คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การปรากฏตัวของแมวดำ
อลิสนั่อยู่ริมหน้า่าออนโบนั้นสาม เธอ้อมอออไปยัวามมืมิอท้อฟ้าที่ไร้าว ท้อฟ้าสีำสนิทูว่าเปล่าและห่าไล ราวับำลัสะท้อนถึหัวใที่แสลายอเธอ พระันทร์วลมโเปล่แสเหลือนวล ลอยเ่นอยู่ลาฟ้า แ่แสอมันลับเย็นาและห่าเหิน
ลมหนาวพัผ่านประูบานเลื่อนที่เปิแ้มไว้ ทำให้ม่านบา ๆ สั่นไหว อลิสระับผ้าห่มแน่นึ้น แ่วามอบอุ่นที่เยสัมผัสาผ้าห่มนี้ลับไม่อาทแทนารโอบออเาไ้เลย
เาหายไป... นานแ่ไหนแล้วที่เธอรออย? เธอแทบำไม่ไ้ วันเวลาผ่านไปเหมือนเธอิอยู่ในเาวที่ไร้ทาออ ทุืนเธอเฝ้ารอารลับมาอเาอย่าสิ้นหวั รอเสียุแไประู เสียฝีเท้าที่เธอุ้นเย รอำพูอ่อนโยนที่เยทำให้เธอรู้สึว่าทุอย่าะีึ้น
แ่มันไม่เยเิึ้น เาไม่ลับมา
เธอรออยนหมแร ร้อไห้นหัวใอเธอเหมือนะแสลาย น้ำาไหลไม่หยุนเธอแทบไม่เหลือเรี่ยวแรที่ะยมือเ็
“ทำไมถึไม่ลับมา... ทำไมถึทิ้ันไว้นเียว...” เธอพึมพำ ริมฝีปาสั่นไหว น้ำเสียอเธอแหบพร่าและเ็มไป้วยวามเ็บปว
เธอทิ้ัวลับโฟา ร่าายอ่อนล้านแทบะลุึ้นไม่ไหว หัวใอเธอเ้นอย่าเื่อ้า ราวับมันำลัะแออเป็นเสี่ย ๆ ในห้อเล็ ๆ นี้ ทุอย่าเียบันนเธอไ้ยินเสียสะอื้นอัวเอสะท้อนลับมา
ทันในั้น เสีย่วนเบา ๆ ัึ้นาระเบีย เสียนั้นเบานแทบไม่ไ้ยิน แ่ในวามเียบอันอึอั มันั้อัเนในวามรู้สึอเธอ
อลิสลุึ้นอย่า้า ๆ วามอยารู้อยาเห็นแทนที่วามเศร้าไปั่วะ เธอเินไปที่ประูบานเลื่อน ระับผ้าห่มที่พันัวไว้แน่น พลาแ้มม่านออ้า ๆ
เธอเห็นมัน—วาสีเหลืออำพันู่หนึ่เปล่ประายในวามมื แมวำัวหนึ่นั่อยู่บนราวระเบีย มันูผอมบาและส่าามในเวลาเียวัน วาอมัน้อมอเธออย่าลึลับ ราวับมันรับรู้ถึทุวามรู้สึในใเธอ
"เ้ามาไ้ยัไ?" อลิสถามเสียเบา ราวับลัวว่ามันะหายไป
เ้าแมวำไม่อบ แ่มันระโลาราวระเบียอย่าล่อแล่ว ่อนะเินรมาที่บานประู เธอลัเลรู่หนึ่ แ่ในที่สุ็เลื่อนประูเปิให้มันเ้ามา
มันเินเ้ามาในห้ออย่ามั่นใ ราวับว่ามันเป็นเ้าอห้อนี้ อลิสมอมัน้วยวามสสัย แ่ลึลไปในใ เธอรู้สึถึบาสิ่ที่เธอไม่อาอธิบายไ้
เ้าแมวำนั่ลบนพรมลาห้อ มันหันมา้อมอเธออีรั้ วาอมันสื่อวามหมายบาอย่าที่เธอไม่อาเ้าใไ้ทั้หม แ่ลับทำให้เธอรู้สึอบอุ่น
อลิสทรุัวลนั่บนพื้น้ามัน เธอยื่นมือไปแะหัวมันเบา ๆ เ้าแมวำยับัวเ้ามาใล้ มันมุัวลในอ้อมแนอเธออย่าเื่อ้า วามอบอุ่นาร่าเล็ ๆ อมันแผ่่านเ้าสู่หัวใที่เหน็บหนาวอเธอ
"เ้ารู้ใ่ไหมว่าันเ็บปวแ่ไหน..." เธอพูออมาเบา ๆ
มันไม่อบ แ่ยับัวเ้ามาใล้ยิ่ึ้น มันัวลบนัอเธอ และปล่อยเสียราเบา ๆ ราวับำลัปลอบประโลมเธอ
ืนนั้น อลิสรู้สึถึวามอบอุ่นที่เธอไม่ไ้สัมผัสมานาน เธอหลับาลอย่า้า ๆ น้ำาที่เยไหลไม่หยุลับสบนิ่
ในที่สุ เธอ็เผลอหลับไปบนโฟา ืนนั้นเป็นืนแรที่เธอไม่้อร้อไห้นหมแร
เมื่อเ้ามาถึ อลิสื่นึ้น้วยวามรู้สึแปลประหลา เธอวาามอรอบ ๆ ห้อ แ่เ้าแมวำหายไปแล้ว ราวับว่ามันไม่เยอยู่ที่นี่มา่อน
อลิสเินไปที่ระเบียอีรั้ มอลไปยัพื้นล่าเบื้อล่า แ่ไม่เห็นเาอมัน เธอถอนหายใเบา ๆ
"เ้าะลับมาอีไหม?" เธอพึมพำับัวเอ แม้ว่าะไม่มีใรอบ
………………………………………..
ความคิดเห็น