Fic Black butler OS [Phipps X Grey]

ข้อมูลเบื้องต้น

                                                                                

             

 Merry Christmas

 

We wish you a Merry Christmas;
We wish you a Merry Christmas;
We wish you a Merry Christmas and 

a Happy New Year. ~ 
            

เสียงร้องเเละดนตรีบรรเลงของเพลงMerry Christmas ดังขึ้นบริเวณทั่วลอนดอนในช่วงค่ำคืนต้นคริสต์มาสประดับประดาด้วยสีไฟต่างๆ ซุ่มร้านค้าตั้งเรียงรายอยู่บริเวณรอบๆบ่งบอกได้ว่าถึงเทศกาลคริสต์มาสเเล้ว

ผู้คนในลอนดอนต่างพากันมาเที่ยวชมงานคริสต์มาสในครั้งนี้อย่างหนาตา เป็นเพราะว่างานคริสต์มาสใน ปีนี้องค์ราชินีวิกตอเรียได้มีการฉลองเนื่องวโรกาสที่อังกฤษมีความสงบสุขเรื่อยมาตลอดหลายปีนี้

สองพ่อบ้านดับเบิลชาร์ลส์จึงได้มีโอกาสออกมาเที่ยวชมงานคริสต์และตรวจตาความเรียบร้อยตามความความประสงค์ขององค์ราชินี

“ดีใจจัง~ ที่ได้ออกมาเที่ยวเเบบนี้ อยู่ในวังอุดอู้ชะมัด”น้ำเสียงเเละสีหน้าที่เเสดงถึงความดีใจออกหน้าออกตาของ ชาร์ลส์ เกรย์ดังขึ้น

“เกรย์ พูดอะไรให้มันดีๆหน่อย เรามาทำงานให้องค์ราชินีนะ” ชาร์ลส์ฟิปส์เอ่ยตักเตือนเกรย์ที่อายุมากกว่าเขาเเต่ก็ยังชอบพูดอะไรพลั้งปากอยู่เสมอ

“ไม่ต้องมาว่าฉันหรอกหน่าาฟิปส์ ป่ะรีบเข้าไปในงานเร็ว”เกรย์ไม่สนใจคำพูดตักเตือนของฟิปส์เลยเเม้เเต่น้อย รีบคว้ามือที่ว่างของฟิปส์ลากเข้าไปในงานอย่างรวดเร็ว

ภายในงานคริสต์มาสมีซุ้มร้านค้าขายของต่างๆมากมายทั้งอาหารคาวไปจนขนมหวาน เเละดูเหมือนว่าจะถูกใจเกรย์มากซะทีเดียวโดยเฉพาะขนมหวาน

ด้วยความที่เกรย์ยังไม่ได้ทานอาหารเย็นเเละด้วยความอยากกินขนมหวานภายในงาน เกรย์จึงปล่อยมือที่จับฟิปส์ เเละวิ่งไปซื้อขนมหวานในซุ้มต่างๆอย่างไม่คิดชีวิต เเล้วนั้นเองทำให้เกรย์วิ่งไปชนกับเด็กหญิงเข้าอย่างจัง

“โอ๊ยยยยย!” เสียงอุทานทั้งเด็กหญิงเเละเกรย์ดังขึ้นพร้อมกัน เกรย์เเละเด็กหญิงต่างพากันล้มลงพื้นคนละทิศคนละทาง กระนั้นกลับสร้างความโกรธให้เเก่เกรย์เป็นอย่างมาก เพราะขนมหวานซื้อมาหกเรื่ยราดลงพื้นไปหมด

“นี่เธอเดินไม่ดูหรือไง ทำของฉันหกหมดเเล้ว!”เกรย์พูดอารมณ์ที่ขุ่นมัวพร้อมที่จะโมโห เด็กหญิงที่อยู่ตรงหน้าตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวน้ำตาก็เริ่มรินไหลจนร้องไห้ออกมาในที่สุด

ผู้คนที่เดินผ่านต่างมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พอดีที่ร่างสูงของฟิปส์เดินมาพบเข้าพอดี

“เกรย์ เกิดอะไรขึ้น?” ฟิปส์เดินเข้ามาพร้อมตรงเข้าไปหาเด็กหญิงที่ร้องไห้ 

“ก็..ยัยเด็กนั้น เดินชนฉันจนล้มเเถมยังทำขนมฉันหกอีก” เกรย์รู้สึกหงุดหงิดที่เห็นฟิปส์สนใจเด็กนั้นมากกว่าตนจึงเริ่มแสดงอาการไม่พอใจ

