รักเลสๆเนรเทศหัวใจ

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : PiZza แปลงโฉม

เอา pizza หน้าฮาวายเอี้ยน ฮาฟครึ่งกับหน้าซี้ฟู้ดค็อกเทลถาดใหญ่ เอาขอบชีสนะคะ แล้วก็เอาพาสต้าไวท์ซอสแฮมเห็ดไก่นิวออร์ลีน8ชิ้น ลาซาญญ่าหมู อ้อ....เครื่องดื่มเอาเป็นเป๊ปซี่แบบรีฟิลด์แล้วกันค่ะ” ฉันเปิดดูเมนูสักแปปก็ร่ายยาวทันทีจนพนักงานจดเกือบไม่ทันแนะ

“แกแน่ใจหรอว่าแกจะกินหมด” แป้งถามฉันอย่างไม่น่าเชื่อ

“ชิชะ...ดูถูกฉันเกินไปแล้วฉันนี้แชมป์กินจุที่ทีวีแชมป์ป้วนนะเฟร้ย”

“แชมป์ป้วนบ้านแกดิแชมป์เปี้ยนโว้ย!”

“เออ...น่ามันก็เหมือนๆกันอ่ะแหละ”ฉันพูดแก้เก้อแล้วเอาน้ำเป๊ปซี่ที่พี่พนักงานเอามาเสริ์ฟให้มาดูดๆ

“ฉันล่ะเซ็งกะแกเลยจริงๆ”พิงค์ส่ายหน้ากับการที่ฉันไม่เคยยอมใครแม้ตัวเองจะเป็นฝ่ายทำผิดหรือพูดผิดฉันก็จะพยายามเถียงข้างๆคูๆจนไม่มีใครเถียงต่ออาจเป็นเพราะพวกนั้นขี้เกียจเถียงกับฉันล่ะมั๊ง

“แล้วไหนพี่ไทสุดหล่อของแกอ่ะแป้งไหนตั้งแต่ฉันเดินคนร้านมายังไม่เห็นใครหน้าตาดีสักคนเลย”

ฉันพูดแล้วมองไปรอบๆร้าน

“นั่นไงแกคนที่กำลังเสริ์ฟพิซซ่าให้โต๊ะที่อยู่ข้างๆเราไงล่ะ”แป้งที่โบ้ชี้เบ้ไปทางผู้ชายผิวสีแทนที่กำลังก้มๆเงยๆอยู่ข้างๆโต๊ะของพวกฉัน

“เป็นไงหล่อไหม ฉันกับเจ้จ้องพี่คนนี้มาตั้งแต่มากินพิซซ่าเมื่อเดือนที่แล้ว แล้วล่ะคนไรไม่รู้น่าหม่ำจริงๆ”แป้งเลียลิ้นทำท่าเหมือนผีปอป

“นั่นไงแป้งพี่ไทเกินมาทางโต๊ะเราแล้ว”พี่ฝ้ายหันไปสะกิดหลังแป้งอย่างดีอกดีใจ

“สวัสดีครับน้องแป้งแล้วก็ฝ้ายแล้วก็...”เทพบุตรตกสวรรค์แล้วพี่ฝ้ายและยัยแป้งพูดค้างเพราะไม่รู้ชื่อของฉันกับพิงค์

“อ้อ..นี่ค่ะพี่ไทคนที่หน้าหวานๆพิงค์คนที่หน้าตาเหมือนร็อดไวเลอร์ชื่อเวียร์ค่ะ”แป้งผายมือมาทางฉันและพิงค์ฉันยิ้มตอบไปตามมารยาท

แต่ฉันรู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับหมอนี่เท่าไรเลยง่าๆๆ ไม่รู้สิรอยยิ้มของหมอนั่นมันดูกวนพระบาทมากๆๆเลย

“แล้วนี่พี่ไทรีบไปทำงานไหมล่ะค่ะ ถ้าไม่รีบมาทางพิซซ่ากับพวกเราก่อนก็ได้”พี่ฝ้ายเอ่ยปากชวน

“ไม่เป็นไรครับพี่ยังมีงานต้องทำเอาไว้วันหลังก็แล้วกันนะครับ”หมอนั่นเอ่ยเสียงหวานแล้วโปรยยิ้มจนยัยแป้งและพี่ฝ้ายละลายจนแทบจะไปกองกับพื้น

“งั้นบายๆๆค่ะ”และแล้วพี่ท่านก็เสด็จออกไปจากโต๊ะของเราแต่ก็ยังไม่วายหันมายิ้มอีกระรอบหนึ่ง ท่าทางมันจะเป็นชอบโชว์ฟันแหะ......

