handsome and the beast "โฉมงามกับเจ้าชายอสูร"

ข้อมูลเบื้องต้น

 














" ดิส ( dis )

เจ้าอสูรบ้า!!




 
" อสูร "

 เจ้ามันแค่เด็กน้อย



ร่างแปลงของอสูร

เนื้อเรื่อง

                                       
 " พ่อฮะ ผมหิวข้าวแล้วววววววววววว" เด็กชายตะโกนบอกพ่อขณะเดินเข้าบ้าน

 
.
.
.
.
.
.

.

"พ่อฮะ !! นั้นใครหรอฮะ" เด็กชายเดินหาพ่อพร้อมถามขึ้นเมื่อเห็นชายคนแปลกหน้ามานั่งที่บ้านของตัวเอง






----------------- 1ชั่วโมงที่แล้ว-------------------


ชายแก่คนหนึ่งได้เดินไปล่าสัตว์ป่า  เพื่อนำไปทำอาหาร

"เอ๋! นั้นวังของใคร ทั้งเก่าทั้งหน้ากลัว " ชายแก่พึมพัมกับตัวเอง พร้อมเดินเข้าไปในวัง

เมื่อเดินเข้ามาชายแก่ก็ถึงกับตะลึงกับทรัพย์สมบัติภายในวัง "นั้นมันอะไรกัน ของมีค่าขนาดนี้ถ้านำไปขายคงได้เงินหลายตังค์" ชายแก่พูดพร้อมหยิบสมบัติใส่กระเป๋า 

ทันใดนั้นเอง .........

'เจ้ามาทำอะไรในวังของข้า"พูดด้วยเสียงที่เย็นเฉียบ

ชายแก่ได้หันกลับไปมอง
"นั้นมันตัวอะไรเนี้ย!!!" พูดพร้อมทั้งวิ่งหนี
แต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่ตามเขากลับไปด้วยนั้นไม่ได้มีเพียงแค่สิ่งของ

ชายแก่ได้วิ่งมาจนถึงบ้านของตัวเองก็ต้องตกใจเมื่อ อสูรได้ตามเขามาด้วย



------------------ปัจจุบัน-----------------------

ชายแก่เรียกลูกของตนเข้าห้องและเล่าเรื่องทั้งหมดให้ลูกฟัง
"อสูร ได้บอกกับพ่อว่าถ้าเรายอมให้เขาพักที่นี้เขาจะไม่เอาสมบัติคืน ดิสลูกช่วยดูแลเขาด้วยนะ พ่อจะเขาไปในเมืองเพื่อเอาสมบัติไปขาย"
"พ่ออย่าทำกับผมแบบนี้สิ ผมไม่กล้สฃาอยู่กับเขาหรอกนะครับเราเป็นสัตว์ประหลาดนะครับพ่อ" เด็กชายพูดพร้อมกอดพ่อ
"พ่อไปไม่นานหรอกนะลูกเดี๋ยวพ่อจะรีบกลับมา พ่อรักลูกนะ" ชายแก่พูดจบก็กอดลูก " อย่าร้องนะลูกพ่อเป็นเด็กดีรู้มั้ย?"
"ครับพ่อ"เด็กชายตอบ

ทั้งคู่ได้เดินออกมาจากห้องแล้วพบว่าอสูรกำลังมองทั้งคู่ด้วยสายตาดุร้าย
ชายแก่ได้เดินไปบอกอสูรว่าตนจะเอาของไปขายเพื่อเอาเงินมาซื้ออาหารอีก 2-3 วันจะกลับมา
พอชายแก่ออกไปอสูรก็เดินเข้าไปหาเด็กชาย
เจ้าชื่ออะไร?" อสูรถามเสียงนิ่ง
" ดะ..ดะ..ดิส " เด็กชายตอบเสียงสั่นก้มหน้าตอบ พร้อมคิดหาวิธีหนีจากอสูร
" นี่ข้าคุยกับเจ้าอยู่นะ มองหน้าข้าสิ! นี่เป็นคำสั่ง" อสูรพูดเสียงดังขึ้นเพื่อประกาศให้รู็ว่าตนเริ่มโกรธ
"ไม่ ไอ้อสูรบ้า!!!" ตะโกนใส่อสูรพร้อมวิ่งหนี
"นี่เจ้ากล้าตะโกนใส่ข้าหรอ !"อสูณกัดฟันพูดและวิ่งตามเด็กชาย 
"เจ้าก็รู้ว่าข้าเป็นอสูรยังคิดจะหนีข้า เจ้าคิดหรอว่าจะหนีข้าพ้น"
เมื่อวิ่งเข้าไปใกล้คิดอสูรก็คว้ามือเด็กชายแล้วดึงข้อมือของเด็ชาย
"ปล่อยข้านะ!"เด็กชายดิ้นพร้อมกระชากข้อมือให้หลุดจากอสูร
" เจ้าคิดว่าเจาเป็นใครถึงกล้ามาลองดีกลับข้า เจ้าเด็กน้อย "
"รู้แล้วๆจะไม่ทำอีกแล้วพอใจยัง ถ้าพอใจก็ปล่อยข้าได้แล้ว"

