คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : พี่น้อง /50%....
chepter 6
รถจอดลงตรงหน้าบ้านสีครีมหลังหนึ่ง ถึงแม้จะดูไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็น่าอยู่ บ้านนี้เป็นบ้านของคังอินเอง บ้านที่ฮีชอลชอบหนีแม่เลี้ยงของตนมาหลบอยู่ที่นี้
“คุณหนูเล็กครับ ตื้นเถอะครับ” คังอินเขย่าร่างบางเบาๆ ร่างบางผลิกตัวหนีมือหนาทำให้เกือบลงไปเกลือกกลิ้งข้าเบาะถ้าไม่มีมือหนาฉุดอยู่ คังอินฉุดร่างบางเข้ามาหาตัวด้วยความรวดเร็วทำให้ร่างบางกระทบกับอกเกรงเบาๆ คังอินส่ายหัวไปมากับร่างบางขี้เซา ทำถึงขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมตื้นอีก
คังอินเลยอุ้มร่างบางขึ้นเป็นปรกติอยู่แล้ว เพราะบางทีที่เขากลับมาที่บ้านก็เห็นร่างบางหลับคาประตูบานเขาแล้ว คังอินว่างร่างบางลงบนเตียงนุ่มที่ตัวเองเป็นเจ้าของแต่ผู้ที่กำลังครอบครองคือร่างบาง คังอินนั่งลงข้างขอบเตียง จ้องมองใบหน้าสวยของร่างบาง
“ พี่อีทึก ทิ้งผมไป ฮื่อๆๆ”ร่างบางละเมอออกมา ทั้งน้ำตาที่ใหลจากดวงตาที่พริ้มหลับ คังอินยกมือขึ้นเช็ดหยาดน้ำตาให้ร่างบาง เขาดูไม่ตกใจมากนักเพียงแค่รู้สึกสงสาร ให้พูดตามตรงทุกค่ำคืน ร่างบางก็จะนอนร้องให้อย่านี้ ร้องให้อย่าคนที่อ่อนแอ ร้องให้หาพี่ชายที่รัก แต่เมื่อตื้นขึ้นมาก็จะเป็นอีกคนหนึ่ง เป็นคนที่เอาแต่ใจ ทำตัวเข้มแข็ง จนไม่ค่อยมีใครชอบมากหนัก
คังอินดึงผ้าห่มขึ้นจนถึงคอของร่างบางเพื่อเพิ่มความอบอุ่นก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนอนตรงโซฟาของตัวเอง แต่หันไปทางที่ร่างบางกำลังหลับอยู่ จ้องมองใบหน้านั้นก่อนที่จะหลับตาลง
คุณหนูเล็กครับ ผมจะทำทุกอย่างให้รอยยิ้มที่สวยงามปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าสวยของคุณหนูอีกครั้ง
เช้าแล้ว
กลิ่นหอมของอาหารเช้าวิ่งเข้าไปแตะจมูกร่างบางที่นอนหลับอยู่ในห้อง
“ฟุตฟิต...”ร่างบางทำจมูกดมฟุตฟิตกับกลิ่นอาหารที่ลอยมา ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหิวกระหาย ลุกขึ้นเตรียมวิ่งตามกลิ่นอาหารนั้น
“อ้าวตื้นแล้วเหรอครับ”คังอินเดินถือถาดอาหารเข้ามาพอดี
“อื้ม ฉันหิวแล้ว”ฮีชอลบอกเสียงแข็ง แต่คังอินก็ชินแล้วกับการรับคำสั่งเพราะรู้ดีว่ามันไม่ใช่นิสัยที่แท้จริงของร่างบาง
“ ครับ”คังอินยื่นถาดอาหารให้ ฮีชอลรับมาสูดดมเอาความหอมเข้าไปอีกครั้ง แล้วยิ้มน้อย คังอินแอบยิ้มกับท่าทางของฮีชอล ถึงแม้จะทำใส่หน้ากากอย่างไรมันก็ต้องมีหลุดกันบ้างหละ
ฮีชอลเห็นคังอินยิ้มจึงรู้ว่าตัวเองเผลอทำหน้ากากหลุดเลยหุบยิ้ม และหาเรื่องสั่ง
“ คังอิน ที่ฉันให้ไปหาได้แล้วยัง”
“ ครับ ได้แล้วครับ”คังอินยืนซองเอกสารสีน้ำตาลให้ ฮีชอลวางถาดอาหารลงข้างเตียงแล้วรับมาเปิดออกอ่าน
“ มะ มีแฟนแล้วเหรอ”ฮีชอลขย้ำประวัติของฮันกยอง
“คังอินงานใหม่ของนายก็คือทำให้ฮันกยองกับฮยอกแจเลิกกัน!!”คำสั่งให้ไปถูกเอ่ยขึ้น
ต่อไปนี้ สิ่งที่ฉันต้องการฉันก็จะต้องได้ไม่ว่าต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวดของใครต่อใครก็ตาม ฉันไม่สน
..........................................................................
“คิบอมคงมาแล้ว”ร่างเล็กรีบแต่งตัวเพื่อไปโรงเรียนตามปรกติ และปรกติเขาก็จะไปโรงเรียนพร้อมกับคิบอม วันนี้ก็เช่นกัน
ร่างบางรีบวิ่งไปที่ประตูแล้วเปิดออกหวังเพียงเห็นร่างหนาของคิบอมยืนอยู่แต่....
