เล่ห์ร้าย ซ่อนใจรัก

ลำดับตอนที่ #2 : สวรรค์กลั่นแกล้ง

บรรยากาศตอนเช้า.. ที่แสนวุ่นวายในเมืองกรุง
มีชายร่างสูง  ใบหน้าคมเข้ม หล่อ มาดเท่ห์ สมวัยของชายคนหนึ่งกำลังเดินเข้าบริษัทยักษ์ใหญ่  ที่สูงเสียดฟ้า..

' ชีวิตนี่.. ช่างไม่มีอะไรน่าสนใจจริงๆเลย นอกจากสาวๆ '  ความคิด( บ้ากาม)ต่างๆ วิ่งพล่านอยู่ในหัวของคนตัวโต ที่ได้ชื่อว่าเจ้าชู้เหนือคำบรรยาย.. เขาเดินเข้าบริษัท.. ก่อนจะเดินตรงไปที่ลิฟท์อย่างละเหี่ยใจ  โดยไม่ทันมองสายตาของพนักงานสาวๆ ที่ต่างมองและจ้องอยากจะงาบเขาตาเป็นมัน!!!

" อ้าว!!!  สวัสดีค่ะ  ท่านประธาน..  วันนี้มาทำงานแต่เช้าเลยนะค่ะ "  รัศมี  เลขาสาวสวย  ส่งเสียงทักทายใส่แจ๋ว  ให้กับนายหนุ่มของเธอ..  ซึ่งก็ทำให้คนตัวโตสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ทันที  วินนี่ หรือวิน  มองหน้าเลขาสาวนิ่ง  ก่อนยิ้ม

" เอ่อ.. ครับ  อรุณสวัสดิ์ครับคุณรัศมี  ว่าแต่ผมเถอะ..  คุณก็มาเช้าก่อนผมทุกวันแหละ "
นายหนุ่มกระเซ้ายิ้มๆ  เล่นเอาสาวเจ้าแทบละลาย  ก่อนรีบยกงานมาบังหน้าเพื่อกลบเกลื่อนความเขินของตนเอง

" อ๋อ!! ค่ะ  เออ.. บอสค่ะ  วันนี้บอสมีคิวที่ต้องไปเจรจากับลูกค้านะค่ะ  ไม่ทราบว่าบอสว่างหรือเปล่าค่ะ หรือจะให้หมีไปแทนดีค่ะ "

นายหนุ่มทำสีหน้าครุ่นคิดแปบหนึ่ง  ก่อนตอบเรียบๆ

" อืม.. วันนี้ผมว่างครับ  ไม่มีประชุมที่ไหน  เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมไปเองดีกว่า  แล้วต้องเป็นช้วงไหนละครับ " 

" ช่วงบ่ายค่ะ  ส่วยรายละเอียด  เดี๋ยวหมีเอาไปแจ้งอีกทีนะค่ะ ตอนนี้ขอเคลียร์งานของลูกค้าแปบหนึ่งค่ะ "  เลขาพูดเป็นการเป็นงาน

" ครับ.. งั้นผมรอในห้องนะ  เรียบร้อยแล้วช่วยเอาไปให้ผมด้วยละกัน "  พูดจบวินก็เดินเข้าไปในห้องทันที...  

      วิน  หรือวินนี่  รอสส์เบลล์  นักธุรกิจหนุ่ม  ทายาทเจ้าของบริษัทยักใหญ่  เป็นชายหนุ่มลูกครึ่ง  ไทย-อิตาลี  เจ้าชู้ กะล่อนเป็นที่หนึ่ง  แต่เขาก็เป็นที่หมายปองของสาวๆ
ทั้งประเทศ  และเขาก็ไม่เคยจะคิดจริงจังกับใครทั้งนั้น..



~ โป๊ก!!! ~

" โอ๊ย!!!  อูยยยย  เจ็บชะมัดเลย "  เสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นมา..  ตามด้วยเสียงหัวเราะเยาะของคนที่เห็นเหตุการณ์

" ฮ่าๆๆ  โง่จริงๆ นะแกเนี่ย  บันไดมันก็อยู่เฉยๆ ดันทะลึ่งเอากบาลไปโขกมันอีก ฮ่าๆๆ "  เสียงหัวเราะเยาะของเพื่อนตัวแสบ  ดังขึ้น..

