คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : p2
“จงอินหยิบสโมกกี้ไบท์มาให้พี่หน่อย” เสียงหนึ่งดังขึ้น
อ่า ชื่อจงอินสินะ จงอินหันมายิ้มให้เซฮุนก่อนจะรีบวิ่งเข้าหลังร้านไป
เซฮุนเดินมาที่หน้าเคาท์เตอร์เพื่อคิดตังค์ ตอนนี้ชานยอลหายไป หายไปไหนไม่รู้ และมันก็มาพร้อมกับขนมเต็มตะกร้า
“ไอหน้าแป๊ะ หลบไป จะวางของ” ชานยอลโบกมือไล่เซฮุนให้หลบออกจากหน้าเคาท์เตอร์ไป
โธ่ ไอเพื่อนประเสริฐ เอาขนมมาซะเยอะแยะขนาดนี้ทำอย่างกับจ่ายเอง
“ไอโยดา มึงตลกมากป่ะครับ ซื้อขนมเชี่ยไรมาเยอะแยะขนาดนี้ มึงซื้อไปขายป่ะเนี่ย”
เซฮุนขมวดคิ้วละหันไปมองตะกร้าที่ชานยอลวางบนเคาท์เตอร์ นี่แม่งกินได้ทั้งหมู่บ้านเลยนะ ตอนเด็กๆมึงอดอยากมากรึไงวะชานยอล
ตึกตึกตึก
“ได้ละครับเจ๊” เสียงทุ้มดังขึ้นจากหลังชานยอล
เซฮุนรู้สึกคุ้นหูจึงชะโงกหน้ามองหาต้นเสียง ก็พบกับจงอินยืนถือถุงไส้กรอกอยู่ แต่หันมาทางเขา จึงได้สบสายตากันอีกรอบ เซฮุนรีบหันหน้ากลับมาก่อนที่อีกฝ่ายจะได้เห็นความมสั่นไหวในดวงตาของเขา
“วางไว้ๆ ละมาคิดตังค์ให้ไอฮุนมันหน่อย” เจ๊แบคหรือแบคฮยอนพูดขึ้น
เจ๊แบคเป็นผู้จัดการเซเว่นนี้มานานไม่แปลกเท่าไหร่ที่เจ๊กับเซฮุนจะสนิทกันมาก เจ๊แกชอบคุยกับแม่ เวลาคุยกันจะมีเรื่องเต็มไปหมด ไม่รู้หาเรื่องมาจากไหนเยอะแยะ
แถมยังอยู่ห้องตรงข้ามกับเขาด้วยเวลาแม่มาหาที่หอก็จะเข้าห้องมานั่งคุยกันประจำ
จงอินเดินเข้าข้างหลังเคาท์เตอร์มาคิดเงินให้เสร็จเรียบร้อย
“ทั้งหมด 324 บาทครับ” จงอินบอกราคาสินค้าทั้งหมด โอ้โห ผมนี่ล้มทั้งยืน เหี้ยชานยอลกูจะมีเพื่อนแบบมึงไปทำไมวะ
“4 บาท มาจากไหน ลดได้ไหมครับคนกันเอง ผมรู้นะว่าของซื้อของขายแต่ผมกับเพื่อนก็มาเซเว่นเป็นประจำอยู่แล้วอ่ะครับ ลดได้ไหมครับ 4 บาทเอง”
ชานยอลพูดต่อรอง ไอชานยอล นี่มันเซเว่นนะเหี้ย ใครเค้าต่อราคากันวะ
“ มึง นี่เซเว่นนะใครเค้าต่อราคากันวะ” เซฮุนกระซิบ
“ กูไง กูยืนต่อราคาเนี่ย โหยมึงแค่สี่บาทเอง กูรู้ว่ามึงไม่ชอบพกเหรียญและกูจะไม่ให้มึงยืมแน่ๆ นี่กูช่วยมึงนะเซฮุน” ชานยอลหันมาขมวดคิ้ว
ไอสัด น้ำใจมึงล้ำเลิศไปป่ะวะ กูนี่น้ำตาจะไหลกับมึงเลยชานยอล ผมหันไปผงกหัวเชิงขอโทษให้จงอิน แต่จงอินยังยืนหัวเราะกับความประสาทของชานยอลอยู่
“ โอเคครับ เดี๋ยวผมลดให้สี่บาทนะ ฮ่าๆ” จงอินตอบตกลง
เดี๋ยว จงอิ๊นนนน นี่บ้าตามมันไปเหรอ ผมยืนอึ้งกับคำตอบของจงอินอยู่จนชานยอลมาดึงเงินในมือผมไปก่อนจะยื่นให้จงอิน จงอินรับเงินมาก่อนจะล้วงกระเป๋าละหยิบเหรียญบาทสี่เหรียญละโยนลงเครื่องไป
“รับเงินมาพอดีนะครับ รับคุกกี้เพิ่มมั้ยครับ ซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง ชอบกินคุกกี้มั้ย อร่อยนะครับหรือจะเป็นสาหร่ายห่อละสิบบาทเองนะครับ” อ่า ทำไมโดนจงอินพาสเซลล์ใส่ต้องเขินด้วยล่ะครับ ขนมอร่อยแล้วคนขายนี่อร่อยเหมือนกันใช่มั้ยครับ?
เดี๋ยว55555555555555555555555555555555555555555
ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบให้จงอินละรีบหยิบถุงขนมละรีบเดินออกจากเซเว่น
อายครับ อายชิบหาย ทำไมวะ ทำไมถึงมีกรรมมาเป็นเพื่อนกับแม่ง หลังจากนี้จะไม่เข้าเซเว่นพร้อมแม่งละ แม่งเหมือนตัวหายนะ
“ ไอหน้าแป๊ะ รอกูก่อน” ชานยอลตะโกนเรียกให้เซฮุนหยุดรอก่อนจะวิ่งตามมา
“มึงนี่แม่งทำกูอาย ไอสัดใครเค้าต่อรองกันวะ”
“ มึงอย่ามาบ่น เค้าลดให้ไม่เห็นไง๊”
“ไอควายชานยอล เค้าไม่ได้ลดให้ เค้าเรียกว่าจ่ายให้เว้ย ละมึงเอาใบไรมาเนี่ย”
“ กูไปเอาเบอร์เพื่อนสะใภ้มาไง” ชานยอลยิ้มให้ก่อนจะเดินร้องเพลงละขึ้นตึกไปทิ้งให้เซฮุนยืนถือถุงอยู่คนเดียว
ไอเหี้ยโยดา ขึ้นตัวปลิวเลยนะมึง ไอเลว แต่เดี๋ยวแม่งไปเอาเบอร์ใครมาวะ ที่เคาท์เตอร์ก็มีจงอินอยู่คนเดียวนี่นา อย่าบอกนะว่ามันจะจีบจงอิน ชิบหายละ
ความคิดเห็น