ตัดจบ สัประยุทธ์ออนไลน์ - เหล่าศาสตราครองใต้หล้า

ลำดับตอนที่ #6 : บุกค่ายคนโฉด ปลดผนึกเหล่าภูติ

“เอ่อไม่ทราบว่า”

“พี่สาวจะขนพวกระเบิดเยอะไปไหมครับ” 

“^ ^”   โอคที่ถูกฟ้าใสบังคับให้ไปซื้อระเบิดชนิดต่าง ๆ โดยให้ใส่เป้ใบใหญ่พอ ๆ กับขนาดของเตียงนอนเลยทีเดียวถามด้วยรอยยิ้ม

“แหม ๆ อะไรกันค่ะคุณน้องยังหนุ่มยังแน่น”

“ทำมาเป็นบ่นออด ๆ แอด ๆ ไปได้”

“แมนหรือเปล่าค่ะเนี่ยหรือว่าเป็นเก้งกวางไปซะแล้ว” 

“^.^”   ฟ้าใสเองก็ยิ้มตอบรับโอคไปเช่นกัน

“-*-”

“จะไม่บ่นได้ไงห่ะแม่ตัวดี”

“เธอไม่ได้เป็นคนแบกระเบิดพวกนี้เองนะ”

“ฉันเซ่แบกจนหลังจะหักอยู่แล้ว !!!”    โอคที่หมดความอดทนลงไปรีบโวยวายออกมา

“ชิ”

“ซื้อแค่นี้ก็พอแล้วย่ะ”

“ตะโกนมาได้หูจะแตก”   ว่าแล้วฟ้าใสก็เดินนำหน้าโอคออกนอกเมืองไปโดยที่ตัวของเธอนั้นได้ฮัมเพลงเบา ๆ ไปด้วย

‘ไม่เข้าใจแม่คุณคนดีจริง ๆ แฮะ’

‘ฝีมือการใช้กระบี่ก็ดีแบบสุด ๆ อยู่แล้วจะขนระเบิดพวกนี้ไปทำไมกัน’

‘แต่เราเชื่ออย่างนะถ้าแม่คุณคิดจะใช้ระเบิดหมดกระเป๋าจริง ๆ ล่ะก็ ค่ายคนโฉดรับรองไม่เหลือซากให้หัวหน้ามันกลับไปแน่นอน’   โอคที่รู้น้ำหนักจากการแบกคลังแสงด้านหลังดีเขาได้แต่ภาวนาว่าฟ้าใสจะไม่ใช้หมด

            แต่เขาไม่ได้เป็นห่วงเหล่าคนโฉดแม้แต่น้อย เขากลับเป็นห่วงตัวเองที่แบกระเบิดพวกนี้เอาไว้มากกว่า เพราะถ้าหากโดนลอบโจมตีโดยการใช้ไฟล่ะก็เขานี่แหละจะเป็นผุยผงไปแทน

            เพียงไม่กี่นาทีต่อมาโอคและฟ้าใสก็ได้มาซู่มอยู่ใต้ต้นไม้ใกล้ ๆ กับค่ายคนโฉด แน่นอนว่าได้มีเวรยามประมาณ 10 กว่าคนพากันเดินขบวนรอบ ๆ ค่ายเพื่อตรวจตราผู้บุกรุก

“เวรยามแน่นหนามากจะทำยังไง........ดี..........”

“เห้ยเอางี้เลยเหรอ”   ในระหว่างที่โอคกำลังคิดแผนการว่าจะบุกเข้าไปยังไงอยู่ ๆ ฟ้าใสกลับหยิบเอาระเบิดออกมาจากเป้ที่เขาสะพายหลังเอาไว้แล้วปาใส่เหล่าเวรยามที่เดินอยู่ไม่ไกล

“บรึมมมมมมมมมมมมมมมมม”   ระเบิดได้ทำหน้าที่ของมันอย่างแน่นอน พร้อมกับร่างของเหล่าคนโฉดที่กระเด็นไปคนละทิศละทางแต่ก็ไม่มีใครตาย ซึ่งบ่งบอกได้ว่าระดับของพวกมันสูงพอควร