" หุบปากไปเลยนะแก  ไม่ช่วยแล้วยังมาซ้ำอีก  อูยยย "  ณัฐรดา  หรือ ต้นอ้อ  บ่นขึ้นเซ็งๆ พลางจับแผลบนหัว  ที่ตอนนี้มันเริ่มบวมนิดๆแล้ว

" ฮ่าๆๆ ยังซ่าส์อีกนะแก  ก็ถ้าเป็นคนอื่นอ่ะ มันก็น่าสงสารอยู่หรอก  แต่นี่เป็นแกไง..  เลยน่าสมน้ำหน้ามากกว่า  ฮ่าๆๆ  แล้วนี่เมาแอร์รึเปล่าว่ะ " เมทนี  หรือ เม  แซวเพื่อนยิ้มๆ แต่ไม่คิดจะสงสาร เอิ๊กๆ

 " ไม่ได้เมาเว้ย!!  แต่ไม่ทันเห็น.. นี่แกเคยได้ยินม่ะ เขาบอกว่า.. คนล้มแล้วอย่าข้ามอ่ะ เคยรู้จักหรือเปล่า สุภาษิตไทยน่ะ หรือว่าตกภาษาไทย "

" ไม่ตก แค่เกือบตก..  เคยได้ยินแต่..  คนล้มแล้วอย่าข้าม.. แต่ให้กระทืบซ้ำไปเลย  ฮ่าๆๆ "  เมยังคงสนุกสนานต่อไปที่ได้แซวเพื่อนรัก

" เออ.. ตามใจแกเหอะ "  ต้นอ้อสะบัดเสียงแล้วหันไปมองทางอื่นแบบงอนๆ  

" โอ๋ๆ โอเคๆ ไม่หัวเราะล่ะ  มานี่ม่ะ  เดี๋ยวดูแผลให้ " เม จับหัวต้นอ้อมาดูแผล  ก่อนพูดเบาๆ  

" ไม่เป็นไรหรอก  ไม่แตกซะหน่อย  เอาน่า.. ไกลหัวใจตั้งเยอะ ไม่ตายแน่นอน "

" อืม "

" แล้ววันนี้ไม่ไปทำงานหรอ  ตอนนี้มันสายแล้วนะ "  เม ถามเพื่อนรัก ที่ตอนนี้ก็ เก้าโมงกว่าแล้ว  แค่เจ้าหล่อนยังใส่ชุดนอนอยู่เลย

" ไปตอนบ่ายอ่ะ เดี๋ยวจะไปคุยงานกับลูกค้า  กะว่าจะไม่เข้าบริษัท " ต้นอ้อตอบเรียบๆ แต่มือยังสาละวนอยู่กับแผลบนหัว

" อืม.. ช่วงนี้ฉันว่าแกเข้าวัดทำบุญหน่อยก็ดีนะ  จะได้ไม่ซวยบ่อยๆ " 

" ก็ดีเหมือนกันนะ เพราะช่วงนี้ซวยซ้ำซวยซ้อนเหลือเกิน  ขนาดตอนเช้า.. ตื่นมาก็เดินไปชนตู้  เข้าห้องน้ำก็ลื่นหัวเกือบฟาดพื้น  แล้วยังมาโขกบันไดอีก เฮ้อ!!! "  ต้นอ้อบ่นเซ็งๆ

" ซุ่มซ่ามแบบนี้ไง  ถึงมีโอกาสสัมผัสคานทองนิเวศน์สูง "  เมเปรยกวนๆ

" เออ!! สภาพก็ไม่ต่างกันนักหรอก  พอๆ กันนั่นแหละ "  ต้นอ้อกวนกลับอย่างรวดเร็ว

"  เฮ้อ!!!!!!! " เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ของทั้งสองสาว ดังออกมาพร้อมกัน..   ทั้งคู่ต่างรอรักแท้ของตัวเอง  แต่จนบัดนี้แล้ว.. รักแท้ก็ยังไม่โผล่มาเลยแม้แต่น้อย!!!

ณ ร้านอาหารสุดหรู กลางเมืองหลวงของไทย


       วินกำลังนั่งรอลูกค้าอย่างใจจดใจจ่อ.. เมื่อเขามาถึงก็สั่งอาหารไว้เตรียมพร้อมรอลูกค้าคนสำคัญ  แต่เขาก็ยังไม่มา..  วินจึงมองหาสาวๆสวยๆ เพื่อฆ่าเวลา  จนมองไปเห็นบริกรสาวสวยที่กำลังส่งยิ้มมาทางเขาอยู่พอดี..

             เขาจึงกวักมือเรียกเธอ..  เหมือนอยากจะสั่งอาหาร

" ไม่ทราบว่าต้องการรับอะไรเพิ่มหรือค่ะ "  บริกรสาว ทำท่าจริตจะก้านถาม  และท่าทางยั่วเต็มที่..

