คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : เรื่องสนุกมันเพิ่งเริ่มต้น
อาหารมื้อนี้เป็นมื้อที่ยอดมาก พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าปราสาท(ผีสิง)ในป่าลึกแบบนี้ จะมีของดีๆให้กินมากมายขนาดนี้..(อันที่จริง มันก็ดีหมดทุกอย่างแหละ ยกเว้นบรรยากาศ T^T)
"เมื่ออิ่มกันแล้วทุกคน ฉันก็มีกิจกรรมให้พวกนายทำ เกมส์ง่ายๆ"รีบอร์นพูดขึ้น เมื่อเห็นว่าทุกคนทานอิ่มกันหมดแล้ว
เฮือกกก!!!!!
ทุกชีวิตที่นั่งอยู่ ณ บริเวณนั้น ยกเว้น ฮิบาริ เคียวยะ กับโรคุโด มุคุโร่ ต่างแสดงท่าทีตื่นตระหนก.. เกมส์กิจกรรมของหมอนี่ คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆเลย มันต้องมีอะไรแอบแฝงแหงๆ
“กะ เกมส์อะไรหรอ รีบอร์น” สึนะถามขึ้นอย่างเสียมิได้ เจ้าอาจารย์ตัวแสบต้องมีอะไรพิเรนทร์ๆแน่ๆ
“ง่ายมาก แค่พวกแกจับคู่กันกับคู่หมั้นของตัวเอง แล้วก็ทำตามจดหมายที่ฉันวางไว้หน้าพวกแกตอนนี้” รีบอร์นตอบ
….
แล้วแต่ละคู่ ก็หยิบกระดาษขึ้นมาอ่าน(บอกอีกนิด พวกนี้ นั่งข้างคู่หมั้นตัวเองนะ)
...........กิจกรรมกระชับสัมพันธ์คู่หมั้นสไตล์วองโกเล่ (ทำไมชื่อมันฟังดูว่าต้องมีอะไรแน่ๆฟร้ะ?)..............
กติกาง่ายๆ แค่ให้แต่ละคู่ ซึ่งจะมี 7 คู่ตามธาตุของวองโกเล ไปตามหาตะเกียงธาตุของวองโกเล่ มาให้ได้ คนละ 10 อัน โดยที่จะให้แยกย้ายไปตามห้องดังนี้
นภา ห้อง 27 วายุ ห้อง 59
พิรุณ ห้อง 80 เมฆา ห้อง 18
สายหมอก ห้อง 69 อัสนี ห้อง L และ อรุณ ห้อง 33
โดยจะต้องตามหาห้องที่ว่านี้เอาเอง จากชั้นใต้ดินของปราสาทแห่งนี้
(ยิ่งชื่อห้องยิ่งฟังดูไม่น่าไว้ใจ )
โดยจะต้องหาตะเกียงมาให้ครบทั้ง 10 อันในห้องนั้นๆ และเอามาส่งฉันที่ห้องอาหารภายในเวลาที่กำหนดให้.. ถ้าหากออกจากห้องช้ากว่าเวลาที่กำหนด จะโดนรุมจากภายในห้องจากสิ่งที่ไม่สามารถคาดเดาได้..
และที่สำคัญ หากได้กุญแจมาไม่ครบ จะต้องออกไปทำกิจกรรมต่อข้างนอก
..........................................
