Fic reborn (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #81 : คืนอันตราย ห้อง???

เมื่อแยกย้ายกัน ยูกิที่เดินเข้าห้องก็แปลกใจที่แรมโบ้ยังนอนเล่นเอยู่บนโซฟาอยู่เลย

“ยังไม่นอนอีกเหรอ”ยูกิถาม เมื่อเดินเข้ามาใกล้

“ก็รอยูกิอยู่นี่ครับ”แรมโบ้ยิ้ม พลางลุกขึ้นนั่ง

“แล้วนี่ไม่เป็นไรแล้วจริงๆเหรอ”ยูกิถามซ้ำ เขายังไม่แน่ใจเลยว่า แรมโบ้เป็นอะไร ทำไมถึงทรุดลงตอนที่กำลังสู้กัน

“ไม่เป็นไรหรอก แค่ตอนนี้ยังเพลียๆนิดหน่อย ถ้าได้นอนสักตื่น ก็หายล่ะ”แรมโบ้ตอบ

“งั้นก็น่าจะรีบนอนนะ ไม่เห็นต้องรอผมเลย”

“ก็แหม อยากรอสำรวจยูกิก่อนนี่นา ว่าบาดเจ็บอะไรรึเปล่า”แรมโบ้ไม่ว่าเปล่า ยังเดิมดูรอบๆตัวยูกิด้วย

“ไม่เป็นไรจริงๆ มีแค่มือชานิดหน่อย หลังสู้เสร็จน่ะ”ยูกิบอก พลางแบมือให้ดูด้วย

แรมโบ้ลองจับดู เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติก็ถอนหายใจ

“เฮ้อ โชคดีไป มือชาเหรอ ก็นะ พี่เรียวเฮเป็นพวกใช้แรงบ้าอยู่แล้ว มันก็สมควรอ่ะนะ”คนผมดำพูดเหมือนบ่นกับตัวเองมากกว่า

“ชั้นน่ะ ไม่เป็นไร แต่นายนี่สิ อยู่ดีๆก็ฟุบลงไป ชั้นเป็นห่วงมากเลยนะ”ยูกิหันมาจี้แรมโบ้แทนบ้าง

“ไม่เป็นไรหรอก แค่ลืมไป ว่ามันมีไฟดับเครื่องชนติดอยู่ เลยโดนคุณสมบัติไฟเท่านั้นเอง”แรมโบ้บอก แล้วเดินไปที่มุมห้อง เปิดตูเย็น หยิบน้ำองุ่นมาสองขวด เดินกลับมาให้ยูกิขวดนึง

“ขอบใจ กำลังคอแห้งเชียว...เดี๋ยว เอามาจากไหนน่ะ”ยูกิรีบถาม ตู้เย็นในห้องน่ะ มันน่าจะมีแต่น้ำเปล่านี่นา

“อ๋อ ก็ตอนที่ยูกิเดินไปกับพี่ๆคนอื่นไง ไปค้นครัวมา ได้น้ำผลไม้มาเพียบเลย”แรมโบ้ยิ้ม ส่วนยูกิก็เดินไปเปิดตู้เย็นดู

มีทั้งน้ำผลไม้ น้ำหวาน องุ่น แถมไอศกรีมมาอีกต่างหาก

“นี่หอบขึ้นมาเหรอ”ยูกิถาม หลังจากสำรวจเสร็จ

“อือ เอาไว้มาจัดปาร์ตี้ของหวานกันนะ”แรมโบ้ชวน เมื่อนึกได้

“ไม่พลาดอยู่แล้ว”ยูกิรับคำอย่างรวดเร็ว

แต่ดูเหมือนจะนึกเรื่องที่ต้องถามได้ จึงรีบถามก่อนที่จะลืมอีก

“คุณสมบัติไฟ คืออะไร เมื่อกี้พี่คนที่บอสน่ะ ก็พูดให้ฟังทีนึงแล้ว แต่ยังฟังไม่จบ เพราะนายตื่นก่อน”

“อ๋อ พี่สึนะเหรอ มานั่งก่อนดีกว่า เพราะมันยาว”แรมโบ้ตบเบาะข้างตัว ซึ่งยูกิก็ยอมมานั่งแต่โดยดีด้วยความอยากรู้ แต่นั่งห่างจากคนสูงกว่าเกือบ 2 ฟุตเลย

แรมโบ้ขำน้อยๆ แต่ก็ยอมเล่าโดยไม่ได้ทักอะไร

“ยูกิเห็นแล้วสินะครับ ไฟดับเครื่องชนน่ะ มันแตกต่างกันไปใช่มั้ย”

