ตัดจบ สัประยุทธ์ออนไลน์ - เหล่าศาสตราครองใต้หล้า

ลำดับตอนที่ #5 : หมื่น จอมปราชญ์ หรือจะสู้ หนึ่ง มารยาสตรี

 ‘ถ้าจะผ่าวงล้อมต้องพึ่งไรเท็นซินะ’

“ดีล่ะอาวุธชิ้นแรกภูมิใจนำเสนอ”

“อัศนีมังกรฟ้า”  โอคแกล้งแอ็คติ้งท่าทางกวนอารมณ์ก่อนที่อยู่ ๆ จะมีฟ้าผ่าขนาดใหญ่ผ่าลงมากลางร่างของเขา

“เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงง”

“จ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”   เขาร้องลั่นเมื่อโดนฟ้าผ่าใส่จัง ๆ  เล่นเอาชาไปทั่วร่างกายเลยทีเดียว

“พวกเราระวังมันมีอาวุธต้องสาป”  หัวหน้ากลุ่มกล่าวตะโกนเตือนพวกพ้องของมันจนเหล่าลิ่วล้อไปพากันเดินห่างไปจากร่างของโอค

            แต่พวกมันก็จับตาดูว่าโอคจะทำการโจมตีเช่นไรต่อ และทั้ง 2 ฝ่ายก็ดูเชิงกันนานเกิน 10 นาทีแล้วพวกมันก็ไม่ได้เห็นโอคกระดิกแม้แต่น้อย

“บัดซบ มันเป็นยอดฝีมือพวกเราระวัง !!!”  หัวหน้ากลุ่มที่ดูออกว่าโอคมันน่าจะใช้ท่าร่างสูงสุดสู่สามัญ ซึ่งเป็นการยืนนิ่ง ๆ ที่ดูเผิน ๆ แล้วจะเปิดช่องโหว่เต็มไปหมดแต่ถ้าหากโจมตีเข้ามาล่ะก็รับรองโดนสวนกลับคางเหลืองแน่ ๆ

            ซึ่งความจริงแล้วหาเป็นเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย

‘อูยยยยยยย’

‘พออาวุธเทพพวกนี้อัพเกรตปุ๊บ เราก็ไม่สามารถควบคุมพลังมันได้เลยแม้แต่น้อย’

‘ว่าแต่ทำไมพวกนี้มันไม่ยอมบุกล่ะเนี่ย = =? ’   โอคยังขยับไม่ได้เนื่องจากเกิดอาการชาไปทั่ว แถมเขายังมองเกราะขาสีขาวที่มีออร่าสายฟ้าอันเกรี้ยวกราดแล่บปะทุออกมาอย่างหวาด ๆ

“หนอยลูกพี่ไม่ต้องกลัวมัน ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะแน่ซักแค่ไหน”  ลิ่วล้อนายหนึ่งจับด้ามขวานของตนเองมั่นก่อนที่จะหวดเข้าใส่ร่างของโอคที่ยืนหยุดอยู่นิ่งทันที

‘นั้น งานเข้าแล้วไหมล่ะไอ้โอคเอ๋ย’

‘เลเวลตูยังอยู่แค่ 1 โดนขวานจามกะบาลครั้งเดียวกลับบ้านเก่าแน่ ๆ ’

‘ขยับหน่อยซิเว๊ยยย’

‘ว้ากกกกกกกก’   โอคคำรามในใจอย่างร้อนลน และเหมือนชคเข้าข้างเพราะในตอนนี้เขาหายชาลงทันที

“ฟ้าวววววววววววววว”  เพียงแค่โอคสะกิดปลายเท้าร่างกายของเขาก็จางหายไปจากตรงนั้นเป็นผลให้ขวานของนายลิ่วล้อจั่วลมไปทันที

            แน่นอนโอคได้ปรากฏตัวมายังด้านหลังของมันเขาไม่รอช้ารีบใช้ท่าโจมตีที่อาชูร่าสอนเขาขึ้นมา