“ยืนขึ้น”   ฟ้าใสสั่งอย่างเร่งด่วนโอคก็ทำตามแต่โดยดีเพราะเขาคิดว่าเธอน่าจะมีแผนอะไรอยู่แล้ว

“หันหลังซิค่ะคุณชายเร็ว ๆ ด้วย”   แม้เขาจะไม่รู้ว่าฟ้าใสสั่งเช่นนี้ทำไมแต่เขาก็ทำตาม

“ผั๊วะ”   โดยที่โอคไม่ทันตั้งตัวฟ้าใสออกแรงถีบยันโอคกระเด็นไปล้มหน้าทิ่มอยู่ไม่ห่างจากจุดระเบิดมากนัก

“ทำอะไรของเธอเนี่ยยัยบ๊อง”   แน่ล่ะอยู่ ๆ โดนถีบหน้าปักพื้นดินฟรี ๆ ใครจะยอมโอคจึงรีบหันไปต่อว่าฟ้าใสทันที  แต่เขาก็ไม่เห็นร่างของฟ้าใสแล้ว

“อิอิอิ”

“ระเบิดพวกนี้ใช้ตามสบายนะ”

“ทำหน้าที่ให้ดีนะค่ะเหยื่อล่อ”   เสียงหัวเราะเบา ๆ ของฟ้าใสแว่วมาตามสายลมอย่างอารมณ์ดี แต่สำหรับโอคน่ะเหรอเขาหน้าซีดเผือกไปเสียแล้ว

“อ้ากจำไว้เลยนะยัยบ๊อง”

“หางานหนักมาให้ตูอีกแล้วววว”   โอคตะโกนลั่นอย่างหัวเสีย

“ฉับบบบบบบบบบบบบ”   แต่ก่อนที่เขาจะทันแหกปากจบก็ได้กลิ้งตัวหลบคมดาบของคนโฉดผู้หนึ่งที่ได้กระโจนเงื้องดาบฟันใส่เขา

            พอโอคกลิ้งตัวหลบไปได้ไม่ไกลเขาก็เริ่มเห็นเหล่าคนโฉดที่เหลือพากันลุกขึ้นยืนแล้วนำอาวุธออกมาเตรียมพร้อมจะรุมยำเขาซะแล้ว

“เฮ้ออออออออ”  โอคถอนหายใจออกมายาว ๆ แม้เขาจะมีเลเวลเพียง 1 แถมอาวุธเทพยังไม่สามารถใช้ได้ดั่งใจอีก และวิชาที่พึ่งพาได้ก็มีแต่เคล็ดวิชาที่อาชูร่าฝึกโหดให้กับเขาเท่านั้น

“ไม่ค่อยแน่ใจเลยวุ้ยว่าเคล็ดวิชากายาศาสตราจะใช้ได้จริงไหม”   โอคที่ยังกังวลกับเคล็ดวิชาของเขาอยู่ไม่นาน คนโฉดอีกคนก็ใจร้อนกระโดดมายกขวานอันใหญ่จามใส่ลงมาหาโอคจากด้านบนซะแล้ว

“ให้ตายก็ไม่กล้ารับว้อยยยย”  เขาตะโกนมาอย่างหัวเสียก่อนที่จะกำหมัดขวาแน่น

“วูบบบบบบบ”  เพียงชั่วพริบตาโอคหมุนตัวหลบขวานไปด้านข้าง แล้วเขาก็หมุนตัวกลับมาอีกรอบซึ่งในตอนนี้หมัดขวาของโอคได้มีออร่าค้อนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมา

“หมัดค้อน”

“ตูมมมมมมมมมมมมม”  ออร่าค้อนที่หุ้มหมัดขวาของโอคหวดเข้าเต็ม ๆ ร่างของคนโฉดรายนั้นทันที โดยมีเสียงคล้ายอวัยวะภายในของมันแหลกดังขึ้นมาอีกด้วย

“อ๊อกกกกกกกกกก”  ร่างของคนโฉดดังกล่าวกระเด็นไปกลิ้งกับพื้นหลายตลบก่อนที่มันจะสำลอกเอาเลือดสด ๆ ออกมา

