Hawk Hunter

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 หัดเดิน เริ่มบิน

    บทที่ 3 หัดเดิน เริ่มบิน

 

“Hawk เจ้าต้องไป Sayama พรุ่งนี้”

 

“หะอะไร นะ!!!”

 

“T ก็ไปกับ Hawk ด้วย พ่อกับอา Fox ตัดสินใจแล้ว
ส่วน Eve ให้อยู่เรียนวิชาที่นี่กับ คุณตาคุณยาย ”

 

“วิชาอะไรหรือคะ อา Eagle”

 

“เวทย์มนต์ไง”

 

“พ่อจะบอกว่า ตายาย เป็นนักเวทย์หรือไงคับ”

 

“ถ้าพ่อบอก T แล้วจะเชื่อพ่อไหมล่ะ”

 

“ตายาย เนี่ยนะเป็นนักเวทย์!! จะเป็นไปได้ยังไงกัน”

 

“ที่พวกเจ้าอยู่ข้างบนนี้นะ ไม่รู้สึกหรือไงว่า มันสงบสุข ทั้งที่ข้างล่างมีเรื่องใหญ่โตขนาดนั้น นั้นเพราะคุณตาได้กางม่านพลังเอาไว้ ทำให้ทหารไม่เห็นว่ามีที่ตรงนี้อยู่ แต่ถ้ายางกายเข้ามาในเขตม่านพลัง ก็ จะโดยคำสาปที่คุณตาร่างเอาไว้”

 

“งั้น...รูปปั้นทหารหิน นั้นก็ ...”

 

คุณตายิ้มข้างริมฝีปาก

อา Fox ไม่พูดสิ่งใดออกมาเลย

ได้แต่ นั่ง กอด ลูกสาวอันเป็นที่รักเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีก

Eve ก็เหมือนจะยังไม่เข้าใจอะไรที่พูดกัน

 

ทุกๆอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วเหมือน ได้ถูกวางแผนการเอาไว้แล้ว

 

Hawk เคยไป Sayama หลายครั้ง

เพราะ ได้ตามพ่อเข้าไปขายผลผลิตที่ได้จากนาของพวกเขา

ประเทศ Sayama เป็นประเทศมหาอำนาจในด้านเศรษฐกิจ

กลับกันกับประเทศ Pamalo ที่มีกองกำลังมหาศาล แต่ขาดเงินทุน

ปัจจัยหลักของสงครามคงมีเรื่องเงินนี้เป็นส่วนประกอบสำคัญ

 

 

“ที่พ่อจำเป็นต้องบอก... เพราะมันถึงเวลาที่แล้วลูกๆจะต้องโตเป็นผู้ใหญ่ต่อจากนี้ พ่อจะให้พวกเจ้าไปเรียนวิชาต่อสู้กับอาจารย์ Karun ”

 

“แล้วทำไมพ่อไม่ไปด้วยกันล่ะครับ”

 

“พ่อมีเรื่องต้องทำ ถ้าพ่อทำธุระเสร็จจะไปรับ รออยู่ที่นั้น ...แต่ถ้าพ่อไม่ได้กลับไปรับ สัญญากับพ่อ …Hawk  ... T  ว่าจะดูแลตัวเองให้ดีๆ พ่อให้ไปเรียนวิชาต่อสู้ เพื่อให้ป้องกันตัว

ไม่ใช่ไปหาเรื่องใคร สัญญากับพ่อ…”

 

“พ่อก็สัญญากับเราก่อนว่าจะกลับไปรับเรา...”

 

“...พ่อสัญญา ลูก”

 

พ่อเอามือมากุมที่หัวของทั้ง Hawk และ T

 

“ครับ...พ่อ”

“ครับ...พ่อ”

 

ทั้ง 2 พูดพร้อมกัน เหมือนรู้เวลา

หลังจากที่การพูดคุยบนโต๊ะอาหารนั้นจบลง

คุณตาก็โชว์กลเดิมๆของตาโดยที่มี T ถามตาอยู่ข้างๆว่า

..ตาเป็นนักเวทย์จิงอะ ขี้โม้ป่าวว..

