สัประยุทธ์ออนไลน์

ลำดับตอนที่ #3 : ภารกิจปลดปล่อยนางฟ้าไผ่หยก ตอนต้น

“เปรี้ยงงงงงงงงงงงงง”  ยังไม่ทันไรฟ้าก็ผ่ามาอีกครั้งนึงแล้วและคราวนี้หลินไผ่นั้นเลยนั่งลงกับพื้นกอดเข่าเอาหน้าซุกตักตัวสั่นอย่างน่าสงสาร

“เอ่อ...............”  โอคที่เห็นสภาพของเธอก็อดสงสารไม่ได้เขาเลยต้องวางมือของเขาบนบ่าของเธอแล้วเอ่ยถ้อยคำปลอบใจที่เขาคิดได้

“เป็นไรแล้วฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคนน่า”

“จริง...........นะ”  เสียงอันแหบพร่าของหลินไผ่ถามโอคขึ้นมา

“แน่นอน”

“หมับ”

“หือ !!!”   เพียงแค่เขาตอบรับเธอเท่านั้น หลินไผ่ก็รีบกระโจนตัวเข้ามากอดโอคเต็มแรงแถมยังเอาหน้าซุกอกของเขาแล้วเธอก็ร้องไห้ออกมา

“^ ^”  ตอนแรกเขานั้นก็ตกใจไปหน่อยแต่พอเห็นสภาพของหลินไผ่แล้วเขาก็ยิ้มบาง ๆ ออกมา

“ไม่เป็นไรแล้วเด็กดี”

“ไม่ต้องกลัวแล้วนะ”

“ร้องไห้ออกมาเถอะ”

“ซิก ๆ ๆ ๆ ๆ”

“ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”

“โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ”   เหมือนเจอปลอบโยนอย่างอ่อนโยนแถมน้ำเสียงของโอคในตอนนี้ยังฟังดูอบอุ่นมากสำหรับเธอเธอจึงกล้าร้องไห้ออกมาอย่างเต็มที่นั้นเอง

20 นาทีต่อมา

“สงสัยคงจะกลัวมากเลยซิแฮะ”

“ร้องไห้จนหลับไปเลย”  โอคมองดูหลินไผ่ที่นอนหลับไปเพราะการร้องไห้อย่างหนักแล้วก็เกิดไอเดียขึ้นมา

“นั้นซินะ”

“ถ้าหากเรามีความสามารถรับทักษะยังชีพมาและมันเป็นทักษะสูงสุดเลยล่ะก็”

“ขอยืมครัวหน่อยนะหลินไผ่”  แล้วเขาก็เดินเข้าไปในด้านในบ้านทันทีเพื่อทดสอบอะไรบางอย่าง

และอีกหลาย ๆ นาทีต่อมา

“เสร็จแล้ว”

“ท่าจะใช้จริง ๆ ด้วยแฮะ”  โอคมองดูอาหารมากมายที่เขาทำขึ้นมาซึ่งเขาก็รู้สึกเหมือนกับตอนตกปลาเลยทีเดียวเพราะในขณะที่เขาจับมีดทำครัว เสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นมา แถมเมนูอาหารหลากหลายก็ต่างพลั่งพลูเข้ามาในหัวของเขา

“แล้วแบบนี้มันจะใช้สืบอะไรเรื่องอขงจอนนี่กับจินได้ล่ะเนี่ย”

“ได้ทักษะต่อสู้มาแล้วก็จริง”

“แต่ก็ต้องลองสร้างกระบองยาวด้วยซินะถึงจะใช้ได้น่ะ”

“เฮ้ออออออออ”

“สงสัยว่าได้เปิดร้านอาหารหาข่าวแน่ ๆ เลยเรา”  โอคมองไปยังอนาคตอันใกล้ ๆ จะว่าไอไปชุดของเขานั้นก็ดีอย่างเสียอย่าง เพราะต่อให้ได้ทักษะหรือการ์ดอะไรมามันก็กลายเป็นขั้นสูงสุดก็จริงอยู่แต่ว่าอาวุธที่เขาต้องใช้นั้นเขาต้องสร้างมันขึ้นมาด้วย

“คงได้แต่ภาวนาล่ะนะ”

“ว่าได้เจอการ์ดที่สามารถใช้มือเปล่าต่อสู้ล้างพลาญได้น่ะ”

“หรือว่าจะไปแข่งตกปลาดีล่ะ”

“เกม ๆ นี้มันจะมีกันไหมล่ะเนี่ย.........”