“ขวานเท้า”   พริบตาขาซ้ายของโอคที่หวดออกไปได้มีออร่าคมขวานขนาดใหญ่ปรากฏหุ้มลำแข้งของเขา และที่เขาต้องลอบตกใจก็คือ ออร่าขวานแทนที่จะเป็นออร่าโปร่งใจมันกลับกลายเป็นคมขวานสายฟ้าซะได้

“เปรี้ยงงงงงงงงงงงง”   เท้าขวานสายฟ้าฟาดฟันใส่กลางลำตัวของนายลิ่วล้ออย่างไรความปราณี เพราะร่างกายของมันได้ถูกขวานจามสับจนลำตัวแหว่งล้มลงไปนอนโอดครวญอย่าน่าสยดสยอง

“อืมใช้ได้ ๆ”

“แต่ถ้าเกิดตอนเราใช้อัศนีมังกรฟ้าต้องคอยหลบสายฟ้าให้ดีก็พอแล้ว”   โอคพูดออกมาอย่างพึงพอใจได้ไม่ทันไรอยู่ ๆ เขาก็ต้องรีบเคลื่อนร่างด้วยความเร็วสูงหลบสายฟ้าอีกสายที่ฝ่าลงมาอีกแล้ว

“เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงง”

“บรึมมมม”   เหล่าอันตพาลผู้มาหาเรื่องย่อมหลบไม่ทันอยู่แล้ว พวกมันได้โดนฟ้าผ่าจนร่างกายชาวูบไม่สามารถขยับร่างกายได้เลยแม้แต่น้อย

“กรอดดดดดดดดดด”

“หากแกเป็นยอดฝีมือจริง ๆ ก็อย่ามาใช้เวทซิว่ะ” หัวหน้ากลุ่มกัดฟันตะคอกด่าทอโอคขึ้นมา

“เหอะ ๆ”

“ยอดฝีมืองานแซยิดญาติเอ๊งดิ”

“สายฟ้าพวกนี้มันมาเองเว๊ย”

“เหว๊อ”  และเป็นอีกครั้งที่โอคต้องเคลื่อนร่างหลบฟ้าผ่าที่ในดันผ่าลงมาใส่ร่างกายของเขาอีกแล้ว และแน่นอนว่าดูเหมือนมันจะรุนแรงขึ้นมาเรื่อย ๆ อีกด้วย โดยโอคก่ะเวลาที่พวกมันจะผ่าลงมาใส่เขาในถูก ๆ 3 นาทีเลยทีเดียว และครั้งต่อ ๆ ไปก็จะยังทวีคูณความรุนแรงขึ้นมาอย่างมาก อีกด้วย

“อูยยย”

“ไม่เสี่ยงดีกว่าแฮะ”   โอคตัดสินใจเก็บเกราะขากลับไปทันทีเพราะเขามองสภาพความเสียหายโดยรอบแล้วรัศมีการระเบิดจากฟ้าผ่ามันชักจะกินวงกว้างไปเรื่อย ๆ และถ้าหากเขายังฝืนใช้มันต่อไปล่ะก็ไม่เขาก็เมืองนีโอต้องแหลกไปแน่นอน

“กะแก...........”

“แกจะต้องเสียใจที่ทำกับพวกฉันแบบนี้”   ภายในใต้หลุมลึกจากแรงระเบิดกลับยังมีร่างของหัวหน้ากลุ่มพูดออกมาอย่างอ่อนแรง

“เหอะ ๆ”   โอคเดินหัวเราะแห้ง ๆ ไปนั่งยังปากหลุมแล้วมองลงไปเพื่อพูดคุยกับหัวหน้ากลุ่ม

“นี่ฉันเองก็ไม่รู้นะว่าไอ้คำขู่หลังจากการฝ่ายแพ้ของพวกตัวโกงเนี่ยทำไมมันฮิตกันจังบอกหน่อยได้ป่ะ”

“ปัญญาอ่อน”

“คอยดูให้ดีเถอะ”

“นังแก่ที่มากับแก่ไม่รอดแน่นอนถ้าหากว่ากลุ่มของฉันรู้ว่าฉันตาย”   หัวหน้ากลุ่มกล่าวขมขู่โอคขึ้นมาในสภาพอ่อนแรง

“พวกแกนี่เลวได้ใจจริง ๆ”