แต่ตาก็ไม่สนใจอะไร ได้แต่ ยิ้มหัวเราะ แล้วก็ แสดงกลของตาต่อไป

 

“ราตรีสงัด ตัดแสงดาว

ท้องฟ้าแพรวพราว แสงจันทรา

หมู่เราหลับใหล ไกลเกินกลับมา

หากสิ้นแสง หมดเวลา อรุณมา ต้องจากไป”

 

-------------------------------------------------

 

แล้วก็ถึงเวลาที่ต้องเดินทาง

คุณตาใช้เวทย์มนต์เป็นครั้งแรกให้พวกเราเห็น ถ้าไม่นับที่รูปปั้นหินนะ

คุณตากรีดเนื้อที่ปลายนิ้ว เลือด ไหลออก เพียง หยดเดียว ลงบนกองทราย และหยิบทรายขึ้นมาหนึ่งกำมือ

แล้วโยกขึ้นฟ้า...

 

พรึบ!!

 

ทรายกลับกลายเป็นนกสีฟ้า รูปร่างสง่างามเป็นอย่างมาก

 

“ไง Tom ไม่ได้เรียกฉันมากี่ปีแล้วเนี่ย แก่ไปเยอะเลยนะเรา”

 

“ก็ฉันเป็นมนุษย์นิน่า ไม่ได้อมตะเหมือนนายนิ อืม 
ฉันมีลูกศิษย์แล้วนะ นี่ไง ชื่อ Eve”

 

“อะ นี่ Tom นาย ไม่มีใครอยากจะเรียน ด้วยแล้วหรอ หรือ ทำสงครามมากไปจนสมองกลับหมดแล้ว นี่มันเด็กตัวแค่เนี่ยอะนะ

จะเรียนกับจอมเวทย์อย่างนาย”

 

“ตาเป็น จอมเวทย์เลยหรอ!! โห้ สุดยอดดด”

 

“อ่ะ ลุงๆ ไม่ต้องพูดมาก ช่วยฝากส่งข่าวให้ Karun

หน่อยว่าจะให้ลูกผม ไปอยู่ด้วย ขอด่วนนะคับ”

 

“อะ ไอ้หนูคนนั้นนี่เอง โตเป็นผู้ใหญ่แล้วหรอ 
ปากดีเหมือนเดิมนะเอ็งนี้ ข้าจำได้ว่าเอ็งได้เป็น หัวหน้าหน่วย...”

 

“พอก่อนคับ เรื่องอดีตเอาไว้คุยกันทีหลัง ตอนนี้ ผมต้องส่งเด็กๆ ไปให้ถึงที่ก่อน รบกวนด้วยนะครับ”

 

“เออ พูดดีๆก็เป็น นะ โอเค ป๋า จัดให้!!”

 

นกพูดได้ ... Hawk ยืน อึ้ง สุดๆ

แต่ T ไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เพราะเค้า สนใจการเป็นจอมเวทย์ของตามากกว่า อีกทั้งเรื่องที่ตา ผ่านสงครามมาอีกด้วย

 

“ตาๆ เล่าให้ฟังหน่อยดิ สงครามเป็นยังไงบ้าง ตาคงเก่งมากเลยนะ เป็นจอมเวทย์เลยอะ สุดยอดดด”

 

“Eagle เดี๋ยวตาส่งไปเลยจะ รำคาญ เจ้า T มัน 55+”

 

“ครับคุณตา ...ดูแลตัวเองดีๆนะลูก

อย่าไปก่อเรื่องให้อาจารย์ Karun หล่ะ”

 

“มายืนตรงนี้ Hawk T ”

 

