คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มาก่อนก็เท่านั้น(คิบอม)
ผมผิดไหมถ้าหากผมจะล้ำเส้นจากคำว่าเพื่อนไปเป็นอย่างอื่น
ถึงแม้จะรู้ดีกว่าเขาไม่มีทางที่จะหันมอง
“ คิบอม ”
“ ..............................”
“ คิม คิบอม”
“ ............................................”
“ ไอ้หนูน้ำแข็งโว้ย”
“ หา!!!” คิบอมหลุดออกจากห้วงแห่งความคิดของตัวเองด้วยเสียงของฮยอกแจ
“เมออยู่ได้ ไม่สบายหรอ” มือเรียวยกขึ้นแนบกับหน้าผากของคิบอมเบาๆ เช็ดอาการป่วย
หากฉันบอกนายไปนายจะยังทำกับฉันอย่างนี้อีกหรือเปล่า
“ เปล่าไม่ได้เป็นอะไร แค่คิดอะไรนิดหน่อยนะ” คิบอมบอกปัด แล้วจับมือนุ่มออกจากหน้าผากตนเอง ตั้งหน้าเฉยชาเหมือนที่เคยทำบ่อยๆ
ใบหน้าเฉยชาที่เกิดขึ้น คิบอมทำไปเพียงเพราะต้องการปกปิดความรู้สึกตัวเอง ซ้อนความรัก ซ้อนความเจ็บปวด ไม่ให้ใครรู้
หากแต่ฮยอกแจซึ่งเป็นเพื่อนสนิทมีเหรอที่จะไม่รู้ว่าเพื่อนของตนทุกข์ใจ เพียงแค่ไม่รู้เท่านั้นเองว่ามันเป็นเรื่องอะไรถึงทำให้คิบอมกลายเป็นแบบนี้
“ ทำหน้าอย่างนี้อีกแล้ว ยิ้มหน่อยสิ เดี๋ยวก็แก่เร็วนะ” ฮยอกแจยกมือขึ้นสัมผัสแก้มเนียนใสของคนตรงหน้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ต้องการตรวจสอบเช็คอาการป่วย
นิ้วโป้งกดนวดลงตรงกลางระหว่างคิ้วของคิบอมอย่างเบามือ เลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆจนถึงสันจมูกคม
คิบอมมองหน้าคนข้างหน้า ใบหน้าของฮยอกแจห่างจากเขาเพียงแค่คืบเท่านั้น ถึงแม้ว่าจะเคยใกล้ชิดกันเป็นประจำ แต่ดูเหมือนมันจะยังไม่ชินสักที่ หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งได้รับสัมผัสจากมือเรียวนุ่มแล้วก็อยากที่จะให้เวลาหยุดเพียงเท่านี้
ม่านตาปิดลงช้าๆ อยากเก็บสัมผัสนี้ด้วยความรู้ ให้มันซึมซับเข้าไปในใจให้มากที่สุด ทั้งกลิ่นโคโรลอ่อนๆที่เหมือนเด็ก นิ้วเรียวที่กดนวดอยู่บนใบหน้า ทุกอยากอยากเก็บมันเอาไว้
“ โอ้ย เจ็บนะ” คิบอมสะดุ้งตัวเล็กน้อย ทั้งที่กำลังกักเก็บความทรงจำดีๆอยู่ ก็ต้องหยุดลงอย่างหน้าเสียดาย เพราะฮยอกแจแกล้งบีบจมูกเขาเข้าอย่างแรง มือหนาของตัวเองยกขึ้นลูบจมูกป่อยๆ มองฮยอกแจอย่างเคือง ๆ
“ อ้าว นึกว่าไม่เจ็บ ชอบนักกับทำหน้าเย็นชา ถ้านายยังทำอีกนะ ฉันจะบีบจมูกนายให้หักคามือเลย”ว่าแล้วก็หักนิ้วตัวเองดัง กร๊อบ!! เป็นการข่มขู่คิบอม
คิบอมยิ้มออกมาเล็กน้อยกับท่าทางของฮยอกแจ
“ ดีมาก ยิ้มอย่างนั้นแหละ ว่ะฮ่าฮ่า ไปกันเถอะ” ฮยอกแจลุกขึ้นแล้วยื่นมือไปหาคิบอม
คิบอมเงยหน้ามองตามอย่างงง
“ ไปไหน?”