“เเต่นายก็ไม่ควรทำให้เด็กร้องไห้ “ ฟิปส์พูดด้วยน้ำเสียงติเตียนพร้อมกับอุ้มเด็กหญิงไปนั่งตรงเก้าอี้

“ไม่เป็นอะไรนะ คนเก่ง “ ฟิปส์พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนพลางสำรวจว่ามีตรงไหนมีบาดเเผล เด็กหญิงจึงหยุดร้องไห้ เกรย์ที่เดินตามมาเห็นเหตุการณ์ก็ยิ่งหงุดหงิดเป็นเท่าตัว ไม่ทันที่ฟิปส์จะเอ่ยถามพ่อเเม่ของเด็กหญิง 

จู่ๆ!หิมะก็ตกลงมาอย่างหนัก หนักขนาดที่ว่าทุกคนในงานส่งเสียงร้องเเล้วพากันหนีกลับบ้านอย่างรวดเร็วสร้างความอลหม่านภายในงานไม่น้อย

ฟิปส์อุ้มเด็กหญิงขึ้นเเล้วรีบหาที่หลบหิมะเพราะเกรงว่าเด็กหญิงไม่สบาย ด้วยความที่ห่วงเด็กหญิงมากจนลืมที่จะสนใจเกรย์ ยิ่งทำให้เกรย์ยิ่งไม่ชอบใจเข้าไปอีก เเต่ก็ต้องวิ่งตามฟิปส์ไป

ระหว่างที่ฟิปส์กำลังหาที่สำหรับหลบหิมะ เด็กหญิงก็เริ่มที่จะเเสดงอาการหนาว ด้วยการตัวสั่นปากสั่น ยังทำให้ฟิปส์ยิ่งกระวนกระวายใจ เกรย์เห็นดังนั้นจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอดไปว่า “ฉันมีบ้านพักใกล้ๆเเถวนี้เข้าไปหลบหิมะก่อนสิ” ฟิปส์ได้ยินดังนั้นก็ค่อยเบาใจลงเเล้วให้เกรย์นำทางไปบ้านพักของตนทันที

ภายในบ้านของเกรย์นั้น ข้างค่อนข้างอุ่นเลยที่เดียว ฟิปส์จึงรีบเข้าไปนั่งเก้าอี้พลางกระชับเเขนโอบกอดเด็กหญิงเพื่อคลายความหนาว

“อ่ะนี่ ผ้าห่ม” เกรย์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยังคงงอนๆต ตามอารมณ์ ยื่นผ้าห่มเนื้อบางสีน้ำตาลให้ฟิปส์

“ขอบคุณ “ฟิปส์รับผ้าห่มนั้นมา สีหน้าคลายกังวลลงพร้อมกับนำผ้าห่มมาคลุมตนเอง พลางกระชับอ้อมกอดเด็กหญิงเเน่นขึ้น ผ้าห่มนี่บางมากคงไม่ทำให้คลายอุ่นได้เขาจึงใช้ไออุ่นจากร่างกายเเทน

“ฉันไม่เคยรู้เลยว่านายมีบ้านอยู่ในลอนดอนด้วย” ฟิปส์เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัยเเละไม่ให้บรรยากาศภายในบ้านหลังนี้เงียบจนเกินไป

“นึกว่าจะลืมฉันไปเเล้วเสียอีกเห็นเเต่สนใจยัยเด็กนั้น”เกรย์เอ่ยด้วยความประชด เเต่ฟิปส์ก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรเพราะรู้นิสัยของคนตัวเล็กข้างหน้าอยู่เเล้ว

“บ้านหลังนี้เป็นบ้านของญาติฉัน บังเอิญพวกเขาย้ายไปอยู่เเถวชานเมืองเเทน”เกรย์เอ่ยขึ้นเพื่อคลายความสงสัยของฟิสป์

“ฮืออออออ” เสียงร้องไห้ของเด็กหญิงดังขึ้น เกรย์จึงพูดสวนกลับไปว่า “รอบนี้ฉันไม่ได้ทำเด็กนี่ร้องไห้นะ” พร้อมเดินออกจากบริเวณตรงนั้น เขาไม่ค่อยที่จะชอบเสียงเด็กร้องไห้เท่าไหร่นัก

“เป็นอะไรไปคะ เด็กดี”ฟิปส์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน 

“หนูหลงกับคุณพ่อคุณเเม่ค่ะ เเละตอนนี้หนูคิดถึงท่าน”เด็กหญิงพูดขึ้นด้วยความน่าสงสาร

“เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้า จะพาไปหาคุณพ่อคุณเเม่นะ” ฟิปส์พูดสัญญากับเด็กหญิง

“อ่ะลูกอม เเล้วหยุดร้องไห้” ลูกอมตราเเฟมธอมไฮท์ถูกยื่นมาอยู่ตรงหน้าเด็กหญิง. เกรย์รู้สึกรำคาญเสียงเด็กร้องไห้เลยเอาลูกอมให้ ไม่ได้รู้สึกสงสารเด็กเลยสักนิด..

