สัประยุทธ์ออนไลน์

ลำดับตอนที่ #2 : แข่งตกปลา นางฟ้าไผ่หยก VS พ่อบ้าน

“ฟ้าว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”

“วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงง”  เพียงไม่นานโอคก็ถูกส่งให้มาอยู่ในทุ่งหญ้าแห่งหนึ่งเขาจึงทำการตรวจสอบโดยการเรียกหน้าต่างค่าต่าง ๆ ออกมา ซึ่งก็ทำเหมือน ๆ กับเกมอื่น ๆ ซึ่งเขาก็พบว่านอกจากชุดแล้วนั้นเขาแทบไม่ได้รับอะไรมาเลยด้วยซ้ำไปนอกจากแผนที่ที่ยังเปิดไม่หมดด้วยซ้ำ ซึ่งก็มีแต่เพียงจุดที่เขาอยู่แล้วด้านบนของจุดที่เขาอยู่นั้นมีชื่อเมือง ๆ นึงนั้นก็คือเมืองเริ่มต้นนั้นเอง

“เหอะ ๆ ๆ ๆ”

“เท่ากับว่าให้เรานั้นเดินเข้าเมืองแบบไม่สู้มือเปล่าก็ต้องต้องวิ่งหลบอสูรงั้นซินะ”

“นอกจากชุด ๆ นี้ก็ไม่มีอาวุธอะไรเลย”

“งั้นต้องหาทางเข้าเมืองก่อนนั้นแหละดีแล้ว”  แต่ทว่าอยู่ ๆ กลับมีอสูร 2 ตัวกระโดดมาขวางหน้าของโอคเอาไว้นั้นก็คือหุ่นไม้ 2 ตัวนั้นเอง

“= =”

“ดีกว่าเจอพวกหมาป่าแหละ”

“ฟุ่บ”

“เห้ ๆ ๆ ๆ”    แต่ทว่าหุ่นไม้ทั้ง 2 ตัวนั้นกลับกระโจนมาใส่โอคทันทีด้วยการพุ่งตัวเข้ากระแทกแต่มีหรือที่โอคจะยอมโดนง่าย ๆ เขารีบหมุนตัวหลบได้ทันที

แล้วอีกตัวนั้นก็รีบยกขาของมันมาเตะอัดใส่ซี่โครงข้างซ้ายของโอค

“ตับ”

“ปึก”   โอคเผลอใช้แขนขวาของตนเองรับได้ตามสัญชาติญาณ นั้นทำให้เขานั้นเจ็บปวดขึ้นมาทันทีเหมือนกับโดนไม้ฟาดใส่จริง ๆ

“ฟุ่บ”  แต่แล้วเจ้าตัวที่พุ่งชนเขาพลาดนั้นกลับหันตัวกลับมากระโดดถีบขาคู่ใส่เขา

“เห้ ๆ ๆ ๆ”

“รุมกันยังไม่พอแทบโจมตีแบบก่ะไม่ให้พักกันเลยหรือไง”

“หมับ”  โอคตัดสินใจรีบจับหัวของหุ่นไม้อีกตัวที่อยู่ใกล้ ๆ แล้วรีบออกแรงดันมือของเขาให้ลอยขึ้นสูงเพื่อหลบลูกถีบขาคู่ของหุ่นอีกตัวได้ทันทีแล้วเขาก็ไม่ลืมที่จะสับสันมือไปตรงท้ายทอยของหุ่นไม้ตัวนี้ด้วยแต่ทว่า

“โป๊กกกกกกกก”

“จะเจ็บ ๆ ๆ ๆ ๆ”  มีหรือมือเปล่าจะไปสู้กับหุ่นไม้ทั้งตัวที่หนากว่าร่างกายของมนุษย์ได้

“สงสัยได้ตายกลับเมืองจริง ๆ แล้วเรา”  โอคเมื่อถึงพื้นเขาก็กระโจนตัวถอยกลับไปตั้งหลักอย่างไว้เชิงเพื่อรอดุว่าเจ้าหุ่นไม้พวกนี้นั้นทำอะไรอยู่

