รักเลสๆเนรเทศหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : อยากเป็นจัง

“โหยแกไอ้พิงค์เค้าอยากเป็นสาวฮอตบ้างจังเลยอ่า~!~!~!~!”ฉันบ่นแล้วเท้าแขนลงบนไหล่ของเพื่อนสาวที่นั่ง

อยู่ข้างๆตัว ขณะนี้พวกเรากำลังใช้สายตา2คู่จ้องยังหญิงสาวที่น่าตาจิ้มลิ้มที่ยืนอยู่กลางสนามบาสในวันที่ร้อนระอุและที่สำคัญมีแต่ผู้คนรุมล้อมไปทั่วรอบๆข้างตัว

“เหมือนกันเลยเวียร์เพื่อนรัก” พิงค์หรือ ชนากานต์ วงศ์ตระกาน เพื่อนซี้สุดสวาทของฉันหันมาหาฉันทำให้ผม

ของสีน้ำหมึกของเจ้าหล่อนสะบัดมาโดนหน้าฉันเต็มรัก(เจ็บนะเฟ้ย) พวกเราทั้ง2มีความใฝ่ฝันเหมือนกันอยู่

อย่างหนึ่งก็คือการได้เป็นสาวฮอตประจำโรงเรียนเป็นอะไรที่น่าชื่นชมอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

            เวลาพักก็มีผู้คนทั้งชายและทอมมาปรนนิบัติรับใช้ซื้อขนม ซื้อน้ำ ซื้อข้าว ไม่ต้องทำบ้าไรเองเลย นี่ถ้าเคี้ยวให้ได้มีหวังคงเคี้ยวแล้วเอามาให้พี่ฝ้ายกินแหงๆ  เหมือนองค์หญิงเลยจริงๆๆมันช่างหะรูหะราอะไรเช่นนี้ฟร่ะ  ฉันกับพิงค์ทำหน้าตาเพ้อฝันพวกเราต่างจินตนาการไปถึงความสะดวกสบายความหะรูหราที่จะรับ

“รอให้เป็ดออกลูกเป็นกบก่อนเหอะไอ้เวียร์แกถึงมีโอกาสแบบพี่ฝ้ายเขานะ” เสียงมารร้ายดังเข้ามาในโสต

ประสาทของฉันไอ้บ้านี่มันขัดจังหวะเวลาฝันหวานของฉันนะเนี่ย

“ไม่พูดก็ไม่มีใครเขาหาว่านายบ้านะหนูตะเภาหน้าย่น” ฉันตวาดใส่ไอ้เพื่อนปากสุนัขที่บังอาจมาดูถูกความสวยของฉัน

“ไบร์ทแกก็อย่าไปว่าเวียร์เขาสิ”ยิมเพื่อนสนิทของไอ้ปากปีจอไบร์ทพูดขึ้น ไอ้ 2 ตัวนี่มันเป็นคู่อริของฉันตั้งแต่

ม.1แล้ว ฉันจะชอบกัดกับไอ้ไบร์ทส่วนยิมก็ไม่ค่อยได้ทะเลาะกันเท่าไร ส่วนมากเวลาของไอ้ยิมจะหมดไปกับการหลีหญิง

“หน้าตาอย่างไอ้เวียร์มันต้องรอให้สิงโตขี้เป็นม้าก่อนโว้ย!ถึงจะได้มีโอกาสแบบพี่ฝ้ายเขานะ” หมดไปเลยกับคุณธรรมที่แทบจะไม่มีอยู่ในตัวอีตานี่

“ฮ่าๆๆ” เสียงหัวเราะของไอ้มารร้ายสองตัวนี้ฉันฟังแล้วรู้สึกโกรธขึ้นมาตงิดๆเลยนะเนี่ย สำหรับฉันศักดิ์ศรีมันหยามกันไม่ได้โว้ย!

