แผน(รัก)ร้าย จับชั้นและนายมารักกัน

ลำดับตอนที่ #5 : หอใหม่(25%)

ตอนเช้า ชั้นรับไปกินข้าว กับห้องอาหาร เพราะว่าวันนี้ต้องเตรียมตัวที่จะไปถล่ม เอ้ย ไม่ใช่ มากไป มากไป เอ่อ ไปลากพวกไลท์เซทมาที่หอพักนี้ไงล่ะ

หลังจากที่กินเสร็จ ก็รีบออกจากหอทันที ระหว่างทางที่ออก เพื่อนๆก็เริ่มตื่นแล่ว ชั้นทักทายกลับไป แล้วรีบเดินออกจากหอ

แวะไปที่ตึกผู้อำนวยการ เพื่อรับเอาสิ่งที่จะมาช่วยชั้นในคราวนี้ ก่อนจะตรงไปที่หอพวกไลท์เซท

ทันทีที่เข้าเขตที่พักของไลท์เซท ทุกคนก็หันมามองชั้นเป็นตาเดียว ด้วยความงงปนสงสัย ว่าชั้นมาเหยียบที่นี้ได้ไง ถ้าเป็นนักเรียนคนอื่น คงโดนจิกไปแล้ว แต่กับชั้น ใครก็อย่าได้หวังมาเข้าใกล้ นอกจากพวกเอช ด้วยกัน

แต่ชั้นก็ไม่สนใจ เดินตรงเข้าไปในหอพักเลย ก่อนนอกจากหอ ชั้นถามเอมิว่าวันนี้พวกไลท์เซทไปรวมกันอยู่ที่ไหน เอมิก็บอกมาให้ และจุดหมายของชั้น ก็คือ ห้องของ อุเมโนะ ฮิบาริ

หึ หึ หึ ให้มาดี ๆไม่ชอบ งั้นเจอแบบนี้เป็นไง

Hibari Talk

“บรือ...”อาการเสียวสันหลังแปลกๆ ทำให้ผมร้องขึ้นมา

“เป็นไรไป ฮิบาริ”โคอิจิที่นั่งข้างผม ถาม เลยทำให้คนอื่นหันมามองกันหมด

“เปล่า เปล่า ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกเสียวๆ เย็นๆ นิดหน่อยน่ะ ไม่เป็นไรหรอก” ผมโบกมืออย่างไม่ต้องใส่ใจ ก่อนที่จะมาคุยประเด็นเดิม ก็คือ บ่นเรื่องที่ยัยซากุระ กุเรื่องมาอำเมื่อวันศุกร์ไง

“ให้ตายสิ นึกแล้วยังฉุนไม่หายเลย พูดอะไรไร้สาระ”คนอื่นก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนที่พวกเราจะเริ่มบ่นพวกดาร์กเซทตามปกติ คนที่ท่าทางจะไม่สุกเท่าไร ก็มีแต่ เอกิ อากาโนะ เอกิ คนเดียว

“เอกิ เป็นไรรึเปล่า เงียบๆ”ยูอิจิถามเด็กหนุ่มหน้าหวาน(ไม่แพ้น้องสาว)

“เปล่าครับ ก็แค่คิดว่า คุณซากุราซาว่า คนพี่น่ะครับ ไม่น่าจะใช่คนที่จะกุเรื่องอะไรแบบนี้น่ะครับ”เอกิตอบเบาๆ

คำพูของเอกิ ทำเอาผมนิ่งไป จริงอย่างที่เอกิพูด ถึงเขาและซากุระ จะทะเลาะกันบ่อยก็เถอะ แต่ก็พอรู้ว่า ซากุนะไม่ใช่คนที่จะพูดอะไรแบบนี้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

หือ ใครมาเคาะประตูล่ะเนี่ย วันนี้มารวมกันครบแล้วนี่นา ปกติคนอื่นเขาไม่ค่อยมาเคาะห้องผมหรอก ในระหว่างที่ผมกำลังจะเปิดประตู ประตูก็ถูกเปิดซะก่อนส่วนคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง คือ

ซากุราซาว่า ซากุระ

ยัยนี้มาได้ไงเนี่ย เล่นบุกมาถึงถิ่นเลยเรอะ ไม่ค่อยจะดูถูกกันเลยนะ กล้าดียังไงถึงเดินมาในเขตไลท์เซทได้ งั้นเรื่องอะไรที่ผมจะยอมแพ้ล่ะ

“มุระอะไรครับ คุณซากุระ ถึงกับบุกมาหาถึงหอเลย รึว่าตกหลุมรักผม คิดถึงจนทนไม่ไหว เลยต้องมาหาถึงหอครับ”

คนตรงหน้าผมถึงกับนิ่งไปเลย ไม่ใช่สิ สั่นนิดๆต่างหาก ท่าจะโมโหมากเลยนะเนี่ย แต่ว่าก็ยังยิ้มหวานให้ผมได้อยู่เลย ยัยนี้มาทำอะไรเนี่ย

“นายนี่นะ อย่าพูดอย่างรู้ทันอย่างนั้นสิ แบบเขาก็รู้กันหมดสิ ว่าเรารักกัน”

ตุ้บ ตุ้บ