“ฟุ่บ ๆ “  แต่แล้วหุ่นไม้พวกนี้นั้นก็พุ่งออกไปตัวละทางแถมยังขนาบซ้ายขวาของโอค อย่างรวดเร็ว

“สะเสร็จกัน”  ตอนแรกเขาคิดว่าพวกมันนั้นจะพุ่งเข้ามาทีละตัวเหมือนตอนแรกแต่ว่านี่กลับมาโผล่ขนาบซ้ายขวานั้นทำให้โอคได้แต่หลับลงเตรียมรับความตายทันที

“หยุดได้แล้วววววววววว”  แต่ทว่าอยู่ ๆ นั้นก่อนที่โอคเกือบจะตายได้มีเสียงตะโกนสั่งให้หุ่นไม้ 2 ตัวหยุดมือลงนั้นทำให้โอคนั้นรอดไปอย่างเฉียดฉิว

“ไม่ทราบว่าพ่อบ้านแบบนายมาทำที่นี่กันนะ” แล้วเจ้าของเสียงก็เดินเข้ามาหาโอค อย่างเป็นมิตร หากมองดูดี ๆ แล้วเธอคนนี้อายุน่าจะประมาณ17-18เห็นจะได้ ส่วนหน้าตาของเธอนั้นก็ดูน่ารักไม่เบาเลยทีเดียว บวกกับชุดสีเขียวอ่อนที่เธอใส่ดูแล้วยังเพิ่มความน่ารักยิ่งขึ้นไปอีก

“อ๋อพอดีอยู่ ๆ ฉันก็ถูกส่งวาปมาที่นี่อ่ะนะ”  โอคตอบเธอกลับไปตามจริงเพราะเขายังไม่รู้ว่าเธอนั้นเป็น AI หรือผู้เล่นกันแน่

ซึ่งในเกม ๆ นี้ AI กับผู้เล่นจะต่างตรงที่เรานั้นสามารถถามไปตรง ๆ ได้เลย

เช่นหากถามว่า เธอเป็น AI หรือผู้เล่น

หากเป็น AI จะเข้าใจว่าคำถามนี้นั้นเป็นตัวถามว่าเธออาศัยอยู่ในโลกของเกม ๆ นี้หรือโลกจริง ๆ

“งั้นเหรอ”

“งั้นก็ถือว่านายซวยหน่อยก็แล้วกันนะ”

“เพราะว่าพื้นที่แถวนี้น่ะเป็นพื้นที่ของชั้นทั้งหมด”

“งั้นก็ขอโทษด้วยนะคับ”

“ถ้างั้นฉันขอตัวล่ะ”  เมื่อรู้ว่าตนเองกำลังบุกรุกที่คนอื่นอยู่โอคจึงขอตัวเดินออกไปทันที

“ดะเดี๋ยวก่อนซิ”

“นายพ่อบ้าน”  อยู่ ๆ สาวน้อยก็เรียกโอคให้หยุดเดิน

“พ่อบ้าน?”  โอคทำหน้า งง แล้วชี้มาที่ตัวเอง

“ใช่ ๆ นายนั้นแหละ”

“เอ๊าก็เห็นนายใส่ชุดพ่อบ้านแล้วนายไม่ใช่พ่อบ้านเหรอ”  เธอถามโอคตาแป๋วอย่างไร้เดียงสา

“จะใช่ก็คงจะใช่”

“จะไม่ใช่ก็คงไม่ใช่”  แต่โอคกลับตอบเธอกลับไปแบบกำกวม

“แล้วตกลงใช่ไม่ใช่ล่ะ”  เธอถามย้ำ

“ใช่ก็แล้วกัน”

“ไม่มีอะไรแล้วซินะ”

“งั้นฉันขอตัวละ”

“ฟ้าววววววววววววววววว”

