Fic [ Boku No Hero ] ผมมาเอาคืนครับ

ลำดับตอนที่ #10 : เจอแล้ว

กว่าคัตสึกิจะสติกลับคืนมาอย่างสมบูรณ์ ก็เป็นตอนร่างของเพื่อนสมัยเด็กถูกหามขึ้นรถพยาบาล ทำเอาเจ้าตัว รีบพุ่งขึ้นตามไปในทันที แต่ก็ไม่ได้มีเจ้าหน้าที่ว่าอะไร เนื่องจากรู้ตัวฮีโร่ที่จับวิลเลินเหล่านี้อยู่แล้ว เดี๋ยวไปถามรายละเอียดตามทีหลังได้ แถมตอนนี้ยังมีอาการเหมือนคนสติหลุดอีก ถามตอนนี้ไปคงไม่ได้อะไรขึ้นมา

นัยน์ตาสีทับทิม มองหน้าคนของที่หายสาบสูญไปเกือบปี แต่ก็ได้ไม่ชัดนัก เมื่อพยาบาลยังคงช่วยกันปฐมพยาบาลพร้อมเช็คอาการเบื้องต้นกันอยู่

เมื่อลงจากรถ ก็เข็นเตียงเข้าห้องฉุกเฉินไป เขารออยู่ด้านนอก พยายามรวบรวมสติให้มากที่สุด แต่ในใจนั้น ค่อนข้างมั่นใจว่า คนที่เขาเจอนั้นคือ เดกุอย่างแน่นอน

สิ่งที่ทำเป็นลำดับต่อไปคือ โทรหาน้าอิงโกะ

ทันทีที่ได้ยินชื่อเดกุ ก็รีบถามชื่อรพ.แล้วบอกจะมาให้เร็วที่สุดแล้ววางสายไป

ต่อมาคือโทรหาแม่ตัวเอง ซึ่งก็แน่นอนว่าโดนด่าก่อนตามระเบียบ เนื่องจากวันนี้โทรบ่อยเกิ๊น แต่พอฟังเรื่องราวเท่านั้นแหละ รีบบอกเลยว่าจะหาเที่ยวรถไฟกลับมาให้เร็วที่สุด

เขานั่งรอแบบใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมากนัก ไม่รู้ว่าเดกุนั้นบาดเจ็บมากแค่ไหน ถึงเขาจะประเมินว่าไม่น่าร้ายแรง แต่เจ้าตัวก็หมดสติไป เลยทำให้ไม่รู้ความแน่นอน

“คะ คัตสึกิคุง”อิงโกะวิ่งหอบแฮ่ก ตรงมาหาเขา

“คุณน้า”

“อิซุคุ อิซุคุ”อิงโกะจับเสื้อคัตสึกิไว้ เป็นหลักเพราะรีบมาก เลยหอบจนพูดแทบไม่รู้เรื่อง

“ใจเย็นๆนะครับ คุณน้า ผมมองไม่น่าผิด อิซุคุต้องไม่เป็นไรครับ”คัตสึกิปลอบ ก่อนจะประคองอิงโกะให้นั่งลง แต่ยังไม่ทันได้นั่ง อิงโกะก็ลุกพรวดออกมา เมื่อบุรุษพยาบาลเข็นเตียงคนไข้ออกมา

“ขอโทษนะครับ ทางเราต้องขอเอ็กซเรย์ดูก่อน”บุรุษพยาบาลหันมาบอกขอทางทั้งคู่

อิงโกะมองคนบนเตียง น้ำตาไหลพราก

....เจอแล้ว....เขากลับมาแล้ว...ลูกชายที่เธอรักมากที่สุด...กลับมาหาเธอแล้ว....

อิงโกะทรุดลงนั่งกับพื้น จนคัตสึกิต้องรีบประคอง

“คัตสึกิคุง ขอบใจนะ”

“เรื่องอะไรครับ”

“ที่หาอิซุคุเจอ ฮึก ขอบใจนะที่พาอิซุคุกลับมาหาน้า...”อิงโกะจับมือบาคุโกคนลูกไว้แน่น ก่อนจะพยายามหยุดร้องไห้ แล้วบอกให้คัตสึกิกลับไปพักผ่อนก่อน ถึงแม้เขาจะอยากอยู่ต่อเพื่อรอดูอาการ แต่อิงโกะกลับยืนยันให้เขากลับก่อน เพราะรู้ว่าวันนี้เด็กหนุ่ม เจอเรื่องมาเยอะแล้ว

เมื่อมองส่งลูกชายของเพื่อนสนิทไปแล้ว อิงโกะก็ไปเดินเรื่องกับรพ.เรื่องลูกชายของเธอ

บาคุโกมองตึกรพ.อยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเดินกลับบ้านตามที่อิงโกะบอก ไม่ลืมเขียนไลน์บอกแม่ตนไว้ด้วย

“ชั้นหาแกเจอแล้ว"

"คราวนี้แหละจะไม่ให้แกหนีหายไปไหนได้อีก” 

“ชั้นจะไม่ทำให้แกเสียใจอีก”

"ชั้นสัญญา"