ตัดจบ สัประยุทธ์ออนไลน์ - เหล่าศาสตราครองใต้หล้า

ลำดับตอนที่ #7 : หมอโอค กับ การรักษา โดยเหล่าภูติ

“อ้ากกกกกกกกกกกก”

“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”  เสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่วทั้งค่ายคนโฉด แถมภายในค่ายแห่งนี้ยังมีพลังงานธาตุต่าง ๆ มากมายก่ายกองกำลังคอยพุ่งเข้าจู่โจมใส่เหล่าคนโฉดอีกด้วย

“ฉับ”

“คนสุดท้ายพอดีแฮะ”  โอคใช้วิชาอาชูร่าฝ่ามือดาบเพื่อตัดลูกกรงเพื่อปลดปล่อยเหล่าสาว ๆ ที่ถูกคุมขังออกมาได้เป็นคนสุดท้ายพอดี นี่ต้องบอกว่าขอบคุณเหล่าภูติของเขาถึงจะถูกเพราะการที่พวกมันอาละวาดดึงความสนใจของเหล่าคนโฉดในค่ายแห่งนี้ทำให้เขาทำการช่วยเหลือได้ดีขึ้น

“ขอบคุณมากนะพ่อหนุ่ม”  หญิงชราที่โอคเดินชนในเมืองกล่าวขอบคุณเขาขึ้นมาเพราะเธอเองก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอถูกจับตัวมาทำไม

“ม่ะ. . . .ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับคุณน้า”  โอคมองแววตาของหญิงชราพลันรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาในใจเพราะสาเหตุที่ทำให้เธอมาลำบากลำบนเช่นนี้ก็คงเป็นเขานี่แหละ

“ผมว่าคุณน้ารีบเข้าไปยังตึกออฟไลน์ก่อนดีกว่านะครับ เดินตามแผนที่ที่ผมให้คุณน้าไปรับรองถึงเมืองแน่นอนครับ”  โอคยกแผนที่ของเขาให้กับหญิงชราไปเลย เพื่อแทนคำขอโทษ

            โดยที่หญิงชราเองก็ได้รับมาอย่าง งง ๆ ราวกับเธอไม่เคยเล่นเกม ๆ นี้มาก่อน เขาจึงเสียเวลาอยู่พอควรถึงจะสอนเธอให้ใช้แผนที่ให้เป็น

“เอ่อ. . . . .ถ้าไม่ยังไงช่วยพาพวกเธอเหล่านี้ไปด้วยนะครับ”  แถมเขาเองก็ได้ฝากฝังงานหนักโดยการพาเหล่าหญิงสาวที่ถูกจับขังในเต็นท์ดังกล่าว ซึ่งกลายเป็นซากไปด้วยด้วยฝีมือของเหล่าภูติของเขา

“ขอบคุณมาก ๆ นะพ่อหนุ่มนอกจากจะทำให้น้าเจอลูกสาวแล้วยัง. . . .”  หญิงชราที่ยืนตรงกันข้ามกับโอคกล่าวขอบคุณอีกครั้งแต่ยังไม่ทันไรเธอกลับชักสีหน้าเป็นซีดลงไปก่อนจะตะโกนขึ้นมาว่า

“ยะยัยฟ้า”

“พ่อหนุ่มช่วยยัยฟ้าด้วย !!!”  เธอเดินมาเขย่าร่างของโอคเบา ๆ พร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือเสียงดัง

            ซึ่งโอคก็หันไปมองด้านหลังของเขาก็พบว่าในตอนนี้ฟ้าใสกำลังพลาดท่า ถูกผู้เล่นสวมใส่ฮู๊ดปกปิดใบหน้ากำลังใช้มีดแทงใส่เธอที่กำลังนอนหงายกับพื้นในสภาพแผลเต็มตัว

“พวกนั้น..........นักฆ่านี่”  แม้โอคจะแปลกใจก็ตามเพราะเหล่านักฆ่านั้นล้วนแต่มีตัวตนลึกลับในเกมแห่งนี้ และยากที่มักจะปรากฏตัวออกมาให้เห็นกันชัด ๆ เช่นนี้ เขาไม่ต้องเดาแล้วล่ะว่า พวกเหล่าคนโฉดจะมีความสัมพันธ์กับเหล่านักฆ่าหรือไม่

