คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Someone in the park
Tao&Kacha FanFic: The Hunt
The Hunt: 2 Someone in the park
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ผมพาร่าบาอัวเอเินลัเลาะมาามสวนสาธาระแทนารเินบนทาเท้า้าถนน
็เพราะบรรยาาศในอนเ้า้วยอาาศที่แ่มใส มีเสียนร้อลอทา ึทำให้ผมสื่น ถึแม้ว่าผมำลัะเอา้นุหลาบไปมอบให้แ่เ้าอวันเิวันนี้
นที่ำลัพึ่ะลายเป็นแฟนเ่าอผมไปแล้วเมื่อวานนี้็าม . . . เฮ้อ !!!!
แ่ผม็เินิอะไรไปเรื่อยเปื่อย นวนะถึทาออประูทาอออสวนสาธาระแห่นี้
พลันสายา็้อไปสะุอยู่ที่ายร่าหนา
ึ่เินโเทะลุออมาาพุ่มไม้ทา้านหน้า ....
่อนะถึประูทาอออันเป็นที่หมายอผม
เา ... เินมุ่หน้ารมายัผม้วยสอาที่สั่นเทา
เสื้อผ้าที่สปร ผมเผ้ายุ่เหยิ
หน้าาาวีที่เรอะรัไป้วยหนวเรา
แน่นอนว่าผมำเป็นะ้อเินผ่านายผู้นั้นไปอย่าหลีเลี่ยะไม่ไ้
็เพราะผม้อรีบไปึ้นรถเมล์ที่ะมาอเทียบป้ายรถเมล์
รประูทาออ้านหน้านั่นน่ะสิ .......
ผมรู้สึถึอาารบาอย่าอเาที่แสไ้อย่าัเน
ว่าเา พยายามะเ้ามาสื่อสารับผมะให้ไ้
เมื่อผมและเา ...... เินใล้ันเ้ามาเรื่อย ๆ
เรื่อย ๆ .......
ผมเบี่ยัวเอ ออมาเินห่าาเาทันที
แ่ในวินาทีนั้น วินาทีที่ผมและเาำลัะเินสวนผ่านันไป
ทันในั่นเอ ......
เา็พาร่าหนาทั้ร่านั้นโถมล้มลมาที่ผมทันที
้วยน้ำหนััวที่หนัหน่วนั้น
ผมพยายามะประอเาไว้้วยแนทั้สอ้าอผม
แน ... ที่้าหนึ่ถือระเป๋าบรรุโน๊บุ
และแนอี้าที่ถืออยู่เป็นถุบรรุ้นุหลาบ
น้ำหนัอร่าหนาโถมลมานทำให้ผมเสียหลัน้อเถอยหลัไป
ผมพยายามะันร่าหนา ๆ นั้นออไป .......
แ่เาลับอผมไว้แน่น .........
ผมรู้สึถึลิ่นายอร่าหนาเล้าไป้วยลิ่นเหื่อ
ผมมอเห็นใบหน้าที่าวีนั้นัยิ่ึ้น
ใบหน้าที่ัไ้ว่าูีเลยทีเียวถ้าหาไม่มีหนวเรารรุรันั่นมาบบั ....
ผมะะเนผิไปในอนแร
และทำให้ผมถึ้อะัไปั่วรู่
เพราะแทนที่วาทัู้่ ที่ผมมออย่าเผิน ๆ แล้วูล้ายนอนอนนั้น
หาแ่เป็นวาแ็ที่แ็ร้าว ......
ราวับนพึ่ะผ่านวามฝันอันเ็บปวมานานแสนนาน
“อ ... อ ร้อล่ะ .... ่วย .... ่วยผม้วย !!!”