“เออ แล้วพวกแกคอยดูแล้วกันว่าหน้าตาอย่างฉันกับไอ้พิงค์ก็สามารถทำให้พวกผู้ชายมาหลงได้” ฉันเริ่มประกาศสานส์ท้ารบไปยังไอ้ปากปีจอ2ตัว อาจเป็นเพราะความโกรธที่ทำให้ฉันพูอะไรไปอย่างอุตริต ไอ้สองตัวนี่เลิกคิ้วไปข้างหนึ่งโดยประมาณเป็นคำพูดได้ว่า

‘น้ำหน้าอย่างนี้เนี่ยนะ’

“น้ำหน้าอย่างพวกกรูแล้วเมิงจะทำไม”ฉันเริ่มใส่ภาษาสมัยพ่อขุนราม

‘“เอ่อ.....เวียร์แล้วฉันไปเกี่ยวไรด้วยอ่ะ” ไอ้พิงค์ถามฉันสีหน้างง เออว่ะแล้วตูเอาไว้พิงค์ไปเกี่ยวด้วยทำไมว่ะเนี่ย

“ไม่รู้และก็แกเป็นเพื่อนฉันนิถ้าฉันพูดไรแกก็ต้องเออ ออตามฉันเจ้าใจ๋”ฉันโมเมไปมั่วๆความจริงกลัวแพ้แล้วต้องมารับเคราะห์คนด้วย(เลวไหมตรู)

“งั้นถ้าเธอทำได้แบบที่เธอโม้ออกมาภายในหนึ่งอาทิตย์ฉันกับไอ้ยิมจะเลี้ยงข้าว+หนังเธอฟรี” งืมๆๆน่าสนใจ

“ไอ้ไบร์ทแล้วกรูไปเกี่ยวไรกับมรึงด้วยฟร่ะ”ไอ้ยิมถามสีหน้างงๆ แต่ก็ต้องหยุดไปเมื่อไอ้ไบร์ทหันมาแล้วทำปากขมุบขมิบ

“แต่ถ้าไม่เธอจะต้องให้ฉันลอกการบ้าน1เดือนเต็ม” งืมๆๆอันนี้ก็น่าสนใจ

“ดะ..ได้...เฮ้ย!อย่างนี้ฉันก็เสียเปรียบทั้งขึ้นทั้งล่องเลยอ่ะดิ” ไอ้พวกนี่มันฉลาด(แกมโกง)

“เอางี้ดีกว่าถ้าฉันทำได้นายกับเพื่อนนายเลี้ยงข้าวฉันคนเดียวยัยพิงค์ไม่เกี่ยว แต่ถ้าไม่ฉันกับยัยพิงค์จะเลี้ยงข้าวพวกนายเอง”

“อ้าวไอ้เวียร์อย่างี้ฉันก็เสียเปรียบดิ” ไอ้พิงค์โวยวายขึ้น

“เอาเหอะบ้านแกรวย” ฉันตัดบท ก็บ้านมันรวยจริงๆนี่หว่า เจ้าของบ้านจัดสรรที่มีเนื้อที่ไม่ต่ำกว่า500ไร่ ไหนจะห้างสรรพสินค้าสยิมพัวรีกัน ไหนจะร้านจิวเวอรี่สาขาใหญ่ยักษ์

“ตกลงตามนี้นะ”

“ได้เลย” ตอนนี้ศึกระหว่างสุนัขกับคนก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว  คอยดูพวกแกจะต้องตะลึงในความสวยของฉัน!!

                                    *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

“แล้วทีนี้ฉันกับพิงค์ก็เลยมาขอความช่วยเหลือจากพวกแกไง”ฉันสาธยายเรื่องราวทั้งหมดให้กับแป้งและหมิงหมิงฟัง โดยมีพิงค์เป็นลูกคู่

“แต่ทีฉันฟังแกเล่ามานะเวียร์ฉันว่าไอ้พิงค์มันไปเกี่ยวไรกับแกด้วยหรอ” หมิงหมิงถามแล้วหยิบคอนเน่จากมือของฉันไปกินทั้งถุง -_-!!