“นี่มันอะไรเนี้ยยยยย รีบอร์น!!” สึนะอุทานออกมา
“ขอตั้งชื่อเกมส์นี้ว่า หาของในบ้านผีสิงวองโกเล่” รีบอร์นพูดอย่างอารมณ์ดี
“ฮะๆ น่าสนุกดีออกน่าสึนะ เล่นด้วยกันนะยูคิ” ยามาโมโตะพูดพลางแย้มยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์พลางเนียนไปโอบไหล่ยูคิไปด้วย
“นายจะโอบไหล่ชั้นทำไม ปล่อยๆ” ยูคิตวาดกลับ พร้อมกับส่งสายตาเย็นชาไปให้ ทำยามะต้องยอมปล่อยมือ
“คุณรีบอร์นครับ จะปล่อยให้รุ่นที่ 10 คู่กับคนอื่นจะดีเหรอครับ” เจ้าโกคุยังคงห่วงบอสตัวเองเช่นเคย
“ชั้นจัดคู่ไว้แล้ว คำไหนคำนั้น พวกแกรีบไปได้แล้ว สามทุ่มมาหาฉันที่ห้องนี้ เข้าใจมั้ย”
สิ้นเสียงรีบอร์น ก็เกิดแสงสว่างวาบขึ้นมา และทั่วทั้งปราสาทก็มืดไปหมด เหลือแต่แสงคบไฟตามทางเดิน (ก่อนหน้านี้ยังเป็นโคมระย้าไม่ใช่หร๊อออ)
กลุ่มคู่หมั้นแต่ละคนจึงถูกกึ่งจูงกึ่งลากไปเล่นเกมส์กันโดยที่ไม่มีแม้แต่โอกาสจะพูดเลยซักนิด
“คุฟุฟุฟุ เหลือเวลาอีก 55 นาทีจะถึงสามทุ่มสินะครับ อัลโกบาเลโน่ช่างให้เวลาน้อยเสียจริง” เจ้าสายหมอกเอ่ยขึ้นอย่างเยียบเย็น ว่าแล้วก็ลากคู่หมั้นของตัวเองหายไป(ไม่รู้ว่าลากหายไป หรือหายไปเพราะภาพลวงตากันแน่)
“เราคงต้องรีบแล้วหล่ะ ว่าแต่คุณฮิบาริหายไปไหน?” สึนะพูดพลางหันหารุ่นพี่กรรมการสุดโหด แต่หายไปแล้ว ไวมาก ทั้งที่ เมื่อกี้เพิ่งลงบันไดมาด้วยกันแท้ๆ
ตอนนี้ ทุกคนยื่นอยู่ตรงทางเดินชั้นใต้ดิน มีคบไฟส่งเป็นระยะ บรรยากาศชวนสยองดีแท้
“งานนี้เราจะชนะสุดหูรูด เนอะเรียว” ว่าแล้วพ่อแสงอรุณก็คว้ามือเรียว แล้วพาวิ่งหายไปในความมืดทันที สงสารคู่หมั้นพี่แกจริงๆ
“สงสัยงานนี้คงต้องตายเป็นตายล่ะมั่ง”ยามาโมโตะ พูด เหงื่อตกเล็กๆกับบรรยากาศ
“ก็คงงั้น แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ รุ่นที่ 10 ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ตะโกนเรียกผมได้เลยนะครับ แล้วจะรีบไปช่วยทันทีเลยครับ”โกคุเทระ รายงานตัวทันที
“ฮะ ฮะ ไม่เป็นไรหรอก ชั้นว่าเอาตัวเองให้รอดดีกว่านะ”สึนะบอก
“สึนะ น่ากลัวชะมัดเลย”แรมโบ้บอก พร้อมกับกอดแขนสึนะไว้
“ต้องเดินในที่แบบนี้จริงๆเหรอ พี่ยูคิ”ยูกิหลบหลังพี่ชายตัวเอง
“ก็..ตอนนี้คงช่วยอะไรไม่ได้หรอก นอกจาก..”ยูคิพูดค้างไว้ ก่อนที่คาสึกิจะช่วยต่อให้จนจบประโยค
“ทำใจ”
“ไม่เห็นน่ากลัวเลย อย่าขี้กลัวไปหน่อยเลยน่า ยูกิ”นาโอยะบอก
แต่ยูกิก็ยังมองแบบไม่น่าไว้ใจ
“เอาล่ะ เสียเวลามากแล้ว รีบหาไอ้ของที่ว่าให้เจอ แล้วรีบกลับไปข้างบนเถอะ”สึนะเสนอ ซึ่งทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย แล้วออกเดิน
ห้องแรกที่พวกเขาเจอ เป็นห้องประตูไม้ มีรูปเถาวัลย์เลื้อยปรากฏเป็นตัว L
“นี่ห้องของผมสินะ”แรมโบ้บอก
บรรยากาศน่ากลัวชิบ นี่คือความคิดของคนที่เล่นเกมส์
“งั้นก็ แรมโบ้ ยูกิ โชคดีน...”สึนะพูดอวยพรยังไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรตกลงมาด้านล่าง ด้วยเสียงอันดัง ได้ยินไปตามทาง
ตึง!!!! ตึง!!!! ตึง!!!!!
