คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1. ในดวงใจ -1
ที่ริแล้ว ีวิอเธอมันเรียบ่ายเหมือน ๆ นทั่วไปนั่นแหละ เป็นลูสาวนเียวอรอบรัวที่่อน้าอบอุ่น ..ทำไมถึ่อน้าน่ะเหรอ ็หมายวามว่า พ่อับแม่็ยัมีทะเลาะันบ้าามประสาที่เ้าบอว่าเหมือนลิ้นับฟัน แ่็ไม่ไ้ทำให้วามสัมพันธ์อทัู้่สั่นลอน
“อ้าว...ะออไปแล้วเหรอลู” นที่้ม ๆ เย ๆ อยู่ับแปลอไม้บริเวหน้าบ้านถามนที่เินออมา
“่ะ..อินไป่อนนะพ่อ ไปแล้วนะแม่”
อินฤทัยในวัยสิบแปปีที่อีไม่ี่เือน้าหน้าำลัะ้าวเ้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยบอพ่อที่เยหน้าึ้นมาถาม เธอึหันไปบอแม่ที่นั่อ่านหนัสืออยู่ที่โ๊ะนั่เล่นที่อยู่ไม่ห่าันมานั
“อย่าลับมืนัล่ะ”
“้ะแม่ ไปแล้วนะะ”
ุหมายปลายทาอสาวน้อยือห้าสรรพสิน้านาให่ในัวเมือลบุรีที่มีทั้โรหนั และพื้นที่เล่นสารพัเมส์สำหรับเ็และวัยรุ่น
ใ้เวลาเินทา้วยรถโยสารว่ารึ่ั่วโมอินฤทัย็เินเ้าไปในพื้นที่ที่เปิแอร์เย็น่ำราร่ำไป้วยหนุ่มสาววัยเียวัน มือเล็ล้วเ้าไปในระเป๋าหาโทรศัพท์มือถือออมาหาเบอร์สุท้ายที่พึ่โทรออในทันที
เสียรอสายัอยู่นานแ่็ไม่มีนรับ ิ้วเรียวมวเล็น้อย ่อนรู้สึถึารถูแะที่ไหล่้าย แ่พอเธอหันไปลับไม่เอใร ึหันลับมา็ปะทะเ้าับใบหน้าใส ๆ อเ็หนุ่มวัยเียวัน
“อ๊ะ..พอร์ มาอนไหนเนี่ย”
“มาอนที่อินโทรหาเราพอี”
อินฤทัยย่นมูให้นที่แล้ไม่รับสาย่อนยัโทรศัพท์ที่ไม่้อใ้ใส่ระเป๋าสะพายใบเ่
“ไปไหน่อนี” พศร้มถามนัวเล็
“พอร์บอว่าะสอนอินเล่นเมส์xxxไ”
“ะไปเล่นเมส์เลยหรอ” เมส์ที่อินฤทัยพูถึเป็นเมส์ู้ที่เป็นที่นิยมันในโรเรียนอเธอับเา พศรเล่นเมส์นี้นล่อแล้วแ่อินฤทัยลับไม่เยเล่นเลย
“อื่อ” อินฤทัยพยัหน้ารับ พศรึยื่นมือไปับมือเล็ให้เินมาู่ัน
สาวหน้าใสแ้มึ้นสีเรื่อ้มมอมือให่ที่ำมืออเธอเอาไว้นแทบมิมือเาแล้วึเยหน้ามอนที่เหลือบามาสบาอเธอ พศรทำหน้ามึนับระับมือออินฤทัยแน่นึ้นอีนิ