“ขอบคุณค่ะ”เด็กหญิงหยุดร้องไห้พลางรับลูกอมจากเกรย์มา เเละเอ่ยขอบคุณ เกรย์รู้สึกดีกับเด็กหญิงขึ้นมาหน่อยที่มีมารยาทกับตน เเละยื่นชาที่พึ่งชงเสร็จมาให้กับฟิปส์

ฟิปส์ยิ้มบางๆพลางคิดในใจ ถึงเกรย์จะพูดอะไรไม่คิดไปบ้างเเต่ก็ยังมีน้ำใจให้กับคนอื่นเสมอ นี่เเหละเสน่ห์ของชาร์ลส์เกรย์พ่อบ้านขององค์ราชินี

“เธอชื่ออะไรล่ะ” เกรย์เอ่ยถามเด็กหญิง เเละเริ่มสนใจมากขึ้น

“หนูชื่อ ดาร์เลเน่ คาร่าค่ะ”เด็กหญิงเอ่ยเเนะนำชื่อตัวเองเเละถามชื่อชายหนุ่มทั้งสองคนที่ช่วยเหลือเธอ เมื่อได้คำตอบเเละรู้ว่าชายหนุ่มเป็นถึงพ่อบ้านขององค์ราชินี คาร่าก็รู้สึกสบายใจขึ้น

“หนูขอบคุณ คุณฟิปส์เเละคุณเกรย์มากจริงๆนะคะ” คาร่าเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูยิ้มแย้มขึ้น ทำให้ฟิสป์เเละเกรย์เอ็นดูเด็กหญิงขึ้นเป็นกอง

“เอาล่ะคาร่าคนเก่งเข้านอนกันดีกว่า เป็นเด็กต้องนอนตั้งเเต่หัวค่ำ”  ฟิปส์อุ้มเด็กหญิงขึ้นไปยังเตียงนอน 
เพราะเห็นว่าเวลาล่วงเลยมาถึง21.30เเล้ว 

“หนูนอนไม่หลับค่ะ”คาร่ายังคงลืมตาขึ้น 

“ถ้าหนูไม่ได้อ้อมกอดจากคุณพ่อคุณเเม่หนูจะนอนไม่หลับเลย”  คาร่าเอ่ยด้วยความน่าสงสาร พลางให้ฟิปส์คิดหนักว่าจะทำอย่างไรให้คาร่านอนหลับได้

“เเค่ได้กอดก็พอสินะ” เกรย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับลงไปนอนที่เตียง คว้าคาร่ามากระชับอ้อมเเขน สร้างความประหลาดใจให้กับฟิปส์เเละคาร่าเป็นอย่างมาก คาร่าถึงกับหน้าขึ้นสีพร้อมกับซุกใบหน้าเข้าหาเกรย์

“ฟิปส์ ยืนบื่ออะไรอยู่ มานอนสิ”เกรย์เงยหน้าขึ้นบอก ฟิปส์เมื่อได้รับการเชิญชวนก็ทิ้งตัวลงนอนข้างคาร่าอีกข้าง 

แล้วโอบกอดคาร่าไว้ เเต่ดูเหมือนว่าการโอบกอดของฟิปส์นั้นจะทำให้เกรย์รู้สึกหน้าเเดงระรื่อ เพราะอ้อมเเขนที่ฟิปส์โอบกอดคาร่าไว้นั้นได้โอบกอดตัวเขาไว้ด้วย ก็ถือว่าหมอนั้นตั้งใจที่จะกอดเขาเหมือนกัน

เกรย์รู้สึกประหม่าในสิ่งที่ฟิปส์ทำ เพราะเวลาที่อยู่ด้วยกัน ฟิปส์ไม่เคยที่จะแตะต้องอะไรตัวเขาเลย มันยิ่งทำให้เกรย์ยิ่งใจสั่น พลางขยับตัวไปมา เเละดูเหมือนว่าฟิปส์จะรู้ในความไม่ปกติของคนตัวเล็กจึงคิดอยากจะหยอกเย้า

“เกรย์อย่าขยับสิ เดี๋ยว ลูก ตื่น “ ฟิปส์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลึก เน้นย้ำคำว่า ลูก ยิ่งทำให้เกรย์ฟังเเล้วใจสั่นยิ่งกว่าเดิม เกรย์จึงหลบสายตามองคาร่าที่อยู่ในอ้อมกอดของตนซึ่งอยู่ในห้วงนิทราไปเรียบร้อย

เมื่อเห็นคาร่านอนหลับไปเเล้วเกรย์เลยต้องข่มตาหลับตาม เพราะขืนยังลืมตาอยู่ล่ะก็ ฟิปส์คงต้องเเกล้งพูดอะไรที่ทำให้ใจสั่นอีกเเน่ๆ...

