★รักอลวน⌒คนจี๊ดจ๊าด ★

ลำดับตอนที่ #1 : วันเปิดเทอม ^-^

วันนี้รถเยอะจัง ก็คงจะเป็นเพราะว่าวันนี้เป็นวันเปิดเทอมด้วยละมั้ง รถเลยเยอะ  ทำไมโลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย  ทำไมฉันต้องเดินด้วย  ทั้งที่มันก็เป็นวันเปิดเทอมแท้ๆ ฉันต้องเดินจากบ้านมาป้ายรถเมล์ ใครมันช่างทำกับสาวน้อยอย่างฉันได้ลงคอ เกลียดมัน -*-

จากที่ฉันเดินมาจากป้ายลงรถเมล์ ฉันก็เดินแต๊ดแต๋ไปมาเรื่อยๆ จนมาถึงโรงเรียน วู้ ยะฮู่ ฉันกำลังจะเข้าโรงเรียนละน้า ตื่นเต้นจัง ปีนี้ฉันต้องย้ายห้องอีกแล้ว แต่พวกฉันน่ะเส้นใหญ่ หุหุ รับรองว่าอยู่กันครบเซ็ทแน่นอน

ไม่อยากจะเซดถึงโรงเรียนฉัน หุหุ  นานาพันธ์ค่ะ ผิดๆ นานาชาติ  ฉันละปลื้มที่ได้อยู่โรงเรียนนี้  แต่พวกคนอื่นๆ ก็คิดว่าพวกเราเป็นคุณหนูแต่จริงๆแล้ว พวกเรานะโ-ค-ต-รชั่วเลย
อะ ไม่ใช่ๆ  มันมีอะไรอีกมากสำหรับเด็กใหม่ที่จะเข้าโรงเรียนซึ่งต้องไตร่ตรองก่อนว่าควรจะเข้าดีรึเปล่า  พอฉันคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ก็มีเสียงๆหนึ่งที่จะหยุดคนทั้งโลกเลยก็ว่าได้
 “เฮ้ยย!  ไอ้จิ๊ด”

“เฮ่ย ทำไมต้องแหกปากดังขนาดนั้นด้วยวะ ”

“แหม ก็คนมันดีใจอ่ะ”

“แล้วไมแกเรียกฉันว่าจิ๊ดวะ ชื่อฉันก็มีนะเว้ย”

“นิดหน่อยอะ ก็พวกเราอุตส่าห์ตั้งให้น้า”

“เออๆ ก็ได้” เชอะ ถ้าฉันรู้ว่าใครตั้งเมื่อไหร่ละก็ แม่จะฆ่าห่อมกให้ดู

“เอ่อ ว่าแต่แกดีใจไมวะ”

“ก็พวกเราได้อยู่ห้องเดียวกันหมดเลยนะสิ”

“เอ่อ แล้วไงอ่ะ     ห๊า ว่าไงนะ พวกเราได้อยู่ห้องเดียวกันหมดเลยหรอ”

“อืม-*-”

“ว๊ากกกกกก ดีใจโว้ยยย” ฉันกระโดดกอดคอไอ้ผึ้ง แล้วก็จับหัวมันหมุนไปหมุนมา

“โอ๊ย ผมเสียทรงหมด แล้วแกจาดีใจทำไมเนี่ย ก็รู้อยู่ว่าเส้นชัดๆ”

“เออ จริงด้วยวะ” แหะๆ ลืมไปเลย

“แล้วฮอร์นไปไหนอะ”

ฉันถามไอ้ผึ้ง เพราะไม่เห็นฮอร์นเลย ที่จริงแล้วฮอร์นเป็นคนมาเช้ากว่าฉันซะอีก

“ยังไม่มาเลย”

“เหรอ ทำไมวันนี้มาสายละ”   ฉันหันไปมองที่ประตูโรงเรียน อ๊า นั่นใช่เปล่าวะ

“เฮ่ย นั่นเปล่าวะ” ไอ้ผึ้งมองตามนิ้วที่ฉันชี้ไปตรงประตู

“อ่าว แล้วมากะใครน่ะ”   เออ จริงด้วย มากะใครวะ คุ้นๆ
 
แล้วฮอร์นก็เดินตรงมาที่พวกเรายืน  ฉันรี่ตามองว่าไอ้คนที่ฮอร์นมาด้วยมันเป็นใคร o_O พระแม่เจ้า
 
“หวัดดีจ้ะ น้ำผึ้ง” ฮอร์นทักไอ้ผึ้งด้วยน้ำเสียงอันร่าเริง

“^^ หวาดดี”  ไอ้บ้า แล้วตาแกมันมองไปที่ใครวะ

“เออนี่  ญาติฉันเองนะ ชื่อธัณ”
 
ฮอร์นคงสักเกตออกละมั้ง   ที่ไอ้ผึ้งเอาแต่จ้องหน้านายแว่นอย่างกะจะขุดส้วมบนหน้าหมอนั่นอะ  ดูไปแล้ว หมอนี่คล้ายซิวอนตอนใส่แว่นเลยอะ เพราะมันใส่แว่นเหมือนกาน  ดูเป็นคนขรึม น่าค้นหา ลึกลับ น่าจับจอง เอิ๊กส์   อะ-*- ฉันคิดไรอยู่วะเนี่ย  มันต้องถือว่าเป็นเรื่องอันน่าโชคร้ายสิที่ฉันต้องมาเจอนายนี่  ไม่ๆๆ ฉันสลัดหัวเอาความคิดแบบนั้นออกไป แต่เสียใจอะ มันเป็นนิสัยไป
แล้ว^^