            แต่โอคก็ไม่คิดจะติดตามผลงานของตนเองเลยแม้แต่น้อยเพราะในตอนนี้คนโฉดอีก 2 คน คนหนึ่งใช้หอกอีกคนใช้ลูกตุ้มก็ได้เข้ามาประชิดตัวเขาแล้ว

“วูบบบบบบบ”   โอคตั้งสมาธิมั่นเพื่อหลบหัวหอกที่แทงมาด้านซ้าย 

“ฟุ่บ”   และยังไม่ทันไรเขาก็ต้องหมุนตัวกลางอากาศเพื่อหลบลูกตุ้มที่ได้หวดเข้ามาใส่หัวของเขาจากด้านขวา แต่โอคก็หาได้หลบเฉยไม่เขารีบจรดปลายเท้าข้างซ้ายงอพับเข้าหาลำตัวแล้วรีบดีดเตะลำคอของคนโฉดผู้ใช้ลูกตุ้มทันที

“ดาบอิไอเท้า”

“ฉั๊วะ”    คนโฉดกลับรู้สึกว่ามันโดนเพียงโอคเตะผ่านลำคอของมันไปแต่ยังไม่ทันไรก็ปรากฏแผลถูกของมีคมบาดลึกที่ลำคอของมันจนเลือดพุ่งกระฉูดออกมา

            เมื่อโอคลงมาถึงพื้นเขาก็โจมตีคนโฉดที่ใช้หอกต่อเนื่องทันที

“ดัชนี อาวุธลับ”

“ฟุ่บ ๆ”

“ฉึก ๆ”

“อ้ากกกกกกกกกกกกก”   เพียงแค่โอคดีดนิ้วไปด้านหน้ากลับเกิดออร่าคุโนโปร่งใสพุ่งออกไปปักเข้าที่เบ้าตาของคนโฉดผู้ใช้หอกอย่างแม่นยำมันจึงกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

            และเมื่อศัตรูเสียงการมองเห็นไปแล้วโอคก็รีบดีดร่างเข้าประชิดใส่มันทันที โอคทะยานเหนือพื้นเล็กน้อยแล้วรีบปล่อยเข่าซ้ายออกไปโยมีออร่าของลหัวลูกศรธนูปรากฏออกมาหุ้มหัวเข่าของเขาเอาไว้

“เข่าศรยักษ์” 

“ซวบบบบบบบบบบบบบบ”   ออร่าหัวลูกศรขนาดใหญ่ทิ่มทะลุหัวของคนโฉดผู้ใช้หอก แต่มันก็ไม่ได้หยุดแค่นั้นเพราะว่าออร่าลูกศรขนาดใหญ่ได้พุ่งออกไปพาร่างที่สิ้นลมของคนโฉดผู้ใช้หอกออกไปด้วย และลูกศรออร่ายักษ์ก็ตรงดิ่งไปหาเหล่าคนโฉดอีก 3 คนที่กำลังวิ่งเขามา และพวกมันก็รู้ว่ากำลังทำผิดซะแล้ว

“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย”   พวกมันทั้ง 3 แหกปากร้องลั่นก่อนที่ร่างของคนโฉดผู้ใช้หอกที่ลอยมากับออร่าลูกศรจะชนกระแทกทิ่มทะลุร่างของมันสิ้นชีพไป อีก 3 ศพ

“เหว๊ออออออออออ” 

“รีบไปเรียกพวกเรามาช่วยเร็วผู้บุกรุกเป็นยอดฝีมือ”   เหล่าคนโฉดที่เหลือเห็นท่าจะไม่ดีก็เลยพากันวิ่งหนีเป็นแถวหน้ากระดานเพื่อกลับเข้าค่ายไป

“เวรล่ะ”   โอคเห็นดังนั้นเขาจึงกล้ามั่นใจที่จะใช้วิชาของอาชูร่ามากขึ้นโดยที่เขาร่ายฝ่ามือไปมาก่อนที่จะประกบฝ่ามือทั้ง 2 โดยยื่นแขนไปทางซ้าย

“ท่าประสาน”

