Fic [ Boku No Hero ] ผมมาเอาคืนครับ

ลำดับตอนที่ #59 : สิ้นสุดภารกิจ

เหล่าฮีโร่ที่ไม่สามารถขยับตัวได้นั้น ได้แต่มองภาพนั้นตาค้าง

ร่างของเด็กหนุ่มคนนึงที่ถูกปล่อยร่วงลงมาจากเพดาน และกลายเป็นดอกไม้ไฟสีเลือด บนพื้นพรม

แต่นั้นก็เป็นเพียงความคิด เมื่อได้ยินเสียงคนมาจากข้างหลัง

“เรซิโปร เบิรส์!!”

มีฮีโร่พุ่งมาจากแนวหลัง ลอยขึ้นไปในอากาศ แล้วรับตัวเด็กหนุ่มไว้

“ปลด”และเสียงเด็กสาวอีกคนที่หลุดมาให้อิซึคุได้ยิน ทำให้เจ้าตัวมองไปที่ประตูอีกครั้ง

“เฮ้อ คราวนี้เป็นเพื่อนๆของคัตจังหรือเนี่ย”อิซึคุถอนหายใจ เมื่อเห็นว่าตรงประตู มีนักเรียนฮีโร่ของโรงเรียนยูเอย์อยู่เต็มไปหมด รวมทั้งโทโดโรกิ โชโตะด้วย

คนที่ช่วยเด็กหนุ่มไว้ คือ อีดะที่ใช้อัตลักษณ์ร่วมกับอุราระกะ ซึ่งตอนนี้ ฮีโร่นามเท็นยะ ก็ใช้อัตลักษณ์วิ่งไปอยู่รวมกับเพื่อนๆแล้ว

“เข้ามาได้ยังไงล่ะนั่น ไฟฟ้าตรงประตูนั้น หลายแสนโวลต์อยู่นะครับ”อิซึคุเอียงคอมองอย่างสงสัย

“พวกเราไม่จำเป็นต้องตอบคุณค่ะ ช่วยปล่อยฮีโร่คนอื่นแล้วยอมให้จับกุมจะดีกว่านะคะ”ยาโอโยโรสึ เป็นคนตอบ

“พวกเราไม่อยากให้มีคนบาดเจ็บ ช่วยมอบตัวด้วยค่ะ”เคนโด้ช่วยพูดสมทบ เมื่อเห็นว่าวิลเลินตรงหน้าเงียบไป

“มากันเยอะขนาดนี้ ผมก็แย่สิครับ”อิซึคุว่า พลางบ่นพึมพำกับตัวเองอยู่ชั่วครู่

“ฮีโร่มีราวๆ 50 คน ส่วนทางนี้มี 4 คน แย่จังแหะ”

“ถ้าแย่ก็รีบๆมอบตัวสิโว้ย จะได้ไม่เป็นเรื่องใหญ่ไปกว่านี้”คัตสึกิที่เงียบอยู่โพล่งขึ้น

....มัดแค่ตัว ไม่ได้มัดปากนี่กว่า....

“ถ้ายอมให้จับง่ายๆ ก็เสียชื่อสมาพันธ์สิครับ โทมูระซังต้องเคืองมากแน่ๆเลย”อิซึคุหันไปตอบคัตสึกิก่อนจะหันไปมองที่ประตู

“โว้ย ไอ้ซีดนั่นอีกแล้ว แกคอยดูเถอะ ชั้นต้องจับทั้งสมาพันธ์เข้าซังเตให้ได้”คัตสึกิประกาศ

....หมอนี่กล้ามากที่เรียกชื่อของคนอื่นนอกจากเขา....