“ใช่ตกปลา !!!”  แล้วก็เหมือนโอคนั้นคิดอะไรออกจึงมองหามีดสำหรับตัดต้นไม้ในบ้านไม้แห่งนี้ซักพักเขาก็เจอพอดีกับที่ฝนนั้นหยุดตกแล้วเขาจึงเดินไปยังป่าไผ่ใกล้ ๆ กันนี้แล้วเอามีดตัดไม้มาลองฟันตัดไม้ไผ่ดูก็สำเร็จ

ผู้เล่นโอค ได้ปลดล็อคทักษะยังชีพเลือกวัตถุดิบมาทำอาวุธค่ะ

ทักษะเลือกวัตถุดิบทำอาวุธของผู้เล่นโอคนั้นอยู่ในระดับสูงสุดค่ะ

ทันทีที่เสียงประกาศจบลงอยู่ ๆ เขาก็มองไปรอบ ๆ ก็รู้ได้ทันทีเลยว่าไม้ไผ่หยกในมือนั้นเป็นถึงไอเทมระดับ A เลยทีเดียว แล้วสายตาของเขาก็สะดุดไปยังกองหินที่หล่นขึ้นอยู่ใต้ต้นไผ่เอาจึงเอามีดไปสะกิดให้มันแตกออกมาก็พบว่า

ผู้เล่นโอคได้รับ หินหยกเกรด S ค่ะ

“เห...........”

“หลินไผ่ก็บอกนี่นะว่าให้เขามาถางป่าไผ่หยกนี้ได้สบาย ๆ”

“ถ้างั้นไม่เกรงใจล่ะเน้อ.........”  โอคพูดจบเขาก็ลงมือใช้มีดกระทุ้งหินหยกที่ขึ้นอยู่ใต้ต้นไผ่อย่างเมามันส์

จนทำให้เขานั้นได้หินหยกขนาดเล็กเกรด A มา 100 กว่าชิ้นเลยทีเดียว

“อืมมมมมมมมมม”

“ถ้ามันใหญ่กว่านี้ก็ดีซินะ”  โอคเอาหินไผ่เล็ก ๆ เหล่านั้นมาลองต่อ ๆ กันตามรอยแตกดูกลับปรากฏว่า

ผู้เล่นโอคได้ใช้พรแปรธาตุแห่งลูซิเฟอร์ สร้างหินหยกระดับ S+ ขึ้นมาค่ะ

“ห๋า..................”  เสียงประกาศจบลงเขาก็ร้องเสียงหลงขึ้นมาเพราะเนื่องจากทักษะหาวัตถุดิบสร้างอาวุธของเขานั้นบอกเขาได้เลยว่านี่มันเป็นแร่ระดับสูงที่สุดในเกมถึงแม้จะเป็นหยกก็ตาม

“ในเมื่อมันเล่นง่ายขนาดนี้.........”

“ไหนลองดูจิ๊”  แล้วอยู่ ๆ โอคก็คิดอะไรประหลาด ๆ ออกมา เอาหยิบเอาไม้ไผ่หยกออกมาแล้วมาถือรวมเอาไว้กับหินหยกเกรด S+ แล้วหลับตาลงนึกภาพพลองยาวที่ทั้งด้ามเป็นหยกแต่มีคุณสมบัติของไม้ไผ่ที่ทั้งเหนียวและยืดหยุ่นดู

“วิ้งงงงงงงงงงงงงงงง”

ผู้เล่นโอคได้ใช้พรแปรธาตุแห่งลุซิเฟอร์สร้าง พลองยาวไผ่หยกขึ้นมา

“เห้ยได้จริงด้วยเว๊ยเฮ้ยยยยยยยยย”  โอคตะโกนออกมาอย่างลืมตัวเพราะเบื้องหน้าของเขานั้นปรากฏไม้พลองที่ดูยังไง ๆ ก็เป็นหยกแท้ทั้งด้ามแน่นอน เขาจึงลองเอามันมางอดูก็ปรากฏว่างอได้จริง ๆ