“บูมเมอแรงตัดอากาศ”   เพียงพริบตาโอคก็รีบตวัดฝ่ามือทั้ง 2 ที่ยื่นไปด้านซ้ายกลับมาด้านขวาของเขาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับมีออร่าบูมเมอแรงขนาดใหญ่ลอยพุ่งเข้าใส่เหล่าคนโฉดที่กำลังหนีหัวซุกหัวซุน

“ฟ้าววววววววววววววววว”

“ควับ ๆ ๆ ๆ ๆ” 

“ฉั๊วะ”

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”   เหล่าคนโฉดที่พากันหนีตายกู่ร้องอย่างเจ็บปวดพร้อมกับล้มลงไปโดยที่ด้านหลังของพวกมันได้ปรากฏแผลถูกฟันขนาดใหญ่แนวนอนขึ้นที่กลางหลังแทบทุกคน

“เอาน่า นี่แค่เราเลเวล 1 นะเนี่ยต่อให้พวกมันไม่ตายทันทีแต่แค่นี้ก็ต้องบอกเลยล่ะนะว่าวิชาของอาชูร่าสามารถสู้กับคนที่เลเวลสูงกว่าเราได้จริง ๆ”   โอควิเคราะห์จนพอใจแล้วเขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้โอคไม่รอช้าเขาวิ่งไปหยิบเอาเป้ระเบิดขนาดใหญ่มาวางไว้ใกล้ ๆ เหล่าคนโฉดที่นอนบาดเจ็บปางตายอยู่เกลื่อนพื้น

“มีคนบุกรุก !!!”    แล้วเขาก็ตะโกนลั่นไปทั่วบริเวณแห่งนี้หลายทีก่อนที่จะรีบวิ่งไปปืนต้นไม้แอบ

            เพียงไม่นานเหล่าคนโฉดนับ 30 ชีวิตก็พากันวิ่งหือมายังบริเวณดังกล่าว เมื่อพวกมันเห็นพวกพ้องนอนบาดเจ็บอยู่ก็รีบพากันรักษาขั้นต้นทันที

“แหงะ 30 คนเองเหรอ”

“ช่วยไม่ได้แฮะ”

“ฉันตัดกำลังให้เธอได้เท่านี้ล่ะนะฟ้าใส”    กล่าวจบโอคก็โบยระเบิดแต่ไม่ได้ถอดสลักจากบ้านบนและเมื่อมันอยู่ในระยะพอสมควรแล้วเขาก็ใช้ดัชนีอาวุธลับ ซัดออร่าคุไนออกไป 1 เล่ม

“ฉึกกกกกกกกก”  ออร่าคุไน ปักเข้ากับระเบิดที่โอคเพิ่งจะโยนออกไป และด้วยความเร็วสูงของท่าโจมตีนี้ได้ทำให้คุไนโปร่งใสกำลังปักนำพาระเบิดที่กำลังจะปะทุลอยลิ่วเข้าไปปักกลางกระเป๋าเป้ที่บรรจุไปด้วยคลังแสงขนาดย่อม

“บรึมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”   แทบไม่ต้องคิดเลยว่าแรงระเบิดจากระเบิดนานาชนิดนัลร้อยในกระเป๋าแห่งนี้จะสามารถคร่าชีวิตเหล่าคนโฉดทั้งหมดในบริเวณแห่งนี้ไปได้สบาย ๆ เลยล่ะ

            แต่สิ่งที่โอคคำนวนพลาดไปอย่างหนักคือเขาลืมคิดถึงแรงอัดระเบิดที่จะตามมาด้วย ซึ่งกว่าเขาจะคิดได้ก็สายไปเสียแล้ว โอคเองก็ได้ถูกแรงอัดระเบิดซัดร่างกระเด็นไปไกลพอสมควร และกลิ้งกระแทกใส่กิ่งไม้หลายต้นเลยทีเดียว โดยกว่าที่เขาจะถึงพื้นนี้ร่างของเขาก็เริ่มโปร่งใสและกระพริบถี่ ๆ เพื่อบ่งบอกว่ากำลังจะตายแล้ว

