หนุ่มหน้าใส ป่วนหัวใจ ยัยทอมบอย

ลำดับตอนที่ #5 : 4.รับน้อง

เวลา 6 โมงเช้า
ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องต่างมาออกันที่หน้าคณะเพื่อเตรียมตัวไปรับน้องต่างจังหวัดกัน

เวลาผ่านไป

"กำหนดรถออกตอน 7 โมง 15 นาที"
ไอพูด

"เฮ้ยยไอ นี่ จะ 7 โมงอยู่แล้วทำไมยัยเฟยังไม่มีอีกหล่ะเนี่ย"
ปัสพูดหน้าตารีบร้อน

"โทรตามมันหน่อยซิ ยัยคนนี้ สงสัยเมื่อคืนเล่นเกมดึกแหงเลย"
ไอพูดแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

=============================================

ที่ห้องของเฟ
"โทรมาทำไมแต่เช้าว่ะเนี่ย ยัยไอ"
เฟงัวเงียแล้วลุกขึ้นมารับโทรศัพท์มือถือ

"ฮาโหลล ล เฟพูดเอง"

"ยัยเฟ แกอยู่เนี่ยเนี่ย อย่าบอกนะว่าเพิ่งตื่นนอน"
ไอพูด

"มีอะไรหรอ โทรมาแต่เช้าเลยนะแก"
เฟยังงัวเงียอยู่

"นี่แกลืมหรอ วันนี้ต้องรับน้องกันนะเว้ย"
ไอพูด

"หรอ อืม แค่นี้นะ เฮ้ยย รับน้องหรอ ตายและ เฮ้ยรถออกกี่โมงอ่า"
เฟพูดโวยวาย

"รถออก 7 โมง 15 แกรีบมาเถอะหน่า เดี๋ยวฉันถ่วงเวลาพวกพี่ให้และกันนะ บาย"
ไอวางสาย


'ตายและ นี่ 7 โมงแล้ว จะทันมั้ยว่ะเนี่ย'
เฟมองนาฬิกาและพูดกับตัวเอง

==========================================
"โอเคครับ น้องๆ รถจะออกเวลา 7 โมง 15 นาที ตอนนี้เป็นเวลา 7 โมง ให้พวกน้องๆไปทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ และเวลา 7 โมง 15นาที ก็มารวมกันตรงนี้อีกที พวกพี่จะเช็คชื่อนะครับ"
เสียงของรุ่นพี่ปี 4 พูดผ่านไมค์และลำโพงตัวเล็กประจำคณะ

ไอ กับปัส เฝ้ารอให้เฟมาถึง แต่ก็ยังไม่มีวี่แววเลยซักนิด

"เอาหล่ะครับ นี่เป็นเวลา 7 โมง 15 นาทีแล้วพวกพี่จะให้พี่เลี้ยงแต่ละคนแนะนำตัวนะครับก่อนนะครับ เราจะได้รู้จักกัน"

"เฮ้ยไอ มีพวกพี่ภูษณะ พี่รัน พี่ วัสด้วยนี่นา"
ปัสพูดกับไอ
==========================================
ขณะเดียวกันที่เฟกำลังเร่งให้วินมอเตอไซร์รับจ้างขับเร็วๆ
"พี่ฉันทนไม่ไหวแล้ว จอดก่อน"
เฟบอกให้ชายคนนั้นจอดรถ และเธอก็ขี่รถมาเองโดยให้ชายคนนั้นซ้อนข้างหลังแทน

=========================================

"น้องๆคงได้รู้จักพวกพี่ๆกันแล้วนะครับ ทีนี้พวกพี่จะเช็คชื่อของน้องๆ ถ้าพี่เรียกชื่อน้องคนไหน แล้วก็ขอให้เดินขึ้นบนรถไปเลยนะครับ"