ผู้เล่นโอคได้เพิ่มคุณสมบัติให้กับพลองไผ่หยกทำให้ได้รับทักษะสำหรับการป้องกันดีดสะท้อนค่ะ

“= =”

“เอ่อ............อ่านะ”

“ไหน ๆ เราก็สร้างมันมาแล้วใช่ไหม”

“ถ้างั้นไหนขอลองดูลายละเอียดหน่อยก็แล้วกัน”

พลองไผ่หยก

ไอเทมระดับ S+

พลังโจมตี 1500~15000

พลังโจมตีด้วยพลังพิเศษ ขึ้นอยู่กับระดับพลังของผู้ใช้ X 10

พลังป้องกันแบบพิเศษ หากการโจมตีมากกว่าที่ผู้ใช้จะรับไหวจะทำการใช้ทักษะดีดสะท้อนโดยอัตโนมัติโดยลดค่าพลังพิเศษของผู้ใช้ลง 10 % จากค่าพลังพิเศษทั้งหมด

และทักษะดีดสะท้อนจะไม่สามารถใช้ได้ก็ต่อเมื่อ พลังพิเศษของผู้ใช้เหลือต่ำกว่า 10 เท่านั้น

“พลองสวยดีนะโอค”  หลินไผ่เดินเข้ามาโอคอย่างงัวเงียแถมเธอในตอนนี้นั้นเปลี่ยนชุดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“อ้าวโทษทีนะทำให้เธอตื่นเหรอ”  โอคถามเธอกลับไปอย่างเกรงใจทันที

“ไม่เป็นไรหรอก”

“ว่าแต่อาหารในครัวนายเป็นทำเหรอ”

“อื้อใช่แล้ว”

“ไปกินกันเถอะ”  แล้วโอคก็เก็บพลองหยกของเขาเข้าในช่องสถานะสัมภาระก่อนจะเดินตามหลินเข้าไปด้านในห้องทานอาหาร

และเมื่อทั้งคู่มาถึงนั้นเองโอคก็รีบเดินมาเลื่อนโต๊ะให้หลินนั่งก่อนที่เขาจะทำเสียงนุ่ม ๆ ออกมา

“เชิญครับคุณหนู”

“ขอบใจจ๊ะคุณพ่อบ้าน”  แล้วทั้งคู่ก็มองหน้ากันซักพักก็ต่างคนต่างหัวเราะออกมา

/นานแค่ไหนแล้วนะที่เราไม่ได้หัวเราะอย่างสนุกสนานกับคนอื่นแบบนี้.../ หลินไผ่คิดในใจก่อนที่จะลงมือทานอาหารของนายพ่อบ้านโอคคนนี้

“อร่อยมากเลยล่ะโอค”

“ชั้นว่านายเป็นพ่อบ้านจริง ๆ ใช่ไหมเนี่ย”  หลินเอามือเท้าคางนั่งดูโอคเก็บจานชามไปล้างอย่างน่ารัก

“อืมใช่”

“ตอนเธอเห็นไม้พลองของฉันเธอบอกว่ามันสวยดีใช่ไหม”

“ถ้างั้นฉันทำให้อันนึงไหมล่ะ”

“เอ๋.............”

“นายจะทำให้ชั้นจริง ๆ เหรอโอค”

“จริงนะ ๆ ๆ ๆ”  เธอถามโอคย้ำอีกครั้งก่อนที่จะถามเขาบอกเธอนั้นต้องใช้อะไรบ้าง

โอคเลยตอบเธอกลับไปว่าเอาเพียงจอบกับมีดตัดไม้ก็พอแล้วเธอจึงเดินไปยังห้องนอนของเธอแล้วหยิบเอาจอบออกมา

“อะเอ่อ...........”  แต่อยู่ ๆ เธอก็เดินมาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ตรงด้านหลังของโอคที่กำลังล้างจานอยู่

“มีอะไรเหรอหลินไผ่”  โอคยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ เธอเนื่องจากเธอพูดจบเบามาก ๆ ทำให้เขาฟังไม่รู้เรื่อง

“ขอบคุณนะนายทำให้ชั้นสนุกมากเลยล่ะ”

“จุ๊บ”  แล้วเธอก็จุมพิตลงที่แก้มของโอคแทนการขอบคุณก่อนที่เธอนั้นจะรีบวิ่งหน้าแดงแจ๋ออกไป