“จะว่าไป ของพี่เขาเป็นสีฟ้า แต่ของชั้นเป็นสีเขียวล่ะ”ยูกิพูดเมื่อนึกถึง ตอนที่พวกเขาแสดงไฟดับเครื่องให้เด็กทารกดู มันก็ต่างกันทุกคนเลย

“อย่างที่เคยบอกไป พวกผมเป็นมาเฟีย และมีสัญลักษณ์ประจำตัวต่างกันไป พอจะจำได้ไหม”ยูกิพยักหน้า

“ที่นี้ในตัวของเรามีคุณสมบัติที่ใช้ไฟธาตุต่างๆได้ แบ่งธาตุตามสัญลักษณ์แหวนนั่นแหละ นภาสีส้ม วายุสีแดง พิรุณสีฟ้า อัศนีสีเขียว อรุณสีเหลือง เมฆาสีม่วง สายหมอกสีคราม คนบางคนสามารถใช้ไฟได้หลายธาตุ อย่างพี่โกคุเทระ ก็ใช้ได้ 5 ธาตุเลยล่ะ แต่ธาตุหลักๆก็เป็นวายุ แต่ก็แปลกดีเหมือนกันนะ ปกติ พี่น้องส่วนมากจะมีไฟธาตุเดียวกัน แต่ของยูกิกับพี่..เอ่อ..อ้อพี่ยูคิ ดันเป็นคนละธาตุกันซะนี่ คุณสมบัติของไฟธาตุพิรุณคือ การระงับ จะหยุดการทำงานของร่างกาย ทำให้ร่างกายเคลื่อนไหวช้าลงน่ะ”แรมโบ้แจกแจง พร้อมดื่มน้ำองุ่นรวดเดียวหมดขวด

“อ้าว ถ้ารู้ว่าไฟทำให้เคลื่อนไหวช้าลง แล้วไปรับโซ่ของพี่เขาทำไม”ยูกิเอียงคอถาม แล้วจิบน้ำตามมั้ง

“แหะๆ ผมลืมน่ะครับ พอโดนตรงๆเยอะๆ ก็เลยน๊อกชั่วขณะ”แรมโบ้ยิ้มแห้งๆ

“บ้าจริง เรื่องสำคัญ ยังลืมได้ลงนะ”ยูกิส่ายหัวช้าๆแล้วถามขึ้นอีกรอบ

“แล้วคุณสมบัติของไฟธาตุอัศนีล่ะ”

“ธาตุอัศนี คือ การแข็งตัว”แรมโบ้ตอบ

“แข็งตัว?”

“ครับ โดยส่วนมาก ไฟธาตุอัศนี จะใช้ในการเสริมความแข็งแกร่งของอาวุธ หรือใช้สร้างเกราะป้องกันซะมากกว่า ถ้าใช้ดีๆ ต่อให้เป็นไฟธาตุวายุ ที่มีคุณสมบัติแยกตัวหรือการทำลาย ก็ยังไม่สามารพังเกราะธาตุอัศนีได้เลยล่ะ”

“โห ก็ไม่เลวนะ โอเค หายคาใจ ก็เริ่มง่วงแล้วแหะ อาบน้ำนอนกันเหอะ”ยูกิชวน แล้วไล่แรมโบ้ให้ไปอาบน้ำก่อน

ซึ่งร่างสูงกว่า ก็ยอมไปแต่โดยดี แต่มีพูดส่งท้าย

“จริงสิ ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วงผม ทั้งตอนนี้ และตอนในสนาม อุตสาเดินมาหาผมถึงที่เลย”แรมโบ้ว่า แล้วจับปลายผมทัดหูยูกิ แล้วหอมแก้มเร็วๆทีนึง ก่อนเดินเข้าไปอาบน้ำ

ทิ้งให้คนที่โดน จู่โจมช็อกค้าง ก่อนจะจับแก้มของตน ใบหน้าแดงเรื่อขึ้น แล้วล้มตัวซุกกับโซฟา

....นี่มันอะไรกัน....หัวใจยังเต้นโครมครามไม่หยุด....มันอันตรายกับหัวใจไปมั้ย..เจ้าเด็กบ้านั่นทำกับเขาอย่างนี้ได้ยังไง....ยูกิแดดิ้นในใจ

...ทำไงดี...ถ้าเป็นแบบนี้...คงไม่รอดจากเงื้อมือ พวกเขาจริงๆแน่เลย...ยูกินอนหงาย พลางใช้มือทาบหัวใจไว้ ให้ใจเย็นลง

ส่วนแรมโบ้ก็อาบน้ำอย่างอารมณ์ดี เมื่อเขาออกจากห้องน้ำมา ยูกิก็รีบวิ่งเข้าอาบต่อทันที โดยไม่รอให้แรมโบ้พูดอะไรทั้งนั้น

แรมโบ้เลยไม่ทำอย่างอื่นนอกจากนั่งรออยู่บนเตียง ปิดไฟ เปิดไว้เฉพาะตรงหัวเตียง เพราะรู้ดีว่า ต่างคนต่างเหนื่อย อาบน้ำเสร็จ ก็นอนเลยดีกว่า

.... 20 นาที ต่อมา.....