“ตุ๊บ”  แต่ทว่าอยู่ ๆ กลับมีไม้ไผ่หยกก้านหนึ่งยาวประมาณตัวของโอคนั้นลอยมาวางตรงหน้าของเขาแล้วหากสังเกตดี ๆ ล่ะก็ตรงปลายของไม้ไผ่หยกอันสวยงามก้านนี้นั้นมีเส้นเอ็มอันหนึ่งผูกเอาไว้อยู่

“หืมมมมมมมมมมมม”  โอคหยิบเอาไม่ไผ่หยกที่ถูกทำให้เป้นเบ็ดตกปลาขึ้นมาแล้วมองกลับไปยังเธอ

“ถ้านายไม่อยากให้ชั้นเอาเรื่องนายที่บุกรุกเข้ามาล่ะก็”

“มาแข่งตกปลากับชั้นซะ”  เธอพูดจบในหัวของโอคก็มีข้อความแจ้งเตือนมาทันที

ผู้เล่น โอค ได้รับภารกิจพิเศษ ตกปลาแข่งกับนางฟ้าไผ่หยก

“= =”

“ฟันธงเลยว่าเธอไม่ใช่ผู้เล่นแน่นอน” 

“เหอะ ๆ ๆ ๆ”  โอคหัวเราะแห้ง ๆ ออกมาก่อนที่จะตอบตกลงกับเธอ แล้วทันใดนั้นเธอก็วิ่งนำหน้าเขาไปยังแม่น้ำใกล้ ๆ นี้ทันที

“นายยืนตรงนี้นะ”

“ส่วนชั้นจะยืนตรงนี้”  เมื่อแบ่งพื้นที่การแข่งกันได้แล้วเธอก็รีบหย่อยเบ็ดลงไปในแม่น้ำด้านหน้าทันที

“เอาเถอะนะ”

“ดีกว่าโดนหุ่นไม้ซ้อมจนตายก็แล้วกัน”  โอคพูดจบเขาก็หย่อยเบ็ดลงไปในแม่น้ำอย่างเซ็ง ๆ

/อะไรกันพ่อบ้านคนนี้........../

/ดูจากการหย่อนเบ็ดแล้วเหมือนกับยังไม่เคยตกปลางั้นแหละ/

/ฮิฮิฮิ งั้นก็ดีซิจะได้ให้อยู่เล่นกับเราทั้งวันเลย/  สาวน้อยอมยิ้มออกมาอย่างมีความสุขซึ่งเหมือนกับว่าเธอนั้นโกงโอคโดยที่เขานั้นไม่รู้ตัวนั้นเอง

แต่จะเป็นเช่นนั้นหรือ...............

ในขณะที่โอคหย่อนเบ็ดลงไปแล้วนั้นเองในหัวของเขากลับมีเสียงประกาศออกมา

ผู้เล่นโอคได้ปลดล็อคทักษะยังชีพ การตกปลา ซึ่งจะทำให้ทักษะการตกปลาของผู้เล่นเพิ่มขึ้นสูงสุดค่ะ

ทันใดนั้นเองเขากลับมองเห็นภาพในน้ำขึ้นมาได้อย่างชัดเจนแถมยังเห็นด้วยว่ามีปลาอยู่ 3 ขนาด นั้นก็คือเล็ก กลาง ใหญ่ ซึ่งจุดที่เบ็ดของเขานั้นวางอยู่มีแต่ปลาตัวเล็ก และของเธอนั้นมีแต่ปลาขนาดกลาง

“เหอะ ๆ ๆ ๆ”

“ถ้างั้นก็.........”  แต่ทว่ายังไม่ทันไรปลาตัวเล็กก็กินเบ็ดเขาซะแล้วหรือว่านี่อาจจะเป็นเพราะทักษะกันแน่

“ฟุ่บ”

“จ๋อม”  แล้วโอคก็กระชากคันเบ็ดขึ้นมาพร้อมกับเอาปลาตัวเล็กขึ้นมาใส่ถังใกล้ ๆ ตัวเขา