“พวกแกคงนึกซินะว่าถ้าหากฉันจัดการพวกแกได้แกก็จะเอาคุณน้าคนนั้นมาต่อรองฉันเนี่ย”   โอคเอ่ยปากถามไปด้วยสายตาเย็นชา

“หึหึหึ”

“สายไปแล้วอีกไม่นานฉันก็จะตายแล้วล่ะ”

“ขอกลับไปยังค่ายของพวกฉันก่อนเถอะนังแก่นั่นสภาพดูไม่จืดแน่นอน”

“หุหุหุ”

“เสียใจแกอยากตายฉันก็จะไม่ให้แกตาย แถมแกต้องพาฉันไปค่ายของแกด้วย”  โอคฉีกยิ้มแสนกลขึ้นมาทันที โดยที่เขาได้เอาเชือกออกมาพร้อมกับน้ำยาเพิ่มเลือดหลายขวด

            เขาไม่รอช้าเพราะขืนปล่อยไว้ เจ้าหัวหน้ากลุ่มคนโฉดนี้จะตายไปซะก่อน โอคกระโดดลงไปในหลุมแล้วจัดการมัดหัวหน้ากลุ่มเอาไว้แน่น ก่อนที่จะบังคับให้มันดื่มน้ำยาเพิ่มเลือด

            แน่ล่ะมีหรือที่มันจะยอม โอคจึงต้องสวมบทโหดโดยการเอาเท้าถีบยันมันลงไปนองหงายกับพื้นแล้วกระทืบท้องของมันเบา ๆ จนมันอ้าปากออกมาเขาก็จัดการกรอกน้ำยาเพิ่มเลือดลงไป

“ทีนี้ไม่ทราบว่าท่านพี่จะกินดี ๆ โดยให้ท่านน้องป้อน”

“หรือว่าท่านพี่เป็นพวกมาโซ อยากให้ท่านน้องป้อนไปกระทืบไปเอ่ย”   โอคเอ่ยถามมันออกมาด้วยน้ำเสียงขี้เล่น  แต่ดูเหมือนกับว่า หัวหน้ากลุ่มคนโฉดจะถือดีเกินคาด มนเอาแต่นิ่งเงียบไม่ตอบอะไรโอคเลย

“โอเคนิยมความรุนแรงซินะจัดให้”   โอคพูดจบเขาก็ยกเท้าขึ้นเตรียมยันมันอีกครั้ง จนมันถึงกับผงะรีบขอให้เขาป้อนมันดี ๆ

            หลายนาทีต่อมา

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ”

“ดูซิพวกเรา”

“ใครหนอมันกล้ากลั่นแกล้ง ซาฟ หัวหน้ากลุ่มคนโฉดแห่งค่ายโจรเมืองนีโอว่ะเนี่ย”  ผู้เล่นชายคนหนึ่งหัวเราะลั่นก่อนจะชี้เพื่อน ๆ ให้หันไปดูผลงานชิ้นโบแดงของโอค

            และแน่นอนเหล่าผู้เล่นก็หันมามองลานน้ำพุแห่งนี้ที่ตอนนี้ได้มีคนดังในด้านไม่ดีประจำเมืองถูกจับมัดปิดตาเอาขวดน้ำยาเพิ่มเลือดยัดอุดปากเอาไว้ ซ้ำยังไม่พอเพราะด้านพื้นดินของเมืองไม่ถูกการสลักอักษรเอาไว้ตัวใหญ่เบื้องหน้าของมันว่า  “จุดจบชายโฉด” อีกด้วย

            โอคยืนมองผลงานของตนเองจากไกล ๆ อย่างภูมิใจเพราะในตอนนี้ได้มีเหล่าผู้เล่นที่มีความแค้นกับ หัวหน้ากลุ่มคนโฉด ต่างเอาไข่เน่าและก้อนหินปาใส่ร่างของมันราวกับเป็นศาลเตี้ยไปแล้ว

“ค่ายของพวกมันตั้งอยู่ในแนวป่านี้ซินะ”   โอคมองแผนที่ตั้งค่ายของ หัวหน้ากลุ่มคนโฉด ที่เขาไปตบเอามาจากมัน แต่เขากลับไม่ถูกตั้งค่าหัวเพราะว่า หัวหน้ากลุ่มคนโฉดผู้นี้ได้มีค่าหัวอยู่แล้วนี่เอง

