คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : เรื่องที่เกิดขึ้น
ตอนนี้พวกเขาทุกคน
อยู่ในโรงพยาบาล หลังจากเช็คอาการบาดเจ็บเรียบร้อย ก็มีตำรวจเข้ามาสอบถามเหตุการณ์
แต่ก็ไม่มีใครพร้อมที่จะตอบอะไรในตอนนี้ จึงต้องติดต่อผู้ปกครองให้มารับกลับไปก่อน
หลังจากที่โดนสอบถามจากพวกตำรวจไม่นาน
ครอบครัวบาคุโกก็เข้ามาหาลูกชายที่ไม่ยอมตอบคำถามอะไร ได้แต่นั่งนิ่ง จนทสึกะอุจิ
ต้องโบกมือ แล้วบอกจะจัดการเอง ตำรวจคนอื่นจึงได้ล่าถอยไป
“คัตสึกิ
นี่มันเรื่องอะไรกันลูก”มิซึกิลูบหัวลูกชายที่นั่งเงียบ
“เอ่อ คุณแม่ครับ ผมขออธิบายเรื่องก่อนนะครับ”ทสึกะอุจิยกมือขออธิบาย เนื่องจากตำรวจได้แจ้งไปแค่ว่า เด็กๆทุกคน เจอกับวิลเลินเท่านั้น ไม่ได้เล่ารายละเอียด เพราะกลัวจะช็อกกันซะก่อนจึงต้องมาเล่ากันทีละคนแบบนี้
“วิลเลิน”ก่อนที่จะได้อธิบายอะไร
คนผมสีฟางก็แทรกบทพูดขึ้นมา
“ลูกว่าอะไรนะ”คุณพ่อถามบ้าง
“มันเป็นวิลเลิน”คัตสึกิพูดซ้ำ
“ใครเป็น”คุณแม่ขมวดคิ้วมอง
“.....”แต่ลูกชายมือระเบิดก็เงียบไปอีก
จนคุณตำรวจต้องพูดแทน
“วิลเลินตัวการใหญ่ในคราวนี้
คือ มิโดริยะ อิซุคุครับ เขาสั่งการโนมุ 3 ตัว
ทำร้ายอ.ประจำชั้นคนเก่าและอดีตเพื่อนร่วมชั้น อีก 6 คน เสียชีวิตครับ”
“ไม่จริง
ไม่จริงหรอก จะเป็นอิซุคุคุงได้ยังไง เขาเพิ่งจะหาย
แถมยังอาการความจำเสื่อมอีก”มิซึกิช็อกจนเริ่มโวยวาย จนคุณพ่อต้องรีบมากอดปลอบไว้
“ทางฮีโร่ที่ทำการช่วยเหลือ
และเด็กๆ คนอื่นช่วยกันยืนยันครับ ว่าเป็นมิโดริยะคุงจริงๆ แต่ว่า คำให้การนี้
ไม่ได้รวมจากปากของอดีตเพื่อนร่วมที่เหลือของบาคุโกคุงนะครับ”ทสึกะอุจิอธิบายเพิ่ม
“อดีต?
ทำไมถึงเป็นอย่างนี้? เขา เขาเพิ่งกลับมาเองนะ แล้งอิงโกะล่ะ
อิงโกะจะว่ายังไงถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป”มิซึกิน้ำตาคลอ แล้วหันมาซบอกคุณพ่อ
ร้องไห้เบาๆ
“ขอโทษครับ..”เสียงขอโทษเบาบางแทรกบทสนทนาของผู้ใหญ่ทุกคน
“คัตสึกิ
ไม่ใช่ความผิดของลูกนะ”คุณพ่อลูบหัวลูกชายที่ยังนั่งนิ่ง
“ใช่
มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่”มิซึกิยืนยัน พลางเช็ดน้ำตาไปด้วย
“ไม่ผิดหรอก
คุณเองก็เคยพูดไว้ใช่มั้ย การคาดการณ์ของคุณไม่ผิดเลยนะ”นัยน์ตาสีแดง
เงยหน้ามองตำรวจเพียงหนึ่งเดียวในห้อง
“คาดการณ์เหรอ?”สามีภรรยาบาคุโกทวน(จากตอนที่6)
“ผมแค่สงสัย
เลยคาดการณ์ไว้เฉยๆน่ะครับ มันเป็นไปได้ยาก ที่คนหายสาญสูญไป จะกลับมาได้
โดยไม่เป็นอะไรเลย ผมเลยลองสืบดู แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ
ที่ผมเห็นก็แค่ครอบครัวธรรมดาที่ได้ลูกคืน ลองเฝ้าจับตาดูก็ไม่มีอะไร
เลยปล่อยผ่านไป เป็นความสะเพร่าของผมเอง
ต้องขอโทษด้วยจริงๆ”ทสึกะอุจิก้มหัวลงขอโทษ
“คนที่ผิดไม่ใช่คุณ
แต่เป็นผม”เสียงนั้นเรียกสายตาของทุกคนมาที่เจ้าของเสียง
“คนที่ทำให้มันกลายเป็นวิลเลินไป..”
“......”