“ถึงจะได้แต่ก็ได้ปลาตัวเล็กนะค่ะคุณพ่อบ้าน”  เธอยิ้มเยาะเย้ยโอคเพราะว่าในถังของเอในตอนนี้นั้นมีปลาขนาดกลางอยู่ 4-5 ตัวแล้ว

“ฟุ่บ”  แต่โอคก็รีบเหวี่ยงเบ็คลงไปสุดที่เขานั้นเห็นปลาตัวใหญ่อยู่และเพียงไม่นานเขาก็ดึงเบ็ดขึ้นมาปลาตัวใหญ่ก็ติดเบ็ดตามเขามาเช่นกัน

“ฟลุ๊คล่ะซินะคุณพ่อบ้าน”  เธอหันมากล่าวหมิ่นประมาทใส่โอคแต่โอคนั้นกลับไม่ได้ตอบกลับไปเขาก็ลงมือทำแบบเดิมทันที

1 ชั่วโมงต่อมา

“อึ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบ”

“ฮ้าวววววววววววววววววววววววววว”   โอคบิดขี้เกียจอย่างสบายใจแล้วหันไปมองเธอที่ตอนนี้กำลังเคร่งเครียดกับการตกปลาอย่างเอาเป็นเอาตายนั้นก็เพราะว่าในถังของเขานั้นมีปลาอยู่ 101 ตัวเป็นปลาเล็ก 1 ตัว และปลาตัวใหญ่ 100 ตัวนั้นเอง

แต่ถังของสาวน้อยคนนี้นั้นยังไม่ได้ถึงครึ่งนึงของโอคด้วยซ้ำไป

“นี่เธอ...........”

“จะพอได้หรือยัง”

“ฉันหลับไปตื่นนึงแล้วนะเนี่ย”

“ยังก่อน ๆ “

“ขออีก 5 นาที”  เธอหันมาขอต่อเวลากับโอค

“อ่านะ”

“สงสัยว่าเธอคนนี้เกลียดความฝ่ายแพ้แน่ ๆ เลยแฮะ”

“นี่น่ะเหร๊อนางฟ้าน่ะ”

“หืออออออออออออออออออ”   อยู่ ๆ โอคกลับมองค้างไปบนท้องฟ้าทันใดนั้นเองเขาก็รีบเดินไปยังทางสาวน้อยคนนั้นที่กำลังตกปลาแบบลืมโลก

“หมับ”

“มีอะไรเหรอนายพ่อบ้านขอต่อเวลาหน่อยน่านะ ๆ ๆ ๆ”  เมื่อเธอถูกโอคจับบ่าเธอก็หันมาขอต่อเวลาเหมือนเดิมแต่ที่แปลกคืออยู่ ๆ โอคนั้นจับเธอนอนกดลงกับพื้นทันที

“วะว๊ายยยยยยยยยยย”

“จะทำอะไรของนายน่ะ”

“ปะปล่อยนะ”   เธอรีบดิ้นอย่างตกใจทันที

“เอาน่า ๆ”

“ไหน ๆ ก็นอนลงไปแล้วนี้”

“ดูซะ”  โอคพูดจบเขาก็ปล่อยเธอแล้วนอนลงข้าง ๆ เธอพร้อมแหงนมองไปยังท้องฟ้า

“สะสวยจัง...............”   ที่แท้โอคนั้นก็เห็นรุ้งกินน้ำที่สวยเอามาก ๆ ๆ นี่เอง แต่ว่ากลับมีเมฆดำลอยมาด้วยเหมือนจะบดบังรุ้งกินน้ำอันนี้โอคเลยเห็นไม่มีเวลาเขาจึงจับเธอนอนกดกับพื้นให้ดูจะได้ทันนั้นเอง

“ใช่ไหมล่ะ”  โอคเอียงหน้ามามองเธอแล้วเธอก็มองโอคตอบทันทีที่ทั้งคู่สบตากันนั้นเองโอคก็ยิ้มให้กับเธออย่างสบาย ๆ แต่เขาหารู้ไม่ว่ารอยยิ้มของเขาตอนที่ไม่ได้ใส่แว่นนั้นละลายใจของสาว ๆ ได้เลยทีเดียว