" เปล่าหรอกครับ.. แค่อยากรู้จักคุณคนสวยน่ะครับ  ไม่ทราบว่าพอจะมีเวลาว่างหรือเปล่าครับ "  วินพูด พลางส่งสายตาเจ้าชู้มาให้หญิงสาว

" งั้นเราไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีกว่านะค่ะ "  สาวเจ้าเชื้อเชิญเต็มที่.. 

             วินจึงเรียกบริกรหนุ่มมานั่งเฝ้าโต๊ะอาหารไว้  และสั่งว่าถ้าลูกค้าของเขามา  ให้รอเขาอยู่ตรงนี้..  ซึ่งบริกรหนุ่มก็ทำตามโดยดี  เมื่อแลกกับค่าจ้างที่ได้มา..

            เมื่อทางสะดวก..  วิน กับ บริกรสาวคนนั้นก็ต่าง  นัวเนียกันอยู่ในห้องน้ำอย่างเร่าร้อน..  

            ต้นอ้อเองเมื่อทำธุระในห้องน้ำเสร็จ  เธอก็รีบออกมาทันทีเพื่อไปเจรจางาน..
แต่เมื่อเธอออกมากจากห้องน้ำ  ก็เจอหนุ่มสาวกำลังซักไซร้กันอย่างเมามันส์  เธอถึงกลับเผลอกรี๊ดอย่างลืมตัว...

" อ๊าย!!!!  ทุเรศที่สุด!!!!!!! "  ต้นอ้อเผลอกรี๊ดลั่น!!!

" เฮ้ย!!! "  วินก็ตกใจเช่นกัน  ไม่คิดว่าจะมีใครอยู่ในนี้ด้วย

" อุบาทก์ที่สุด  นี่มันกลางวันแสกๆนะย่ะ  ไม่รู้จักอายฟ้าอายดินบ้างเล้ย!!! โรงแรมก็มีทำไมไม่ไปเปิดกันย่ะ อี๋ย์"  ต้นอ้อตำหนิตรงๆ  ก่อนจะเดินหนีไปแบบขนลุก

" นี่คุณ.. เดี๋ยวก่อน  คุณ!! " วินพยายามเรียกอ้อให้หันมาฟังเขาก่อน  แต่เธอก็ไม่สนใจ  เธอเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว..

' หมดกัน.. ฉัน  กลายเป็นไอ้บ้ากามไปซะแล้ว '  วินนึกหงุดหงิดในใจ  

          แต่บริกรสาวที่แสนจะเร่าร้อน ก็พยายามปลุกอารมณ์ดิบ ของเขาอีกครั้งด้วยการระดมทั้งจูบทั้งหอมฝ่ายชาย  และกลายเป็นวินเองที่คอยหาทางหนี  เพราะเขาหมดอารมณ์แล้ว..

            แต่จนแล้วจนรอด  เธอก็ไม่ยอมปล่อยเขา..  เขาจึงจำใจออกแรงผลักเธอจนกระเด็นไป..  แต่สงสัยจะผลักแรงไปหน่อย.. บริกรสาวกระเด็นไปติดผนังห้องน้ำอย่างแรง จนจุก.. ลุกไม่ขึ้น  ดูสภาพเหมือนจิ้งจกไม่ผิดเพี้ยน

 " นี่ค่าเสียเวลาของคุณ "  วินยื่นเงินให้บริกรสาวก่อนจะเดินออกไป...  



" ซวยๆๆ  ซวยจริงๆ เฮ้อ!! "  ต้นอ้อเดินไปบ่นไป  ทำไมวันนี้ทั้งวันมีแต่เรื่องมาหาเธอได้มิหยุดหย่อนนะ
 
   เธอเดินออกมาจากห้องน้ำก็มองหาลูกค้าที่นัดกันไว้...

 'โต๊ะริมหน้าต่าง  มีดอกลิลลี่วางอยู่บนโต๊ะ' เธอทบทวนสัญลักษณ์ที่เขาและเธอนัดหมายกันมา  แล้วมันโต๊ะไหนฟร่ะ..  ต้นอ้อเกาหัวมึนๆ

" ซวยๆๆ  ซวยจริงๆ เฮ้อ!! "  ต้นอ้อเดินไปบ่นไป  ทำไมวันนี้ทั้งวันมีแต่เรื่องมาหาเธอได้มิหยุดหย่อนนะ
 
   เธอเดินออกมาจากห้องน้ำก็มองหาลูกค้าที่นัดกันไว้...