“ดรรชนีอาวุธลับ”  โอครีบซัดฝ่ามือไปที่นักฆ่าทันที ก่อนจะปรากฏคุไนโปร่งใส 1 เล่มพุ่งออกไป

“ฉั๊วะ ๆ”

“เช้ง ๆ”  โดยที่นักฆ่าเหมือนจะรู้ตัวมันรีบทำการตวัดอาวุธคาต้า (ดาบติดปลอกแขน) ฟันใส่คุไนโปร่งใสที่โอคซัดออกไปทิ้งได้ทันควัน

            แล้วนักฆ่าก็รีบทะยานเข้าหาโอคอีกด้วยเช่นกัน โอคเห็นดังนั้นเขาจึงได้จับหัวของหญิงชรากดให้หมอบลงไปก่อนที่เขาจะวาดขาเตะสูงขึ้นมาโดยมีออร่าของคมเคียวปรากฏขึ้นมาปะทะกับคมคาต้าของนักฆ่าทันที

“ตอนนี้ฝากดูยัยนั่นก่อนแล้วกันนะครับ”  กล่าวจบโอครีบดีดตัวไปด้านหลังของนักฆ่าแล้วผลักร่างของหญิงชราให้กระเด็นไปทางฟ้าใส และเมื่อเขาถึงพื้นก็เตะขาอีกข้างที่มีออร่าของคมเคียวเช่นกันสวนกลับไป

“ฟุ่บ”

“เก๊งงงงงงงงง”   นักฆ่ารีบถอยฉากหลบไปด้านหลังของมันทันทีโดยที่มันไม่ลืมฟันคาต้าอีกข้างขึ้นมาสกัดออร่าเคียวของโอคจากขาอีกข้างเพื่อป้องกันให้ให้คมเคียวออร่าผ่าร่างมันเป็นครึ่งท่อน

“หึ”

“ตอนแรกพวกเราคิดว่ายัยฟ้าใสจะบุกมาคนเดียวซะอีก”

“ที่ไหนได้กลับมียอดฝีมือมาช่วยด้วยซินะ”

“ซ้ำแล้ววิชาของแกมันช่างแปลกนัก ข้าเองก็เคยสังหารผู้เล่นมามากแต่กลับยังไม่เคยเจอผู้เล่นคนไหนที่มีวิชาเช่นแกมาก่อนเลย”  เสียงอันแหบพร่าดังขึ้นมาจากร่างของนักฆ่า

(เหอะ ๆ ถ้าแกถูกประธานบริษัทเกมนี้ส่งไปแล้วทนมือทนเท้ายัยอาชูร่าได้ล่ะก็ แกเองก็ได้วิชานี้มาเหมือนกันแหละ)  หลังจากที่นักฆ่ากล่าวเขาภาพการฝึกซ้อมอันสยดสยองของอาชูร่าได้แว่บเข้ามาในหัวจนทำให้โอคเกิดอาการสั่นสะท้านไปทั้งตัวเลยทีเดียว

“เอาไงล่ะถ้าแกกลัวล่ะก็”

“ฉันฉันจะปล่อยแกไปก่อนก็ได้นะ”

“รีบไปซะ”   เมื่อรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามถึงกับเกรง ๆ วิชาของอาชูร่าอยู่บ้าง โอครีบยกตนข่มท่านในทันทีทั้ง ๆ ที่ในใจของเขากู่ร้องว่า (พี่คร้าบ รีบ ๆ ไปทีเถอะคร้าบ ผมเลเวล 1 เองนะคร้าบจะสู้พี่ไหวได้ไงเนี่ย T.T )

“หึ”

“ร้ายกาจนัก”

“จากคำพูดของเจ้านั้น คงให้ฉันล้มแกให้ได้ก่อนซินะถึงจะหนีไปได้”