“เป็นไงค่ะหล่อไหม”แป้งถามอย่างกระตือรือร้น

“หล่อมากเลยนะ ฉันว่าพี่เป้แฟนพี่ฝ้ายหล่อแล้วนะ เจอพี่ไทเทพบุตรของแกอ่ะนะ โห!พี่เป้ตกขอบไปเลยอ่ะ”

พิงค์พูดอย่าไม่เกรงใจแฟนของพี่เป้ที่นั่งอยู่ด้วยกัน รับรองเดี๋ยวเจ๊แกมีวีนแหง ฉันเคยว่าพี่เป้อยู่ครั้งหนึ่งว่าดูพี่แกเหมือนตุ๊ด เท่านั้นแหละเจ้าข้าเอ๊ย!แม่คุณวีนใส่ฉันซะจนฉันเข็ดเลยแหละ

“เนอะๆพี่ก็ว่าพี่เป้ยังเทียบไม่ติดเลย แล้วน้องเวียร์ล่ะถูกสเป็กไหม ถ้าชอบเดี๋ยวพี่ติดต่อให้นะ”

ฉันที่กำลังกินพาสต้าอยู่สำลักพรวดจนเส้นแทบจะออกมาทางจมูกวิ่งมาน้ำแทบไม่ทัน

“แค่ก...ถามหนูหรอค่ะหนูว่าหมอนั่นดูเพลย์บอยยังไงก็ไม่รู้ หน้าตาก็ธรรมด๊าธรรมดา หนูว่าไอ้แตงกวาหมาพันธุ์ร็อดไวเลอร์แถวบ้านยังหล่อว่าอีกค่ะ” ฉันสาธยายเสร็จสามสาวที่เหลือก็นั่งจ้องหน้าฉันอย่างไม่เชื่อ

“หน้าตาอย่างนั่นอ่ะ ไปฮอลลีวู้ดได้เลยนะเฟร้ย”แป้งแย้งสีหน้าจริงจัง

“หรอ”ฉันถามหน้าตาย ก็คนมันไม่ค่อยถูกชะตานี่หว่าจะให้มองยังไงก็ไม่หล่อ

“คิ้วหนา ปากบาง ตาโต ผมสวย สูง ล้ำ ถ้าอย่างนี้เรียกไม่หล่อฉันก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว อ้อ..หล่อของแกต้องเป็นแบบพี่วอล์มใช่ม่ะ”พิงค์ว่าแล้วเอื้อมมือไปตักลาซาญญ่า

“ใช่”ฉันยืดอกอย่างภูมิใจ พี่วอล์มเป็นพี่น้องแท้ๆแบบคลานตามมา เป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันยอมรับว่าหล่อ เพราะว่าถ้าพี่ไม่หล่อน้องก็ไม่สวย ฉันก็เลยยอมรับว่าหล่อฉันจะได้สวยด้วยไง เหอ-..-

“พอๆเปลี่ยนเรื่องฉันหิวแล้ว หม๊ำหม่ำกันเหอะ”หมิงหมิงที่เงียบอยู่นานเอ่ยปากชวนทุกคน บทสนทนาก็เลยต้องหยุดอยู่แค่นั้น

“แต่ฉันว่าดูยังไงก็ไม่หล่อ”ฉันทิ้งทวนก่อนที่จะลงมือกินพิซซ่าอย่างเอร็ดอร่อย

                                                *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-**

“เฮ้อ!” ตอนนี้พวกเราทั้งสี่คนนอนพุงอืดยู่ที่เดิม รู้งี้ไม่กินเยอะขนาดนี้ก็ดีอ่ะ ขับขอบกางเกงไปหมดเลย

ไอ้ที่ว่าคับก็คงไม่ใช่อะไรหรอกถ้าฉันไม่คิดวิปริตท้าไอ้แป้งแข่งกินพิซซ่ากัน เพราะว่าระหว่างที่กำลังกินกันอยู่ปากบอนของฉันก็ดันไปคุดขุ้ยเรื่องเทพบุตรของพวกมันขึ้นมาอีกระรอบหนึ่งเท่านั้นแหละไอ้แป้งฉุนกึ๊กขึ้นมาทันทีเลย ก็เถียงกันไปเถียงกันมา หมิงหมิงก็คงขี้เกียจห้ามเลยนั่งเงียบเป็นเป่าสากเหมือนทุกๆครั้งที่sheเคยเป็น