“หูวววว”

“ค่ายพวกนี้ใหญ่เอาเรื่องแฮะ”  เมื่อเขากดขยายแผนที่ลงไปดูก็พบว่าค่ายของพวกมันที่ใช้ทุนในการดักปล้นไอเทมจากเหล่าผู้เล่นใหญ่โตพอสมควรเลยทีเดียว

“จะรอดไหมนิตู บุกไปช่วยคุณน้าคนเดียว ด้วยเลวล 1”

“แถมอาวุธเทพก็ยังไม่สามารถควบคุมได้อีก”  ในระหว่างที่โอคแสดงอาการจิตตกออกมา อยู่ ๆ ได้มีร่างของผู้เล่นหญิงใส่แว่นกันแดดสีดำใส่หมวกมิดชิดเดินเข้ามาหาเขา

“ถ้านายอยากไปถล่มรังพวกมันล่ะก็ชั้นจะช่วยอีกแรงเป็นไง”  สาวเจ้าผู้มาใหม่เสนอตัวช่วยเหลือโอคขึ้นมา

“ไม่ล่ะขอบคุณครับ”   แต่ดันกลายเป็นโอคที่ตอบปฏิเสธไปแทบไม่คิด จนผู้เสนอความช่วยเหลือถึงกับเดินเหยียบฝุ่นลื่นไปเล็กน้อย

“ทำไมล่ะจากเมื่อกี้ที่นายบ่น ๆ ออกมาเนี่ย ดูเหมือนนายจะไปต่อสู้กับพวกมันไม่ไหวนะ”  ดูเหมือนว่าเธออยากจะช่วยโอคจริง ๆ หรือไม่ก็ตามเธอได้ถามเขาย้ำขึ้นเพื่อเร่งให้เขาตัดสินใจ

“มารยาทมีไหมครับคุณผู้หญิง”

“แอบฟังคนอื่นด้วยอ่ะ”

“หระหรือว่า.........เธอไม่พวกเรื่องชาวบ้านช๊านไม่นิยม แต่ดันชมชอบ”   โอคฉีกยิ้มถามกลับไปอย่างกวน ๆ

‘อด..........ทน.............ไว้’  สาวเจ้าพยายามสะกดอารมณ์โกรธเอาไว้ในใจ

“แล้วแต่นายจะคิดก็แล้วกัน”

“แต่ชั้นอยากจะช่วยนายจริง ๆ นะ”  เธอกล่าวอย่างอ่อนใจแล้วหันไปมองโอคแบบขอคำตอบอีกครั้ง

“โหตัวเธอ   ถ้าคิดที่จะร่วมงานกันอ่ะ ช่วยแสดงความจริงใจกันซักนิดเถอะนะ”

“อยู่ ๆ เล่นใส่แว่นดำใส่หมวกปกปิดมิดชิดมาแบบนี้ใครมันจะไปเชื่อลง”

“เผลอ ๆ เธออาจเป็นสายให้กับ พวกกลุ่มคนโฉด แล้วลวงฉันไปฆ่าก็ได้”

“เห็น ๆ แบบนี้เค้าก็เป็นผู้ชายบอบบางนะตะเอง”

“แค่ก ๆ ๆ ๆ”   ปากไม่ว่าเปล่าเจ้าตัวแสบยังแกล้งไอออกมา เพื่อให้เนียนเหมือนคนอมโรคมากที่สุด แต่ด้วยท่าทางเช่นนี้แล้วกับผู้เล่นหญิงที่เสนอตัวมาช่วยมันดูน่าถีบซักโคร้มนึงเสียมากกว่า

“อ๋อหรือว่านายกลัว”

“ถ้างั้นส่งแผนที่มาเดี๋ยวชั้นจะไปถล่มพวกมันเอง”  ด้วยความรำคาญในลวดลายของโอคเธอเดินมาแบมือขอแผนที่ไปจากมือของเขา

“เห้ยนั่นไงหางโผล่แล้วเธอเป็นสปายของพวกมันจริง ๆ ด้วยซินะ”