“ จิ๊ดหายไปไหนอะ  ยังไม่มาหรอ”

กรรม -*- ตกลงฉันต้องยอมรับ ชื่อจิ๊ด จริงๆใช่ปะ

“มันหลบอยู่หลังฉันอะ” มันชี้มาที่ข้างหลังตรงที่ฉันใช้เป็นที่รี้ภัยอยู่  ไอ้ผึ้งเอ๋ยแกช่วยได้มากเลย

“จ๊ะเอ๋ ” ฉันโผล่หัวออกมาจากด้านหลังไอ้ผึ้ง

“แหม เล่นตลกตั้งแต่เช้าเลยนะ” -*- สงสารตัวเองจัง

“o_Oเธ...อ เธอเหรอ”

นายนี่  ทำไมต้องตะโกนขนาดนั้นด้วยเล่า  ถ้านายไม่อายตัวเอง นายก็สงสารฉันบ้างก็ได้ T^T

“สองคนนี้รู้จักกันหรอ” ฮอร์นถามฉันด้วยความสงสัย

“ไม่จ้ะ ไม่เลย”

“เหรอ”

ไอ้ผึ้ง กับฮอร์นมองหน้านายแว่นสลับกับฉัน ดูเหมือนว่ามันไม่เชื่อเลยอะ  โอ๊ย เศร้าชีวิต T^T

“เฮ้ย  โรงเรียนเข้าแล้ว ไปเข้าแถวกานเถอะ” ฉันรีบพูดก่อนที่ไอ้ผึ้งจะได้ถามอะไร  แล้วรีบเดินไปที่สนาม

วันนี้ก็เป็นวันเปิดเทอม ผอ.เลยต้องออกมาเทศนาสักหน่อย เพราะถ้าไม่มีอะไรสลักสำคัญก็ไม่ต้องเข้าแถว ร้อนตับแตกแล้ว
ว้ากก=o= คนข้างหน้าฉันเป็นลมไปแล้ว คนมาช่วยกันใหญ่เลย แล้วทำไมฉันยืนเอ๋ออยู่เฉยๆ แบบนี้ล่ะ ไม่เป็นไรหรอกมั้ง แต่เอ๊ะ ^o^ ฉันมีความคิดดีๆแล้ว ฉันจะแกล้งเป็นลมแล้วให้คนมาช่วยฉันออกไปจากไอ้ตรงนี้ซะที เอาล่ะ 1.....2......3

“นักเรียน! แยกแถววว”

อ่าว ไหงเป็นงั้นอ่ะ ผอ. หนูยังไม่ได้เป็นลมเลย ฮึ่ยยยย ผอ.เอ้ยย

“สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้พบนักเรียนทุกคนนะคะ หลายๆคนคงรู้จักครูมาแล้ว ก็เป็นเรื่องที่โชคดีมากเลยนะคะ ที่ได้ครูเป็นครูที่ปรึกษา ”
 
ว่าไงนะครูที่ปรึกษาหรอ ไม่ไหวม้างง ฉันอยู่กะจารย์มา3 ปีแล้ว ยังต้องเจอกันอีก3 ปีหรอฟะเนี่ย โ-ค-ต-รโชคร้ายเลย  T^T แล้วฉันจะได้จบม.6 กับเขาไหม-*-
 
“นี่ ไอ้จิ๊ดแกดีใจหรอวะ ที่เจอครูแกอีกอะ ฉันนะโคตรเบื่อเลยว่ะ”

“ไม่  ” ฉันตอบไปอย่างสั้นๆง่ายๆ

“เออ น่ะสิ พวกเราไม่จบม.6แน่”

“แกอย่าเพิ่งหวังม.6 เลย ม.4 จะจบป่าวยังไม่รู้เลย”

“กุลนิษท์ น้ำผึ้ง พวกเธอคุยอะไรกันจ๊ะ”

ถึงครูจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะที่สุดก้อเถอะ แต่มันก็ทำให้ฉันเสียวสันหลังมากมาย

ฮึ่ยยยย --_-- ซวยแล้วตรู

“เอ้าๆๆ นี่ ฟังครูกันหน่อยสิ ปีนี้เป็นปีพิเศษหน่อย ครูจะให้นักเรียนนั่งคู่หญิง ชายนะ”
 
ห๊ะ  ไม่เอาอ่า ไม่ยอมเว้ย แต่ฉันก็พูดไม่ได้อยู่ดี  ไม่มีทาง เพื่อนต้องไม่ยอมแน่   ฉันหันไป

มองเพื่อน  รู้สึกมันดีใจออกนอกหน้ายังไงไม่รู้ ให้ตายเหอะ  โอ๊ยย ครูขา ถ้าให้ไอ้พวกเนี่ยเป็น

ซูเปอร์จูเนียร์หนูจะยอมนั่งเลยคะ  ( ทำมากกว่านั่งก็ยอม)
 
“ นี่ นักเรียนเร็วๆหน่อยนะ จับคู่กันเองล่ะ แต่อย่าลืมว่าเป็นหญิงชาย งั้นเดี๋ยวครูมานะ ใครมีปัญหามั้ย”
 
อึ่ยยย ทำไมหันมามองฉันวะ แต่ฉันก็มีปัญหาจริงๆนี่หว่า มันหาคู่ไม่ได้อ่า 
   
เพื่อนต่างก็เริ่มจับคู่กันแล้ว แล้วฉันจะไปนั่งกับใครเนี่ย  พ่อจ๋าแม่จ๋านู๋ม่ะมีเพื่อนคบ

----------------------------------------------------------------------------------
หวาดดีคร่า เม้นกานเยอะๆ นะคะ