“ก็เอาเหอะก็มันเพื่อนฉันไง”ฉันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ก็มันความจริงนี่นาไอ้พิงค์มันเป็นเพื่อนสนิทของฉันตั้งแต่อยู่ป.1แล้วอ่ะ อาจเป็นเพราะความสวยที่เหมือนกันของเราสองคนทำให้สามารถเข้าด้วยกันได้เป็นอย่างดี

“แล้วตกลงพวกแกจะยอมช่วยฉันไหมล่ะ” แป้งและหมิงหมิงชั่งใจก่อนทีจะพยักหน้าออกมา

“ขอบใจมากเลยเพื่อนรัก” ฉันยิ้มออกมาอย่างดีใจ แล้วเราจะได้เห็นดีกันแน่ไอ้สุนัขพันธุ์เซนต์เบอนานด์ชิชะ-*-

“ขั้นแรกก็ต้องเริ่มจากหน้าตาของพวกแกสองคน”แป้งและหมิงหมิงเดินวนดูรอบตัวฉันกับพิงค์

“ไอ้พิงค์ก็หน้าตาโอเคดีอยู่หรอก ส่วนไอ้เวียร์.....”พวกมัน 2 คนเว้นวรรคไปนิดนึง แกจะบอกฉันใช่ม๊า...ว่าฉันสวยมากๆไม่ต้องเมคอัพเพิ่ม

“ฉันว่าไปตายแล้วเกิดใหม่เหอะ”

“อ้าวแกพูดงี้ก็ไม่สวยดิ”

“เอาเหอะพูดเล่นน่าอย่าคิดมาก” ไอ้สองคนนี่ส่ายหัวดิ๊กๆก่อนที่จะส่งยิ้มแห้งๆมาทางฉัน

“ยัยพิงค์แกควรเอาไอ้ผมม้าที่ปรกๆอยู่ข้างหน้าออก ไปเปลี่ยนสีผมซะจากสีดำ เป็นสีน้ำตาลเข้มแทนหรือแกว่าไงหมิง”แป้งหันไปถามความเห็นจากหมิงๆ

“(-_-)(_ _)(-_-)(_ _)”หมิงพยักหน้าแทนคำตอบ อยากจะบอกว่าไอ้หมิงมันพูดไม่ค่อยเป็น

“ส่วนเวียร์ฉันว่าก็ไม่ต้องเพิ่มเติมอะไรมาก แต่เอาผมหน้าม้าลงมาหน่อยเพราะหน้าผากแกมันกว้าง ส่วนผมฉันว่าแกไปไฮไลท์สีน้ำตาลอ่อนเพิ่มอีกหน่อยเหอะ”คำแนะนำของพวกเพื่อนๆของฉันนี่ก็น่าสนใจไม่น้อยเลยนะเนี่ย

ไอ้เรื่องทำสีผมนี่ฉันก็เคยไปเปรยๆกับแม่เอาไว้แล้วเหมือนกันนะ ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรอีกอย่างเพราะว่าโรงเรียนฉันเป็นนานชาติด้วยแหละ ทำอะไรก็เลยไม่ค่อยผิดกฎโรงเรียนมากนักอาจเป็นเพราะฉันเป็นเด็กดีมีคุณธรรมประจำโรงเรียนด้วยแหละ

“แล้วพวกแกจะให้ฉันทำไอ้อย่างที่พวกแกว่าตอนไหนล่ะ” ฉันเลิกคิ้วถาม จะให้ทำเย็นนี้ก็เร็วไปหน่อยง่ะยังไม่ได้ทำใจเลย

“วันนี้”สองสาวประสานเสียง

“บ้าและแก”พิงค์เอ่ยขึ้นมาท่าทางมันก็ยังไม่ได้ทำใจเหมือนกับฉันอ่ะแหละ

“แล้วแกจะให้ทำวันไหน ไหนจะต้องเครื่องแบบที่แกใส่ ท่าเดิน การกิน อะไรจุกจิกอีกสารพัดอย่าง”หมิงเท้าสะเอวตอบ ท่าทางนักเลงๆ

“เออ....กรูขอโทษและกรูผิดเอง”ฉันพูดแบบประชดๆดูดิยังกะจะไปเข้าคอร์สฝึกอบรมนางงามเลย

“นั่นไงคำพูดแกอีกไอ้เวียร์ พูดเป็นไหมเสียงหวานๆนะ แบบเราขอโทษเราผิดเอง” แป้งดัดเสียงเล็กเสียงน้อย

จนฉันแทบอ้วกแนะ

“ช่ายฉันเห็นเวลาโทรหาฉันทีไรนึกว่าแกไปกินรังแตนที่ไหนมา เสียงแกยังกะbuffaloออกลูก”พิงค์เสริมอ๊าย!!หยาบคายที่สุดเลย พิงค์แกเป็นเพื่อนฉันไม่ใช่หรอไงย่ะ --__--////กรำ

