คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : The dear neighbor. ตอนที่ 9 เจอดีเข้าซะแล้ว
“เดี๋ยวค่ะ รุ่นพี่”
เสียงอันลนลานของเด็กสาวผมสีทองสวยดังขึ้นในทางเดินเพื่อไปสู่สนามเทนนิสของมหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่ เธอกำลังไล่ตามรุ่นพี่สาวที่ชิงชังเธอ(มั้ง) หญิงสาวผมสีกุหลาบ ร่างอรชรงดงาม หันมามองด้วยสายตาแปลกๆ
“นี่เธอมีอะไรล่ะ ไม่เข็ดรึไง”
สุ้มเสียงอันบ่งบอกถึงความโกธาเล็ดลอดจากกลีบปากสีชมพูเข้มของหล่อน
“คือว่า..... หนูแค่อยากถามรุ่นพี่ว่าทำไม่ถึงตัดผมของหนูล่ะ”
เด็กสาวเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวเพียงไม่กี่ก้าว ท่าทีของหญิงสาวเปลี่ยนไป จากที่เคยส่งสายตาอาฆาตในอดีต แต่ตอนนี้เธอกลับมองเด็กสาวด้วยสายตาหวานเยิ้ม(คูกะจัง/อารายวะ)พวงแก้มเนียนใสแต้มด้วยสีแดงระเรื่อโดยมิได้พิ่งเครื่องสำอางแต่อย่างใด เธอใช้มือเรียวบางม้วนเส้นผมสีกุหลาบยาวสลวยของเธอเล่นเพื่อขัดความเขินของเธอเอาไว้(คูกะจัง/อ่าว เป็นงั้นไป คิดไรอยู่น่ะ เจ๊)
“คือว่า........พี่น่ะ.....คือ.......คุราจังน่ารักอ่ะ ไว้ผมสั้นน่ารักที่สุดเลย”
0[]0คุราปิก้างงงวยกับคำตอบที่ได้เป็นอันมาก(คูกะจัง/เออ ไม่งงก็บ้าแล้ว)เธอคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยออกมาว่า
“งั้นที่พี่ตัดผมหนูก็แปลว่าพี่อยากให้หนูไว้ผมทรงอื่นเหรอคะ ทำไมล่ะ?”
“ก็พี่ว่าคุราจังเหมาะกับผมสั้นๆนี่ ก็เลยวางแผนกับเพื่อนแล้วสวมบทโหดน่ะ ขอโทษนะ พี่มันบ้าเองที่ไปทำให้เธอต้องเสียใจ พี่.....ขอโทษ”
คำพูดนั้นเปล่งออกมาจากริมฝีปากสีแดง หญิงสาวถอนหายใจช้าๆ
“บอกกันดีๆก็ได้นี่คะ แต่ว่าที่พี่ทำไปก็ดีนะคะ เปลี่ยนทรงใหม่ก็ดีออก”
เด็กสาวคลี่ยิ้มบริสุทธิ์ออกมา อย่าว่าแต่หนุ่มๆเลย รอยยิ้มนี้ยังให้สาวๆต้องใจละลายกันถ้วนหน้าทีเดียวแหละ
เช่นเดียวกับเนออน ยิ่งเธอได้อยู่ใกล้เด็กสาวคนนี้ ยิ่งหวั่นไหว ไม่เคยมีใครจะอ่อนโยน งดงามและจิตใจดีเท่านี้มาก่อน หัวใจน้อยๆมีอันต้องเต้นรัวอย่างห้ามไม่ได้.. คุราปิก้า.... เธอน่ารักขึ้นทุกวัน เกินกว่าที่หัวใจชั้นจะห้ามไหว!!!!
“จ้า....ถ้างั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษ ตอนเย็นไปเที่ยวกันมั้ย..... งานนี้พี่เลี้ยงไม่อั้น”
เนออนพูดอย่างร่าเริง เพื่อกลบอาการบางอย่าง คุราถอนหายใจและยิ้มอย่างโล่งใจ
“ก็ได้ค่ะ แต่......”
“อะไรเหรอจ๊ะ”
คุราปิก้ายิ้มหวาน ทำให้สาวข้างๆใบหน้าร้อนผ่าว
“ขอบคุณค่ะ พี่เนออน”
“เช่นกัน”
เนออนยิ้มอย่างสุขใจ แล้วเดินนำหน้า
“ไปเที่ยวที่ชมรมพี่สิ ว่างรึเปล่าล่ะ”
“ว่างค่ะ”
คุราปิก้าตอบอย่างร่าเริงแล้วเดินตามเนออนไป
......ชั้นมีเพื่อนใหม่อีกคนแล้วแฮะ.....ดีใจจังเลย....