“เพราะแกเล่นตั้งเงื่อนไขลวงขึ้นมาแล้วนี่ว่าตอนนี้จะปล่อยข้าไป แต่พอข้าหันหลังให้เจ้าก็จะลอบโจมตีฉันเลยซินะ”

“ถ้าฉันไม่ได้อยู่ในวงการนี้มานานล่ะก็คงหลงกลคำพูดของแกไปนานแล้ว”

“หึหึหึ”  นักฆ่าหัวเราะออกมาราวกับว่ามันอ่านแผนลวงของโอคออก ทั้ง ๆ ที่ในใจของโอคมันแทบจะแหกปากด่าอยู่แล้ว

(เงื่อนไขลวง งานแซยิดญาติเอ็งเซ่ !!!  ไอ้วงการที่แกอยู่น่ะเปลี่ยนไปซะเถอะ ตูพูดอีกอย่างดันไปเข้าใจอีกอย่างซะได้)  โอคส่ายหัวปลง ๆ เพราะยังไงเขาก็ต้องสู้อยู่ดี ถึงแม้จะสู้ไม่ได้ก็ตาม

“รับมือ !!!”   เขาตะโกนออกมาก่อนจะซัดออร่าคุไน พุ่งเข้าหานักฆ่า 4 เล่ม

“ฉับ ๆ”

“เก๊ง ๆ”  เพียงแค่นักฆ่าตวัดคาต้าของมันก็ฟันคุไนของโอคสลายไปอย่างง่ายดายเช่นกัน แต่ทว่าในตอนนี้เขากลับทำท่าประสานมือเตรียมตัวซัดออร่าบูมเมอแรงออกไป

“ฟ้าวววววววววว”   แล้วโอคก็ทำการซัดออร่าบูมเมอร์แรงเข้าใส่นักฆ่าไปตรง ๆ โดยที่นักฆ่าเพียงเบี่ยงตัวหลบก็หลบมันพ้นไปได้ง่าย ๆ แล้ว

“มีอะไรจะใช้ออกมาอีกไหมล่ะ”

“ถ้าไม่มีข้าจะขอ. . . .”

“อุ๊บบบบบบบ”  ในระหว่างที่นักฆ่ากำลังประมาทโอคก็รีบเข้าประชิดร่างมันโดยทำการเหวี่ยงท่อนแขนขวาที่มีออร่ากระบองคลุมเอาไว้ใส่ลำตัวของมันทันที แต่ด้วยความเร็วที่เหนือชั้นกว่าของนักฆ่าทำให้มันตีลังกาหลบวูบไปได้ แถมมันยังสวนกลับมาโดยการฟันคาต้าใส่ใบหน้าของโอคจากด้านบนอีกด้วยในช่วงที่มันกำลังหมุนตัวกลางอากาศ

“ฉับ ๆ”

“ฉั๊วะ”   โอคที่เห้นจวนตัวได้แต่ยกแขนซ้ายที่มีออร่ากระบองอีกอันขึ้นมารับเอาไว้ แต่ด้วยระดับของอาวุธของนักฆ่าที่มีมากกว่าค่าพลังพิเศษที่ใช้ในการสร้างออร่าศาสตราขึ้นมาทำให้ออร่ากระบองในแขนซ้ายของเขาหายไปทันที และปรากฏแผลถูกฟันขึ้นมา

(หวิดด้วนแล้วไหมล่ะเรา ยังดีนะที่มีออร่ากระบองคลุมเอาไว้ก่อนขืนยืนแขนออกไปตรง ๆ รับรอง แขนซ้ายเราขาดกระจุยแน่นอน)  แม้จะยังเจ็บแขนจากแผลมากก็ตาม แต่โอคก็กัดฟันหวดออร่ากระบองที่แขนขวาใส่ร่างของ นักฆ่าที่ลอยอยู่กลางอากาศอีกครั้ง

“ทำอะไรซ้ำซากน่า”  นักฆ่ารีบใช้คาต้าของมันฟันใส่แขนขวาของโอคอีกด้วย แต่พอคมอาวุธของมันกำลังจะถูกแขนของโอค เขารีบหดแขนกลับเข้าไปยังลำตัวก่อนที่จะรีบหมุนตัวกลับเขาแล้วใช้แขนขวายันพื้นพร้อมกับปล่อยลูกถีบคู่สวนกลับไปในมุมกลับหัวหัว โดยที่มีออร่าของหัวหอกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่ปลายเท้าทั้ง 2 ของโอค

            นักฆ่าเห็นจวนตัวจนต้องรีบไขว้มือของมันเพื่อใช้คาต้ารับออร่าหัวหอกขนาดใหญ่ของโอคที่กำลังพุ่งเข้ามา

“ฉั๊วะ !!!”  