 'โต๊ะริมหน้าต่าง  มีดอกลิลลี่วางอยู่บนโต๊ะ' เธอทบทวนสัญลักษณ์ที่เขาและเธอนัดหมาย
กันมา  แล้วมันโต๊ะไหนฟร่ะ.. ต้นอ้อเดินวนไปวนมา  จากโต๊ะริมหน้าต่างโต๊ะแรกสุด
เธอค่อยๆ พิจารณาไปทีละโต๊ะ
โต๊ะแรก.. แก้วเบียร์  ไม่มีดอกไม้   ......ผ่าน 
โต๊ะที่สอง.. แก้วเหล้า  นั่นมันดอกหน้าวัวนี่นา  คงไม่ใช่....ผ่าน
โต๊ะที่สาม.. ไวน์   ดอกมะลิ โอ้โห!! จะมากราบแม่รึไงเนี่ย... ผ่าน
โต๊ะสุดท้าย.. ไวน์  ดอกลิลลี่  ก็น่าจะใช่นะ  แต่ทำไมลูกค้าเรา  แต่งตัวเหมือนบ๋อยจังแฮะ!!

   ต้นอ้อเดินมาหยุดด้อมๆ มองๆ บริเวณโต๊ะของวิน..  บริกรหนุ่มหันมาเจอจึงทักทาย

" สวัสดีครับ.. คุณคือแขกที่จะมาเจรจาธุรกิจใช่ไหมครับ " เขาถามอย่างสุภาพ

" อ๋อ!! ใช่ค่ะ  เอ่อ..ไม่ทราบว่าโต๊ะที่จองไว้  เอ่อ.. "

" อ๋อ!! โต๊ะนี้เลยครับ.. เดี๋ยวลูกค้าของคุณก็มาครับ  สงสัยไปทำธุระอยู่ " บริกรหนุ่ม
กล่าวยิ้มๆ 

" ค่ะๆ "  ต้นอ้อตอบรับยิ้มๆ เช่นกัน   จากนั้นเธอก็นั่งรอลูกค้าของเธอบนโต๊ะ  และบริกรก็ขอตัวกลับไปทำงานเช่นเดิม..

     ระหว่างที่นั่งรอลูกค้า..  ต้นอ้อก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ ในห้องน้ำ  ก่อนเหยียดยิ้มที่มุมปากแบบสยองๆ  ' ทุเรศจริงๆ เลย  ทั้งหญิงทั้งชาย'

   วินที่วิ่งออกมาจากห้องน้ำ.. เมื่อเดินมาใกล้โต๊ะอาหาร  เขาก็แลเห็นผู้หญิงคนหนึ่งมานั่งรอเขาอยู่บนโต๊ะ  ตามสัญชาตญาณแห่งความเจ้าชู้  เขารีบจัดเสื้อผ้า  หน้าผมให้ดูดีทันที..   ก่อนจะเดินไปหาเธอผู้นั้น..

" สวัสดีครับ.. ยินดีที่ได้ระ " วินพูดค้างทันที  เมื่อเห็นว่าผู้หญิงเบื้องหน้าของเขาคือใคร

" คุณ/ไอ้บ้ากาม " ทั้งสองประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน   (แต่สรรพนามแตกต่างกันลิบลับ)

" โอ้โห!! โลกมันช่างกลมดีแท้!! "  วินพูดทึ่งๆ

" เฮ้อ!! วันนี้มันเป็นวันซวยของฉันจริงๆ เลย "  ต้นอ้อชักหัวเสียขึ้นมาทันใด

" อะไรกันคุณ..  ผมน่ะ  สาวๆที่ไหนก็อยากรู้จักทั้งนั้น  คุณโชคดีออกที่ได้มานั่งกินข้าวกับผมเนี่ย..  ผู้หญิงคนอื่นยังไม่โชคดีเท่าคุณเลย "

" ถ้านี่เรียกว่าโชคดีนะ  ชาตินี้ไม่ขอมีเลยดีกว่า.. ไอ้บ้ากาม!!! " 

" เรื่องที่คุณเห็นเมื่อกี๊คือว่า..มัน.. " วินจะอธิบาย  ต้นอ้อรีบตัดบท

" ไม่ต้องอธิบาย  ฉันไม่อยากฟัง.. เรามาพูดเรื่องงานกันดีกว่า  จะได้รีบจบๆไป "

" เฮ้อ!!!.. ก็ได้ครับ  ก่อนอื่นคงต้องแนะนำตัวก่อน.. ผมชื่อ วินนะครับ  แล้วคุณล่ะ "        วินถามเรียบๆ  พลางมองพินิจใบหน้าของต้นอ้อ

" ฉัน  ต้นอ้อ ค่ะ หรือเรียกสั้นๆ ว่า อ้อ ก็ได้ "

" ครับ.. ต้นอ้อ "  วินรับยิ้มๆ

' ชื่อเพราะใช้ได้แฮะ  น่ากินจัง!!! '  วินมองต้นอ้อแล้วคิดในใจไปเรื่อยเปื่อย..

