คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ {100%}
บทนำ
{UPDATE ๑๐๐%}
** นิยายเรื่องนี้มีคนแต่งสองคนคือ
ZAD D
•Zecrett_ZIX•
“หละ...เหลือเวลาอีกแค่สิบนาทีเองเหรอเนี่ย!!! ไอ้โง่ซิตเอ๊ย ทำไมแกถึงได้ขี้ลืมอย่างนี้นะ!” ซิตเตะกระป๋องเปล่าที่อยู่ใกล้เท้าของเขาจนมันกระแทกกับต้นไม้ต้นหนึ่งและกระเด็นกลับมาโดนดวงตาของเขาเต็มๆ
ซิตเซและไขว่คว้าหาที่ยึดร่างกายไม่ให้ล้มลง แต่เมื่อคว้าได้เพียงอากาศก็ทำให้เขาล้มลงนอนอยู่ข้างๆ ต้นไม้
วันนี้เป็นวันเกิดของเคต แฟนคนแรกของเขา นอกจากวันนี้จะเป็นวันเกิดเคตแล้ว ยังเป็นวันก่อนที่เคตจะไปเรียนต่อที่ออสเตรเลียด้วย ไม่อยากจะเชื่อว่าตั้งแต่พรุ่งนี้จนถึงอีกสามปี เขาจะไม่ได้เจอเคตอีก แล้วเขายังจะลืมซื้อของขวัญให้เธออีกด้วย
“ว้าว! รองเท้าคู่นี้สวยจังเลย” ซิตหยิบรองเท้าสีขาวคู่นั้นมาดูให้ชัดๆ รองเท้าส้นสูงสีขาวสะอาด ดูเหมือนคนทำจะประณีตมากๆ ผ้าสีชมพูอ่อนที่ตกแต่งอยู่อย่างสวยงาม
แล้วมันก็ยังใหม่เอี่ยมเหมือนพึ่งซื้อด้วย!!
#ติ๊ดตี่ติ๊ดติ๊ดติ๊ด
เสียงนาฬิกาข้อมือส่งเสียงร้องเตือนเมื่อถึงเวลาที่เขาจะต้องไปเจอเคตแล้ว
“ถ้าเคตไม่มีของขวัญวันเกิดจากฉัน เคตจะเสียใจมั้ยนะ” ซิตเริ่มกุมขมับ “ฉันมีเงินไม่พอซื้ออะไรทั้งนั้น แต่ถ้าไม่มีอะไรย้ำเตือนเคตเรื่องฉัน เคตก็ต้องลืมฉันน่ะสิ!”
ไม่รู้อะไรดลใจให้ซิตค่อยๆ หันกลับไปยังรองเท้าคู่สวยนั่นแล้วหยิบมันขึ้นมาอีกครั้ง “มันยังดูใหม่อยู่จริงๆ ด้วย -- แต่มันไม่ใช่ของฉันนี่นา”
และแล้วซิตก็คิดอะไรออก “เขียนชื่อ โรงเรียน แล้วก็ที่อยู่ให้เขาไว้ก็แล้วกัน เผื่อมาตามหาจะได้รู้ว่าต้องตามหาใคร ...แล้วผมจะทำงานหาเงินมาชดใช้ให้นะครับ!”
#ติ๊ดตี่ติ๊ดติ๊ดติ๊ด
“หวาๆๆ! ช่วยไม่ได้สินะ” ซิตหยิบกิ่งไม้แถวนั้นแล้วขูดขีดลงไปในดิน
#ซีตาสิต เรียล โรงเรียนมัธยม Q ที่อยู่ ABCDEFGHIJKLMNOP แล้วผมจะชดใช้ค่ารองเท้าให้นะครับ
“ทีนี้ก็มีของขวัญให้เคตแล้ว...เหวอ!!!” ซิตเผลอเหยียบกระป๋องเปล่าเมื่อกี้จนล้มคว่ำ แต่รองเท้าไม่ยอมล้มไปกับเขาด้วย มันลอยขึ้นไปจากมือเขาแล้วลอยกลับมายังมือเขาอีกครั้งเมื่อเขาลุกขึ้นมานั่งได้ “เฮ้ย! นี่ฉันหกล้มจนม่านตามัวเลยเหรอเนี่ย แย่จัง”
#ติ๊ดตี่ติ๊ดติ๊ดติ๊ด
“โอ๊ยๆๆ! ฉันนี่ก็ชักช้าซะเหลือเกิน!”
เวลา 01.45 น.
คนในบ้านหลับกันไปหมดแล้ว เหลือแต่ซิตที่ยังคงส่งข้อความไปให้เคตไม่หยุด ถ้านับแล้วก็คงจะประมาณเจ็ดสิบหกข้อความแล้ว แต่ก็ไม่มีข้อความจากเคตตอบกลับมา
“เมื่อกี้ฟ้ายังใสอยู่เลยเนอะ แต่ตอนนี้ฝนทำท่าจะตกซะแล้ว” ซิตพึมพำกับตัวเองพลางกดตัวอักษรลงในข้อความตามที่เขาพูด
#เปรี้ยง!!!
“เหวอ!!!” ฟ้าร้องจนซิตสะดุ้งโหยง เขาเดินไปที่หน้าต่างแล้วจ้องมองสายฟ้าเมื่อกี้ มันผ่าลงไป ถ้าเขาจำไม่ผิด ตรงที่ฟ้าผ่าก็คือต้นไม่ใหญ่ต้นนั้นที่เขาไปเอารองเท้ามา
#ซีตาสิต เรียลลลลล
เสียงร้องนี้ทำให้ซิตเอียงคอด้วยความสงสัย -- นั่นมันชื่อกับนามสกุลเขานี่ “ไม่ไหวแล้วนะ! หกล้มแค่นี้ถึงกับแก้วหูฟั่นเฟือนเชียวเหรอ”
ซิตกลับไปที่เตียง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คดูก่อนจะกดส่งข้อความที่เจ็ดสิบเจ็ด
พิสูจน์อักษร
•Zecrett_ZIX•
Qreaz. 10
ความคิดเห็น