"ไอ ยัยเฟยังไม่มาเลย เอาไงดี"
ปัสพูดหน้าซีเรียส

"เอ่อ พี่คะ"
ไอพูดและยกมาขึ้น

"ว่าไงครับน้อง มีอะไรหรอ"

"คือว่า หนูปวดท้องหน่ะคะ ขอเข้าห้องน้ำก่อนได้มั้ย"
ไอแกล้งทำเป็นปวดท้อง ถ่วงเวลา

"เชิญครับ แต่ไปคนเดียวนะครับ"

ไอมองหน้าปัสและก็รีบวิ่งไปห้องน้ำ

รุ่นพี่ค่อยๆเช็คชื่อ จนหมด

"เฟมิกา ภูดิศมัธสะ"
รุ่นพี่เรียกชื่อของเฟ หลายครั้ง

"น้องครับ ใช่เพื่อนน้องที่ไปเข้าห้องน้ำมั้ยครับ"
รุ่นพี่ถามปัส


"เอ่ออ  ไม่ใช่คะ"
ปัสพูด

"งั้นน้องรีบไปตามเพื่อนที่ไปเข้าห้องน้ำให้พี่หน่อยเร็ว พี่จะไม่รอแล้วนะ"
รุ่นพี่เริ่มหงุดหงิด

ปัสมองหน้ารุ่นพี่ แล้วก็วิ่งไปตามไอที่ห้องน้ำ

"เฮ้ยย เฟมาแล้วหรอ"
ไอถามปัส

"เปล่าอ่า แต่รุ่นพี่ให้มาตามแล้ว เขาจะไปกันแล้ว รุ่นพี่โมโหด้วยนะ"
ปัสพูดเสียงจ๋อยๆ



ปัสกับไอวิ่งมาที่รถ

"พวกน้องๆนี่ทำเอาเสียเวลามากเลยนะ นี่เลยมี 15 นาทีและ พี่มีกำหนดที่ต้องถึงสถานที ภายใน 2 ชั่วโมงนะ"
รุ่นพี่ดุ

"พวกเราขอโทษคะ"
ไอกับปัสพูด

"บอกชื่อของน้องมา พี่จะเช็คชื่อให้"


ไอกับปัสบอกชื่อของตนไป

รันกับวัสพูดกันว่า
"นั่นเพื่อนของทอมเฟนี่นา"

ภูษณะมองออกไปนอกหน้าต่าง


"เอ้า ขึ้นรถกันได้และ"
รุ่นพี่ไล่ให้ไอกับปัสขึ้นรถ

"แต่... . เพื่อนของเราคนนึงยังไม่มี รอเขาอีกซักพักได้มั้ยคะ"
ปัสพูด

"น้อง การรับน้องมันอาจจะไม่สำคัญต่อเพื่อนของน้อง แต่มันสำคัญต่อพวกพี่และพวกเพื่อนร่วมชั้นปีของน้องๆนะ พี่คงรอไม่ได้และหล่ะ ขึ้นรถ"
รุ่นพี่พูด

ปัสกับไอมองหน้ากัน รุ่นพี่เร่งให้ขึ้นรถ
ทั้งสองจึงเดินขึ้นรถไป

"พี่ครับพร้อมแล้วครับ"
รุ่นพี่พูด


"ยังค่า ยังไม่พร้อมม"
เสียงของเฟ ทำให้ไอกับปัสดีใจ

"ขอโทษนะคะที่มาสายพอดีว่ารถติด อ่ะพี่ ไม่ต้องทอนเงินนะ"
เฟพูดและหยิบเงินให้วินมอเตอไซร์ไป

"เอ้า เร็วๆ"
รุ่นพี่เรียก

ทันทีที่เฟขึ้นมาบนรถ หลายคนมองเฟอย่างหงุดหงิด ต้องเสียเวลาไป 20 นาที เพื่อรอเธอคนเดียว

