ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic reborn (Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #26 : ห้องอรุณ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.18K
      25
      21 ส.ค. 55

    ห้องพักชั้น 3 ห้องอรุณ

     

    “ห้องกว้างสุดหูรูดเลยนะ โอมุระ เรียว”เรียวเฮพูดเมื่อพวกเขาเดินมาถึงห้อง

     

    “คุณซาซางาวะ ไม่ต้องเรียกซะเต็มยศหรอก เรียกแค่เรียวก็พอ”

     

    “งั้นเหรอ งั้นเรียกชั้นว่า เรียวเฮก็แล้วกันนะ”

     

    “ห้องก็เป็นโทนสีเหลืองเหรอ สวยดีนะ”เรียวมองไปรอบๆห้อง

     

    “อือ เข้ากับชั้นอย่างสุดหูรูด”เรียวเฮมองไปรอบห้องแล้วตะโกนมั้ง

     

    “เอ่อ ว่าจะถามนานแล้ว ไอ้สุดหูรูดมันคืออะไรเหรอ”เรียวถาม

     

    “สุดหูรูดก็คือสุดหูรูดสิ”เรียวเฮตอบหน้าตาเฉย

     

    “เอ่อ....”พูดไม่ออกเลย กับอาการของคนๆนี้

     

    “จริงสิ เราต้องอยู่ที่นี้สินะ มาจัดของกันอย่างสุดหูรูดเถอะ”เรียวเฮชวน

     

    ในระหว่างการจัดของ

     

    “คุณเรียวเฮ สัญลักษณ์ที่เหมือนพระอาทิตย์นี่ คืออะไรเหรอ”เรียวถาม

     

    “อ๋อ อรุณไงล่ะ อรุณ”เรียวเฮตอบ

     

    “อรุณ”

     

    “ใช่ ชั้นเป็นผู้พิทักษ์แห่งอรุณของซาวาดะ”

     

    ????

     

    “ชั้นต้องใช้ร่างกาย คอยปกป้องแฟมิลี่น่ะ”เรียวเฮพูดพร้อมกับ ทำท่าชกมวยไปด้วย

     

    “อือ”

     

    “แล้วชั้นก็ไม่เคยแพ้ใครด้วย เพราะหมัดนี้ข..เหวอ...”

     

    พอดีใส่อารมณ์มากไป เลยเหยียบของที่วางไว้ ยังไม่ได้จัด ล้มลงโครม

     

    “โอ้ย..”

     

    “เป็นอะไรรึเปล่าครับ มีแผลมั้ย ขอดูหน่อยสิ”เรียวว่า พลางสำรวจดูรอบตัวเรียวเฮ

     

    “ไม่เป็นไรน่า แค่แผลถลอกนิดหน่อยเอง”เรียวเฮว่า พลางโชว์แผลถลอกที่เป็นทางยาวที่แขนให้ดู

     

    “ถึงจะแค่แผลถลอก ก็ต้องทำแผลครับ”เรียวยื่นคำขาด ซึ่งเรียวเฮก็ยอมแต่โดยดี

     

    แล้วเรียวกับกับเรียวเฮมาทำแผล

     

    “ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลย”เรียวเฮพูดเมื่อเรียวพันผ้าที่แขนให้

     

    “ไม่ได้ครับ ต้องทำให้เรียบร้อยสิ”

     

    เรียวเฮมองหน้าเรียวใกล้ ก่อนจะใช้มือเขี่ยผมที่ปรกหน้าเบาๆ

     

    “หน้าตาว่าน่ารักแล้ว นิสัยก็ดีนะเนี่ย”เรียวเฮยิ้ม

     

    “ยะ อย่าพูดแบบนั้นสิครับ”เรียวพูดพร้อมกับหน้าที่เริ่มแดงและเสียงหัวใจที่เต้นถี่ขึ้นกว่าเดิม

     

    “ทำไมล่ะ ก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่เหรอ”

     

    “พอเถอะครับ”เรียวก้มหน้าลง ซ่อนใบหน้าที่แดงไว้

     

    “หน้าแดงเชียว นายนี่น่ารักจริงๆด้วย”เรียวเฮยิ้มอย่างพอใจ กับอาการคนตรงหน้า

     

    “คุณเรียวเฮ!!!

     

    “หึ”แล้วเรียวเฮก็ขยับตัว ไปหอมแก้มเรียวทีหนึ่ง

     

    “เอาล่ะ มีแรงแล้ว ไปเก็บของต่อดีกว่า”แล้วเรียวเฮก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เดินไปเก็บของต่อ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×