และเมื่อฉันทนไม่ไว้ก็เลยประกาศท้าแข่งกับยัยหมูแป้งซึ่งผลออกมาก็คือฉันแพ้ ชิชะ..รู้งี้ไม่กินข้าวเที่ยงมาก็ดีอ่ะ

มันทำให้ฉันเจ็บใจมากถึงมากที่สุดเพราะเรื่องกินเป็นอะไรที่ฉันถนัดที่สุดถ้าไม่นับการนอน

“ไอ้....เวียร์...แกแพ้ฉันละ...แล้วนะอย่าลืมสัญญาที่ให้กันไว้ล่ะ”ท่านผู้อ่านอย่าเพิ่งนึกนะค่ะว่าอีนังนี่มันใกล้จะตายความจริงมันแต่ขึ้นอืดอยู่เฉยๆ-_-///

“ได้เลยแล้วนี่พวแกจะไปไหนกันอีกป่ะเนี่ย”

“ก็พาแกไปเสริมสวยไง”อะจึ๋ย....อุตส่าห์คิดจะไปหม่ำเค้กต่อนะเนี่ย ลืมเรื่องน่าสยดสยองเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลยแฮะ

“งั้นนี่ก็ใกล้เย็นแล้วฉันว่าไปกันเหอะแป้ง”พี่ฝ้ายที่ดูกินน้อยกว่าใครเพื่อนกระโดออกจากเก้าอี้แล้วฉุดมือแป้งขึ้นมาอย่างทารุณ

“ไปไป”แล้วพวกเราทั้งหมดจึงถ่อสังขารออกมาจากร้านพิซซ่า ฉันพยายามใช้แรงทั้งหมดที่มีอยู่ในตัวเดินตามพวกสาวๆทั้งหลายที่สภาพไม่แตกต่างไปจากฉัน ยกเว้นพี่ฝ้ายเจ๊แกเล่นร่าเริงอยู่คนเดียว

”กระฉับกระเฉงหน่อยสิฟร่ะ ไอ้พวกนี้มาเที่ยวนะเว้ย ไม่ใช่มาปล่อยผี” โห...เจ๊พูดงี้ได้ไงก็เจ๊แกกินไปแต่ชิ้นเดียวเองนี่หว่า

“กระฉับกระเฉงสุดแล้วเนี่ยเจ๊ ถ้าให้มากกว่านี้มีหวังหนูได้ไปอยู่หลังคาแดงแหงๆ” คำตอบของพิงค์ทำให้เจ๊ฝ้ายหน้ามุ่ยด้วยความไม่พอใจ

“เลิกเถียงกันได้แล้วถึงร้านทำแล้ว”น้ำเสียงเย็นๆนิ่งๆของหมิงหมิงทำให้สงครามน้ำลายที่กำลังจะเริ่มขึ้นหยุดไปทันทีโดยปริยาย

“เออ..แป้งแกเคยเห็นเจ๊เจนนี่ที่เจ๊ฝ้ายแกพูดถึงไหมอ่ะ”ฉันถามแป้ง

“ไม่อ่ะแต่เคยได้ยินเจ้ฝ้ายบอกว่าเป็นกระเทยที่สวยม๊ากมาก แบบว่าเคยประกวดนางงามทิฟฟานี่มาแล้วอ่ะ”คำตอบของแป้งทำให้ฉันตาลุกด้วยความตกใจ

“จริงอ่ะ”ฉันรุกถามต่อ

“ก็น่าจะจริงนะเพราะว่าเจ้ฝ้ายเขาสนิทกับเจ๊เจนนี่มาก ก็คือแต่ก่อนเจ้ฝ้ายก็มีความคิดเหมือนพวกแกสองคนในขณะนี้แหละ ไอ้เรื่องข้อดีของการเป็นสาวฮอต เจ้ก็เลยไปหาพี่กิ๊บสาวฮอตคนก่อนเจ้กิ๊บนะหน้าตาก็น่ารักดีนะแต่ฉันว่าเจ้ฝ้ายน่ารักกว่าหน่อยพอดีช่วงนั้นเจ้ฝ้ายจะออกแนวลุยๆมากกว่าก็เลยไม่ค่อนมีคนคิดว่าเจ้แกน่ารักไง แล้วพี่กิ๊บก็เคยพาเจ๊ฝ้ายมาถอดรูปที่ร้านนี้เหมือนกันอ่ะทำให้เจ้ฝ้ายสนิทกับเจ้าของร้านนี่ เอาไงดีล่ะไอ้การเป็นสาวฮอต