“เฮ้อออออ”  โอคถอนหายใจออกมาอีกครั้งแต่ไม่ใช่เพราะความหนักใจแต่อย่างใดเขากลับรู้สึกเอ็นดูหลินไผ่มากขึ้นไปอีก เพราะเขานั้นก็แทบจะไม่มีครอบครัวเลยในโลกจริง ๆ การที่เขานั้นอยู่กับหลินไผ่มาทั้งวันนี้เขาเองก็รู้สึกเหมือนตัวเองนั้นมีน้องสาวขึ้นมาเลยจริง ๆ

โอคล้างจานไปอมยิ้มไปในความน่ารักน่าเอ็นดูของหลินไผ่ไม่นานเขาก็ล้างจานเสร็จแล้วกำลังจะเดินออกไปก็เห็นห้องของเธอเปิดแง้มเอาไว้

“นี่ถ้าเราเป็นโจรคงจะหวานหมูแน่ ๆ เลยแฮะ” 

“สงสัยวันหลังต้องเตือนหลินหน่อยล่ะ”

โอคพูดจบเขาก็ทำท่าจะปิดประตูห้องของเธอแต่ทว่าสายตาของเขานั้นกลับไปเห็นหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมา ซึ่งหนังสือเล่มนั้นก็คือเหล่าเทพอสูรทั้ง 4 กับนางฟ้าผู้ถูกผนึก

“เอ...........”

“ไปช้าซักนิดคงไม่เป็นไรแฮะ”

ครึ่งชั่วโมงต่อมาโอคก็เดินเข้ามาหาหลินไผ่

“นี่ ๆ โอคดูซิ ๆ”

“ชั้นหาหินหยกกับไม่ไผ่หยกอย่างดีได้หลายอันตามที่โอคแนะนำเลยนะ”

หลินไผ่ยิ้มชูไอเทมที่เขาให้เธอหาเพื่อที่จะนำมาทำไม้พลองหยก

“ไหน ๆ ขอดูหน่อยก็แล้วกันว่าใช้ได้หรือเปล่า”  แล้วโอคก็มาดูก็พบว่าหลินไผ่นั้นก็เลือกไอเทมวัตถุดิบมาใช้ได้เลยทีเดียวแต่ก่อนอื่นเขาต้องหลอมรวมเศษหินหยกพวกนี้ให้เป็นหินใหญ่ซะก่อนและเมื่อเขาทำสำเร็จแล้วนั้นก็ปรากฏหินหยกเกรด S+ มา 2 ก้อนเขาจึงขอหลินไผ่เก็บไว้ก้อนนึงแล้วก็ลงมือทำไม้พลองให้กับเธอ

“อ่ะนี่เป็นไงบ้าง”  หลังจากทำเสร็จเขาก็ยื่นให้หลินไผ่ดู

“ว๊าวววววววววววว”

“สวยมาก ๆ เลยล่ะโอค”

“ขอบคุณนะ”  หลินไผ่รับไม้พลองหยกจากโอคมากอดแน่นด้วยความดีใจ

“ตัวเลอะเทอะไปหมดแล้วนะเธอน่ะ”  โอคเดินมาปัดคราบดินที่ติดแก้มเธอออกไปอย่าเอ็นดู

“งั้นชั้นขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”

“เอ่อ........ว่าแต่.............”  อยู่ ๆ หลินไผ่ก็พูดเสียงเบาลงก่อนที่เธอจะตัดสินใจถามออกมา

“ว่าแต่โอค........นายจะกลับตอนไหนเหรอ”

“คงพรุ่งนี้ตอนเที่ยง ๆ นั้นแหละฉันจะออกเดินทางอีกครั้งนึงอ่านะ”

“งะงั้นคืนนี้นายก็ค้างที่นี่ได้น่ะซิ” 

“อืมแน่นอน”

“ฉันไม่หนีเธอไปไหนหรอกน่าไปอาบน้ำได้แล้ว”

“ค๊า..........”  แล้วหลินไผ่ก็ยิ้มขึ้นมาได้อีกครั้งนึงก่อนที่เธอจะวิ่งเข้าไปด้านในบ้าน

“ฉันสัญญาหลินไผ่”

