

“ก้อกๆๆ” เสียงใครมาเคาะประตูวะ นี่มันจะสองทุ่มแล้วนะ แอ้ดดดดดดดดดดดดดดด

“ สวัสดีครับ คุณแสตมป์ อณิณฑิตา นามระบือใช่มั้ยครับ” -_-

“ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ” ฉันไม่รู้จักเค้าเลยนะ แต่ทำไมเค้าถึงรู้จักฉันล่ะ

“เอ่อ นี่ครับดอกไม้ของคุณ ช่วยเซ็นต์รับด้วยครับ” เขาว่าพลางส่ง
ช่อดอกกุหลาบสีขาวมาให้

“ฉันไม่ได้สั่งนี่ ของใครคะ” (*.* ) ( *.*)

“เอ่อ ผมก็ไม่ทราบครับลูกค้าไม่ได้บอกชื่อเพียงแต่บอกให้มาส่งที่นี่ครับ 
ขอตัวนะครับ” ^_^

ตอนนี้ฉันยืนงงกับช่อกุหลาบในมือมากๆ มันเป็นของใคร ใครส่งมันมา
 มีการ์ดใบเล็กๆฉันจึงคลี่มันอ่าน

“ไง ตกใจสิท่า บอกแล้วว่าเตรียมตัวไว้ดีๆ นี่เป็นแค่ออร์เดิฟ 
ขอให้มีความสุขนะครับผู้หญิงของผม”

ผู้หญิงของผม อี๋ นี่เขาเอาจริงเหรอเนี่ย แล้วรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่ไหน 
นี่ชีวิตฉันจะหาความปลอดภัยจากที่ไหนเนี่ย

“ก็มีแต่ใจให้ไป ไม่คิดอาไร” เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น 
ฉันมองเบอร์โทรเข้าที่ไม้คุ้นตา 08111111111

เบอร์ตองหนึ่งนี่มันของใครหว่า

“สวัสดีค่ะ ใครคะ”ฉันกรอกเสียงหวานไปเพราะไม่รู้ว่าเป็นเบอร์ของใคร

“ไง ป้า พูดดีๆกับเค้าก็เป็นหนิ ทำไมเวลาเจอฉันไม่เห็นเธอพูดดีแบบนี้เลย” 
นี่อย่าบอกนะว่าเป็นเขา

หนอยมันจะมากไปแล้วนะ

“นี่ นายไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน และนายรู้ที่อยู่ฉันได้ยังไง” 
ฉันรัวถามเพราะนึกไม่ออกจริงๆว่าเขารู้ได้ยังไง นี่ถ้าฉันรู้นะว่าใครบอก
ฉันเอามันตายแน่ ฮึ้ย!

“เรื่องแค่นี้ไม่เกินความสามารถฉันหรอก แค่นี้เธอพอจะรู้ชะตาของตัวเองรึยังว่า
ถ้ายังไม่ตอบตกลงช่วยฉันเธอจะต้องเจออะไรอีกบ้าง หึ” 
อ๊าย ไอ้บ้านี่มันโรคจิตชัดๆ

“ข้อหาอะไรล่ะ รึจะเป็นข้อหาที่ฉันทำให้เธอเริ่มหวั่นไหว” ^_^

“โอ้ย นี่จะพูดอะไรปรึกษาคนอ่านหน่อยนะ มุกนี้เขาไม่ใช้กันแล้วย่ะ” Y0Y

“หึ ช่างคนอ่านสิ ฉันจะพูดแบบนี้ จะทำไม”

“ ธุระนายมีแค่นี้ใช่มั้ย ฉันจะได้วาง สวัสดี”ฉันกำลังจะกดตัดสาย
แต่ทว่าหมอนี่เร็วกว่า

“เฮ้ย เดี๋ยวดิ ฉันจะบอกว่าพรุ่งนี้เตรียมตัวรับมือฉันดีๆล่ะ แค่นี้แหละ ตรู้ดๆๆๆๆ” 
พูดจบก็วางไม่รอกันบ้างเลย เฮ้อ ! ฉันก้มมองกุหลาบในมือ จะว่าไปเขารู้ได้ไง
ว่าฉันชอบกุหลาบขาว น่ารักจริงๆ อ้าวนี่ฉันคิดอะไรกับเขา อยู่รึเปล่าเนี่ย อย่า
ลืมสิเขามีแมรี่อยู่นะ อีกอย่างเขาเป็นผู้ชายนิสัยไม่ดี บรื๋อ (>< ) ( ><) ฉันส่าย
หัวไล่ความคิดบ้าๆ ไปนอนดีกว่า