“อั๊กกกกกกกกกก”  แต่ยังไม่ทันไรมันก็เกิดอาการบาดเจ็บสาหัสที่กลางหลังขึ้น เพราะออร่าบูมเมอแรงที่โอคปล่อยออกไปตอนแรกในตอนนี้ได้หมุนวนกลับมาฟันกลางหลังของมันจนเผลอเลิกท่าไขว้มือ ซึ่งในจังหวะนี้ออร่าหัวของขนาดใหญ่ก็ได้ปักเข้าที่กลางอกของมันจัง ๆ

“ตูมมมมมมมมมม”  ร่างกายของนักฆ่าเกิดการระเบิดขึ้นที่แผงอก ก่อนที่ออร่าหัวหอกซึ่งแท้จริงแล้วกลับกลายเป็นหัวลูกศรของลูกธนูขนาดใหญ่ได้แทงทะลุร่างของมันลอยขึ้นไปสูงขึ้นอีก

“เฮ้ออออออออ”

“นี่ถ้าเราระดับเท่ากันฉันคงจัดการแกไปได้แล้ว”  โอคถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนที่จะทำประกบมืออีกครั้งแล้วทำการหมุนตัวเองไปรอบ ๆ 10 ครั้งก็ปรากฏออร่าบูมเมอร์แรงพุ่งออกจากร่างของเขา 10 กว่าชิ้น และแต่ละชิ้นได้หมุนวนตรงดิ่งเข้าหาร่างของนักฆ่าที่ลอยอยู่กลางอากาศ

“ฉั๊วะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก”   นักฆ่ากรีดร้องลั่นท้องฟ้าเพราะในตอนนี้ร่างของมันได้ถูกออร่าบูมเมอร์แรงนับ 10 ชิ้นตวัดฟาดฟันแถมยังหมุนวนพลัดกันโจมตีใส่มันเร็วขึ้นและรัวขึ้นเรื่อย ๆ จนกว่าจะสลายไป ซึ่งก็พอดีกับที่ร่างของมันตกลงบนพื้นและแน่นิ่งไปด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส

“อ่า. . . . .”   โอคมองผลงานของเขาที่ไม่ค่อยจะพอใจเท่าใดนัก เพราะท่าโจมตีหลอกล่อเมื่อครู่มันน่าจะสังหารนักฆ่าไปได้ แต่นี่กลับทำให้มันบาดเจ็บสาหัสจนถึงกับหมดสติไปเพียงเท่านั้นเอง

“คะคุณแม่ !!!”   ในระหว่างที่โอคกำลังจะเดินไปจัดการนักฆ่าให้จบ ๆ ไป เสียงของฟ้าใสก็ร้องดังขึ้นมาทำให้เขาต้องหันกลับไปมอง

“ชะ ใช่แล้วฟ้าใสนี่แม่เองลูก”  หญิงชราที่กำลังโอบกอดร่างของฟ้าใสพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

“หนูเจ็บมากไหมลูก”  หญิงชราเอื้อมมืออันสั่นเทาค่อย ๆ จับไปที่ใบหน้าของฟ้าใสที่มีรอยแผลถูกฟันอยู่

“ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ บาดแผลพวกนี้มันเป็นเพียงแค่ในเกมเท่านั้นเองค่ะพอดื่มน้ำยาเพิ่มเลือดไปแล้วมันก็หาย”  ฟ้าใสยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มออกมาจากใจ หาใช่การเสแสร้งที่เธอใช้ในการแสดงไม่ โดยที่โอคเองก็เผลอมองอย่างอึ้ง ๆ ไปตาม ๆ กัน

“ว่าแต่คุณแม่หายไปไหนนานมากเลยค่ะ”

“หนูตามหาคุณแม่มาตลอด 3 ปีเลยนะค่ะรู้ไหม”  แต่แล้วใบหน้าของเธอกลับแสดงออกมาอย่างเศร้าสร้อยอีกครั้งนึง

“คือ. . . .”