ยูกิเดินออกจากห้องน้ำ หลังสงบสติจากอาการฟุ้งซ่านของตัวเองได้ มองไปรอบๆก็พบว่าไฟถูกปิดหมดแล้ว เหลือเฉพาะตรงหัวเตียง ยูกิเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปตาก ก่อนจะเดินมาดูคนบนเตียงที่หลับไป ทั้งที่ยังเอาขาห้อยกับเตียงอยู่เลย

“ทำไมไม่นอนดีๆล่ะ เจ้าเด็กคนนี้”ยูกิว่าเบาๆ(ข้าว : กล้าพูดนะ เด็กกว่าแค่ปีสองปีน่า)

“แรมโบ้ แรมโบ้ ขึ้นไปนอนดีๆสิ”ยูกิพยายามเรียก แต่ดูเหมือนแรมโบ้จะไม่ได้ยิน ทำเอาร่างเล็กกว่า ถอนหายใจเฮือก แล้วดึงตัวคนเด็กกว่า ให้ไปนอนบนหมอนดีๆ พร้อมจัดท่าให้ นอนสบายที่สุด

ยูกินิ่งไปนิด เมื่อคืนนี้เขาหลับไปพร้อมกัน เมื่อเช้าก็ตื่นที่หลัง ตอนนี้เลยเพิ่งมีโอกาสมองหน้าคนที่กำลังหลับดีๆ

.....หน้าตาดีจริงๆ...สงสัยถ้าอยู่ในโรงเรียนคงเป็นหนุ่มฮอตเลยมั้ง...เห็นคุยเล่นได้กับทุกคน..อัธยาศัยดี...แต่คาดว่ามันคงใช้กับพี่ยูคิไม่ได้ผลแหง...ขนาดเขาเป็นน้องยังใช้ลูกอ้อนแทบไม่ได้ผลเลย.....

.....ทำไมถึงเลือกเราเป็นคู่หมั้นนะ...ทั้งที่หน้าตาก็ดี...แถมแบ็คอัพยังแกร่งสุดๆ..ดูจากของรางวัลที่ให้วันนี้แล้ว...มาเฟียกลุ่มนี้คงมีอิทธิพลมากจนน่ากลัวแหง....พวกเขาเอาตัวเข้ามาเสี่ยงโดยใช่เหตุรึเปล่าเนี่ย....

“อืมม..ยูกิ..”เสียงพึมพำโดยที่ยังไม่ลืมตา ทำเอาเจ้าของชื่อยิ้ม ก็เอาเถอะ ได้แค่นี้ก็ดีใจมากแล้วนะ ดีใจที่มีคนเป็นห่วงตัวเขาเพิ่ม และได้เป็นห่วงคนอื่นบ้างนอกจากพวกพี่ๆ

แล้วคนผมม่วงก็โน้มตัวลง จูบที่หน้าผากช้าๆ แล้วผละออก ในขณะที่จะล้มตัวนอน คนที่คิดว่าหลับก็ดึงตัวเขาไว้

ทำให้ยูกินอนทับลงบนตัวแรมโบ้พอดี

“จะลักหลับเหรอครับ”เสียงที่ได้ข้างหูทำเอาคนฟังสะดุ้ง รีบปฎิเสธทันที

“มะ ไม่ใช่นะ”ยูกิยันตัวขึ้น ก็พบตาสีมรกต กำลังจ้องมาที่เขาอยู่

“เอ แต่ผมรู้สึกเหมือน โดนลักหลับเลย แล้วในห้องนี้ก็มีแค่ยูกิกับผมด้วยสิ พวกเร้นลับนี่ผมไม่เอานะ กลัว”แรมโบ้เปรยๆ

“อย่าพูดเอง เออเองสิ นายละเมอมากกว่า”ยูกิรีบพลิกตัวลง แล้วถอยห่างออกอีกคน แต่มีหรือที่แรมโบ้จะยอม สกิลที่พี่ยามาโมโตะแอบสอบให้ เริ่มเปิดสวิสซ์ทำงาน โดยการคว้าข้อมือขาวไว้ ก่อนจะดึงเข้ามากอดอีกครั้ง