“ก้อกๆ” ใครอีกล่ะเนี่ย แอ้ดดดดดดดดดดดดดดด

“อ้าว มีไรวะ มาซะดึกเลย” ฉันเปิดประตูให้แขกผู้มาเยือนแล้วเดินไปนอนที่
เตียง

“เฮ้ย นี่แกจะนอนแล้วเหรอ ฉันมีเรื่องจะคุยกับแกน่ะ นี่ นังแตมป์ ลุกเดี๋ยวนี้นะ”
 กุกกุ๊กพูดพร้อมดึงฉันให้ลุก

“อะไรของแกเนี่ย มีไรก็ว่ามา”U_U

“คืองี้ ตอนเย็นวันนี้อ่ะ เนมเค้ามาขอเบอร์แกกะที่อยู่บอกว่าจะติดต่อให้แกไป
เป็นพรีเซนต์เตอร์ห้างของเค้า       เค้าโทรหาแกยัง?” (YoY)    

“อ้อ แกนี่เองที่เป็นคนให้เบอร์เค้า แต่เดี๋ยวก่อน เค้าบอกแกว่าไงนะ” ?0?

“ก็เห็นบอกว่าจะติดต่อให้แกเป็นพรีเซนต์เตอร์อ่ะ”-_-!

“แกโดนเค้าหลอกแล้วล่ะ นี่แกไม่รู้อะไร เค้าจะให้ฉันคบกับเค้า
เพื่อที่จะกันยัยแมรี่ต่างหาก”

“ หา จริงอ่ะ แล้วแกตอบตกลงป่ะ”*0*

“แกจะบ้าเหรอ ฉันไม่หาเรื่องใส่ตัวหรอกนะ แกก็รู้ยัยแมรี่น่ะร้ายกาจนาดไหน 
ไม่เอาหรอก ฉันไม่อยากยุ่ง อีกอย่างนายนั่นน่ะเค้าแค่อยากแกล้งฉันเท่านั้น
และ” *W*

“เหรอ แต่ก็ช่างมีความพยายามเนาะ อุตส่าห์ไปหาฉันถึงสนามบิน
เพื่อที่จะถามข้อมูลแก ฉันว่ามีลุ้นนะแบบนี้ อิอิ”ยัยนี่แซวอยู่ได้ 

“อย่ามารู้ดีหน่อยเลย ตกลงมาคุยแค่เรื่องนี้ใช่มั้ยฉันจะได้นอน” ^)^

“เงียบทำไม เป็นไรรึเปล่าเนี่ย “0o0

“แตมป์ แกว่าเป็นไปได้มั้ยที่คนเราจะลืมคนรักคนแรกได้อย่างสนิทใจ “
กุกกุ๊กพูดสีหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด

“ทำไมอ่ะ “?_?

“คือ แฟนชั้นน่ะสิ แฟนเก่าเค้ายังมาวุ่นวายอยู่เลย ทั้งๆที่รู้ว่าพี่เค้าคบกับฉันอยู่
 ฉันรู้นะว่าเค้ายังไม่ลืมแฟนเก่า แต่มันยุติธรรมแล้วเหรอ ฉันคบกับเค้าอยู่นะ 
ฮึก ฉัน ฮึกT^T” เสียงสะอื้นของกุกกุ๊กทำให้ฉันตกใจไม่น้อย ตั้งแต่รู้จักกันมา
มันไม่เคยร้องไห้ให้เห็นเลยแสดงว่าเรื่องนี้ต้องร้ายแรงมากสินะ

“แกรู้ได้ไงว่าเค้ายังไม่ลืม แฟนเก่าเขามาวุ่นวายกับเขาก็ไม่ได้แปลว่า
เขาจะทิ้งแกหรอก อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้สิ”ฉันตบไหล่เพื่อปลอบกุกกุ๊กเบาๆ

“ไม่รู้สิ ฉันกลัว แตมป์ ฉันกลัว ฮือๆ” T.T

“เอาน่าอย่าคิดมาก คืนนี้นอนกับฉันมั้ย จะได้คุยกัน” กุกกุ๊กพยักหน้าตกลง
แล้วเอนมาพิงไหล่ฉัน