“แม่. . . . .”  หญิงชรากำลังจะเอ่ยปากออกมา

“ฉึกกกกกกกกก”

“อั๊กกกกกก”   แต่อยู่ ๆ เธอก็ต้องกระอัดเลือดออกมาคำโต เพราะในตอนนี้ได้มีมีดสั้นเล่มหนึ่งแทงทะลุอกของเธอออกมาจากด้านหลัง

“คุณแม่ !!!”    ฟ้าใสร้องเรียกแม่ของเธอสุดเสียงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาแล้วหันควับไปมองนักฆ่าที่เพิ่งจะซัดอาวุธลับสังหารใส่แม่ของเธอ

“แกตาย !!!”  ฟ้าใสชักกระบี่คู่ของเธอออกมาแล้วตรงเข้าไปหวังจะสับร่างของนักฆ่าผู้นี้ให้เป็นชิ้น ๆ

“ไอ้ตัว............ทำลาย............บรรยากาศเอ๋ย”

“คลั่งสงคราม”   โอคที่จึงรีบเรียกเอาดาบแห่งไอริสขึ้นมาถือเอาไว้ด้วย

“ครืนนนนนนนนนนนนนน”   โดยที่ตัวดาบเป็นดาบ 2 มือขนาดใหญ่ที่มีออร่าสีแดงเข้มลุกโชนขึ้นมาอย่างน่าสะพรึงกลัว

            แต่เขากลับไม่สนใจสภาพดาบเล่มนี้เลย เขารีบตรงไปยังร่างของนักฆ่าที่นอนแสยะยิ้มอยู่พร้อมกับตวัดดาบขึ้นมา

“เกร๊งงงงงงงงงงง”  แต่จุดประสงค์ของโอคหาได้ช่วยฟ้าใสจัดการนักฆ่าผู้นี้ไม่เพราะเขาได้ยกตัวดาบมากันกระบี่คู่ของเธอที่กำลังจะฟันใส่ร่างของนักฆ่าทิ้ง

“ฮ่าห์”  แล้วเขาก็ออกแรงสะบัดดาบโดยในสันดาบฟาดใส่ช่วงท้องของฟ้าใสจนเธอกระเด็นกลับไปล้มกลิ้งใกล้ ๆ แม่ของเธอ

“นี่นาย”  ฟ้าใสตะโกนถามโอคด้วยท่าทางไม่ค่อยพอใจนักที่เขาเข้ามาขวางเธอ

“ไปดูใจแม่ของเธอก่อนเถอะ”

“ต้องบอกว่าโชคดีแล้วล่ะที่จะกระชากหน้ากากผู้บงการออกมา”

“ เพราะการโจมตีด้วยพิษในเกม ๆ นี้ต่อให้เป็นการโจมตีถึงตายก็ตาม แต่หากโจมตีด้วยพิษจะทำให้ผู้ถูกโจมตีไม่นานในทันที”

“เอายาเพิ่มเลือด กับยาแก้พิษให้แม่เธอดื่มซะ”  โอคได้แสดงสีหน้าเย็นชาแล้วบอกฟ้าใสไป ทำให้เธอกลับมามีสติอีกครั้งนึงแล้วรีบไปดูอาการแม่ของเธอที่ยังไม่ตาย แต่นอนหายใจรวยรินอยู่

            โดยที่เขาปล่อยให้ 2 แม่ลูกดูแลกันไปส่วนเขาก็ขนเอาน้ำยาเพิ่มเลือดออกมาอีกหลายขวดวางเรียงรายรอบ ๆ นักฆ่า

“แกพลาดแล้วล่ะนักฆ่าเอ๋ย”