ของโรงเรียนเราจะไม่เกี่ยวกับการที่มีคนมาชอบเยอะถึงจะได้เป็นนะ แกดูดิอย่างมายด์ที่อยู่ชั้นเราอ่ะคนชอบเยอะกว่าเจ้ฝ้ายอีกก็ไม่ได้เป็นสาวฮอตแต่มันขึ้นอยู่กับว่าคนที่เป็นสาวฮอตคนก่อนจะเลิกคนไหนมาเป็นสาวฮอตแทนตัวเองก็เท่านั้นเอง แล้วร้านของเจ๊เจนนี่ก็เป็นร้านที่สาวฮอตโรงเรียนเราเกือบทุกคนยมาถอดรูปที่ร้านนี่อ่ะ งั้นเพื่อนเอ๋ยจงภูมิใจซะเถอะว่าแกเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งต่อจากพี่สาวฉัน”เมื่อฉันฟังแป้งร่ายเสร็จก็พยักหน้าว่าเข้าใจ

“สวัสดีค่ะะพี่เจนนี่”เสียงของเจ้ฝ้ายทำให้ฉันละความสนใจจากแป้งมามองดูเจ๊เจนนี่ที่แป้งกะรันตีว่าสวย แล้วฉันก็ต้องตาค้างด้วยความตกใจ สะ...สวยจริงๆด้วยO_Oฉันไม่เคยเห็นกระเทยที่สวยเท่านี้มาก่อนเลย ท่าดูจากภายนอกดูแล้วเหมือผู้หญิงมากๆเลย ทุกส่วนของร่างกายก็ไม่มีเค้าว่าเป็นกระเทย หญิงหน้าอกเจ๊แกนะดีไม่ดีอึ๋มกว่าพวกฉันที่เป็นหญิงแต้ๆอีกนะเนี่ย(นี่แกดูแค่ตรงนั้นอย่างเดียวเลยหรอเนี่ย)

“สะ..สวัสดีค่ะ..”เจ้ฝ้ายส่งสายตามาให้ฉันกับเพื่อนสวัสดีตาม

“จ๊ะ..สวัสดีจ๊ะนี่ฝ้ายคนไหนนะที่แกบอกให้ฉันมาช่วยเนรมิตย่ะหล่อน”เมื่อพี่ฝ้ายรับไหว้พวกฉันเสร็จก็ไปพูดกับพี่ฝ้ายต่อ

“สองคนนี้ค่ะ”พี่ฝ้ายพูดแล้วดุนหลังฉันกับพิงค์ออกมายืนข้างหน้า

“ฝ้ายกะจะให้มาเป็นตัวแทนนะค่ะ”

“อ้อ...ไหนมาให้เจ๊ดูตัวหน่อยสิ” พี่เจนนี่ยื่นมือมาหมุนตัวฉัน

“น้องคนนี้หน่วยก้านดีนี่น่า ตัวสู้งๆสูง ผมก็สวย ตาก็โตๆๆ ดีไม่ดีฉันว่าน่ารักกว่าหล่อนอีกนะย่ะ”คำชมของเจ๊เจนนี่ทำเอาฉันยิ้มแก้มแทบปริ

“ส่วนน้องคนนี้ ตัวเล็กไปหน่อยแต่ก็จัดว่าโอเค สีผมของหนูเริ่ดๆมากๆเลยเจ๊ขอบอก ส่วนสีผิวก็ข๊าวขาวให้ครีมบำรุงยี่ห้อไรหรอจ๊ะ ที่ร้านเจ๊ก็มีขายนะสนใจไหมขวดละ1,500เองหรือถ้าน้องจะเอาเดี๋ยวพี่ลดให้เป็น1,490เองจ๊ะ”

“เจ๊......ฝ้ายว่าเจ๊เริ่มนอกเรื่องแล้วนะ”พี่ฝ้ายพูดขัดขึ้นมา

“แหะๆขอโทษย่ะ เอาเป็นว่าหนูสองคนนั่งตรงนี้ก่อนก็แล้วกันนะจ๊ะ เดี๋ยวเจ๊จัดการให้รอแป๊ปนึง” เจ๊เจนนี่ผายมือไปยังเก้าอี้สองตัวข้างหน้า แล้วตัวเองก็เดินตูดบิดไปหาลูกน้องที่จ้องฉันกับพิงค์ตาเขม็ง