“ฟุ่บ”  อยู่ ๆ สาวน้อยก็รีบหันไปมองรุ้งกินน้ำต่ออย่างเขินอายก่อนที่เธอจะถอนหายใจยาว ๆ ออกมา

“เฮ้อออออออออออ”

“ชั้นแพ้นายแล้วล่ะนายพ่อบ้าน”

“ตรงนั้นคือป่าไม้หยก”

“เชิญนายเอาไปได้ตามที่นายต้องการเถอะนะ”  แล้วอยู่ ๆ เธอก็ทำหน้าหงอย ๆ ออกมา

“เป็นอะไรหรือเปล่า..........”

“จริงซิฉันลืมถามชื่อเธอไปเลยเธอชื่ออะไรล่ะ”

“หลินไผ่”

“เรียกว่าหลินก็ได้”

“แล้วนายล่ะพ่อบ้านนายชื่อว่าอะไรเหรอ”

“ชื่อโอคจ้า”

“แปะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”

“ซ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”  แต่ทว่าไม่ทันไรอยู่ ๆ ฝนกลับตกลงมากระหน่ำอย่างบ้าคลั่งนั้นทำให้หลินหรือหลินไผ่นั้นหน้าซีดออกมาหน่อย ๆ ก่อนที่จะชวนโอคไปหลบในบ้านไม้ของเธอ

และเมื่อทั้งคู่มาถึงนั้นเอง

“เอ้านี่โอค”  หลินไผ่ยื่นผ้าขนหนูหัวของเธอมาให้โอคเช็ดหัว

“ขอบคุณนะหลิน”  แล้วโอคก็รับมาเช็ดทันที

“นี่โอคนายไปหาเสื้อเปลี่ยนก่อนดีไหม”

“ตากฝนมาแล้วใส่เสื้อน้ำชุ่ม ๆ แบบนี้ระวังเป็นหวัดเอานะ”  หลินพูดเตือนเขาทันที

แต่ทว่าอยู่ ๆ เหมือนชุดพ่อบ้านของโอคนั้นจะทำหน้าที่ของมันโดนมีไอร้อน ๆ ปรากฏออกมานิดนึงก่อนที่ทั้งตัวของโอคนั้นจะแห้งเหมือนไม่ได้ตากฝนมาซักหยด

“ก็ประมาณนี้แหละชุดของฉัน”

“นอกจากจะไม่สามารถถอดออกได้แล้วยังซ่อมแซมเองได้น่ะนะ”

โอคอธิบายชุดที่เขาใส่อยู่รวมถึงตอนที่ได้มาให้หลินไผ่ฟัง

“งั้นชุดของนายก็เยี่ยมมาก ๆ เลยล่ะโอค”

“อ่ะเดี๋ยวก่อนนะ”  หลินเหมือนจะคิดอะไรออกอยู่ ๆ เธอก็หยิบเอาการ์ดออกมาจากเสื้อของเธอ

“อ่ะนี่โอคชั้นให้”

“หืออออออออออ”

“ให้การ์ดฉันน่ะเหรอ”

“ใช่แล้ว”

“ลองใช้ดูซิ”   หลินคะยั้ยคะยอให้โอคใช้การ์ด แต่เขาก็ต้องทำหน้าสงสัยก่อนที่จะถามเธอว่ามันใช้ยังไงกัน

“อ๋อ”

“ง่าย ๆ เลยโอคก็แค่พูดขึ้นมาว่าติดตั้งการ์ดเท่านนั้นเอง”

“อะอื้อขอบใจมากนะหลิน”

“ติดตั้งการ์ด”

“แว่บบบบบบบบบบบบบบบบ” และเพียงไม่นานชุดของโอคก็เปล่งแสงออกมาแล้วการ์ดที่หลินให้มานนั้นก็หายวูบเข้าไปในร่างของเขา