“อึกกกกกกกกกก”   โอคพยายามใช้มืออันสั่นเทาหยิบเอาน้ำยาเพิ่มเลือดมาดื่มซะ เพราะถ้าอยู่ในสภาพนี้อีกไม่กี่นาทีทางระบบจะมอบสถานะ ช็อค ให้กับเขา

“ฟู่วววววววววว” 

“หวังว่าคงต้องรอให้สภาพร่างกายปรับตัวเองแฮะ”   หลังจากที่โอคกินยาเพิ่มเลือดระดับกลางไปหลายขวดพอควรกว่าที่เขาจะขยับร่างได้ปกติ แม้จะยังมีอาการอ่อนล้าไปบ้างก็ตาม เขาเดินไปนั่งนิ่ง ๆ ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง

“ไม่ไหวแฮะ”

“นี่ยังดีนะที่เราบาดเจ็บจากแรงระเบิดไม่มาก”

“แต่ก็เสี่ยงตายอยู่ดี”

“ต้องหาตัวช่วยหน่อยแล้วมั้งเนี่ย”   พูดจนมันสมองของเขาก็คิดไปได้ถึงว่าเขายังมีเหล่าภูติอยู่นี่ แถมยังเป็นภูติแห่งธาตุระดับสูงอีกต่างหากยังไงซะก็น่าจะเรียกออกมาใช้งานหน่อยเพราะพวกมันเล่นดูดค่าประสบการณ์ไปจากเขามากโขอยู่แล้ว

“ปลดผนึก เฟรม”

“. . . . . .”   โอคลองเดาสุ่มชื่อภูตที่เขาจะเรียกออกมาแต่แล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ปลดผนึก บลา ๆ ๆ ๆ”   เขาร่ายรายชื่อยาว ๆ ไปเรื่อย ๆ จนกระทั้งมาหยุดลงที่ชื่อของภูติแห่งสายลมนามว่าวิน

“วิ้งงงงงงงงงงงงง”   สยบทศทิศส่องสว่างสีเขียวอ่อน ๆ ออกมาพร้อมกับมีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นว่า

            ผู้เล่นโอคได้ทำการปลดผนึกภูติแห่งธาตุครั้งแรกค่ะ ทำให้สยบทศทิศมีคุณสมบัติตามธาตุของภูติที่เรียกออกมาค่ะ

            เสียงประกาศจบลงพร้อมกับเกราะแขนทั้ง 2 ข้างของโอคเปลี่ยนเป็นสีเขียวอ่อน ๆจากที่ตอนแรกมันเป็นสีดำสนิท

“วี้ ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆ”  ในระหว่างที่โอคสนใจการเปลี่ยนแปลงของอาวุธใหม่ของเขาได้ไม่ทันไรอยู่ ๆ กลับมีร่างเล็ก ๆ ร่างหนึ่งบินโฉบไปมารอบ ๆ ตัวของเขาอย่างรวดเร็วอีกด้วย

“หมับ”

“จับได้ล่ะไหนขอดูหน้าหน่อย..........”   โอคจับจังหวะไปซักพักเขาก็คว้ามือมาจับด้านหลังของร่างปริศนาได้ แต่เมื่อเขาจับได้แล้วเขาก็เกิดอาการอึ้งขึ้นมา

“อย่าบอกนะว่าแกคือวิน. . . . .”

“วี้ ๆ ๆ ๆ”   เจ้าตัวปริศนารูปร่างคล้าย ๆ กระรอกบินส่งเสียงขานตอบออกมาทันใด

“โอ้ภูติแห่งธาตุของฉันทำไมมันดูน่ารักบ๊องแบ๊วเกินกว่าที่จะเอาไปสู้รบตบมือกับใคร ๆ เขาได้เนี่ย”

“ภูติแห่งธาตุลมขั้นสูงงั้นเหรอ”

“นี่มันชูก้าไรเดอร์ชัด ๆ”   เขาส่ายหน้าอย่างหน่าย ๆ และดูเหมือนเจ้าภูติจะรู้เลยว่านายใหม่ของมันจะผิดหวังกับรูปลักษณ์ของมันมิใช่น้อยมันจึงออกอาการหดหู่ลงทันใด โดยที่หูของมันได้ลู่ตกลงมา