“การกระทำของแกทำให้ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว”  เขาค่อย ๆ เปิดขวดน้ำยาเพิ่มเลือดออกมาก่อนจะทำการบังคับให้มันกิน

            ซึ่งมีหรือนักฆ่าจะยอมโอคก็เลยทำการง้างปากของมันออกมา โดยที่ตอนนี้เหล่าภูติของเขากลับมาหาเขาแล้วหลังจากที่ถล่มพวกคนโฉดจนไม่มีเหลือ กำลังช่วงกันจับมันอ้าปากเพื่อให้โอคกรอกยาเข้าไปด้วย

“ต่อไปนี้ฉันไม่ได้ขอร้องให้แกตอบคำถามอะไรหรอกนะ แต่จะขอสั่งให้แกตอบคำถามฉันออกมาตรง ๆ”

“ซึ่งฉันเองก็มีวิธีง้างปากของแกออกมาด้วยเช่นกัน”

“ยกตัวอย่างเช่น”  โอคเปรยตามองไปยังเจ้าเฟรม โดยที่มันร้องรับคำของโอคทันที

“เฟร ๆ”  มันร้องออกมาซักพักก่อนที่จะเดินไปใกล้ ๆ แผงอกของนักฆ่าแล้วรีบทำการอ้าปากพ่นไฟออกมาย่างสดปากแผลตรงอก

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”  นักฆ่ากรีดร้องดังลั่นไปทั่วด้วยความเจ็บปวด

“พอก่อนเฟรม”  โอคสั่งห้ามไปเจ้าเฟรมก็หยุดพ่นไฟก่อนที่จะเดินไปนั่งใกล้ ๆ นักฆ่า

“เอาน่าฉันกลัวแกเลือดหมดตัวตายก่อน เพราะน้ำยาที่ฉันจับแกกรอกไปมีแต่น้ำยาระดับต่ำ มันคงสมานแผลของแกไม่เร็วนัก”

“ฉันก็เลยให้ผู้ช่วยของฉันทำการฆ่าเชื้อที่บาดแผลให้เท่านั้นเอง”   โอคแกล้งตีหน้าเศร้าออกมา แต่รอยยิ้มที่เขาแสดงออกมานั้นกลับทำให้นักฆ่าถึงกับตาเหลือกในความอำมหิตเงียบของชายตรงหน้าเลยทีเดียว

“อ๋อลืมไป”

“แผลแกไหม้อยู่แบบนี้อาจจะลุกลามไปอีกซินะ”

“ถ้างั้น ช่วยพี่นักฆ่าเขาหน่อยซิหนูฟรีช”  โอคพูดยิ้ม ๆ เจ้าฟรีชก้พยักหน้ารับก่อนที่จะเดินเข้ามาพ่นไอเย็นแช่แข็งบาดแผลบริเวณแผงอกของนักฆ่าขึ้นมา

“อั๊กกกกก”  แทนที่จะดีขึ้นนักฆ่ากลับร้องออกมาเบา ๆ ส่วนสาเหตุของเสียงร้องนี้อาจเป็นเพราะไอเย็นได้ทำให้ร่างของมันถึงกับหนาวสั่นสะท้านไปทั่วทั้งตัวเลยทีเดียว

“^ ^”

“การรักษาบาดแผลเสร็จแล้วนะต่อไปก็คือการเจรจาล่ะนะ”  แล้วโอคก็อุ้มเจ้าฟรีชออกมาจากร่างของนักฆ่าก่อนที่จะถามตรงแบบประเด็น

“ใครจ้างแกมา”

“. . . . .”  แต่ดูเหมือนว่านักฆ่าจะปิดปากเงียบโอคจึงได้ใช้ให้เจ้าควอ พ่นสายน้ำขนาดใหญ่อัดใส่หน้าจนทำให้นักฆ่าถึงกับสำลักน้ำไปหลายอึกเลยทีเดียว ซึ่งมันก็ไม่ต่างกับการจับกดน้ำดี ๆ นี่เอง

