ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    แค่อยากเกิดใหม่

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.1K
      59
      1 ก.ค. 63

     

    บทนำ

     

                    ภายในห้องขังที่มืดสนิท อันเป็นสถานที่คุมขังนักโทษวิญญาณผู้รอเวลาพิจารณาความผิดเพื่อชดใช้กรรมที่ตนก่อไว้ครั้งยังมีชีวิตอยู่ แต่มีวิญญาณไม่มากนักที่ถูกพามาขังในห้องแห่งนี้ เหตุเพราะทำตัวดื้อด้านสร้างความวุ่นวายให้แก่เจ้าหน้าที่ในนรกจนเกินจะปล่อยให้อยู่อย่างอิสระ

                    วิญญาณร้ายดวงหนึ่งที่ถูกความเคียดแค้นครอบงำถูกคุมขังไว้ที่ห้องแห่งนี้ เขาเป็นฆาตกรโหดเข่นฆ่าผู้คนมากมาย รายสุดท้ายเป็นตำรวจนายหนึ่งที่ถูกเขายิงตายก่อนจะมีตำรวจอีกนายวิสามัญเขาเสียชีวิต ทันทีที่ร่างล้มลงสู่พื้นดวงจิตลอยออกนอกกาย คนที่เรียกตัวเองว่ายมทูตก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า ร่ายความเลวที่เขาทำมาทั้งชีวิตพร้อมกับบอกว่าจะลากเขาลงนรกเพื่อชดใช้กรรม แต่ไอ้ตำรวจคนนั้นกลับได้วนเวียนอยู่บนโลกมนุษย์เพื่อหาโอกาสไปเกิดใหม่เพียงเพราะความดีเล็กน้อยที่ทำไว้

                    เกิดโทสะและขัดขืนเมื่อคิดว่าการตัดสินเบื้องต้นของยมทูตนั้นไร้ความยุติธรรม ตอนนั้นเองอยู่ๆ ร่างกายของผู้ติดตามซึ่งยืนเงียบมาตลอดกลับกลายเป็นร่างสุนัขสีขาวตัวใหญ่ย่างก้าวเข้ามาหา เขาไม่รู้ว่าควรเรียกมันว่าอะไร แต่เมื่อมันแยกเขี้ยวขู่คำรามแสดงให้เห็นว่าใครอยู่เหนือกว่าจึงต้องจำยอม มิเช่นนั้นวิญญาณไร้พลังอำนาจอย่างเขาอาจจะสูญสลายหายไปก็ได้

                    นั่งสงบนิ่งอยู่ในห้องคุมขังซึ่งเต็มไปด้วยวิญญาณผู้โกรธเกรี้ยวอีกนับสิบ ทันใดนั้นวงกลมประหลาดสีดำก็ปรากฏขึ้นกลางห้อง ทุกสายตาต่างหันมอง หากไม่ใช่คนความจำสั้นจนเกินไปคงจำได้ว่าวงสีดำลักษณะแบบนี้คือประตูที่พาวิญญาณมายังโลกหลังความตาย

                    ประตูที่เปิดสู่นรก

                    เสียงดังเอะอะของผู้คุมดังขึ้นหลังจากประตูนรกถูกเปิดออก วิญญาณที่ถูกคุมขังอยู่ในห้องต่างยกยิ้มเมื่อเห็นว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะได้หนีออกจากรนกแห่งนี้ พากันก้าวเข้าสู่ช่องวงกลมสีดำแปลกประหลาดนั้น เบียดเสียดยัดเยียดเพื่อหนีก่อนโอกาสทองนี้จะหลุดพ้นไป รวมถึง ‘จิน’ วิญญาณที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น ฆาตกรที่เข่นฆ่ามนุษย์ด้วยกันเองอย่างเลือดเย็น หากยอมรับโทษอยู่ในสถานที่แห่งนี้ก็เขาคงไม่ได้ไปเกิดอีกเป็นแน่

                    ประตูห้องขังเปิดออกพร้อมกับประตูนรกที่ปิดลงสร้างความมึนงงให้แก่ผู้คุม ไม่เคยมียมทูตหรือสุนัขล่าวิญญาณตนไหนเปิดประตูในจุดที่สุ่มเสี่ยงเช่นนี้มาก่อน พวกเขาต่างเคารพกฎความปลอดภัยของนรก แล้วใครกันล่ะที่เป็นคนเปิดประตูในครั้งนี้