“ช่างเถอะสภาพแกแบบนี้แล้วฉันก็คงตัดใจเอาแกออกมาสู้ไม่ได้หรอกนะ”

“เอาน่ะไอ้โอค อย่างน้อยเราก็ทราบความสามารถอย่างนึงของสยบทศทิศที่พอนำภูติออกมาเราจะใช้ธาตุของภูติได้”   โอคโยนความคิดหวังจะพึ่งวินในการต่อสู้ทิ้งไปแล้วเอาก็จับอุ้มมากอดไว้

“จากนี้ไปก็ฝากตัวด้วยนะ วิน”

“อ๋อแล้วก็อยู่เฉย ๆ อย่าซนบินไปมาล่ะ เพราะฉันจะแอบไปดูหน่อยว่ายัยฟ้าใสจะรับมือเหล่าคนโฉดไหวไหม”  ว่าแล้วเขาก็อุ้มวินแล้วย่องเดินไปยังค่ายของเหล่าคนโฉด

            ภายในค่ายคนโฉด

“ชิ้งงงงงงงงงงงงง”

“ฉั๊วะ ๆ ๆ ๆ ๆ”

“ชินายบ้านั่นทำสะเอะอะเลย”

“พวกมันถึงได้แห่กันมารุมชั้นซินะ”   ฟ้าใสพูดอย่างหงุดหงิดเพราะการระเบิดหมู่ที่โอคสร้างขึ้นมาดันทำให้เหล่าคนโฉดที่เฝ้าค่ายรู้ตัวว่ามีผู้บุกรุก แผนของเธอที่หวังจะเข้ามาจัดการหัวหน้าค่ายแห่งนี้ และขมขู่เหล่าคนโฉดจึงพังลงไม่เป็นท่า

            แถมในตอนนี้เธอยังใช้กระบี่คู่ใจเข้าจัดการกับเหล่าคนโฉดที่ดาหน้ากันเข้ามาจัดการเธอไม่มีหมดอีกด้วย

“ไม่ดีแน่ขืนฝืนปะทะต่อไปต่อให้เราระดับสูงกว่าพวกมันมากแค่ไหนก็ตามทางเราต้องเหนื่อยล้าก่อนเป็นแน่”   ฟ้าใสประเมินสถานการณ์โดยรวมแล้วเธอพบว่าอีกไม่นานเธอต้องตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบแน่แท้

“ควับ”

“บรึมมมมมมมมมม”

“ฟู่ ๆ ๆ ๆ”   คิดได้ดังนั้นเธอจึงเบี่ยงตังฟันเข้าไปที่ลำตัวของคนโฉดที่โจมตีเข้ามาแล้วรีบนำระเบิดควันออกมาใช้งานทันที

“ตามมันไปมันคงยังหนีไม่ได้ไกล”  เหล่าคนโฉดที่ไม่ได้แตกตื่นเลยแม้แต่น้อยรีบตะโกนสั่งขุมกำลังของพวกมันให้ไล่ติดตามฟ้าใสอย่างเร่งรีบ

            15 นาทีต่อมา

“แหงะ”

“ไหงค่ายมันดูโล่ง ๆ ล่ะเนี่ย”   โอคที่แอบย่องดอดเข้ามาถึงเต้นแห่งหนึ่งอย่างระมัดระวังเขาก็พบว่าเหล่าทหารยามที่เฝ้าอยู่ตรงเต้นท์ส่วนนี้แทบไม่มีเลยเขาจึงแอบเข้ามาด้านในเต้นท์ได้

“วี้ ๆ ๆ ๆ ๆ”   เจ้าวินในอ้อมกอดออกแรงดิ้นเล็กน้อยเพื่อเตือนนายของมันถึงอะไรบางอย่าง

“มีอะไรหรือวิน”  ว่าแล้วโอคก็หันไปมองยังทิศทางที่มันพยายามกางปีกน้อย ๆ ชี้บอก

“เห้ย..........”