“ค่ะๆๆเราจะยอมรับฟังทุกคำติชมของเพื่อนๆเลยน่ะค่ะ” ฉันดัดเสียงหวานให้สมใจพวกมัน

“ใช่ต้องอย่างนั้นแหละถึงจะเหมาะสมกับตำแหน่งสาวฮอตประจำโรงเรียน”นี่มันไม่รู้เลยใช่ไหมเนี่ยว่าตูกำลังเหน็บมัน

“อ้าวแกแล้วทำงี้พี่ฝ้ายไม่โกรธฉันตายเลยหรอ”พิงค์ถามสีหน้าเป็นกังวล โหยๆๆไอ้คนดีไปบวชชีเลยไป๊.........

“ฉันว่าคงไม่เพราะที่ลองถามๆเจ๊แกดู เห็นเจ๊แกก็บ่นๆอย่าเหมือนกันว่าไม่อยากเป็นแล้ว แล้วยังเปรยๆกับฉันอีกด้วยนะว่าให้เอาเพื่อนฉันมาเป็นแทนเจ๊เขาง่ะ” ปิ๊ง...ป๊อง..ใช่แล้วคะไอ้แป้งมันเป็นพี่น้องกับพี่ฝ้าย แบบคลานตามกันมา นิสัยก็ค่อนข้างจะคล้ายๆกันด้วย แต่อย่างเดียวนี่สิที่ยัยแป้งไม่ได้จากพี่ฝ้ายมาเลยก็คือ

พันธุกรรมด้านหน้าตา-..-

“งั้นวันนี้พวกฉันแวะไปบ้านแกนะแป้งฉันอยากเจอพี่ฝ้าย” ฉันหันไปพยักเพยิดกับเพื่อนๆซึ่งคำตอบก็คือ โอเช

*-*-*-*****************************-----------------------*******************--------*-*-*-*-*-*-*-*-*-

“เฮ้ย!จริงดิน้องเวียร์กะน้องพิงค์จะมาเป็นสาวฮฮตแทนจริงๆนะ” พี่ฝ้ายตบเข่าดังฉาด เออ..พี่ค่ะรักษาฟอร์มไว้หน่อยก็ดีนะค่ะ

“โห!พี่ไม่รู้จะขอบคุณน้องทั้งสองคนยังไงเลย” งั้นเอาเบอร์พี่เป้แฟนสุดหล่อของพี่มาให้หนูสิค่ะ

โฮะ...โฮะ..^O^

“งั้นเอาเป็นว่าเจ๊พาพวกเรา 4 คนไปเลี้ยงพิซซ่าก็แล้วกันนะเจ๊”

“-_-**แกเกี่ยวไรด้วยฮะ ไอ้แป้ง” เออ...ใช่ไอ้แป้งแกเกี่ยวไรด้วย

“กะ...ก็หนูน้องเจ๊ไง” ไอ้แป้งหน้าตื่นไอ้นี่มันเห็นเรื่องกินสำคัญขนาดนั้นเลยหรอไง

“แต่ฉันไม่ให้แกไปกิน” พี่ฝ้ายตวาดเสียงลั่น ฉันกับพิงค์สะดุ้งโหยงทันที -_-!!เพิ่งเห็นธาตุแท้ของเจ๊แกนะเนี่ย

“อย่างนี้หนูก็อดเจอพี่ไทที่เป็นเด็กเสริฟหล่อๆเลยอ่ะดิ ไม่อ๊าวววว!แป้งไม่ยอม แงแงT_T” ไอ้แป้งลงไปนอนดิ้นกับพื้นโดยมีสายตาของพี่สาวมันมองด้วยความสมเพช ธาตุแท้ของไอ้แป้งเริ่มออกลายขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“เฮ้ย!จริงดิไอ้แป้งวันนี้พี่ไทมาหรอ  ว้าว!!แกรู้ได้ไงอ่ะ” พี่ฝ้ายตาวาวด้วยความดีใจ

“ก็นี่ไง” ไอ้แป้งโชว์มือถือ N70 ของมันออกมาให้ดู มีเบอร์พี่ไทเต็มหน้าจอเลยโว้ย! พี่แป้งตาลุกวาวอย่างอยากได้ ฉันสงสารแป้งจริงๆเลยที่มีพี่บ้าผู้ชายขนาดนี้ -_-///เออๆๆไม่ต้องทำหน้าอย่างนี้ก็ได้ยอมรับนะว่าไอ้โรคนี้ฉันก็มีนิดๆหน่อยๆตามประสาคนน่ารัก