“ก็คือผม”
ไม่มีเสียงอะไรเล็ดรอดออกมาให้ได้ยินอีก
หากแต่มือนั้นกลับกำแน่นจนสั่น
และก่อนที่จะมีใครพูดอะไรอีก
ก็มีเสียงเคาะประตู
“ขออนุญาตครับ
คุณทสึกะอุจิ”เป็นตำรวจนายหนึ่ง ก้าวเข้ามาในห้อง แล้วมารายงานอะไรบางอย่าง
ทำให้มีเวลามากพอที่มิซึกิจะเดินเข้าไปกอดลูกชายของตน
“ลูกจะเป็นฮีโร่ไม่ใช่เหรอ
จะมาหยุดอยู่ตรงนี้รึไง”คุณพ่อถาม
“แต่ผม..”ลูกชายยังไม่ทันตอบ
คุณแม่ก็แทรกซะก่อน
“อยากเป็นฮีโร่อันดับหนึ่ง
แต่มานั่งจ๋อยซะแบบนี้ แล้วจะไปไหนรอดเนี่ย”
“...”
“ลูกจะเป็นฮีโร่ใช่มั้ย
ตอนนี้ลูกอาจจะล้มเพราะมีอะไรมาฉุดขา แต่ถ้ายืนขึ้นมาใหม่ได้แล้ว
คราวนี้ก็ยื่นมือไปช่วยอิซุคุคุงเถอะนะ”มิซึกิลูบใบหน้าลูกชายที่กำลังมองตรงมา
“ลูกพ่อดื้อซะขนาดนี้
คงไม่ยอมแพ้หรอกใช่มั้ย ถึงพ่อกับแม่จะไม่รู้เรื่องอะไรระหว่างพวกลูก แต่ตอนนี้ถ้าอิซุคุคุงเป็นวิลเลิน
แปลว่าอิซุคุคุงต้องกำลังหลงทางอยู่แน่ เพราะงั้น ถ้าลุกขึ้นแล้ว
คราวนี้ก็ตามหาเขาให้เจออีกครั้ง แล้วนำเขากลับมาสู่ทางที่ถูกนะ”
“ถ้าลูกว่าเป็นเพราะลูก
ปัญหาเกิดขึ้นเพราะลูก งั้นลูกก็ต้องแก้ไขมัน ตอนนี้ใช่แค่ลูกที่เสียใจนะ
พ่อกับแม่ก็เสียใจ แล้วถ้าอิงโกะรู้ เขาก็ต้องเสียใจมากกว่าลูกอีก
เขายังอยู่ด้วยกันไม่ถึง 3 เดือนเลยนะ”
เมื่อฟังพ่อกับแม่พูด
คัตสึกิก็ยิ่งรู้สึกผิดหนักกว่าเดิม และอาจจะช็อกหนักยิ่งกว่าเมื่อ
ทสึกะอุจิพูดขึ้นอีกครั้ง
“เอ่อ
ขอโทษนะครับ คุณนายบาคุโก ติดต่อ คุณนายมิโดริยะได้รึเปล่าครับ”
“เอ๊ะ
ยังเลยค่ะ ดิฉันเพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัด
กะว่าจะไปหาอิงโกะพรุ่งนี้น่ะค่ะ”มิซึกิตอบ
“มีอะไรรึเปล่าครับ”คุณพ่อถาม
เมื่อเห็นหน้าไม่ค่อยสู้ดีของคนถาม
“ลูกน้องของผมไปตรวจดู
เนื่องจากเราติดต่อไปที่บ้านมิโดริยะ แต่ไม่มีคนรับสาย เลยส่งคนไปที่บ้าน
แต่ว่าไม่มีคนตอบรับ เลยต้องพังประตูเข้าไป แต่ว่า..”
“กะ
เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ”มิซึกิเริ่มร้อนรนอีกครั้ง เมื่อมีเรื่องเกิดขึ้นกับเพื่อนสาวคนสนิท
“ในบ้านไม่มีใครอยู่ครับ
แต่มีฝุ่นจับข้าวของอยู่เต็มไปหมด เหมือนกับไม่มีใครอยู่มาแล้ว 2-3 เดือนน่ะครับ”
“ไม่จริง”
“พอตรวจสอบกล้องวงจรปิดแถว
ก็ไม่ปรากฏภาพของ ครอบครัวมิโดริยะเลยสักคน มา เกือบๆ 2 อาทิตย์แล้วครับ”
“ฝุ่นเยอะเหรอ”คัตสึกิถาม
“ถ้ารายงานมา
ก็คงจะเป็นอย่างนั้นนะ”ถ้ามันไม่ผิดปกติเกินไป ลูกน้องเขาคงไม่รายงานขึ้นมาหรอก
“อัต...ษ......ก..ร..”
“เธอว่าไงนะ”
“อิซุคุ
บอกว่า อยู่ในสมาพันธ์วิลเลิน ต้องเป็นอัตลักษณ์ไอ้ซีดหัวหน้าสมาพันธ์แน่”
“ชิการาคิ
โทมูระ หัวหน้าสมาพันธ์วิลเลิน อัตลักษณ์เน่าเปื่อยเหรอ”
พอฟังอย่างนั้น
คุณตำรวจก็รีบสั่งการใหม่ทันที
แต่เรื่องที่รับรู้นี่
ทำให้คนเป็นแม่แทบล้มทั้งยืน
....นี่มันเกิดอะไรขึ้น...อิซุคุคุงเป็นวิลเลิน...
...อิงโกะก็หายไปอีกคน...
...นี่มันเกิดอะไรขึ้น....
....พวกเธออยู่ไหนกัน....
....อิงโกะ...
.....ขอร้องล่ะ...อย่าตายนะ....
ความคิดเห็น