      เมื่อทั้งคู่แนะนำชื่อกันเสร็จแล้ว..  ทั้งคู่ก็คุยกันอย่างเป็นการเป็นงานทันที..
และเมื่อการเจรจาสิ้นสุดลง..  ได้ข้อยุติกันทั้งสองฝ่ายแล้ว  ต้นอ้อก็รีบขอตัวกลับทันที..

" เดี๋ยวก่อนสิครับคุณ  ผมน่ะ ไม่น่ากลัวขนาดนั้นซะหน่อย  จ้องแต่จะหนีลูกเดียวเลยนะ "วินพูดแล้วยิ้มขำๆ กับท่าทีของต้นอ้อ

" นายมันไม่น่ากลัวหรอก  แต่น่ารังเกียจต่างหากล่ะ  อึ๋ยส์!!! "  ต้นอ้อทำท่าขนลุกจนพองใส่วิน

   วินชักเดือดจึงลุกขึ้น.. แล้วเดินไปใกล้ๆ ต้นอ้อ  แล้วแกล้งโน้มหน้าเข้าหาต้นอ้อ หน้าห่างกันแค่คืบ

" ผู้หญิงแรกๆ ก็ว่าน่ารังเกียจ  แต่พอได้ลองแล้ว เป็นอันติดใจทุกราย " 

" แต่ไม่ใช่ฉัน "

" ลองดูไหมล่ะ " วินกระซิบที่ใกล้หูของหญิงสาว  ที่ตอนนี้ตัวแข็งทื่อ  หนีไม่ออก

" ไม่!!! "  ต้นอ้อรีบปฏิเสธทันที..ไม่ต้องคิด

" ไม่กล้าล่ะสิ..  กลัวใจตัวเองหรอ " วินคิดเข้าข้างตัวเอง

" พูดมาได้นะไอ้บ้ากาม  ฉันแค่ไม่อยากไปคลุกคลีกับคนอย่างนายต่างหากล่ะ  กรุณาเข้าใจใหม่ด้วย "  ต้นอ้อพูด พร้อมกับผลักอกวินออกไปไกลๆ

" ถึงจะไม่อยากคลุกคลี  แต่ต่อไป.. คงต้องคลุกคลีตลอดแน่ๆ  เพราะผมกับคุณต้องทำงานร่วมกันอีกนานเลยทีเดียว  แล้วคุณก็จะต้องชอบผม "

" มั่นใจขนาดนั้นเชียว!!!  หลงตัวเองที่สุด  งานก็ส่วนงาน  แต่เรื่องส่วนตัว.. ไม่มีทาง!!! "

" โอเคครับ.. คุณคอยดูละกัน  ผมจะทำให้ลูกแมวอย่างคุณมาสยบกับพญาราชสีห์อย่างผมเลย คอยดู"  วินมาดมั่น

" แหวะ!!!  พญาปลวกล่ะสินายน่ะ  ฉันไม่มีทางหลงรักผู้ชายเจ้าชู้อย่างนายแน่นอน "  ต้นอ้อพูดเยาะๆ

" คอยดูก็แล้วกัน..  อย่าเผลอตัวเผลอใจล่ะ ไม่งั้นเสร็จผมแน่!!! "  วินกระซิบยิ้มๆ อย่างมี เลศนัย  ก่อนผละะเดินออกจากร้านไป..

   ต้นอ้อมองตามครุ่นคิด  เสร็จในคำพูดของตาบ้านี่.. มันหมายความว่าไงกันแน่!!!..

   วินเดินมาหยุดที่รถ  ก่อนหันไปมองร้านอาหาร  ที่มีสาวปากร้ายอย่างอ้ออยู่ในนั้น..

" คุณหนีผมไม่พ้นหรอกอ้อ   ภายใน  3 เดือน คุณต้องรักผม.. ครั้งนี้ผมต้องชนะ!!! "  
วินมาดหมายสุดกำลัง..  ลองถ้าเขาสนใจใครแล้วผู้หญิงคนนั้นไม่มีวันหนีเขาพ้น..  เขาจะสอนให้เธอรู้ว่า..   เขานี่แหละ.. ปลาไหลตัวพ่อ!!!

เพิ่งจะหัดแต่งนิยายนะค้า!!!  อาจผิดพลาดไปบ้าง..

ถ้าผิดพลาดประการใดก็แนะนำกันได้น่ะค่ะ  ยินดีน้อมรับทุกคำติชมค่ะ