คุณตาหยิบไม้เรียวๆออกมา

เมื่อไม้ถูกแกว่งออกไป ก็มีแสงสีฟ้าอ่อนออกมาจากปลายไม้

คุณตาสะบัดมือเป็นวงกลมรอบๆเหนือหัวของเรา

แสงสีฟ้าเริ่มหนาขึ้นเป็นวงรอบๆตัวเรา เหมือนเราอยู่ในตาพายุ

จนทำให้เรามองไม่เห็นอะไร อีกเลย นอกจากแสงสีฟ้านั้น

 

“พ่อรักลูก น้า . . . .. . ”

 

เสียงของพ่อดังมาแต่เหมือนกับตะโกนมากกว่า

 

พายุสีฟ้ายังคงหมุนอยู่ เวลารู้สึกจะช้าลง

 

......

 

รู้สึกเหมือนตัวเองล่องลองได้

แล้วที่เท้ายังรู้สึกถึงพื้นดินได้อยู่

 

.......

 

แว๊ป!!

 

แล้วจู่ๆ แสงสีฟ้าก็เปิดตัวออกเหมือนปลอกไข่

 

“ถึงแล้วหรอ ลูกของ Eagle”

 

พวกเรามาถึงโรงฝึกในประเทศ Sayama แล้วหรอเนี่ยย!!

 

“เอามาถึงแล้วก็ไปเลือกชุดเลย จะได้ไม่เสียเวลา นี่ Kim จะเป็นพี่เลี้ยงของพวกเธอ”

 

“ตามข้ามา”

 

Kim พาทั้ง 2 ที่ยังงงเป็นไก่ตาแตก ว่ามาถึงได้ยังไง

ผ่านสวนดอกไม้ที่มีน้ำตกเล็กๆประดับอยู่

จนมาถึงห้อง ห้องหนึ่ง เป็นห้องโล่งกว้าง

ในห้องไม่ได้ตกแต่งอะไรทั้งสิ้น

ผนังทั้งหมดเป็นสีขาว

ยกเว้นแต่ ประตูใหญ่ๆ สีแดงสด

สลักด้วยอักษร น่าจะเป็นภาษาจีน ไม่ก็ญี่ปุ่น

ซ้ายเป็นมังกร ขวาเป็นหงส์

 

“นี่เป็นด่านแรกของการมาอยู่ที่นี่ เจ้าจะต้องเข้าไปในประตูนี้ทีละคน จะบอกอะไรอย่างว่า เข้าไปแล้ว ต้องไปให้สุด ไม่หวนกลับ จงเลือกทางที่เจ้าคิดว่าเป็นตัวของเจ้าเอง ว่าแต่เจ้าทั้งสองเป็นลูกของท่าน Eagle จริงๆหรือ”

 

“ใช่ครับ”

 

“อืม งั้นนายนะเข้าไปก่อน”

 

Tom และ T ออกไป จากห้อง เหลือ Hawk ไว้กับประตูบานใหญ่เท่านั้น

เขากำลังคำว่าจะเปิดประตูที่ใหญ่อย่างนี้ได้อย่างไรกัน

 

คลึง!!

 

ประตูเปิดเอง โดยที่ Hawk ยังไม่ได้ทำอะไร

แสงที่สว่างที่แสบตาจนต้องทำให้ Hawk ต้องหลับตาไป

จนเมื่อแสงเหล่านั้นหมด

Hawk ลืมตาขึ้น พร้อมกับพบว่าเค้าอยู่ในห้องทรง 5เหลี่ยม

แต่ละด้าน มีประตูเก่าๆ ด้านละประตู

ซึ่งเขียนที่หัวแต่ละประตูไว้ว่า

 

-------------------------------------

 

..............ปฐพี............

 

................วายุ...............

 

.................วารี................

 

.................อัคคี...............

 

..................อัสนี...............

 

---------------------------------------

 

 

 

 

 

การเริ่มต้นแห่งการเป็น Hunter กำลังอุบัติขึ้น