อยากจีบให้ติด...คุณรักครั้งแรก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ชื่อของคุณครู

บทนำ

ชื่อของคุณครู

                ผิดมากไหมหากขับรถไม่เป็น สำหรับคนอื่นอาจจะไม่ แต่สำหรับที่บ้านผมนั้นบ่นเช้าบ่นเย็นจนต้องปิดหูแล้วเดินหนีกันเลยทีเดียว       

"ไปเรียนขับรถได้แล้ว"

                เช้าเจอแม่

                "เมื่อไรจะเรียนขับรถ"

                บ่ายเจอพ่อ

                "เหลือแกคนเดียวยังขับรถไม่เป็นเนี่ย"

                ตอนเย็นปิดท้ายด้วยพี่สาว

                ด้วยเหตุนี้เองสุดท้ายผมจึงตัดสินใจพาตัวมาลงเรียนขับรถทั้งที่ไม่มีใจอยากขับเลยสักนิด ถนนทุกวันนี้น่ากลัวมากสำหรับผม ให้เป็นคนนั่งน่ะได้แต่ผมไม่อยากรับผิดชอบชีวิตใครทั้งที่ใจยังไม่กล้าพอ แต่เพราะเลือกจะช่วยกิจการของครอบครัวจึงถูกกดดันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทั้งที่ทำเนียนไม่รับหน้าที่ที่ต้องขับรถแล้วแท้ๆ สุดท้ายก็ยังโดนบ่นอยู่ดี

                อยากรู้จริงๆ ใครปลูกฝังความคิดว่าผู้ชายต้องขับรถเป็นให้ครอบครัวผมกัน

                เดินหน้ามุ่ยเปิดประตูเข้าไปในออฟฟิศของโรงเรียนสอนขับรถใกล้บ้านโดยมีพี่สาวมาส่ง อยากให้ผมขับรถเป็นแต่ไม่มีใครยอมสอนผมสักคนเพราะล้วนยุ่งอยู่กับงานเลยต้องส่งผมเข้าโรงเรียนแทน

                "เสร็จแล้วโทรมานะ พี่แวะไปส่งปลาที่ร้านซอยข้างหน้าก่อน"

                "ครับๆ"

                ทุกช่วงจังหวะของชีวิตต่างเป็นเงินเป็นทอง พี่เพนนีแค่แวะมาส่งผมระหว่างทางไปส่งปลาทองที่ร้านขายปลาที่อยู่ใกล้ๆ เท่านั้น

                ลืมไปบอกไปว่าบ้านผมเพาะพันธุ์ปลาทองขาย ที่ผ่านมาผมมีหน้าที่ทำทุกอย่างยกเว้นส่งปลาไปตามร้านต่างๆ แต่เพราะช่วงนี้คนส่งไม่พอ ไม่รู้เกิดปัญหาอะไรอยู่ๆ ถึงได้พร้อมใจกันลาออกโดยไม่ได้นัดหมาย สันนิษฐานว่าแม่ผมอาจจะขี้งกเกินไปก็เป็นได้ ทางฟาร์มจึงแก้ปัญหาด้วยการเปิดรับสมัครพนักงานใหม่และส่งผมมาเรียนขับรถด้วยอีกคน แต่คิดว่าการเรียนแค่ไม่กี่ชั่วโมงจะทำให้ผมขับรถทางไกลได้หรือไง บอกเลยว่าไม่มีทาง

                ผมปล่อยพี่เพนนีไปทำงานทำการก่อนเดินไปนั่งหน้าโต๊ะธุรการสาวที่ส่งยิ้มหวานต้อนรับลูกค้า แจ้งความประสงค์ว่าอยากเรียนขับรถแบบไหนเกียร์อะไร ซึ่งทางบ้านผมกำชับมาต้องเป็นรถกระบะเกียร์ธรรมดาเท่านั้น

                หลังจากแจ้งความประสงค์เรียบร้อยคุณพี่ธุรการก็พาผมมาทดสอบสายตาและสมรรถภาพร่างกายเบื้องต้นว่าสามารถขับรถได้หรือเปล่า เกิดอาการตื่นเต้นนิดหน่อยแต่ผมผ่านพ้นไปได้โดยไม่มีปัญหา

                ก็แน่ล่ะ ใครเขาจะอยากปฏิเสธลูกค้า แค่ตาไม่บอดสีก็ถือว่าผ่านแล้ว

                "น้องปอนด์เรียนได้ทุกวันเลยมั้ยคะ" คุณพี่ธุรกิจถามระหว่างเปิดดูตารางของครูสอนขับรถ

                "ทุกวันครับ"

                "งั้นเอาเป็นจันทร์ถึงศุกร์เลยมั้ย แล้วก็อบรมกับสอบวันอาทิตย์เลย เริ่มสัปดาห์ถัดไปนะ" คุณพี่เธอเปิดปฏิทินให้ดู มีเวลาว่างหนึ่งสัปดาห์ให้ผมเตรียมใจ

                "โอเคครับ"

                "เป็นช่วงบ่ายสามถึงห้าโมงเย็นสะดวกมั้ยคะ"

                "สะดวกครับ"

                "โอเคค่ะ"

                พี่ธุรการยิ้มหวานให้ก่อนหันไปพิมพ์ต๊อกแต๊กกรอกข้อมูลลงในระบบ จากนั้นตารางเรียนก็ถูกพิมพ์ออกมา ขีดไฮไลต์ข้อมูลไว้อย่างชัดเจนพร้อมกับแจ้งเรื่องสำคัญที่ผมไม่ควรลืมในวันที่มาเรียน

                "น้องปอนด์เรียนวันจันทร์ถึงศุกร์เวลาบ่ายสามถึงห้าโมงเย็นนะคะ เริ่มวันจันทร์ที่ยี่สิบ เรียนกับครูใหม่นะ วันที่มาเรียนแต่งตัวให้เรียบร้อยสวมรองเท้าหุ้มส้น นำบัตรประชาชนมาด้วยทุกครั้งนะคะ"

                พยักหน้ารับไปแบบไม่คิดอะไร ชำระเงินและรับเอกสารทุกอย่างมาถือไว้ เอ่ยขอบคุณและลุกออกมา

                หยิบมือถือขึ้นมาพิมพ์บอกพี่สาวว่าสมัครเรียนเสร็จเรียบร้อย ระหว่างนั่งรอก็อ่านรายละเอียดบนตารางเรียนอีกครั้งก่อนจะสะดุดกับชื่อครูที่ผมไม่ได้สนใจฟังในทีแรก

                ครูใหม่ มีคนเยอะแยะที่ชื่อใหม่ แต่คนชื่อเล่นชื่อ ‘ใหม่’ แถมชื่อจริงยังชื่อ ‘สุภาษิต จารุเมือง’ นั้นน่าจะมีคนเดียวในโลกหรือเปล่า

                ใจผมเต้นระรัวขณะอ่านชื่อนั้นซ้ำอีกครั้ง มองตัวสะกดดีๆ ว่ามีพยัญชนะตัวไหนผิดแปลกไปไหม แต่ไม่ว่าจะอ่านทวนอีกกี่ครั้งชื่อนี้ก็ยังคงชัดเจนในความทรงจำเสมอมา

                ใหม่ สุภาษิต จารุเมือง

                ใครจะไปลืมชื่อของรักครั้งแรกได้ลงกัน

tbc

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน

#จีบคุณรักแรก