ยูกิแทบไม่หายใจ ใจเต้นอย่างควบคุมไม่ได้ เมื่อโดนกอดหลวมๆไว้จากข้างหลัง

“ถึงผมจะครึ่งหลับครึ่งตื่นก็เหอะ แต่ผมก็มั่นใจนะว่าเป็นสัมผัสของยูกิ”คนผมดำกระซิบที่ข้างหู ทำให้คนฟังขนลุก ใบหน้าแดงเรื่ออย่างช่วยไม่ได้

“หึหึ เป็นห่วงผม ดูแลผมอย่างนี้ ยูกิชอบผมมากใช่มั้ยครับ”แรมโบ้ถาม แต่คนฟังสะดุ้ง กัดปากไปชั่วครู่ แล้วตีแขนที่กอดตัวเองไว้

“หลงตัวเองจริงๆ บอกว่าอย่าคิดเองเออเองไง เด็กบ้า”ยูกิตีแรมโบ้เหมือนจะกลบอาการเขินมากกว่า

“เด็กกว่าก็แค่อายุน่า แค่ปีสองปีอย่าคิดมาก แถมผมสูงกว่ายูกิด้วยนะ”แรมโบ้คุยยิ้มๆ แต่มันทำให้ยูกิหงุดหงิดยังไงชอบกล จึงจัดการคว้าหมอนมา แล้วเอาตีคนที่กอดตนอยู่ทันที

“หวา อย่าตีสิ”แรมโบ้ปล่อยมือ แล้วรีบหลบอาวุธคนตัวเล็กกว่า

หลังตีได้ไม่นาน แรมโบ้ก็ฉวยโอกาส แย่งอาวุธจากยูกิได้ พร้อมกับที่ทักษะพิเศษทำงานอีกครั้ง กดข้อมือบางทั้งสองไว้กับเตียง เพื่อให้หยุดประทุษร้ายเขา

ยูกิที่เห็นสถานการณ์เริ่มเสียเปรียบก็เริ่มสงบเสงี่ยม

“ตีผมพอใจรึยังครับ”แรมโบ้ถามอย่างเหนือกว่า เมื่อคร่อมคนตัวเล็กกว่า

“นายเริ่มก่อนนี่”ยูกิยังคงไม่ยอมแพ้แต่โดยดี

“จริงเหรอ ผมแค่ถามเองนะ ว่ายูกิชอบผมมากใช่มั้ย”คำถามแบบรีเพลย์อีกรอบ ทำเอาคนฟังแทบอยากลุกขึ้นมาตีอีกรอบ แต่สุดท้ายก็ต้องนิ่งไว้ เพราะไม่สามารถดิ้นให้หลุดได้

แต่คราวนี้ แรมโบ้ไม่รอฟังอะไรทั้งนั้น พูดต่อไปแบบไม่สะดุดเลย

“แต่ผมน่ะ ชอบยูกิมากเลยนะ อาจจะเป็นเพราะเราคล้ายกัน แล้วผมก็ไม่ชอบคิดอะไรให้มันยุ่งยากด้วย ผมรู้แค่ว่า ผมคิดถึงและเป็นห่วงคุณมากกว่าคนอื่นจริงๆ ผมเลยตัดสินใจง่ายๆ ว่าผมชอบคุณ แต่ผมก็รู้จักแยกแยะ ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่อยู่ๆจะมีผู้ชายมาชอบนะ เพราะงั้นผมจึงไม่เรียกร้องให้ยูกิชอบผมตอบหรอก ก็แค่บอกให้รู้ไว้ ว่าผมจะไม่ยอมให้ใครมาแตะยูกิได้ง่ายๆหรอกนะ โดยเฉพาะพวกปู่บ้านั่น”แรมโบ้ทิ้งท้าย ก่อนจะผละออกไป

“ผมนอนล่ะ”แล้วแรมโบ้ก็ซุกผ้าห่มนอนไปเลย ทิ้งให้คนโดนสารภาพรัก นอนเอ๋ออยู่แปปนึง ก่อนจะยันตัว มองไปทางแรมโบ้ที่นอนหันหน้าหนีไป แล้วตัวเองก็นอนซุกบ้าง พร้อมกับใจที่ไม่สงบเลย แต่เพราะวันนี้เหนื่อยมามากก็เลยพล็อยหลับไป แล้วค่อยคิดใหม่วันพรุ่งนี้ล่ะกัน