“แค่ก ๆ ๆ ๆ ๆ”  เสียงไอจากการสำลักน้ำของนักฆ่าดังขึ้นมาหลังจากที่โอคให้เจ้าควอหยุดลงมือ

“จะบอกหรือยังเอ่ย”  โอคยิ้มถามนักฆ่าขึ้นมาอีกครั้ง

“. . . . . . . . .”  เงียบไม่มีเสียงตอบรับจากนักฆ่าอีกตามเคย

“อ๋อ ๆ โทษทีนะคุณนักฆ่าไอ้ฉันหรือก็ลืมไปพี่ชายนักฆ่าเขาเพิ่งจมน้ำมานี่หน่า”

“ถ้างั้นช่วยผายปอดพี่เค้าหน่อยซิ หนู วิน”   โอคกล่าวจบทั้งเขาและบรรดาเหล่าภูติก็ช่วยกันง้างปากของนักฆ่าออกมาอีกครั้งโดยที่วินได้ทำการพ่นสายลมอัดเข้าไปในร่างของนักฆ่าจนท้องของมันถึงกับป่องออกมาใหญ่โตเลยทีเดียว

“อ่ะการผายปอดต้องทำอีกขั้นตอนใช่ไหม”

“ถ้างั้นก็ มาช่วยกันหน่อยเร็ว หนูเอริธ”

“เอิล ๆ ๆ ๆ ๆ”  คราวนี้เจ้าเอริธร้องอย่างดีใจที่มันมีงานทำกับเขาบ้าง มันเอามือสัมผัสกับพืนดินครู่นึงก่อนที่จะก่อเกิด ก้อนหินขนาดใหญ่ขึ้นมาลอยอยู่เหนือร่างนักฆ่า

“โอ๊ะโอ   หนูเอริธอยากปั๊มหัวใจให้กับพี่นักฆ่าแหละ”   เขากล่าวจบก้อนหินขนาดใหญ่ก้หล่นตุ๊บลงมาใส่ท้องของนักฆ่าจัง ๆ

“อุ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”    นักฆ่าร้องออกมาด้วยความจุกเต็มประดา

“อ้าวพี่นักฆ่าเขายังไม่พื้นเล๊ยยยยยยย”

“สงสัยต้องถึงมือหมอแล้วล่ะเนอะพวกเรา”

“เอ่อรบกวนหมอไรนิ่งช่วยทำการช็อตไฟฟ้ากระตุ้นหัวใจพี่ชายนักฆ่าของผมด้วยนะครับ”

“หมอต้องช่วยพี่เค้าให้ได้นะครับ”  โอคแกล้งใช้ 2 มือจับมือเล็ก ๆ ของไรนิ่งขึ้นมาโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเหล่าภูติของเขาถึงได้พากันถอยห่างออกไปพอประมาณ

“เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงง”  และยังไม่ทันไรโอคต้องรีบปล่อยมือไรนิ่งก่อนที่จะกระโดดหลบสุดตัวเพราะในตอนนี้ไรนิ่งได้ปล่อยสายฟ้าออกมาไปทั่วบริเวณแห่งนี้

“ไร...........ไร”   หลังจากที่คุณหมอจำเป็นทำการช็อตไฟฟ้าช่วยชีวิต(หรือ) เสร็จมันก็เดินมาอ้อนโอคในทันที  ซึ่งโอคที่เห็นท่าทางอ้อน ๆ ของมันก็ต้องเลิกที่จะตำหนิมันไปทันที

(วะวันหลังถ้าใช้เจ้าไรนิ่งแล้ว ต้องระวังหน่อยก็ดีแฮะ)  เขาคิดในใจก่อนที่จะเดินไปดูอาการของนักฆ่าที่มันยังไม่ตาย แต่ไหม้เป้นตอตะโกผมชี้ฟูเรียกได้ว่าหมดคราบนักฆ่ากันไปเลยทีเดียว

“เอ่อ.......เนื่องจากคุณหมอไรนิ่งพูดไม่ได้ผมจึงขอแจกแจงอาการของคุณพี่นักฆ่าแทนคุณหมอเลยแล้วกันนะครับ”  แล้วโอคก็อุปโลกน์ตนเองเป็นผู้ช่วยหมอเอาหน้าด้าน ๆ