“ฉันจะช่วยปลดปล่อยเธอได้แน่นอน”  โอคที่เดินเข้าไปด้านในตัวบ้านนั้นหยิบเอากระดาษกับปากกามาเขียนจ้อความทิ้งเอาไว้ก่อนที่เขานั้นจะเดินมายังบึงที่ทั้งคู่แข่งตกปลากัน เมื่อตอนกลางวัน

“มีเรือให้ได้พอดีเลยซินะ”  โอคมองเห็นเรือไม้ขนาดพอที่จะนั่งได้ 2 คนที่ริมบึงก่อนที่เขาจะเดินไปแกะเชือกออกแล้วพายมันไปยังกลางบึงและในขณะนั้นเองเขาก็นึงถึงเนื้อหาในหนังสือที่อยู่ในห้องของหลินไผ่ด้วย

ซึ่งในหนังสือเล่มนั้นจะบอกกล่าวถึงเทพอสูรประจำทิศทั้ง 4 ตัว อันได้แก่

เต่าดำแห่งป่าไผ่หยก

พยัคฆ์ขาวแห่งป่าหิน

วิหกเพลิงแห่งภูเขาไฟวิบัติ

มังกรฟ้าแห่งยอดเขาเสียดฟ้า 

และทั้ง 4 ตัวนั้นได้ก่อภัยพิบัติให้กับโลกมนุษย์ ทางมนุษย์นั้นจึงได้ผนึกพวกมันเอาไว้กับนางฟ้าทั้ง 4 อันได้แก่

หลินไผ่นางฟ้าแห่งไผ่หยก

ฉิงมีน นางฟ้าแห่งศิลา

ชานะ นางฟ้าแห่งภูเขาไฟ

ริวบิ นางฟ้าแห่งยอดเขาเสียดฟ้า

และนางฟ้าทั้ง 4 เหล่านี้นั้นไม่สมารถออกไปจากนอกอาณาเขตที่ใช้กักพวกเทพอสูรทั้ง 4 ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ร้อยปีก็ตาม อีกทั้งพวกนางยังต้องคอยป้องกันไม่ให้มนุษย์นั้นมาตามล่าเทพอสูรทั้ง 4 อีกด้วย

ซึ่งตรงนี้นั้นเองหากมีมนุษย์ผู้ใดจัดการกับเทพอสูรเหล่านี้ได้นั้นพวกเธอก็จะได้รับการปลดปล่อย และนั้นก็เป็นเหตุผลที่โอคอยากจะช่วยหลินไผ่จากการถูกกักขังเป้นเวลาหลายร้อยปีในสถานที่แห่งนี้นั้นเอง

“อะโอค.............นะนั้นนายจะทำอะไรน่ะ”   หลินไผ่ที่ดูเหมือนจะอาบน้ำเสร็จแล้วรีบวิ่งมาอย่างร้อนใจตรงริมบึง

“ก็จะสู้กับเต่าดำไง”  โอคตอบกลับไปอย่างง่าย ๆ

“นายไม่ไหวหรอก”

“แค่พวกหุ่นไม้นายยังสู้ไม่ได้เลยกลับมาเถอะนะ”  หลินไผ่ตะโกนอ้อนวอนโอค

“แล้วเธอพอใจกับสภาพที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้เหรอไงกัน”

“................”  เพียงแค่โอคถามเธอกลับไปนั้นเองเธอก็ยืนนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร

“ถ้างั้นฉันก็จะเรียกมันออกมาแล้วล่ะ...........”

“เดี๋ยวโอค.......”

“หากนายจะทำแบบนั้น........นายต้องผ่านศพชั้นไปก่อน”  อยู่ ๆ หลินไผ่กลับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นซึ่งไม่เหมาะกับนิสัยของเธออย่างมากเลย

ผู้เล่นโอคได้รับภารกิตพิเศษปลดปล่อยนางฟ้าไผ่หยกค่ะ

“อ๋อที่แท้ก็เป็นแบบนี้เองซินะ”

“การที่จะเจอกับไอเต่าดำอะไรนั้นได้ต้องสู้กับเธอก่อนใช่ไหม”  โอคถามหลินไผ่กลับไปแต่เธอไม่ตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้าและพูดออกมาเสียงก้องว่า

“รับมือ”