* งานเขียนสารคดี *

ลำดับตอนที่ #2 : เด็กดี...ลานสานฝัน # บทนำ

 

เด็กดี...ลานสานฝัน

                สังคมออนไลน์หรือโลกอินเทอร์เน็ต ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในการดำเนินชีวิตของคนในยุคโลกาภิวัตน์นานแล้ว ดังเช่นเว็บ Dek-d.com ก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน ซ้ำยังติดอันดับ Top 5 เว็บฮิตของไทยอีกด้วย เพียงเอ่ยถึงคงไม่มีใครไม่รู้จัก ในแต่ละวันมีผู้เข้าชมทะลุ 2 แสน IP ทีเดียว จากผลสถิติรายวันของ Truehits.net ที่ได้รวบรวมเอาไว้ปรากฎให้เห็น

1

                เด็กดี..มหานครวัยรุ่นออนไลน์ แหล่งพบปะเพื่อนคุย แลกปลี่ยนประสบการณ์ นำเสนอความเป็นตัวเอง ความมีเอกลักษณ์ กล้าคิดกล้าทำสิ่งดีๆ ที่ที่สร้างความสุขร่วมแบ่งปันความทรงจำ ที่ที่สร้างฝัน เป็นก้าวแรกให้เดินตามใจฝัน เป็นพื้นที่ที่แสดงความเป็นตัวตนออกมาได้เต็มที่ และที่สำคัญเป็นเวทีของนักเล่า นักอยากเขียน หรืออะไรทั้งหลายก็แล้วแต่

2

                9 ปีแล้วสินะ 9 ปีที่เราเห็น Dek-d โลดแล่นอยู่บนโลกไซต์เบอร์แห่งนี้ 9 ปีที่ประสบความสำเร็จ เติบโตจนถึงทุกวันนี้ จากจุดเริ่มต้นเล็กๆ ของวัยรุ่นมัธยมปลายเพียง 4 คนเท่านั้นเอง... ในปีแรกๆ เด็กดีมีนักเขียนเพียงแค่คนสองคนเอง มีนิยายลงไม่กี่เรื่อง แต่ลองมาดูตอนนี้สิ มีนักเขียนทั้งหมดกี่คนกัน เป็นแสนกว่าคนนะ และมีนิยายกี่เรื่องกัน สองแสนกว่าเรื่องเลยก็ว่าได้ ช่างเป็นสัดส่วนที่ต่างกันมากนัก ก็เหมือนกับคนเรานั่นแหละที่มีความแตกต่างกัน และเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอไม่หยุดนิ่ง มีคนมากมายเหลือเกินที่ตัดสินใจเข้ามาก้าวเดินตามฝันในเด็กดีแห่งนี้ ถึงจะต่างที่มา ต่างความคิด แต่สุดท้ายแล้วก็มีจุดมุ่งหมายไม่ต่างกันเลย

3

                กว่าที่ฉันจะเปิดคอมทำงานก็ดึกมากแล้ว ฉันรีบต่อเน็ต เข้าเว็บ Dek-d โดยเร็ว เพราะจะได้ตั้งกระทู้ถามเหล่านักเขียนที่อาศัยอยู่ในนี้ จนกลายเป็นบ้านหลังที่สอง บ้านที่อบอุ่น และเต็มไปด้วยมิตรภาพ ในระหว่างที่รอฉันมองไปรอบๆ ตัว ก็เห็นแต่ความมืดที่รายล้อมอยู่ มันทำให้ฉันรู้สึกเหงา ออกวังเวงอยู่เหมือนกัน แต่ฉันก็ต้องรีบปัดมันทิ้งไป เพราะหน้าเว็บที่โหลดเสร็จแล้วกำลังรออยู่ตรงหน้า แทบไม่น่าเชื่อว่านี่คือกระทู้จากนักศึกษาตัวเล็กๆ ธรรมดาๆ ที่ดูไม่น่าจะมีใครสนใจ กลับได้รับกระแสตอบรับมากเกินคาด มีคนเข้ามาตอบกว่า 70 คน และอีก 600 กว่าคนที่เข้ามาดู แต่ละคนก็ได้แสดงมุมมองที่แตกต่างกันตามความคิด ความรู้ ทัศนคติ และประสบการณ์ มีบวกบ้างลบบ้าง หลายความเห็นก็ “โดนใจ” จนอดไม่ได้ที่จะหยิบมันมาใส่ในงานเขียนของฉัน “นักเขียน... จุดเริ่มต้น... และถนนสายเล็กๆ แห่งนี้...”