จองเวรหนี้ใจ

คำรบ วิศวกรหนุ่ม 

ที่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับลูกสาวผู้มีพระคุณ

ซ้ำยังดูถูกตนเองอยู่บ่อยครั้ง 

แต่เขาก็จำต้องแต่งงานกับเธออย่างจำใจ

นุภาวดี คุณหนูตัวร้าย

ที่เกลียดกาฝากเช่นเขา เพราะพ่อดูจะรักมากกว่าตนเองเสียอีก

ทั้งที่เป็นเด็กเก็บมาเลี้ยงเท่านั้น เธอต้องแต่งงานกับคนที่ตนเองดูถูกใส่ จึงเกลียดเขามาก

โปรยย่อ

"ไม่แรงไปหรอก สำหรับคนไร้ค่าอย่างมัน ที่ยังเป็นกาฝากเกาะพ่อฉันไม่เลิกอีกเนี่ย ทำไมเหรอ หวังจะได้อะไรจากพ่อฉันล่ะ คงจะหวังมรดกสินะ คิดว่าพ่อฉันอาจจะรักเหมือนลูก ก็อาจจะยกสมบัติให้แกบ้างล่ะสิ ไอ้โลภมาก" น้ำเสียงแค่นดูถูกใส่อย่างจิกกัดด้วยความชิงชัง เพราะเธอถูกพ่อเอาอีกฝ่ายมาเปรียบเทียบกับตนเองตลอดเวลา

"ผมไม่เคยคิดอยากได้อะไรจากท่านเลยคุณนุ"

"คิดว่าฉันจะเชื่อน้ำหน้าอย่างแกเหรอ ไอ้กาฝากไร้ค่า" เธอตอกกลับมาอย่างเจ็บแสบ พอได้ยินเขาก็แสดงสีหน้าโมโหใส่อย่างไม่ชอบใจ

"ถึงผมจะเป็นกาฝากแต่ก็มีประโยชน์มากกว่าลูกสาวอย่างคุณละกัน วันๆ ไม่ทำอะไร นอกจากผลาญเงินพ่อเท่านั้น

"แก ไอ้กาฝาก แกไม่มีสิทธิ์มาว่าฉันนะ นี่มันเงินคุณพ่อฉัน ฉันจะใช้ยังไงมันก็เรื่องของฉัน ไม่มีปัญญามีเงินใช้อย่างฉันก็เลยอิจฉาล่ะสิ"

"ผมจะอิจฉาทำไมกับคุณหนูสมองทึบอย่างคุณ เรียนก็ไม่จบ สมองมีแต่คิดเรื่องจับผู้ชายรวยๆ ไร้สติสิ้นดี"

"ไอ้คำรบ มันจะมากไปแล้วนะ กล้าดียังไงมาวิจารณ์ฉันแบบนี้" เธอเดินเข้าไปตบใบหน้าคมอย่างแรง เพียะ!

"ทีคุณยังกล้าด่าคนอื่นได้ พอคนอื่นด่าบ้างทำเป็นยอมรับไม่ได้ เพราะปฏิเสธไม่ได้ล่ะสิ ว่าตัวเอง มันเป็นเหมือนหอยทากที่ไร้ประโยชน์

"กรี๊ด แก ไอ้เลว แกออกไปจากบ้านฉันเลยนะ ไอ้เด็กไม่มีพ่อแม่"

"ไม่ต้องห่วงหรอก หมดคุณท่านเมื่อไร ผมไปจากที่นี่แน่ คิดว่าผมอยากอยู่บ้านเดียวกับคุณหนูไร้สมองอย่างคุณนักเหรอ ที่อยู่ก็เพื่อตอบแทนบุญคุณของท่านเท่านั้นล่ะ"

+++++++++++

“เมื่อกี้นุชทำอะไรน่ะ” เขาสอบถามกลับมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธเคือง นุภาวดีก็เงยหน้าตอบให้เขารู้อย่างชัดเจน

“นุชหอมแก้ม แล้วก็จูบเขาด้วยค่ะ” พอได้ยินเขารู้สึกแย่อย่างมากทีเดียว

“ทำไมนุชถึงทำแบบนี้กัน นุชลืมไปรึเปล่าว่านุชแต่งงานมีสามีเป็นพี่น่ะ” คำรบตอกย้ำให้เธอรับรู้

“รู้ค่ะ”

“รู้แล้วทำไมยังทำอีกกัน” เขาต่อว่ากลับมา

“นุชเบื่อค่ะ” นุภาวดีตอบให้เขาได้ทราบ คิ้วเข้มทั้งสองของคำรบขมวดเข้ามาชนกัน

“เบื่ออะไรกันนุช บอกพี่มาสิ”

“นุชเบื่อพี่รบค่ะ” เหมือนเขาได้ยินไม่ชัดเจน พลางเอ่ยย้ำกลับมาอีกคราว

“อะไรนะ นุชเบื่อพี่อย่างนั้นเหรอ” หญิงสาวก็พยักหน้าตอบ

“ใช่ค่ะ นุชรู้สึกว่านุชไม่มีความสุขเลยที่อยู่กับพี่รบ”

“นุชพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน” ชายหนุ่มรู้สึกเสียใจอย่างมากที่ได้ยินภรรยาบอกเช่นนี้

“นุชพูดความจริงค่ะ นุชคิดว่าเราสองคนไม่เหมาะที่จะเป็นสามีภรรยากันหรอกค่ะ” เป็นคำพูดที่เหมือนเอามีดทิ่มหัวใจของตนเองอย่างเหลือเกิน ที่ต้องทำร้ายเขา ทำร้ายตัวเอง และก็ทำร้ายลูกที่อยู่ในท้องของตนเองด้วย 

ebook เรื่องนี้มาแล้วนะคะ

จองเวรหนี้รัก รัตมา www.mebmarket.com กองทัพ นายหัวแห่งสวนยางทางใต้ ถูกใจกับรุจิรา หญิงสาวหน้าหวานคนหนึ่ง ความรักทำให้หัวใจผูกพัน จนคิดที่จะเลือกเธอเป็นผู้หญิงที่จะดูแลตลอดไป แต่เขากลับต้องมารับรู้ว่าเธอมีส่วนทำให้น้องสาวของตนเองต้องเกือบกลายเป็นคนพิการ ทำให้เขาไม่อาจที่จะรักคนที่ทำร้ายน้องสาวของตนเองได้ แต่เขาเลือกที่จะทำร้ายรุจิราให้ต้องเจ็บปวดหัวใจแทนด้วยความรักที่ไร้ค่าผู้หญิงสกปรกไม่คู่ควรที่จะดูแล ทนุถนอมอีกต่อไป มีอย่างเดียวที่เขาจะทำนั่นก็คือเหยียบย่ำให้จมคาเท้าของเขาเท่านั้น “ทำไมคุณพูดกับฉันแย่ๆ อย่างนี้ล่ะคะ”“ผมอยากจะฆ่าคุณนักเมย์ ทำไมคุณต้องเป็นผู้หญิงหน้าไม่อายคนนั้นด้วย” มือแกร่งบีบไปยังลำคอเล็กด้วยความเคียดแค้น ดวงตาเต็มไปด้วยความน่ากลัว รุจิราที่หายใจไม่ออกก็ไออกมาติดต่อกัน“แค่กๆ” พลางบอกอย่างละล่ำละลัก “ทัพคะ ฉันเจ็บนะคะ”“ยังรู้สึกเจ็บก็แปลว่าไม่ได้ด้านไปซะหมดสินะ ทำไมคุณต้องทำให้น้องสาวผมตกนรกอย่างนี้ด้วยกันเมย์  ในเมื่อคุณทำให้น้องสาวผมตกนรก คุณก็ต้องตกนรกเหมือนกัน"

อีบุ๊ค เล่มแรก จองเวรหนี้ร้าย

จองเวรหนี้ร้าย รัตมา www.mebmarket.com “เลิกเล่นบทอินโนเซ้นส์ซะที เพราะเธอทำให้ฉันไม่อินเลยสักนิด”“แล้วคุณจะให้ฉันเล่นบทไหนกันล่ะ” สอบถามกลับไปอย่างไม่รู้จริงๆ เพราะเธอไม่เคยทำตัวแบบที่เขาพูด ก็เธอไม่เคยจริงๆ นี่นา“บทกระหรี่ร่านน่ะ ฉันอยากให้เธอเล่นบทนั้น บทอ่อนง่อย แบบนี้ฉันไม่ชอบ มันไม่เข้ากับเธอสักนิด” เภตราไม่รู้จะเถียงอะไรเขาได้ เหมือนคนที่น้ำท่วมปาก อยากจะพ่นความจริงออกไปก็ทำไม่ได้  จะทำตัวเหมือนสาวไม่เคย เขาก็ไม่เชื่ออีก มีเพียงสิ่งเดียวก็คือยอมรับสถานะกระหรื่ร่านผู้ชายของเขา“คุณบอกมาสิ อยากให้ฉันทำอะไร ฉันจะทำตามทุกอย่าง”“ร้องครางออกมาดังๆ อย่าเงียบ แล้วก็แข็งทื่อแบบนี้ จนฉันนึกว่านอนกับสากกระเบือ” ช่างเป็นคำพูดที่แสบสันต์เสียจริง น้ำตารินไหลลงมายังแก้มนวลเมื่อเขาทำราวเธอไม่มีชีวิตจิตใจอย่างนั้นล่ะ“นิคคะ คุณอย่ารุนแรงกับฉันนักสิคะ” เธอเผลออ้อนวอนเขาอย่างทนไม่ไหว ยามนี้เหมือนเขาเป็นดังซาตานที่กำลังประหัดประหารชีวิตของตนเอง“ยิ่งเธอขอร้อง ฉันจะไม่ให้เด็ดขาด”