“ขอหน่อยจินะน้องรัก”นี่ถ้าไม่ถือว่าเป็นพี่เป็นน้องกันป่านนี้พี่ฝ้ายคงกราบเท้าไอ้แป้งแล้วมั้งเนี่ย

“ไม่เจ้ต้องให้หนูไปกินพิซซ่าก่อน” ไอ้แป้งยืนขอเสนอแล้วเอามือถือไปไว้ข้างหลังตัวเอง

“ก็ได้”พี่ฝ้ายตกลงอย่างเสียไม่ได้แล้วจึงลุกขึ้นไปหยิบมือถือของตนเองอย่างสุขใจ  เสร็จแล้วก็ส่งไปให้แป้งเมมเบอร์พี่ไทสุดหล่อของพวกเจ๊ๆทั้งสองคน ระหว่างที่สองคนนั้นกลังเมมเบอร์กันอยู่แล้วหัวเราะคิกคักเรื่องที่ว่าถ้าเจอพี่ไทจะทำตัวอย่างไร โอ๊ย!ฉันละกลุ้มกับพวกมันเลยจริงๆๆๆ ฉันเลยหันมาตั้งวงเม้าท์กับพวกหมิงหมิงและพิงค์

“พิงค์แกว่าพวกเราจะชนะไอ้สุนัขสองตัวนั่นไหมอ่ะ”ฉันเริ่มเปิดหัวข้อสนทนาทันทีพิงค์เอามือเท้าคางอย่างครุ่นคิดส่วนหมิงหมิงก็เออ....ยัยนี่พูดอะไรกับชาวบ้านเขาไม่ค่อยจะเป็นอยู่แล้ว

“ฉันว่าประมาณ50%อ่ะ ก็แกคิดดูดิหน้าตาหมาไม่รับประทานอย่างพวกเรานี่นะจะไปเทียบอะไรกับพี่ฝ้ายเขาได้

รายนั่นนะ ทั้ง ขาว สวย น่ารัก เรียนเก่ง บ้านรวย กีฬาเด่น เพอร์เฟ็คก์ไปซะทุกอย่าง แล้วดูเราสองคนสิ หน้าตาก็งั้นๆแต่ฉันว่าฉันน่ารักกว่าแกหน่อยนะ ส่วนการเรียนอันนี้ก็พอกัน กีฬาก็ฉันว่าแกเก่งกว่าฉัน รวยก็คงพอๆกัน

ส่วนด้านความเป็นกุลสตรี มารยา สามร้อยเล่มรถบรรทุก ฉันว่าแกอ่ะไม่มีเลย” พิงค์สาธยายโดยไม่หยุดหายใจเลย

คำพูดของมันทำให้ฉันค้อนมันไปวงเบ้อเริ่มหลังมันพูดเสร็จ

“จ๊ะๆๆแม่คนสวยเริ่ดเชิดเพอร์เฟ็ค” ฉันประชดมันเข้าให้ แล้วก็ลงไปนอนเอกเขนกโดยมีตักของหมิงหมิงเป็นหมอนหนุน

“พิงค์แต่ฉันว่าเวียร์มันน่ารักกว่าแกส่วนแกจะออกไปทางสวยมากกว่าอ่า” หมิงหมิงทีเงียบมานานเอ่ยขึ้น

“โหย!หมิงพูดดีมากเลยวันนี้จะกินไรเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง” ฉันบอกอย่างใจป้ำเต็มที นานทีปีหนไอ้หมิงจะพูดดีๆกับเขาเป็น

“กินอายติมก้าบบ” ป้าด!!ปัญญาอ่อนฉิบเลยให้ตายเหอะสาวน้อยที่แสนเพอร์เฟ็คอย่างฉันทนคบกับยัยติ๊งต๊อง

