ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic [ Boku No Hero ] ผมมาเอาคืนครับ

    ลำดับตอนที่ #43 : สมาพันธ์วิลเลิน

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4.72K
      415
      21 ต.ค. 61

    เห็นระเบิดมาอีกแล้ว  อย่าเพิ่งเขวี้ยงระเบิดมานะ

    มาต่อให้แล้วนะ

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

    “ตอนนี้เราอยู่ที่หน้าแมนชั่น ของบ้านมิโดริยะ วิลเลินที่กำลังเป็นที่พูดถึงในขณะนี้ แต่เราก็ยังไม่อาจหาข้อมูลอะไรได้เพิ่มเติม เนื่องจากมีกำลังตำรวจลงมาคุมเข้มแล้วค่ะ ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมจะแจ้งไปที่สถานีนะคะ”เสียงผู้ประกาศข่าวสาวที่ลงพื้นที่อยู่หน้าแมนชั่นของบ้านมิโดริยะ ดังมาจากทีวี ที่ขอบของบาร์ ของสมาพันธ์วิลเลิน

     



    “ท่าทางหน้าบ้านเธอตอนนี้จะวุ่นวายน่าดูนะ มิโดริยะ อิซุคุ”

     



    “อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ ชิการาคิซัง แต่ถ้าดูจากข่าว ผมคงไม่ปฎิสธหรอก”อิซุคุเดินมาตรงหน้าทีวี แล้วหันไปตอบชิการาคิที่นั่งอยู่บนเก้าอี้บาร์

     





    “หึหึ ไม่ลองกลับไปให้เป็นข่าวเล่นรึครับ”คุโรกิริซังถาม

     

    “จะให้ผมไปสร้างงานให้คุณตำรวจเล่นรึครับ”อิซุคุหันไปยิ้มหวานให้

     



    “ไปสิๆ เดี๋ยวชั้นไปเล่นด้วยนะอิซุคุคุง”โทกะ กระโดดมาเกาะคออิซุคุพร้อมตอบรับอย่างร่าเริง

     

    “ท่าทางกะไปเล่นเต็มที่เลยนะครับ ฮิมิโกะจัง”อิซุคุจับมือคนที่กอดรอบคอตนไว้

     

    “ถ้าไปกับอิซุคุคุงล่ะก็ ต้องสนุกแน่ๆเลย ชั้นไม่ปฎิเสธทุกกรณีเลยจ๊ะ”โทกะพูดอย่างร่าเริง

     



    “หืม โทกะ งานสืบข่าวที่ชั้นวานให้ไปทำเสร็จแล้วเหรอ ถึงอยากจะไปเล่นกับอิซุคุเนี่ย”ชิการาคิหันไปถาม

     


    “โธ่ แค่นิดเดียวเอง ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่โทมุระคุง”โทกะยู่ปาก

     


    “ถ้างานเสร็จแล้ว จะทำอะไรก็ทำ”หัวหน้าสมาพันธ์บอก

     


    “ก็ได้ๆ งั้นไปล่ะ แล้วจะรีบไปรีบกลับน้า”โทกะโบกมือ แล้ววิ่งออกจากบาร์ไป

     




    “โทกะจังร่าเริงจังน้า”คอมเพรสทัก เมื่อเขาเดินสวนโทกะ เข้ามาในส่วนบาร์

     

    “อยากไปเล่นกับมิโดริยะน่ะสิ”สปินเนอร์ว่า พลางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

     


    “หืม มิโดริยะคุง จะไปเริ่มแผนต่อไปแล้วรึครับ”คอมเพรสหันไปทักเด็กหนุ่มอีกคน ที่ตอนนี้ยืนรับเครื่องดื่มจากคุโรกิริ จะเอามาเสิร์ฟให้เขา

     

    “อ่า รอฟังคำยืนยันจากคุณคอมเพรส กับ ฮิมิโกะจัง ก็เดินดำเนินการตามแผนได้เลยครับ”อิซุคุว่า พลางวางแก้วค็อกเทลลงบนโต๊ะ

     



    “อ่า ตามแผนของเราเลย บาร์ปลอมของเราโดนพวกฮีโร่ถล่มซะเละ ตอนนี้ตำรวจกำลังตรวจตราแบบทุกซอกทุกมุม....แต่หาให้ตายก็ไม่เจออะไรหรอก ของปลอมนี่”คอมเพลสยกค็อกเทลขึ้นจิบ

     




    “แหมๆ ถึงร้านจะเป็นของปลอม แต่เหล้าในนั้นของชั้นเลิศทั้งนั้นเลยนะ คุโรกิริจังเสียดายจะตาย”แม็กเน่ว่าขึ้นมา พลางมองไปทางเจ้าของชื่อ

     