**********************************************แสงตะวันยามเย็นจืดจางลงและแทนที่ด้วยสีดำของความมืดมิด ยามราตรีได้มาเยือนยังเมืองแห่งระเบียบ
สาวน้อยผมสีทองกำลังยืนอยู่หน้าร้าน พิงค์ ฟรุ้ตตี้ ซึ่งเป็นร้านคาราโอเกะเล็กๆที่เหมาะกับสาวๆ ข้างๆกายเธอคือรุ่นพี่เนออนที่ยิ้มอย่างมีความสุข
“คุราจัง ป๊ะ อย่าลังเลเลยนะ”
“อือ...แต่ว่าพี่เนออน เค้าให้เด็กอายุสิบหกเข้าได้เหรอคะ”
คุราปิก้าถาม พลางทำท่าจะเดินกลับ แต่ก็ถูกมือเรียวบางจับเอาไว้
“ไม่เป็นไร ที่นี่ไม่จำกัดอายุ ก็แค่ร้านคาราโอเกะธรรมดาเอง เดี๋ยวพี่จองห้องสวีทเอาไว้แล้ว เดี๋ยวเรามาร้องคาราโอเกะด้วยกันนะ!”
“อ่า ค่ะ”
ว่าแล้วสองสาวก็เดินไปยังร้านทันใด
**********************************************
“ยัยคุราจะเป็นไงบ้างน๊า”
เสียงของชายหนุ่มหน้าแก่ก่อนวัยดังขึ้น ท่ามกลางเหล่าผู้คนที่หลั่งไหลกันกลับบ้าน นาฬิกาบนป้ายรถเมล์แสดงเวลา 19.00 น แล้ว แต่เขาก็ไม่เห็นวี่แววของเพื่อนสาว ทันใดนั้นเองเขาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวผมสีแดงซึ่งเป็นนักศึกษาห้องเดียวกัน เขาจึงเดินเข้าไปถาม
“ริต้า เธอเห็นคุราปิก้าบ้างมั้ย”
“คุราปิก้าเหรอ ชั้นเห็นไปกับรุ่นพี่เนออนน่ะ ชั้นว่านายรีบไปตามพวกเธอที่ร้าน พิงค์ ฟรุ้ตตี้โดยด่วนนะ ถ้านายไม่อยากให้เพื่อนนายเสียบริสุทธิ์น่ะ”
“หมายความว่าไง”
หญิงสาวถอนหายใจเบาๆและเอ่ยขึ้นว่า
“เนออน นอดทราดขึ้นชื่อว่าเป็นเลสเบี้ยนที่ชอบฟัน (?)รุ่นน้องผู้หญิงโดยการมอมเหล้า ถึงว่ามันจะไม่เลวร้ายเท่าผู้ชายข่มขืนนะ แต่ว่าชั้นไม่อยากให้คุราจังต้องเป็นอย่างนั้น”
ไม่ทันที่ริต้าจะพูดจบ นายเฉิ่มหรือเลโอลีโอก็ใส่เกียร์หนึ่ง โกยไปหาเพื่อนสาวสุดที่รักทันใด จนฝุ่นกระจายเป็นวงกว้าง(คูกะจัง/มันวิ่งรึมันต้อนควายเข้าฝูงวะ?)
**********************************************
“อือ....พอแล้วค่ะ รุ่นพี่ หนูดื่มไวท์ไม่ได้ค่ะ ไม่เคยดื่ม”
คุราปิก้าเอ่ย ขณะที่ใช้มือเรียวบางป้องไม่ให้เนออนเอาไวท์ให้ดื่ม
“อะไรกัน ดื่มแค่เบียร์สองแก้วเอง ลองไวท์สิ หวานออกนะ”
เนออนพูดพลางรินไวท์สีเลือดลงในแก้วใส
“ง่วงแล้วค่ะพี่ หนูขอตัวกลับบ้านนะคะ”
เด็กสาวพูดแล้วพยายามเดิน แต่ในทันทีที่เท้าขยับ เธอก็ล้มลงกองกับพื้น
“คุราจัง!! งั้นเดี๋ยวพี่พาไปนอนที่บ้านพี่ละกันนะ”
ว่าแล้วสาวเจ้าก็ประคองร่างบางของเด็กสาว ในขณะที่เด็กสาวสติเลือนรางจนในที่สุดก็หลับไป เจ้าตัวไม่รู้หรอกว่ารอยยิ้มแห่งความเจ้าเล่ห์นั้นได้ปรากฏบนใบหน้าของสาวสวย....
>To be continue<
ความคิดเห็น