พวกนี้ไปได้อย่างไรกันใครก็ได้ช่วยบอกฉันที

“แล้วนี่แกว่าแผนการที่ฉันคิดไว้มันจะโอไหมอ่ะพิงค์”ฉันถามพิงค์เป็นรอบที่สองโดยเอาหมอนที่อยู่ข้างตัวกระแทกๆมันนิดหน่อยให้รู้ตัวเพราะตอนนี้มันกำลังชื่นชมรูปวงดงบันชินกิที่อยู่ข้างฝาห้องของไอ้แป้ง

“ดีมากเลยแกดูดิหล่อว่ะแมร่ง คนบ้านอะไรไม่รู้หล่อๆๆไม่ไหวแล้วแกฉันร๊ากกก!แจจุง” ไอ้พิงค์ลงไปละลายกับพื้นห้อง

“ไอ้พิงค์แกอยากตายก่อนวัยอันควรไหมจ๊ะเพื่อนเลิฟ” ฉันเกลียดที่สุดเลยเวลาทีฉันพูดไรแล้วพิงค์ไปพูดอีกเรื่องนึงเนี่ย

“โอ๋ๆๆเขาล้อเล่นจ๊ะ ปะกี้แกบอกว่าไงย่ะ อ้อใช่แจจุงเขาหล่อมากเลยเนอะแกคิดเหมือนฉันเลยฉันว่านี่แหละว่าทีลูกเขยพ่อของฉันในอนาคตนะ โฮะ....โฮะ”

“ไอ้พิงค์แกตายซะ”ฉันเขวี้ยงหมอนข้างไปหามัน จะได้ตื่นซะกะที

“อ้าวแล้วปะกี้แกไม่ได้ถามฉันเรื่องดงบันหรอ”พิงค์หน้าเหวอ

“ ส้ น ต รี น อะ แกก็รู้นี่ว่าฉันไม่ชอบผู้ชาย แล้วฉันก็ไม่ได้ถามเรื่องดองมันอะไรของแกด้วย ฉันถามแกว่า

แผน-การ-ที่-ฉัน-คิด-ไว้-มัน-จะ-โอ-ไหม ต่างหากย่ะ”ฉันตอกรัวอย่างกะปืนกลเอ็ม1 แล้วกระเด้งตัวขึ้นจากตักของหมิงหมิง

“เดี๋ยวนะเวียร์...ปะกี้แกบอกหรอว่าแกไม่ชอบผู้ชาย”

“ฉันพูดว่างั้นจริงอ่ะ”

“จริงก็แกบอกว่า แกไม่ชอบผู้ชาย”

“บ้าฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันไม่ผิดเพศกลายเป็นเลสหรอกน่าทีฉันหมายความก็คือ ฉันไม่ชอบเพศผู้”

“อ้าวแล้วมันต่างกันยังไง”

“ก็...โอ๊ย!ฉันคุยกับแกแล้วประสาทจะกินพอเหอะเปลี่ยนเรื่องๆ”ฉันตัดบทไปง่าย

“เวียร์”

“อะไร จะมาพล่ามเรื่องแจจุงของแกอีกนะสิ”

“เปล่า”

“งั้นอะไร”

“แมลง ...สาบอยู่ข้างหลังแก”พิงค์พูดอย่างละล่ำละลัก

“ว๊าย!!จริงอ่ะแกช่วยด้วย” ฉันกระโดดกอดพิงค์หมับ ฉันเกลียดจริงๆเลยไอ้สัตว์มีปีกตัวสีน้ำตาลดำหนวดยาวๆเนี่ย

“ฮ่าๆๆๆเออ...เดี๋ยวฉันฆ่ามันเอง” ฉันยังกอดไอ้พิงค์อย่างแน่นหนา

“แป้ง”

 “อะไรหรอเจ้”

“ฉันว่านะถ้าฉันไม่รู้ว่าสองคนนี้มันเป็นเพื่อนสนิทกันฉันต้องคิดว่า มันเป็นเลสเบี้ยนกันแน่ๆเลยอ่ะ” พี่ฝ้ายพูดแล้วชี้ยังคนสองคนข้างหน้าที่กำลังไล่แมลงสาบกันอย่างสนุกสนาน

“อือ แป้งก็หวังว่ามันคงไม่เป็นอย่างทีเจ้คิดหรอกนะ” แป้งตบทิ้งท้ายแล้วก็เดินไปช่วยไล่แมลงสาบตามคำเรียกร้องของเวียร์

               - - - - - - - - - - - - - Chapter 1 is End------------------------