ปรปักษ์รำพึง

เมื่อครั้งยามซื่อมาเยือน หมู่เดือนดาวทั้งน้อยใหญ่ก็ลาลับหายไป อาทิตย์ส่องแสงเจิดจรัส ไม่นานเกินรอเสียงร้องจากขลุ่ยไม้ไผ่ก็ถูกเป่าออกไปเป็นทางยาวประสานงากับเสียงกลองตีดัง ผู้คนจำนวนหนึ่งต่างพากันโฮร้องด้วยความบ้าคลั่ง กระเหี้ยนกระหือรือแลดูครึกครื้นกันถ้วนหน้า สงครามที่สู้รบกันมาอย่างยาวนาน ยืดเยื้อไปจนถึงครึ่งปี บัดนี้ถึงคราวสิ้นแล้ว

ศพทหารจำนวนมากไม่นับฝั่งหนึ่งฝั่งใด ถูกทยอยขนย้ายมานอนรวมในที่แห่งเดียวกัน ก่อนจะมีการจุดไฟเผาตามบัญชาของผู้ชนะในศึกสงครามครั้งนี้ 

บนเนิินเขาสูงชันมีร่างหนึ่งปรากฏกายอยู่ ร่างนั้นสูงกำยำแลดูน่าเกรงขาม ผู้คนมากมายต่างให้ความเคารพเสมือนเป็นนายอีกคนและคนผู้นั้นก็คือ 'เฉิงมู่หยาง' ประมุขน้อยแห่งแคว้นอิงฮวา ดวงตาสีดำสนิทดั่งเช่นเหยี่ยวมองทอดไปยังกองไฟที่กำลังลุกโชกด้วยใบหน้าที่สงบนิ่ง นอกจากตนเองแล้วหามีผู้ใดล่วงรู้ถึงความคิดความอ่านไม่ 

“เรียนประมุขน้อย ทหารลาดตระเวนพบการเคลื่อนไหวทางตอนใต้แล้ว คาดการณ์ว่าน่าจะเป็นเชลยศึกที่ประมุขน้อยตามหาอยู่” จินเย่ว ทหารมือขวารีบมารายงานทันทีหลังได้รับเรื่อง สิ่งนั้นทำให้ได้เห็นถึงปฏิกิริยาของผู้เป็นนาย

ม้าสองตัวถูกเคลื่อนออกไปอย่างรวดเร็วโดยมีจุดหมายปลายทางเป็นทิศใต้ของเมืองอิงอู่ ว่ากันว่าอิงอู่นั้นเป็นที่รวมตัวของเหล่านกแก้วหลายสายพันธ์ แค่มีการเคลื่อนไหวเพียงน้อยนิด ฝูงนกเหล่านั้นจะแตกตื่นและพากันบินหนี สิ่งนี้จะเป็นการยากที่จะตามตัวเชลยศึกที่มีใจปรปักษ์คิดหนี 

(เดี๋ยวมาต่อนะคะ)