“ผมคงยอมไม่ได้ งั้นวันนี้งานก็ล่มตามแผนแล้ว แถมมากันเยอะขนาดนี้ ผมคงต้องขอตัวก่อน”

อิซึคุโค้งตัวให้ และก่อนจะได้สั่งอะไรโนมุ การโจมตีจากเหล่านักเรียนฮีโร่ก็มาถึงตัวก่อน

สำหรับการโจมตีจากระยะไกล ถูกป้องกันไว้ได้ด้วยกำแพงสายลมที่เป็นเกราะกั้นระหว่างอิซึคุกับฮีโร่

ส่วนพวกที่โจมตีระยะประชิด เมื่อเข้ามาในระยะก็ถูก Mario nette ตรึงไว้

นักเรียนฮีโร่แบ่งเป็นสามกลุ่ม รับมือโนมุกลุ่มละตัว ยกเว้นตัวที่บิน อีกกลุ่มมาสุ้กับอิซึคุ แต่ก็มีพยายามช่วยฮีโร่ที่ถูกตรึงไว้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

โนมุตัวที่บินอยู่ จึงโฉบลงมาด้วยความเร็ว เพื่อช่วยเหลือเจ้านาย แต่ก็ต้องเปลี่ยนทิศเมื่อมีเปลวไฟ พุ่งขึ้นไปหามัน

“อิซึคุ มอบตัวเถอะ เรื่องจะได้ไม่ใหญ่ไปกว่านี้”เป็นโชโตะที่ขวางการเข้ามาช่วยของโนมุ

“โชโตะคุง”อิซึคุมองคนตรงหน้า ร่างกายสงบนิ่ง มองตรงมาที่เขา

....ยาหมดฤทธิ์แล้วเหรอ..ก็ว่าแรงอยู่นะ..โชโตะมาถึงนี่ได้ไงเนี่ย...

“ฝืนอยู่ต่างหาก เพื่อให้ได้มาคุยกับนา..”พูดยังไม่ทันจบ เปลวไฟจากแขนซ้ายก็พุ่งขึ้นไปหาโนมุอีก แถมไม่ห่างจากคัตสึกิเท่าไรด้วย

“แก๊จะฆ่ากันเรอะ ไอ้ครึ่งสี อ๊ะ...”เสียงโวยวายตามมาในทันที ก่อนจะหลุดเสียงเบาๆออกมา

บาคุโกหลุดจากด้ายชักใย โดดลงมาอยู่ที่พื้น

“....ทำไมต้องฝืนกันขนาดนี้นะ...??”อิซึคุพูดเบา ๆ

ตอนนี้ด้านหน้าของอิซึคุคือ โชโตะ ส่วนด้านหลังคือคัตสึกิ

“ได้ไงวะ”บาคุโกมองอย่างงงๆ แต่โชโตะกลับเข้าใจในทันที เขาใช้น้ำแข็งปรับสมดุลร่างกายก่อนจะพูดออกไป

“ชั้นอยากคุยกับนาย”เขาพูดต่อให้จบ

“.....”

“แต่ชั้นก็ไม่อยากให้นายทำเรื่องมากไปกว่านี้แล้ว เพราะงั้น พวกชั้นจะขอใช้กำลังเข้าจับกุมล่ะนะ”

ธารน้ำแข็ง ไหลมาตามพื้นในทันที อิซึคุกระโดดเบี่ยงตัวหลบ แต่ถึงจะหลบน้ำแข็งมาได้ อีกคนก็ไม่ได้ปล่อยให้มีช่วงว่าง

“ชั้นจะจับแก แล้วจะสวดให้แกกลับเป็นไอ้บ้าโอตาคุคนเดิมให้ได้”คัตสึกิ บอกถึงสิ่งที่คิดไว้ เขาจะทำให้คนตรงหน้า กลับเป็นคนเดิม ก่อนจะเป็นวิลเลินให้ได้ แม้ว่าจะต้องเวลาตลอดชีวิตก็ตาม

แม้จะมีบาดแผลจากที่โดนด้ายชักใยบาดอยู่ แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาในการต่อสู้สำหรับบาคุโก มือจุดระเบิด เพื่อจำกัดระยะทางหนีของอิซึคุไว้