    “......”ซึ่งเจ้าของชื่อ ก็ไม่ได้พูดอะไร แต่ก็น้ำตาตกในไม่ใช่น้อย เสียดายอ่ะ











    “พวกตัวประกันฮีโร่ที่จับมาเล่นๆนั่น ก็ทำอะไรไม่ได้สินะ”ชิการาคิว่าถาม

     

    “ใช่ครับ”นักมายากลประจำสมาพันธ์ตอบรับ

     


    “หืม”หัวหน้าสมาพันธ์ตอบรับแค่นั้น ก็หันมานั่งคนเครื่องดื่มในแก้วเล่น แล้วเงียบหายไป

     



    เหตุการณ์ที่คุยกันอยู่ คือ พวกฮีโร่บุกถล่มบาร์ ของพวกเขา เพื่อช่วย ฮีโร่ 2 – 3 คน ที่พวกเขาจับมา เพื่อให้มาถล่มบาร์ปลอม เพราะก่อนหน้านี้ โนมุที่ส่งออกไปทำงานผิดพลาด จนเป็นเหตุให้ ที่อยู่ของอ.ออลฟอร์วัน ถูกเปิดเผย และอ.ก็โดนจับ แต่ก็แลกมาด้วยออลไมล์ที่บาดเจ็บหนักพอควร ทางตำรวจที่ช่วงนี้มีแต่ข่าวเสียหาย เลยเร่งทำงาน คิดถล่มพวกเขาในทีเดียว

     

    แต่ก็เมื่อมาถึงบาร์พวกเขาใช้เป็นฐานชั่วคราว ก็ทำเป็นสู้แล้วแกล้งแพ้ แล้วอพยพถอยทัพไป แล้วปล่อยให้ฮีโร่กับตำรวจช่วยตัวประกันกลับไป ซึ่งพวกตัวประกันนั่น พวกเขาก็แค่หาคนที่พอมีชื่อเสียงหน่อยๆ ลักพาตัวมาจากกลางเมือง ให้มาตามเล่น แล้วพวกเขาก็กลับมาที่บาร์แห่งเดิม

     



    “งั้น ถ้าคุณคอมเพรสว่าอย่างนั้น ผมก็ขอไปเตรียมตัวเลยล่ะกันนะครับ ถ้าฮิมิโกะจังยืนยันมา ผมก็จะเริ่มทำงานเลย”อิซุคุบอกชิการาคิ ซึ่งเจ้าตัวก็แค่พยักหน้า แล้วโบกมือให้

     

    “ผมวาร์ปโนมุ 3 ตัวนั้น ไปที่จุดแล้วนะครับ ให้ผมไปส่งมั้ย”คุโรกิริถาม

     

    “ขอบคุณครับ แต่เดี๋ยวผมไปเองดีกว่า”อิซุคุตอบ

     


    “งั้นโชคดีนะครับ”(คุโรกิริ)

     

    “โชคดีน้า อิซุคุจัง”(แม็กเน่)

     

    “ไปดีมาดีนะครับ”(คอมเพรสเซอร์/ทไวซ์)

     

    “โชคดีเน้อ”(สปินเนอร์)

     

    “.....”

     



    “มีอะไรเหรอครับ ดาบิซัง”เมื่อเห็นดาบิไม่พูดอะไร แต่ลุกเดินมาหาเขาด้วย อิซุคุเลยถามออกไป

     

    “งานชั้นเสร็จหมดแล้ว ขอไปเดินเล่นหน่อยล่ะกัน”ดาบิเดินมาหยุดข้างๆ พลางบอกไป

     


    “อย่าให้สะดุดตานักล่ะ”ชิการาคิทัก

     

    “อืม”แล้วทั้งสองคนก็เดินหายออกจากบาร์ไป

     




    .....




    ...




    ..



    “อ้าว ไม่ทันเหรอเนี่ย”ผู้มาใหม่เปิดประตูมาจากหลังร้าน

     

    “ครับ พวกเขาออกไปแล้ว”คุโรกิริตอบ เมื่อคนๆนั้นเดินมาใกล้เขา

     

    “ไปไม่บอกอีกแล้ว”

     

    “เดี๋ยวก็กลับมาครับ คงไม่นานเท่าไร”คุโรกิริบอก

     



    “งานที่ฝากแฮ็กล่ะ”ชิการาคิถาม ซึ่งอีกคนก็หยิบคอมขึ้นมาเปิด พร้อมข้อมูลที่แฮ็กมา ส่งให้เป็นคำตอบ

     

    “หึหึ ก็ดี อีกไม่นานแผนของเราคงสำเร็จ ส่งข้อมูลพวกนี้ให้อิซุคุด้วยล่ะ”ชิการาคิกวาดสายตาอ่าน พลางหัวเราะอย่างชอบใจ รอยยิ้มปรากฎขึ้นภายใต้หน้ากากมือ ที่ประดับอยู่บนหน้า

     



    - - - - - - - - - - -

    มีแต่คนบอกสงสารคุโรกิริ แต่มีเสียงหัวเราะตามท้ายนี่คือ ?

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×