“ เออ คือ ปะ ไป เชียร์ พี่ฮันเป็นเพื่อนหน่อยสิ นะ คิบอม นะ” ฮยอกแจไม่รีรอให้คิบอมได้เอ่ยอะไร ก็ฉุดคิบอมขึ้นมาแล้วลากไปยังโรงยิมที่กำลังจัดการแข็งขั้นทันที
เจ็บปวดที่มันเป็นอย่างนี้ ฮยอกแจฉันเจ็บจัง
เป็นสิ่งที่ทำได้เพียงคิดในใจและซ้อนมันไว้เท่านั้น สำหรับ คิม คิบอม
สองร่างแหวกเข้ามาอยู่ตรงการอัศจรรย์ เสียงกรี๊ดร้องของสาวๆทำให้คิบอมถึงกับเอามือปิดหูด้วยความรำคาญ ไม่ชอบแต่ก็ต้องมาเมื่อคนที่ลากเขามาเป็นฮยอกแจ ถ้าหากเป็นคนอื่นเขาคงจะบอกปัดไปนานแล้ว ถ้าหากยังดึงดันจะพามากอาจจะชกสักเปรี๊ยงจากความรำคาญก็เป็นได้
เมื่อเจอที่เหมาะสม ฮยอกแจก็นั่งลงแต่ก็ไม่ลืมฉุดคนที่ตนเองลากมาลงมานั่งด้วย ฮยอกแจสอดส่องหาอะไรบางอย่างในสนามบาสเก็ตบอลที่กำลังแข็งขันกันอย่างสุดขั๋ว ในที่สุดก็พบ
“ พี่ฮันกยอง” ฮยอกแจตะโกนดังแข่งกับสาวๆที่ตามมากกรี๊ดนักบาส
คนที่ถูกเรียกชื่อที่วิ่งอยู่ในสนามเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยก็รีบหันมาทันที ในที่สุดก็พบคนที่ตนเองต้องการให้มามากที่สุด เพียงแค่เห็นหน้ากำลังใจก็ท่วมท้นแทบที่จะล้นออกมา มือหนายกมือโบกให้เป็นการรับรู้การมาของฮยอกแจ
ฮยอกแจหน้าแดงเล็กน้อย ดูมีความสุข มีความสุขจนคนข้างๆดีใจและเจ็บปวดไปพร้อมกัน
แล้วการแข่งขันก็จบลง
คนเริ่มออกจากสนามไปจนหมด เหลือเพียง 2 หนุ่มที่นั้งอยู่ ไม่ใช่คิบอมไม่อยากกลับ แต่ว่าเขาแค่อยากรอฮยอกแจเท่านั้น ซึ่งฮยอกแจเองไม่ใช่ว่าไม่อยากกลับเพียงแค่รอฮันกยองเท่านั้น
ในที่สุดฮันกยองหนุ่มจีนต่างถิ่นก็โผล่ออกมา เนื้อตัวเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ
“ พี่ฮัน” ฮยอกแจเรียกก่อนที่จะวิ่งลงไปหา
“ เห็นไหม พี่ชนะด้วย” ฮยอกแจพยักหน้าน้อยแล้วยิ้มออกมา
ยิ้มจนทำให้อีกคนเริ่มทนอยู่ต่อไม่ไหว สายตาจ้องมองไปยังทั้งคู่ด้วยความเจ็บปวด
ฮยอกแจ ทำไมทั้งๆที่ฉันมากก่อนเขา ทำไมนายถึงไม่รักฉัน ฉันคงเป็นได้แค่เพื่อนนาย
คิบอมเดินออกมาจากโรงยิม โดยที่ไม่ได้เอ่ยอะไรให้ 2 คนนั้นรู้ ฮยอกแจนึกได้จึงรีบหันไปดูทางที่คิบอมเคยนั่ง
“ อ้าว...ไปใหนแล้ว”
“ใครเหรอ คิบอมเหรอ”ฮันกยองถาม พรางมองไปตำแหน่งเดียวกันกับที่ฮยอกแจมอง
“ อื้ม คงกลับแล้วมั้ง ทำไมไม่รอนะ” ฮยอกแจตัดพ้อเล็กน้อยในตัวคิบอม ทั้งที่ตลอกมาไม่ว่าจะมาโรงเรียน หรือกลับโรงเรียนก็จะมีคิบอมอยู่ข้างๆตลอด
“ ไม่เป็นไรหรอก เอาเป็นว่าวันนี้พี่ไปส่งนะ แต่...”ฮันกยองลากเสียงยาว
“ อะไรเหรอ” ฮยอกแจเลิกคิ้วถาม
“ ไปหาอะไรกินก่อนนะ พี่หิวแล้ว อิอิ” พูดจบก็ยิ้มออกมาแล้ว โอบไหล่บางเข้ามาหาตัวก่อนทั้งคู่จะเดินออกไป โดยมีสายตารวดร้าวมองอยู่ไม่ห่าง
ดูเหมือนนายจะไม่ต้องการคิม คิบอมคนนี้แล้ว ใช้ไหมฮยอกแจ
.................................................................
มาตอนเเรกก็เศร้าเเล้ว
ฉงฉาร คิบอมจัง
จะโหดร้าย(น้อยเกินไป)หรือเปล่านะ
ความคิดเห็น