พศรรู้ัและไ้เป็นเพื่อนร่วมห้อเรียนับอินฤทัยอนเ้าั้นมัธยมปลาย เธอย้ายมาาโรเรียนอื่น่าอำเภอ วามน่ารัสนใอเพื่อนนใหม่เรียสายาอเ็หลัห้อให้อยแอบมอเสี้ยวใบหน้าอนที่นั่อยู่โนเือบ้านหน้าเสมอ เาไม่ใ่นหน้าาหล่อเหลาแ่็ไม่ไ้แย่ ัว่าอยู่ในหมวผู้ายหน้าาธรรมาึ้ออยหาโอาสเ้าไปพูุยีสนิทรวมถึันท่านอื่นที่เ้ามาหาเธอ นหลายนรู้ว่าพศรนั้นแอบอบสาวหน้าใสนามว่าอินฤทัยันทั้ห้อ ผ่านไปเือบสามปีทัู้่สนิทสนมันนเรียว่ามาว่าเพื่อน แ่ทว่า็ยัไม่ใ่แฟน นเมื่อใล้บารศึษาปีสุท้ายในรั้วมัธยมเา็รวบรวมวามล้าออินฤทัยเพื่อใ้สถานะแฟน
‘อิน..เอ่อ..อินเป็นแฟนเรานะ’
‘หืม..พอร์พูอะไรอ่ะ’ อินฤทัยาโแ้มใสแึ้นทันาหลัาพศรพูออมา
‘็.. อิน็รู้ว่าเราอบอิน เราเป็นแฟนันนะ’ เารู้ว่าอินฤทัยรับรู้ารระทำอเาอยู่แล้ว หาแ่เาไม่เยเอ่ยปาอร ๆ เท่านั้น รวมถึเพื่อนรอบ้า่ารู้ว่าเธอับเาน่าะำลับันอยู่
‘อินเลือสอบเ้าxxx ถ้าสอบิอินะอบพอร์นะ’ นแ้มแบ่ายเบี่ยพร้อมับเม้มริมฝีปาลั้นรอยยิ้ม พศรเอ็เ้าใวามเินอายอเธอ
‘ั้นเราะสอบเ้าที่นี่้วย ถ้าเราสอบไ้เราไปเรียน้วยัน โอเนะ’
นเมื่อเทศาลารสอบที่แสนวุ่นวายผ่านไป ผลออมาว่าทั้พศรและอินฤทัยสอบไ้มหาวิทยาลัยเียวัน โยเธอเรียนะบริหารธุริส่วนพศรเรียนะวิศวรรมศาสร์ ายหนุ่ม็ยิ้มหน้าบานเินไปหาว่าที่แฟนสาวึเธอออมาาลุ่มเพื่อนเพื่ออำอบทันที
‘อิน’
‘้า..พอร์ มีอะไรเหรอ’ นหน้าใสแสร้ทำหน้าใสื่อไม่รู้วามนัยทั้ที่หัวใำลัเ้นแร
‘เรามาเอาำอบ’
‘อนนี้เลยเหรอ’ วาลมโเบิว้ามอนัวสู่อน่อย ๆ เหลือบมอไปรอบาย
‘อืม..เราอยาไ้ำอบแล้ว นะอบเราเถอะ’ พศร้อมัวลมานิ ๆ เพื่อสบานัวเล็ว่าริมฝีปาหยัยิ้มบารอำอบ นที่เยใร้อนเพราะเป็นลูายนเียวแถมยัเป็นลูนเล็เปลี่ยนเป็นนที่ใเย็นมา ๆ ั้แ่รู้ัวว่าอบเ็หน้าห้อนนี้
‘อื่อ..’ อินฤทัยหลุบาลไม่สบาพร้อมับส่เสียออาอ
‘อื่อืออะไรอ่ะ’ พศรเอียหน้ามอนแ้มแไม่ยอมสบา ริมฝีปาที่ยิ้มบาเปลี่ยนเป็นยิ้มว้ามาึ้น
‘พอร์อ่ะ’ อินฤทัยเผลอทำแ้มป่อเมื่อนรหน้าล้อเลียน
‘หึหึ ลอินเป็นแฟนเราแล้วนะ’ เ็หนุ่มหัวเราะออมาเบา ๆ ่อนยื่นมือไปับมือเล็ นิ้วหัวแม่มือไล้เบา ๆ บนหลัมืออเธอ
‘อื่อ..เป็นแล้ว’ อินฤทัยพยัหน้ารับ เยหน้ามอสบานที่ำลัยิ้มร ๆ ่อนะยิ้มหวานอบออไป วาลมโเป็นประายแฝวามัเิน
*****
มาแล้ว ๆ มาเปิบทนำทิ้ไว้แล้วหายไปนานเลยเนอะ แฮะๆ
ความคิดเห็น