“เมื่อคนไข้ฟื้นแล้วอาจจะมีอาการวิงเวียนตาลายคล้ายจะเป็นลมอีกรอบนะครับ”  เขาพูดจบก็หันไปขยิบตาให้กับเจ้าเคออสทันที

“เคร เคร เคร”  เจ้าเคออสร้องรับก่อนที่จะใส่คำสาปสับสนใส่ร่างของนักฆ่า

“โอ้ยยยยยยยยยยยย”  นักฆ่าที่อยู่ ๆ เกิดอาการหน้ามืดตาลายภาพโดยรอบหมุนติ้ว ๆ ๆ ๆ ไปหมดร้องเสียงหลงออกมาดัง

“เห้ย”

“คนไข้เป็นอะไรนะ”

“สงสัยต้องให้คุณนางพยาบาลโฮลี่มาดูอาการซะหน่อย. . . .”  แต่ในระหว่างที่เจ้าโฮลี่กำลังจะทำอะไรบางอย่างนั้น นักฆ่ากลับร้องลั่นขึ้นมา

“พอ ๆ ๆ ๆ”

“พอแล้ว”

“คนที่จ้างฉันมาเก็บนังแก่นั่นก็คือ ไอ้เจ้าของค่ายเพลงของนังฟ้าใสยังไงล่ะ”

“ฉันบอกแล้วนะช่วยอย่าทรมานฉันอีกเลย”   นักฆ่าเอ่ยปากร้องขอชีวิตกับโอคพร้อมรีบบอกความจริงออกมาทันที

“อ่า. . . . .จะดีเหรอครับพี่นักฆ่าดูเหมือนคุณพยาบาลฟ้าใสเขาอยากจะช่วยดูอาการของคุณนะ”  โอคแกล้งตีหน้าเสียดายพร้อมกับเจ้าโฮลี่ที่แกล้งทำหน้าหงอย ๆ อย่างเนียนไม่แพ้นายของมันเลย

“โอ้ยยยยย ไม่ต้องแล้ว เกรงใจที่สุดในชีวิตเลยโว้ย”

“ฉันบอกความจริงกับแกแล้วนะปล่อยฉันไป.. . . .”  ในระหว่างที่นักฆ่ากำลังต่อรองอยู่นั้นอยู่ ๆ โอคกลับร้องเสียงหลงออกมาทันที

“นี่แกมีพวกมาช่วยด้วยเหรอ”  โอคกล่าวจบนักฆ่าก็หันไปยังพุ่มไม้ตามนิ้วที่โอคชี้ไป

“หึหึหึ”

“นึกเสียใจตอนนี้ก็สายไปแล้วเพราะพวกฉัน. . . .”

“ฉึกกกกกกกกกกกก”   แต่ทว่ายังไม่ทันไรโอคก็เอาดาบคลั่งสงครามมาเสียปักร่างของนักฆ่าจากด้านบนเพื่อส่งมันกลับไปเกิดใหม่โดยทันที

“เฮ้ออออออออ”

“พี่นักฆ่าไม่น่าเลยเห็นกันอยู่หลัด ๆ ด่วนสิ้นใจตายไปก่อนแล้ว”  เจ้าตัวแสบหลังจากปลิดชีพนักฆ่าไปแล้วเขาก็แกล้งร้องไห้สะอื้นออกมา

“ซะเมื่อหร่ายล่ะ แบร่”  แล้วเขาก็เปลี่ยนอารมณ์ในทันทีโดยการฉีกยิ้มแสนกลออกมา 

“ทางเธอล่ะว่าไงหลังจากที่ฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว คิดจะทำยังไงต่อไป”  ตอนนี้โอคพูดด้วยท่าทางเอาจริงหาใช่ขี้เล่นเมื่อตอนที่สอบสวนนักฆ่าอีกแล้ว แถมตัวฟ้าใสเองในตอนนี้ก็ได้แสดงสีหน้าคล้ายดีใจปนกังวลกับเรื่องราวบางอย่างอีกด้วย