“พี่ซีวอน”ฮยอกแจเรียกชื่อคนข้างหน้า ผิดหวังลึกๆ ไม่ใช่ร่างหนาแต่กลับเป็นร่างสูงแทน ร่างสูงที่เขาร้องให้อย่างหน้าอายให้เห็นเมื่อคืน
“ทำหน้าอย่างกับคนผิดหวัง รอใครอยู่เหรอ”ซีวอนอ่านสีหน้าของฮยอกแจออก
“เปล่าครับ แล้วพี่มาทำไมเหรอครับ”ฮยอกแจปฏิเสธแล้วถามหายจุดหมายของร่างสูง ซีวอนยกยิ้มขึ้น
“ก็มารับฮยอกแจไปโรงเรียนไง” ตอบพร้อมกับจับมือนิ่มๆนั้นไว้
ฮยอกแจทำหน้าเหว๋อด้วยความตกใจ
“พะ พี่ซีวอนครับ”ฮยอกแจพยายามจะดึงกลับแต่ซีวอนก็จับไว้แน่น
“อะไรเหรอ”ซีวอนทำหน้าตาเหมือนไม่ได้ทำอะไรถามฮยอกแจด้วยความใสซื่อ
“........................”จะให้พูดยังไงดีอ่ะ ก็ทำได้แค่ก้มหน้าลงเฉยๆ ใจหนึ่งอกให้ร่างสูงปล่อยมือตน แต่อีกใจก็อยากให้จับไว้อย่างนั้น ไอ้ความรู้สึกนี้มันคืออะไร
“ไม่มีอะไรใช่ไหม ไงไปกันเถอะ”ซีวอนไม่คั้นเอาคำตอบ จูงมือร่างเล็กเดินออกมาทันที
ร่างเล็กเดินตามซีวอนในบ้างครั้งก็เหลือบมองซีวอนนิดๆ ไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่ในใจกลับรู้สึกดีที่มีร่างสูงอยู่ข้างทั้งๆที่คิดว่าเจอกันได้ไม่นาน พูดกันไม่กี่คำแต่ก็ผูกพันธ์อย่างบอกไม่ถูก
“แอบมองอยู่นั้นแหละ มีอะไรสงสัยในตัวพี่หรือเปล่า”ซีวอนหันไปถามฮยอกแจ รู้สึกตั้งนานแล้วว่าโดนจ้องอยู่
“พี่เปล่าครับ ผมแค่สงสัยว่าพี่กำลังจะทำอะไร”ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง เขาก็กำลังคิดว่าร่างสูงกำลังทำการแย่งแฟนเพื่อนอยู่
“หึๆ อะไรกัน สงสัยในการกระทำของพี่เหรอ งั้นพี่จะทำให้รู้ว่าพี่ต้องการอะไร”
“อ่ะ พะ พี่ซีวอน”ซีวอนผลักฮยอกแจจนหลังติดกำแพงหนา
“พี่จะทำอะไรอ่ะครับ” ใบหน้าหล่อของซีวอนยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะโน้มเขาไปหาฮยอกแจช้าๆ จนร่างเล็กหัวใจเต้นแรง แต่ไม่ใช่เต้นแรงด้วยความหวาบหวิว เต้นแรงเพราะความตื่นตระหนกตกใจมากกว่า
“ฮยอกแจ”ซีวอนเรียกเสียงเบาหวิว ฮยอกแจพยายามหลบออกแต่ก็โดนแขนแกร่งที่ยันกับผนังกำแพงล็อคไว้ไม่ให้ไปไหน ทั้งใบหน้าหล่อนั้นก็เลื่อนใกล้เขามาเรื่อยๆ
“อย่านะครับ ผมเป็นแฟนพี่ฮันนะครับ”ฮยอกแจปิดตาพูดออกมา ไม่กล้ามองหน้าซีวอน
ซีวอนชักหน้ากลับ หัวเราะชอบใจ จนฮยอกแจงงแล้วลืมตาขึ้นมาดูซีวอนที่ยิ้มจนแก้มลุ่ม
“รู้แล้ว แล้วคิดว่าพี่จะทำอะไร แย่งนายจากไอ้ฮันเหรอ ถ้าเป็นตอนแรกนะอาจจะใช่ แต่ตอนนี้คงไม่ได้แล้ว”ซีวอนขยี้หัวของฮยอกแจด้วยความเอ็นดู ฮยอกแจทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก(ทำได้จริงๆนะ ก็เขาเป็นไก่ไง)
“หมายความว่าไง....”
“ก็ตอนนี้ อดีต ปัจจุบัน และอนาคตเราเป็น พี่-น้อง-กัน”ซีวอนเน้นย้ำคำหลัง
“พี่น้อง??”ฮยอกแจยิ่งงงใหญ่
........................................................50%
เอา 50 % ไปก่อนนะคะ
ต้องขอโทษผู้ที่เชียร์ วอนฮยอกด้วย
เขาเป็นพี่น้องกัน อิอิ
แต่ก็ไม่แน่นะ พี่น้องคิดไม่ซื่ออ่ะเคยได้ยินป่ะ
ถ้าคนมันรักกันพี่น้องก็ไม่เกี่ยว เนอะว่าป่ะ
งั้นก็เชียร์ต่อไปได้คะ
เดี๋ยวอีก 50%หลัง
คิเฮคะ จะเอาใส่น้ำตาให้หวานเลี่ยน หรือเติมกาแฟสัก 10ช้อนให้ขมขืนดีคะ
ของเม้นด้วย คราวที่แล้วของตามอัทยาศัยได้ไป 2 เม้น แอ๊บเศร้า
งั้นของกันตรงๆเลยนะคะ 136 เม้นคะ แล้วจะต่อให้
ขอบคุงคะ
ความคิดเห็น