                    วิญญาณบางส่วนหลบหนีออกไปได้ ขณะที่วิญญาณซึ่งไม่ได้รับโอกาสนั้นเริ่มก่อความวุ่นวายเล็กๆ บังคับให้ผู้คุมต้องใช้ความรุนแรงเพื่อควบคุมสถานการณ์ให้กลับมาเป็นปกติ รีบประสานงานถึงยมทูตและสุนัขล่าวิญญาณให้ออกตามล่าวิญญาณที่หลบหนีกลับมาโดยเร็ว ก่อนวิญญาณเหล่านั้นจะดูดพลังชีวิตบนโลกมนุษย์และมีพลังแข็งแกร่งขึ้น เมื่อนั้นอาจจะเกิดปัญหาใหญ่ตามมาได้

                    

                    ก้าวออกจากประตูกลับสู่โลกที่เคยอาศัยครั้งมีชีวิตเหล่าวิญญาณที่ได้รับอิสระต่างหลบหนีแยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง ไม่มีใครสนใจมองคนที่อาจเรียกได้ว่าผู้มีพระคุณ เว้นแต่จิน เขาหยุดยืนอยู่หน้าประตูจนกระทั่งมันปิดลง ไม่รีบร้อนหลบหนี ดูดซับเอาพลังชีวิตที่อยู่โดยรอบ รวมถึงพลังที่น่าหอมหวานของผู้มีพระคุณตัวน้อยของเขา

                    “ขอบใจนะเจ้าหนู”

                    เด็กชายวัยเก้าขวบยืนนิ่งไร้ท่าทางหวาดกลัว มีเพียงแววตาใสซื่อบริสุทธิ์ที่มองกลับมา 

                    จินยกยิ้ม นึกสงสัยว่าพ่อหนูน้อยผู้นี้เป็นใครถึงได้มีพลังแสนวิเศษนี้ไว้ในครอบครอง แล้วใครกันที่สั่งให้หนูน้อยผู้นี้เปิดประตูนรก เปิดมันขึ้นเพราะเหตุใด และรู้ได้อย่างไรว่าเด็กคนนี้มีพลังวิเศษ

                    ขณะกำลังใช้ความคิดพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นวิญญาณเด็กน้อยอีกคนยืนหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ ทำให้จินพอจะเข้าใจสถานการณ์ได้ทันที โชคดีครั้งนี้คงเป็นเพราะเด็กสองคนเล่นกันเท่านั้น

                    “ขอบใจหนูด้วยนะ”

                    วิญญาณเด็กน้อยเผยตัวออกมา จินยิ้มให้ขณะเดินเข้าไปหา หากอดีตตอนเป็นมนุษย์เขาคือฆาตกร เมื่อตายไปแล้วเขาก็ยังคงเป็นฆาตกรอยู่ดี

                    สองมือคว้าเข้าที่คอวิญญาณเด็กน้อยแล้วบีบจนสุดแรง วิญญาณแตะต้องกันได้เข่นฆ่าได้แต่เขาทำเช่นนี้กับมนุษย์ไม่ได้ มันน่าตื่นเต้นไม่น้อยกับการได้ลองทำอะไรแปลกใหม่ ตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนเป็นมนุษย์เสียอีก

                    “ทำอะไรน่ะ หยุดนะ!” เด็กชายผู้เป็นมนุษย์โวยวายเมื่อเห็นเพื่อนของตนกำลังดิ้นทุรนทุราย วิ่งเข้าไปหาแต่ตัวกลับทะลุผ่านร่างของวิญญาณทั้งสอง กระตุ้นความกลัวที่มีอยู่เป็นทุนเดิมให้เพิ่มขึ้นและเลือกที่จะวิ่งหนีไปในที่สุด

                    มองตามหลังเด็กชายที่วิ่งหนีไปขณะที่วิญญาณของเด็กชายอีกคนได้แตกสลายคามือกลายเป็นดวงไฟลอยเคว้งกลางอากาศ จินกลืนกินวิญญาณดวงนั้นเข้าไป ก้อนพลังงานเล็กๆ ที่ทำให้เขารู้สึกมีพละกำลังมากขึ้นและค้นพบความจริงอีกข้อของโลกวิญญาณ

                    หากอยากแข็งแกร่งกว่านี้ ก็ต้องกินวิญญาณให้มากกว่านี้

     

    tbc

     

    ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน

    #แค่อยากเกิดใหม่

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×