เมื่ออสูรปล่อยเด็กชายเด็กชายจึงเดินเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหารเย็นเพราะคิดว่ามันเริ่มเย็นมากแล้ว

อสูรได้เดินเข้ามาและถามว่า"นั้นคืออะไร"อสูรถาม
"ก็อาหารดิถามได้"เด็กชายพึมพัมเบาๆ
"ข้าได้ยินนะ"
"ได้ยินก็ดี ออกไปได้แล้วอย่ามาเกะกะ" เด็กหนุ่มพูด
อสูรก็เดินออกไปเงียบๆ
"อะไรกันบอกให้ออกก็ออกไปง่ายๆเฉยเลย รู้งี้น่าจะบอกให้กลับบ้านตัวเองก็ดี" บ่นกับตัวเอง
พอทำอาหารเสร็จเด็กชายก็ยกอาหารไปที่โต๊ะอาหารพร้อมทั้งเรียกอสูรมากินข้าว
พอกินเสร็จทั้งคู่ก็แยกย้ายกันอาบน้ำ
อสูรได้เดินเข้าไปในห้องน้ำทั้งๆที่เด็กชายยังอยู่ในห้องน้ำ
เมื่ออสูรเดินเข้ามาเด็กชายก็ตะโกนลั่น"เข้ามาทำไมไม่เห็นหรอว่าคนเข้าอยู่เนี้ยยยยย" 
"อ่าวข้าก็คิดว่าเจ้าเชิญชวนข้ามาอาบน้ำด้วยซะอีก" อสูรตอบติดลก"เจ้านี้ขาวกว่าผู้หญิงที่ข้าเคยเห็นเสียอีก"อสูรพูดพร้อมดึงเด็กชายเข้ามาพร้อมทั้งกดจูบที่ริมฝีปากอมชมพูนั้นอย่างดูดื่ม ทันใดนั้นเองอสูรได้แปลงร่างเป็นมนุษย์ พอเด็กชายรู้สึกตัวจึงผลักอสูรออก"เจ้านี้หวานทั้งตัวเลยรึเปล่า" "เห้ยยยยยยนายเป็นใครเข้ามาในนี้ได้ยังไงแล้วไอ้อสูรบ้านั้นไปไหนแล้วววว" พดพร้อมเขินผู้ชายอะไรหล่อเป็นบ้า
"ข้านี่ไงอสูรที่เจ้าหมายถึง" อสูรพูดพร้อมอุ้มร่างเปล่าเปลือยของชายหนุ่มเข้าไปในห้อง

.
.
.

.

.


ณ ตอนเช้า


"โอ๊ยยยยยยทำไมมันเจ็บแบบนี้ เพราะนายแท้ๆเลยไอ้อสูรบ้า "เด็กชายบ่นใส่คนที่กำลังนอนหลับ"แต่นายนี่หล่อเป็นบ้าเลย"

เด็กชายได้ดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมชำระร่างกายจนสะอาด(?)

"อือ ... "เมื่ออสูรรู้สึกตัวอีกทีก็ไม่พบเด็กน้อยสุดที่รักของตัวเองเสียแล้วจึงได้ออกเดินหาและพบว่าเด็กชายกำลังทำอาหารให้ตนทาน
จึงเดินเข้าไปโอบเอวเด็กน้อยแล้วกระซิบเบาๆว่า
"ไปอยู่ที่วังกับข้าเถอะนะเด็กน้อยของข้า" เด็กน้อยทำได้แค่เพียงพยักหน้าตอบรับเบาๆ


ทั้งสองนั้นไม่รู้ซะแล้วว่ามีใครอีกคนกำลังแอบมองทั้งคู่อยู่แล้วสุดท้ายคนที่มองก็ทำได้เพียงแค่ยิ้มและปล่อยให้ทั้งสองครองคู่กันอย่างมีความสุข



---------END----------------