แต่อัตลักษณ์ของทั้งคู่ ก็ไม่สามารถเข้าถึงตัวของวิลเลินผมเขียวได้ เพราะกำแพงสายลมนั้น สามารถปกป้องตัวเองให้รอบทิศทาง

แต่อิซึคุก็เริ่มสังเกตเห็น ความไม่ดีขึ้นแล้ว เมื่อโนมุของเขาถูกล้มไปแล้ว เขาไม่อาจสู้ได้นานไปกว่านี้แล้ว

อิซึคุกระโดดขึ้นไปดกลางอากาศ ใช้อัตลักษณ์สร้างที่ยืนจากลมขึ้นมา ก่อนที่มือทั้งสองข้างจะเริ่มสายลมหมุนวน

สายลมนั้น ก่อความความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ รวมตัวกันเป็นพายุขนาดย่อม ซึ่งเหล่าฮีโร่ก็เตรียมรับการโจมตีนั้น

“ผมไม่ยอมให้จับหรอก ถึงจะไม่ค่อยอยากทำแบบนี้เท่าไรก็เถอะ”

สายลมก่อตัวหมุนแรงขึ้น

“เขาไม่ได้คิดจะพังห้างหรอกใช่มั้ย”เสียงใครคนสักคนดังขึ้นมา(เสียงมิเนตะ)

สิ่งที่ได้ยินทำเอาอิซึคุยิ้ม เพราะนั้นคือสิ่งที่เขาคิดจะทำ

 แต่ก่อนที่อัตลักษณ์ของอิซึคุจะได้ทำมากไปกว่านี้ มันก็ถูกหยุดไปดื้อๆ

“อะไรกัน??”และคำตอบก็มาในทันที พร้อมกับเสียงดังตูมใหญ่

บลัดอ.ประจำชั้นห้องบี กระโดดมาจากข้างบน แล้วอัดโนมุตัวที่กำลังบินจนตกลงไปบนพื้น

เชือกนาโนไฟเบอร์ของอีเรเซอร์เฮด ฮีโร่นักลบ พุ่งเข้ามาจับตัวอิซึคุไว้ ทำให้อิซึคุที่โดนลบอัตลักษณ์ ร่วงลงมาในทันที

แต่โทโดโรกิก็ใช้น้ำแข็ง สร้างทางรองรับไว้(2 มาตรฐาน โนมุนอนพื้น อิซึคุมีที่รองรับ)

“อ.ทำไมมาทางนั้น”นักเรียนพากันมองอย่างงงๆ เมื่ออ.ของพวกเขา เล่นมาทางเพดานที่มีรูโหว่ ที่โนมุทำลายทิ้งไว้

“พอดีไล่ตามโทกะ ฮิมิโกะมา แล้วเจ้าหล่อนดันคลาดสายตาไป อ.กับฮีโร่คนอื่นก็น่าจะเหมือนกัน พวกนั้นถอนกำลังไปแล้ว แล้วพอดี เห็นลมหมุนนั้น เลยมาจับจากทางนั้นเลย”อ.ไอซาวะตอบง่ายๆ พลางมองไปรอบๆสำรวจสถานการณ์

ไม่มีนักเรียนบาดเจ็บร้ายแรง มีแค่แผลเล็กน้อยกัน เป็นอันว่า จบภารกิจในครั้งนี้

“เอาล่ะ เธอถูกจับแล้ว แต่น่าแปลกที่พลังของยังทำให้ฮีโร่ขยับไม่ได้อยู่  ทำยังไงถึงจะคลายได้”อ.ไอซาวะถามคนที่โดนจับกุมอยู่ แต่อิซึคุไม่

คิดจะตอบ

“อ่า เดี๋ยวผมจัดการเองครับ”โทโดโรกิยกมือขึ้น เปลวไฟถูกจุดติดขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่จะทะยานไปที่บริเวณฮีโร่ที่ขยับตัวไม่ได้ ไม่นาน เหล่าฮีโร่ที่ถูกจับก็ขยับได้ตามเดิม