เเสงเเดดที่ส่องมาจากหน้าต่าง ทำให้รู้ว่าตอนนี้เช้าเเล้ว พายุหิมะที่กระหน่ำตกลงมาเมื่อคืนนั้นได้หยุดตกลง เกรย์ค่อยๆลืมตาขึ้นจากห่วงนิทรา สิ่งเเรกที่เห็นคือซอกคอของฟิปส์ตามด้วยลมหายใจเข้าออกตรงบริเวณหัวของเกรย์ เกรย์หน้าขึ้นสีทันทีพร้อมฉุดคิด..นี่อย่าบอกนะว่าฟิปส์นอนกอดเขาทั้งคืน!..

ฟิปส์รู้สึกถึงความขะยุกขะยิกของเกรย์จึงค่อยๆลืมตาขึ้น 
“อรุณสวัสดิ์”ฟิปส์เอ่ยทักทายเกรย์ที่ยังคงซุกหน้าเข้าไปในซอกคอเขา ดูเหมือนว่าเกรย์รู้ว่าฟิปส์ตื่นเเล้วจึงรีบผละหน้าออกด้วยความตกใจ เกรย์ผละออกจากตัวฟิปส์เเรงไปหน่อยเลยทำให้คาร่าที่นอนอยู่บริเวณท้องของเกรย์รู้สึกตัวตื่นขึ้นตาม
.
.
.
.

.

.

.

.

.

“ขอบคุณคุณทั้งสองมากนะคะ ที่ช่วยดูเเลคาร่า”หญิงสาวผู้เป็นเเม่เอ่ยขึ้นด้วยความดีใจที่ได้เจอลูก หลังจากที่รออยู่สถานนีตำรวจอยู่นานสองนาน

“นี่เป็นหน้าที่ของพ่อบ้านขององค์ราชินีอยู่เเล้ว”เกรย์เอ่ยด้วยความภาคภูมิใจ ฟิปส์ยิ้มตอบรับ หญิงสาวจึงได้มอบของตอบแทนเล็กๆน้อยๆให้สองพ่อบ้านก่อนที่จะขอตัวลา

เมื่อหมดหน้าที่เกรย์เเละฟิปส์ก็ขอตัวกลับวังเมื่อกัน เเต่ดูเหมือนว่าจะมีเเรงฉุดเล็กๆดึงให้เขาทั้งคู่หันกลับไป เป็นคาร่าที่ออกเเรงดึง ซึ่งดูเหมือนว่าคาร่ามีอะไรบางอย่างที่จะพูด เกรย์เเละฟิปส์จึงค่อยๆยอตัวลงให้พอดีกับความสูงของคาร่า

“จุ๊บบบบ~” คาร่าหอมเเก้มเกรย์เเละฟิปส์อย่างรวดเร็ว โดยไม่ทันตั้งตัวพร้อมกับเอ่ยข้อความสั้นๆว่า “ขอบคุณนะคะคุณพ่อคุณเเม่” สิ้นสุดประโยคคาร่าจึงรีบวิ่งไปหาเเม่ของตน ปล่อยให้สองพ่อบ้านหยุดค้างกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี๊

เกรย์ประมวลคำพูดของคาร่าเมื่อสักครู่พลางนึกถึงฟิปส์ที่เเกล้งพูดคำว่าลูกในตอนนั้น ยิ่งทำให้เกรย์หน้าขึ้นสีจึงรีบลุกขึ้นเเล้วพร้อมเดินหนีด้วยความเคอะเขิน ฟิปส์หัวเราะเบาๆด้วยความถูกใจที่ได้เห็นมุมน่ารักๆของเกรย์ เเล้วพลางคิดในใจว่า พ่อ เเม่ ลูก เเบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

The end ??’•

[พูดคุยกันสักนิด] พอดีอ่านBBในมังงะเเล้วรู้สักว่าฟิปส์กับเกรย์น่ารักน่าชิปเอามากๆ เเละไม่มีนิยายของคู่นี้เลยในไทยก็เลยเเต่งสนองนีทตัวเองสักหน่อยค่ะ^^