“นี่พวกหล่อนเห็นน้องสองคนนั่นไหมย่ะ นั่นนะตัวแทนยัยฝ้ายเลยนะ พวกหล่อนพยายามสุดฝีมือกันหน่อยก็แล้วกันนะย่ะ” เจ๊เจนนี่สั่งลูกน้องของตนเอง ทันใดนั้นหัวผมหน้าของฉันก็มีมือนับสิบมารุมตอม

                                30นาทีผ่านไป

“แต๊น...แต๊น เจนนี่บิวตี้ซาลอนขอเสนอผลงานชิ้นโบแดง”เจ๊เจนนี่ดันฉันกับพิงค์ให้ออกมายืนอยู่ข้างหน้า ฮือๆๆ

ครึ่งชั่วโมงที่เหมือนนรก ฉันเป็นคนที่ไม่ชอบหวีผมมากๆเลย จำได้ว่าเวลาแม่ของฉันถักเปียให้ตอนเช้า ร้องลั่นบ้านเลยอ่า ก็อย่างที่บอกฉันเป็นคนที่ไม่ถูกฉโลกกับเรื่องผมๆ แล้วนี่ฉันว่าโดนทึ้งผมขนาดนี้เจ็บจนน้ำตาเล็ดเลยอ่ะ

“O_O”เออ....สายตาของทุกคนจ้องมาที่ฉันเหมือนกับฉันเป็นตัวอะไรสักตัว

“พวกแกทำไมมองฉันสายตางี้อ่ะ หน้าตาฉันมันดูทุเรศมากเลยใช่ม่ะ”

“(-_-)(_ _)(-_-)(_ _)”ทุกคนส่ายหน้าพรืดเหมือนกันทุกคน แล้วไมอ่าตอนนี้หน้าตาฉันมันดูเหมือนนาตาลี เกลโบวา หรือไงฟร่ะ

“เอ่อ...คือเวียร์รู้ตัวป่ะว่าเวียร์สะ..สวยมากเลยนะ”หมิงหมิงพูดออกมาเป็นคนแรก ฉันเลิกคิ้วอย่างไม่น่าเชื่อ

“จริงหรอ”ฉันถามเพื่อความแน่ใจ”

“จริงมากๆเลยจ๊ะ ไม่เชื่อก็ลองไปส่องกระจกดูสิค่ะ” คำตอบของเจ๊เจนนี่ทำให้ฉันพุ่งเข้าไปหากระจกแทบไม่ทัน

เงาในกระจกาสะท้องออกมา เด็กผู้หญิงผิวสีแทน ปากชอมพูบาง ตากลมโตสีนิล กับผมหยักศกสีน้ำหมึกที่เคยยาวไปถึงกลางหลังถูกแทรกด้วยสีน้ำตาลอ่อนเป็นที่ๆ  ผมหน้าม้าที่ปรกอยู่ข้างหน้าเสริมให้ดวงตาที่กลมโตอยู่แล้วดูมีเสน่ห์อย่างไม่น่าเชื่อ ราวกับตุ๊กตาที่ช่างมีฝีมือบรรจงสร้างไว้อย่างวิจิตรงดงาม

“โห...นี่ฉันจริงๆหรอเนี่ย พอถอดรูปออกมาก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย”ฉันชมอย่างหลงตัวเอง ก็คนมันสวยช่วยไม่ได้

“ไม่ค่อยหลงเลยนะแกเนี่ย”แป้งกัดฉัน

“พิงค์แกก็ดูหน้าตาเหมือนผู้เหมือนคนมากกว่าเดิมเลยนะเนี่ย”แป้งชมแกมหลอกด่า

“ขอบใจย่ะ”

“ไปเสร็จแล้วใช่ไปไหม กลับบ้านกันเถอะพิงค์กับเวียร์ต้องไปฝึกมารยาทต่ออีกไม่ใช่หรอ”คำพูดของหมิงหมิงทำ

ให้ฉันใจแป๋วขึ้นมาทันตาเห็น ยัยนี้นี่บทจะพูดก็ทำให้คนเขาหัวใจวายได้เหมือนกันเลยนะ

“อ้อจริงด้วยงั้นกลับกันก่อนเถอะ สวัสดีค่ะเจ๊เจนนี่บายๆค่ะ ไว้วันหลังฝ้ายจะมาให้บริการอีกนะค่ะ”ฉันพี่ฝ้ายและยัยสามสาวลาเจ๊เจนนี่

“ได้เลยจ๊ะ เจนนี่บิวตี้ซาลอนยินดีต้องรับน้องๆอยู่แล้วบายๆ”

                                                *-*-*-Chapter 2  End*-*-*-*