“หืม ยังไงล่ะเนี่ย”อีเรเซอร์เกาหัวนิดๆ แต่สายตายังคงมองไปที่วิลเลินอยู่

“อัตลักษณ์ของอิซึคุก็คือลมน่ะครับ แม้จะดัดแปลงได้หลายอย่าง แต่ดูเหมือนลมที่จับตัวพวกเขานั้น พอโดนความร้อน ลมเลยเปลี่ยนทิศน่ะครับ”โชโตะตอบ

“เพราะงั้นเจ้านี่เลยใช้ด้ายจับเราไม่ได้ระหว่างการต่อสู้ เพราะแรงลมจากไฟและระเบิดเรอะ”บาคุโกแทรก

“อืม”

“หน่วยจับกุมกับหน่วยพยาบาลมาแล้ว ส่วนเธอก็อย่าคิดหนีล่ะ”อ.ไอซาวะพูด พลางแจกหน้าที่ให้นักเรียนไป แต่ก็ไม่ยอมออกห่าง

“ก็ผมแพ้แล้วนี่ครับ คงหนีไม่ได้หรอก”เด็กหนุ่มตอบ

“อิซึคุ”โชโตะเรียก พลางมองสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก แววตาที่ไร้ประกายของคนตรงหน้า

“อิซึคุ เชื่อชั้นเถอะนะ”

“........”

“ชั้นจะเป็นแสงที่ช่วยนายให้ได้”

“.....”

“จะช่วยให้ได้ เพราะงั้น...”

“.....”

“เชื่อชั้นเถอะ..”โชโตะมองคนตรงหน้า

แต่อิซุคุก็ไม่ได้ตอบอะไร ส่วนคัตสึกิที่มองดูอยู่ไม่ไกล ก็พลันนึกถึงตอนที่คุยกันในสวนสาธารณะ

.....ถ้านายไม่คิดจะช่วยเขา ชั้นก็จะช่วยเขาเอง ถึงจะเป็นเวลาไม่นานที่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ชั้นก็เชื่อในสัมผัสของตัวเอง ว่าเขาเป็นคนดี และไม่สมควรไปเป็นวิลเลิน จะหาทางช่วยให้ได้ ต่อให้ต้องเอาเขาเข้าคุก แต่นั่นจะต้องไม่ใช่ตลอดชีวิต จะหาทางทำให้เขามาอยู่ในโลกฝั่งนี้ให้ได้ นายดูแลไม่ได้ ชั้นจะทำเอง....

....มันไม่คิดที่จะยอมแพ้สินะ...บาคุโกคิด ถ้าอย่างนั้นเขา..

.......

....

..

เมื่อเห็นหน่วยจับกุม มาพาวิลเลินตรงหน้าไป เขาก็เรียกเอาไว้

“รอแปปนึงครับ”(??? พูดเพราะ)

“บาคุโก”อ.ไอซาวะเรียก เมื่อเด็กของตน เอ่ยรั้งไว้

“ชั้นขอโทษ ทุกอย่างเป็นความผิดของชั้น”

“.......”แต่อิซึคุก็ไม่ยอมเอ่ยตอบอะไรออกไป

“ตอนนี้ชั้นคงทำได้แค่นี้ แต่ชั้นจะต้องชดใช้ให้ได้”

“.....”

“ชั้นจะไม่ให้แกได้หลงทางในความมืดอีก ไม่งั้นน้าอิงโกะต้องเสียใจมากแน่”

“...แม่..”อิซึคุพูดแค่นั้น ก่อนจะโดนพาตัวไป

โดยมีฮีโร่ 2 คน มองส่งไปตลอดทาง

..............สิ้นสุดภารกิจ..............

- - - - - - - - - - - - - - -  - - - - -

พอดีเขียนต่อสู้ไม่เป็น เลยอาจจะแปลกๆหน่อยน้า

ต้องขออภัยด้วย

ต้องมีพระเอกมั้ยเรื่องนี้??