เสียที่แหบพร่า และสั่นเรือบราวับไม่มีเรี่ยวแร
เสียาร่าหนา ทำให้ผมรู้สึัวาารพินิใบหน้าาวีนั้น
"ุ ... ุรับ .... "
ผมเรียร่าหนานั่น แ่เสียาร่าหนาไ้เียบล
มีแ่เสียหายใแผ่วเบา รวยระรินเ้ามาแทนที่
พร้อมับน้ำหนััวทั้หมอร่าหนา
โถมทับมายัร่าอันบอบบาอผม
ผมัสินใปล่อยทิ้สัมภาระอผม
เพื่อที่ะมาประอร่าหนานั่นไ้อย่าสะวึ้น
ผมรู้สึถึวามเปียื้น้วยอเหลวที่มีลัษะเหนียว้น
บริเวหัวไหลอเา ลิ่นาวนั่นมันทำให้ผมแทบะทรุลไป
หาแ่....เา้อารไ้รับวาม่วยเหลืออย่าเร่่วน
ผมมอเาสลับับมอไปรอบ ๆ ัวผม ที่มีผู้นเินผ่านไปผ่านมา
แ่ไม่มีใริที่ะสนใ่วยเหลือร่าบาอผมที่้อแบร่าหนาอีร่านี้เลย
ผมัสินใที่ะอวาม่วยเหลือาเพื่อนสนิทอผม
โทรศัพท์สมาร์ทโฟนอผมถูวานหาาระเป๋าาเ้านหน้า้วยวามทุลัทุเล
และรีบ่อสายไปยั ..... นายแพทย์วัรา์ ทันที
.”ว่าไา วันนี้ว่ารึไ ถึโทรมาหาไ้” เสียอนายแพทย์หนุ่มรอมาาปลายสาย
“เอ่อ .... เฟรม มีเรื่อให้่วยน่ะ ือ ....
เราพบนบาเ็บ อยู่ที่สวนสาธาระรประูทาออทาเหนือ”
ผมพยายามสื่อสารลับไป ้วยอาารที่ไม่สู้ะปินั
“โอเ ... ใเย็น ๆ นะ ่อนอื่นหาที่รอที่ลับานหน่อยละัน
เพราะไม่รู้ว่าะเิอะไรึ้น เี๋ยวเราะับรถออไปรับเอ”
ผมรอเฟรมมารับ้วยอาารที่ใใ่อ
พลา็พยุร่าหนาให้ไปนั่พัใ้้นไม้
ึ่อยู่ใล้ ๆ พุ่มไม้ที่ปลูไว้เป็นแนวยาวไปับรั้วอสวนสาธาระ
และพอให้เป็นที่ำบัไ้บ้า
ทันในั้นเอ ... ผมไ้ยินเสียเหมือนรถพยาบาล
พลาิในใว่าเพื่อนผู้แสนีอผม่ามาไวปานพายุพัมาะริ ๆ
แ่ ... เอ๊ะ !! เฟรมบอว่าะับรถมารับเอ
หัวสมออผมยัไม่ทันะสับสนับำถามที่เิึ้น
สายาผม็เหลือบไปมอเห็นรถำรว
ึ่ำลัะถูนำให้ออยู่ทา้านนออสวนสาธาระ
รับที่ผมพาร่าหนามานั่พัพอี
ร่าหนาอระับลำัวอผมแน่นึ้น และแน่นอี
ทันทีที่ไ้ยินเสียที่ัมาารถำรว
ล้ายับว่าโสประสาทอเายัไม่ับสิ้นไปหมะทุส่วน
ผมไ้แ่อประอร่าหนานั่นลับไป
พร้อมับปลอบใ เพื่อให้ร่าหนาลายวามัวลไปบ้า
"ไม่เป็นไรนะรับ อใรอัรู่ เพื่อนผมำลัะมา"
ผมล่าวับร่าหนา
และเพราะยัไม่ถึเวลาราวเราะห์อผมและร่าหนานั่นระมั
แ่เพียไม่นานรถำรว็าไป
พร้อมับเสียอฟรมที่ัึ้น
“า .... เป็นไบ้า" เฟรมพูึ้นพร้อมับสำรวร่าหนาทันที
ผมึ่ยัมีอาารระหนใ ไม่ไ้ยินเสียที่เฟรมทั และถามมา
"โห ..... เสียเลือเยอะเลยนะเนี่ย รีบไปันเถอะ
ไปที่แฟลเราละัน อุปร์รบ ไม่้อห่ว เี๋ยวเราัารเอ”
เฟรมล่าวพร้อมับเ้ามาประอร่าหนาไว้
“ั้นรีบไปันเถอะ” ผมล่าวบอับเพื่อนสนิท เพียเพราะเรว่าร่าหนานั่นะเป็นอันรายไปะ่อน พร้อมทั้รีบ้มเ็บเอาระเป๋าโน๊บุ และไม่ลืม้นุหลาบอเธอผู้นั้น
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
านั่รอนายแพทย์หนุ่มเพื่อนสนิท
ที่ำลั่วยเหลือายแปลหน้าร่าหนานนั้น
พร้อมับมอป้ายื่อเหล็ในมือ
ป้ายื่อที่ห้อยอิัวร่าหนานั่นมา
“SATTAPHONG”
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ความคิดเห็น