“เสียงไรเนี่ย ตกใจหมด”คาสึกิพูด หลังเสียงเงียบลง
“ช่างเป็นปราสาทที่ไม่น่าไว้ใจเสียจริง”ยูคิบ่น
“อืม สถานการณ์ไม่ค่อยดีเท่าไรแล้วสิ เอาเป็นว่า รีบหาให้เจอ แล้วรีบเผ่นเหอะ”สึนะบอก
ทำให้แต่ละคู่ รีบจับมือกันไว้ แล้วไปด้วยกัน (เฮ้ย ไม่ใช่ล่ะ)
แล้วออกวิ่งไปตามหาห้องที่ว่าของแต่ละคู่ต่อ
พวกเขาวิ่งมา ห้องที่เจอต่อมาเป็น 59 มองหน้าเป็นเชิงรู้กันโกคุเทระหยุดพร้อมนาโอยะ แล้วคนที่เหลือก็วิ่งไปต่อ
จนเจอห้อง 69 33 18 แล้วก็เจอ 27 สุดท้ายที่เจอเป็นห้อง 80
สึนะกลืนน้ำลายนิดหน่อย แล้วเปิดประตูเดินเข้าไป
ในห้องนั้น มืดสนิท พอเดินเข้ามากับคาสึกิได้ 2-3 ก้าว ประตูนั้นก็ปิด ดัง ตึง!!
ไอ้เสียงตึงเมื่อกี้ เสียงปิดประตูเรอะ สึนะคิด
“โหย จะรอดจนจบเกมส์มั้ยอ่ะ”คาสึกิถาม
“จะรอดหรือไม่รอด ถ้าไม่ทำตามที่รีบอร์นพูด ก็คงไม่แคล้วได้ออกเป็นผจญภัยเล่นข้างนอกแหง”สึนะบอก
เมื่อประตูปิดลง พลันก็ปรากฏแสงไฟสีส้ม ทำเอาคนที่อยู่ในห้อง สะดุ้งสุดตัว แต่เมื่อมองดีๆ ก็ปรากฏเป็นตะเกียงสีส้มอันเล็กอันหนึ่ง
“เจ้านี่สึนะ ที่ต้องหา” สึนะเดินไปหยิบ เมื่อพยิบเตียงออกมาจากที่จับประตู ไฟในห้องก็สว่างขึ้นมา
และเมื่อทั้งสองคนหันไปดู ก็ต้องตกใจไม่น้อย เมื่อในห้องน่ะ มันตกแต่งด้วย......
“รีบอร์น แกเป็นนักสะสมโครงกระดูกเหร๊ออออออออออออ”
“หวา มีโลงศพ กับพวกอุปกรณ์แปลกๆด้วย แล้วนั่นเครื่องทรมาณใช่มั้ยเนี่ย”
ไอ้ครูพิเศษบ้านั่น มันเล่นอะไรเนี่ย จะให้หาตะเกียงในที่แบบนี้เนี่ยนะ
ตัดมาในห้องอาหาร ซึ่งรีบอร์นดัดแปลงให้เป็นห้องบัญชาการไปเรียบร้อยแล้ว มีหน้าจอต่างๆ มาคอยดู ผู้เล่นเกมส์ ผ่านกล้องวงจรปิด
“หึหึ เอาล่ะ จะหาเจอกันครบมั้ยน้า”รีบอร์นพูด เมื่อแต่ละคู่เข้าไปในห้องเรียบร้อย กวาดตาดูด้วยความสนุกสนานเต็มที่
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น