"ขอโทษนะทุกคน"
เฟพูด

"อ่ะ น้องนั่งข้างไอ้ภูมันและกันนะ"
รุ่นพี่บอก

"ห่ะ ...."
เฟทำหน้า งง

"อะไรนะพี่กัน ทำไมให้ผมนั่งข้างยัย... น้องคนนี้หล่ะ"
ภูษณะพูด


"ก็แกนั่งคนเดียว  นั่งๆไปเถอะ"
รุ่นพี่บอก

ภูษณะลุกขึ้นให้เฟนั่งข้างหน้าต่าง
และเขาหันไปมองเพื่อนเขาทั้งสองให้มานั่งแทน

แต่ทั้งสองคนก็ส่ายหน้า

"เร็วๆสิว่ะภู"
รุ่นพี่เร่ง
เขาเองก็ไม่อยากจะขัดรุ่นพี่

ด้วยความที่เฟเล่นเกมดึก ทำให้เธอง่วงนอน
เธอจึงเผลอหลับไป

ภูษณะ หันไปเห็นเฟหลับ
'ไม่น่าเชื่อว่ายัยทอมเพี๊ยนนี่ เวลาหลับก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ไม่เหลือคราบทอมบอยเลย'
ภูษณะคิดแล้วยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

....

"ยิ้มอะไรว่ะ"
เสียงรันพูด

ภูษณะสะดุ้งขึ้น ตื่นจากภวังค์

"ยิ้มอะไร ไม่ได้ยิ้ม"
ภูษณะพูด

"แต่เมื่อกี๊ฉันเห็นแกมองหน้าน้องเฟแล้วแกยิ้มนะ หรือฉันตาฝาดว่ะ รัน"
วัสพูด แล้วมองหน้ารัน

"ก็ยัยเฟหลับเวลาหลับเหมือนหมาที่บ้านฉันเลย ฉันก็เลยคิดถึงหมาฉันไง โถ่"
ภูษณะพูดแก้ตัว

"เออๆ เอางั้นก็ได้"
รันพูดแล้วกันมาซุบซิบกับวัส

ภูษณะไม่สนใจ เขามองออกไปนอกหน้าต่าง

แล้วเขาก็สะดุ้งขึ้นเมื่อเห็นหน้าของ  เฟมิกา


เขาได้ยินเสียงหัวเราะ
จึงหันไปดู พบว่า รันกับวัสกำลังหัวเราะกับพฤติกรรมของเขาอยู่

เขาไม่รู้จะมองไปทางไหน ทางซ้ายก็เจอเพื่อนที่จ้องเขาแปลก
ทางขวาก็เจอหน้าของเฟมิกากำลังหลับ

เขาจึงนอนหลับมั่ง

ด้วยความงัวเงียเขาก็ไปซบไหล่ของเฟ

เฟเองก็อิงหัวของภูษณะ

รุ่นพี่เห็นคนบนรถกำลังหลับ

จึงแอบถ่ายรูปไว้

วัสกับรันสะกิดรุ่นพี่ให้ถ่ายรูปเฟมิกากับภูษณะ



เมื่อถึงบ้านพัก
เฟมิกา ลืมตาขึ้น
เธอรู้สึกหนัก และเมื่อยที่ไหล่ของเธอมากๆ

ภูษณะลืมตาขึ้นมาเช่นกัน

ทั้งคู่มองหน้ากัน

"เฮ้ยย นาย / เธอ"

ทั้งคู่พูดพร้อมกันและชี้หน้ากัน

เฟรีบเอามือปัดๆที่ไหล่

ภูษณะรับเอามือถูที่แก้ม

"มีน้ำไหลด้วยเปล่าเนี่ยย!!"
เฟพูด

"นี่เธอ ฉันไม่ได้ซกมกขนาดนั้นนะ"
ภูษณะพูด

"นายมาซบฉันทำไมห่ะ"
เฟถาม

"ฉันก็ไม่ได้อยากซบเธอนักหรอกหน่า"
ภูษณะพูด