ผู้เล่นโอคได้รับเคล็ดวิชาไม้พลองหยกไผ่ค่ะ

เนื่องจากผู้เล่นสวมใส่ชุดพ่อบ้านลูซิเฟอร์ทำให้ทักษะที่ได้รับ ชำนาญพลองเพิ่มเป็นขั้นสูงสุดค่ะ

ผู้เล่นโอคได้รับทักษะหมื่นหยกฟาดทะลวง 1 ในเคล็ดวิชาไม้พลองหยกไผ่ค่ะ

เนื่องจากผู้เล่นสวมใส่ชุดพ่อบ้านลูซิเฟอร์ทำให้ทักษะที่ได้รับ หมื่นหยกฟาดทะลวงเพิ่มเป็นขั้นสูงสุดค่ะ

**หมื่นหยกฟาดทะลวง เป็นทักษะที่ใช้โจมตีครั้งเดียวแต่มีผลทำให้โจมตีเท่ากับหมื่นครั้ง**

ผู้เล่นโอคได้รับทักษะใบไผ่พลางกาย 1 ในเคล็ดวิชาไม้พลองหยกไผ่ค่ะ

เนื่องจากผู้เล่นสวมใส่ชุดพ่อบ้านลูซิเฟอร์ทำให้ทักษะที่ได้รับ ใบไผ่พลางกาย เพิ่มเป็นขั้นสูงสุดค่ะ

**ใบไผ่พลางกาย เป็นทักษะพลางตัว**

ผู้เล่นโอคได้รับทักษะหยกไผ่พลิใบ 1 ในเคล็ดวิชาไม้พลองหยกไผ่ค่ะ

เนื่องจากผู้เล่นสวมใส่ชุดพ่อบ้านลูซิเฟอร์ทำให้ทักษะที่ได้รับ หยกไผ่พลิใบ เพิ่มเป็นขั้นสูงสุดค่ะ

**หยกไผ่พลิใบ เป็นทักษะโจมตีหมู่ในระยะ 10 เมตรรอบตัว**

“หละหลิน...........”

“ระรู้สึกว่าการ์ดที่หลินให้ฉันมาเนี่ยมันจะ...........”

“ดีเกินไปแล้ว !!!”  โอคเองก็พอเล่นเกมออนไลน์พวกนี้มาอยู่บ้างเมื่อได้รับทักษะจากการ์ดมานั้นเขาก็ทราบดีเลยล่ะว่าการ์ดที่หลินให้มานั้นท่าจะเป็นการ์ดราคาแพงในเกม ๆ นี้เลยทีเดียว

“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย”

“แค่การ์ดพวกนั้นชั้นจะสร้างเองอีกกี่ใบก็ได้”  หยินยืดกอดอกอย่างภูมิใจนั้นทำให้โอคนั้นยิ้มเอ็นดูเธอมาก ๆ เลยทีเดียว

“เปรี้ยงงงงงงงงงงงงง”  แต่พอไม่นานเท่าไหร่นักอยู่ ๆ ก็เกิดฟ้าผ่าขึ้นนั้นทำให้หลินตกใจหลับตาปี๋เลยทีเดียว

“หืม”

“หลินอย่าบอกนะว่าเธอกลัวฟ้าผ่านะ”  โอคถามหลินไปตรง ๆ แต่คำตอบที่เขาได้รับมานั้นกลับเป็นเธอยืนตัวสั่นแถมยังหลับตาปี๋ส่วน 2 มือของเธอนั้นกำท่อนแขนแต่ละข้างของโอคแน่น

“กะกลัวซิ..........”

“กลัวมาก ๆ เลยล่ะ”  หลินตอบโอคกลับมาด้วยน้ำเสียงสั้น ๆ ซึ่งบ่งบอกว่าเธอนั้นกลัวเอามาก ๆ เลยจริง ๆ  แต่โอคนั้นหารู้ไม่ว่าการที่เขาถามเธอแบบนี้ทำให้....

ผู้เล่นโอคได้รับภารกิจพิเศษ ปลดปล่อยนางฟ้าไผ่หยกค่ะ