“ในเกมมันมีด้วยเหรอเนี่ย”   ภาพที่โอคเห็นถึงกับทำให้เขาเหวอขึ้นมาทันทีเพราะภายในเต้นท์แห่งนี้ได้มีกรงขนาดไม่ใหญ่มากวางเรียงรายเอาไว้ แต่สิ่งที่อยู่ด้านในหาใช่สัตว์อสูรในเกม แต่เป็นเหล่า สาว ๆ ที่หน้าตาดี ๆ ทั้งนั้น แถมสภาพร่างกายของพวกเธอล้วนมีแต่อาการอิดโรยแสดงออกมาให้เห็นอย่างเด่นชัดอีกต่างหาก

“ฟึ่บ”

“วี้ ๆ ๆ ๆ ๆ”   แต่ทว่าอยู่ ๆ เจ้าวินกลับเกิดอาการคล้ายไม่สบอารมณ์ขึ้นมามันจึงผละออกจากอ้อมกอดของโอคแล้วบินไปยังลูกกรงเหล่านี้พร้อมกับอ้าปากพ่นเอาพลังงานสายลมเข้าโจมตีเหล่าลูกกรงอย่างสุดกำลังแต่ก็ไร้ผล

“อืม.........พวกแกคงเจ็บแค้นซินะวิน”

“ถึงได้พยายามช่วยเหลือผู้หญิงพวกนี้”

“ที่อยู่ ๆ ถูกใครก็ไม่รู้จับมาขังเอาไว้โดยไม่เห็นแสงเดือนแสงตะวันเลยแม้แต่น้อย”  โอคพูดออกมาอย่างเข้าอกเข้าใจในความรู้สึกของวิน และ อาจเป็นความรู้สึกของเหล่าภูติที่ถูกผนึกเอาไว้ในสยบทศทิศแทบทุกตัวตน

            ผู้เล่น โอคได้ ผ่านเงื่อนไข เข้าใจเหล่าภูติค่ะ

            ผู้เล่นโอคสามารถปลดผนึกเหล่าภูติทั้งหมดได้แล้วค่ะ

            เสียงแจ้งเตือนกล่าวจบเกราะแขนทั้ง 2 ข้างของเขาก็เกิดอาการสั่นไหวเล็กน้อยขึ้นมาราวกับสิ่งที่อยู่ด้านในนี้มันพร้อมที่จะออกมาเต็มทีแล้ว

“เหอะ ๆ”

“ขืนพวกแกออกมากันหมดด้วยความรู้สึกคับแค้นใจล่ะก็ฉันรับรองรองเลยมีหวังค่ายคนโฉดแห่กันมารุมยำฉันแน่”  เขามองเกราะแขนสยบทศทิศอย่างอ่อนใจ

“แต่ฉันเถอะเต็มที่เลยพวกแกอย่างมากพวกเราก็กอดคอกันตายแหละฟร่ะ”

“ลุย”

“ปลดผนึกภูติทั้งหมด”

“วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”   โอคเตรียมใจเอาไว้แล้วเขาจึงเอ่ยปากปลดผนึกเหล่าภูติทั้งหมดของเขาออกมาทันที โดยที่สยบทศทิศได้แปล่งแสงสีสันหลากหลายขึ้นมา

            ผู้เล่นโอคได้ ผ่านเงื่อนไขพิเศษ  พร้อใจกับเหล่าภูติทำให้เหล่าภูติได้ทำการปลดผนึกพลังงานที่แท้จริงค่ะ

“เห้ ๆ ๆ ๆ”

“อย่าบอกนะว่า. . . . .”   โอคกลืนน้ำลายลงอึกใหญ่เพราะในตอนนี้เหล่าภูติทั้งหมดของเขาได้มีแววตาสว่างวูบวาบด้วยสีตามธาตุของตน

“อยู่ไม่ได้แล้วในเต้นท์นี้เผ่นว้อยยยยยยยยยยยยยยยฉ๊าน”   แทบไม่ต้องคิดเลยว่าเขาจะอยู่ดูผลงานทำไมงานนี้โอคกล้ารับรับประกันได้เลยว่าค่ายคนโฉดเหล่านี้ต้องหายไปจากแผนที่ของเกมสัประยุทธ์ ออนไลน์แน่แท้