“ขอบใจมากนะ”(*+*)

“มาขอบจงขอบใจอะไรเล่า มีไรไม่สบายใจก็เล่ามาให้หมด 
ฉันจะรับฟังและให้คำปรึกษาแกเอง” (U.U)

เราสองคนนอนคุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ทั้งคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปตีสาม 
ยัยนี่คงร้องไห้เหนื่อยเลยผลอยหลับไปก่อน เฮ้อ ความรักทำให้คนเราคิดเล็ก
คิดน้อย คิดนั่นคิดนี่ จะว่ามีความสุขก็มี จะว่ามีความทุกข์ก็มี

และฉันจะอยากหาเรื่องมาใส่ตัวเองทำไมกันเล่า อยู่คนเดียวก็สบายดี
 แค่เหงาบ้างก็เท่านั้น

“โปรดส่งใครมารัก ฉันที อยู่ตรงนี้มันหนาวเกินไป” เสียงโทรศัพท์กุกกุ๊กดังขณะ
ที่ฉันกำลังจะหลับ ยัยนี่หลับไปแล้วฉันจึงเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์แทน เป็นเบอร์
แฟนกุกกุ๊กนั่นเอง

“สวัสดีค่ะ”0o0

(ตัวแสบ ทำไรอยู่ นอนรึยัง?)ปลายสายถาม คงคิดว่าฉันเป็นกุกกุ๊กมั้ง

“เอ่อ ยัยนั่นหลับแล้วล่ะ แฟนกุกกุ๊กใช่มั้ยคะ “

(อ้อ ครับ นั่นใครครับ)

“แตมป์ค่ะ เป็นเพื่อนกุกกุ๊ก ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ยคะ”^0^

(อ่า ดะ ได้ครับ) คงตกใจนะเนี่ย พูดตะกุกตะกัก

“พี่คบกับเพื่อนแตมป์เนี่ย พี่ตัดใจจากแฟนเก่าพี่ได้แล้วเหรอ 
หรือแค่คั้นเวลากันแน่”@_@

(หืม ไม่ใช่อย่างนั้นนะแตมป์ พี่เลิกกับแฟนพี่นานแล้ว แต่เค้าชอบโทรมา 
พี่ก็แค่คุยในฐานะคนรู้จักทั่วไป ไม่มีอะไร) แล้วจะคุยให้เพื่อนฉันไม่สบายใจทำไม

“เหรอคะพี่คะ แตมป์จะบอกไรให้นะ เพื่อนแตมป์น่ะมันไม่สบายใจที่พี่ยังทำ
เหมือนยังอาลัยอาวรณ์แฟนเก่าอยู่ ถ้าพี่บริสุทธิ์ใจ พี่ก็เลิกคุยกับแฟนเก่าพี่เถอะ
 หรือไม่ก็เลิกคุยกับเพื่อนแตมป์ไปเลย เลือกเอา”

(โธ่ พี่ก็ต้องเลือกยัยตัวแสบอยู่แล้ว เอาเป็นว่าต่อไปพี่จะพยายามไม่คุยกับแฟน
เก่า โอเคมั้ย พี่น่ะไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้วจริงๆนะ)ผู้ชายมันก็เป็นซะแบบนี้ไง
ชอบทำให้ผู้หญิงเสียใจ

“ค่ะ ยังไงก็ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน งั้นแค่นี้นะคะ แตมป์ง่วงแล้ว เดี๋ยวบอก
ยัยตัวแสบของพี่ให้ว่าพี่โทรหามัน” ฉันง่วงแล้วจริงๆนะแทบจะหลับคาโทรศัพท์
เลย

(ครับๆ บาย)แฟนกุกกุ๊กวางสายไปแล้ว ฉันได้แต่หวังว่าเขาจะเก็บเอาคำพูดของ
ฉันไปคิดบ้างนะ ไม่ใช่แค่รับปาก พูดน่ะมันพูดง่ายแต่จะทำได้มั้ยนั่นมันอีกเรื่อง
นึง ฉันจะคอยดูต่อไป ถ้ามาทำให้เพื่อนฉันเสียใจอีกฉันไม่ให้อภัยแน่