“แผนสูงวุ้ยยยย  แกล้งมาทำเป็นจะไปถล่มพวกมันที่ไหนได้มาเอาแผนที่ตั้งของค่ายคืนซินะ”  โอคแกล้งกระโดดสะดุ้งโหยงแล้วถอยห่างออกไปอย่างไม่ไว้ใจเธออีก

‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด’

‘อยากฆ่าไอ้บ้าตรงหน้าให้ตายจริง ๆ’  

“ครืนนนนนนนนนนน”  เพียงชั่วพริบตาจิตสังหาระดับสูงก็ถูกปล่อยออกมาจากร่างกายของเธอจนโอคเองก้รู้สึกได้

             แต่เขากลับไม่กลัวเกรงเลยแม้แต่น้อย ก็แหงมล่ะเขาโดนอาชูร่าฝึกมาถึงตายนับล้านครั้งได้แล้วมั้ง ไอ้เรื่องกลัวตายเนี่ยกลายเป็นเด็ก ๆ ไปเลยถ้าหากต้องทนรับการฝึกจาอาชูร่าน่ะนะ

“หูยยยยยยยยยยยยยยย”

“เธอมันก็พวกเดียวกันกับพวกมันนี่แหละ”

“พอแกล้งหลอกล่อไม่ได้หน่อยก็ใช้กำลัง”

“เอาเถอะ”

“ถ้าเธออยากได้ก็เอาไปเลย แต่ไว้ชีวิตฉันด้วยเถอะนะ”    โอคแกล้งเดินตัวสั่นเทาพร้อมกับยื่นเอาแผนที่ตั้งค่ายไปมอบให้เธอ

“หมับ”

“ขี้ขลาดตาขาวจริง ๆ”

“สงสัยที่นายเอาชนะหัวหน้าพวกมันได้ฟลุ๊คจริง ๆ นั่นแหละ”   เธอรับแผนที่มาอย่างไม่ค่อยพอใจแถมยังกล่าวดูถูกโอคเอาไว้แล้วรีบหันหลังเดินจากไปพอประมาณ  แต่แล้วเธอต้องรีบหันหลังกลับมาตาเหลือกเพราะเจ้าตัวแสบมันดันแหกปากขึ้นมาว่า

“ว้าวววววววววววววววว”

“ฟ้าใส นักร้องไอดอลสาว ไม่พอใจที่ถูกกลุ่มคนโฉดเรียกเก็บค่าคุ้มครองในงานคอนเสริต เลยคิดจะไปถล่มรังพวกมันแล้ว ข่าวด่วนจ้าข่าวด่วน”  โอคที่แหกปากไปวิ่งหนีเธอไปได้ทำให้เธอเกิดอาการอึ้งไปอีกครั้ง

“ชิ”

“หมอนั่นรู้ด้วยว่าเราเป็นใครต้องรีบไปหาอะไรมาอุดปากมันซะแล้วไม่งั้นเราอาจตกเป็นข่าวเสียหายได้”   กล่าวจบฟ้าใสก็รีบใช้วิชาตัวเบาของเธอพุ่งร่างตามโอคไปติด ๆ

            แต่เธอก็ต้องถึงเพราะไม่ว่าเธอจะคว้ามือมาจับร่างของโอค ยังไง โอคมันกลับเบี่ยงตัวหลบการจับกุมของเธอได้ไปทุกครั้ง และในตอนนี้โอคมันได้วิ่งร้องแหกปากจะใกล้จะเข้าใจกลางเมืองอยู่แล้ว ฟ้าใสจึงได้ตัดสินใจทะยานร่างลอยขึ้นไปด้านบน แล้วหยิบเอาอาวุธของเธอขึ้นมาทำการโจมตีดักหน้าโอคเอาไว้

“ชิ้งงงงงงงงงงงงงงง”

“ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม”  แรงอัดพลังปราณในการฟันกระบี่ของเธอถึงกับทำให้พื้นตรงหน้าของโอคระเบิดกระจุย นี่ยังดีที่แถวนี้ไม่มีคนเลยเพราะอาจเป็นทางออกจากเมืองนีโอที่ต้องผ่านป่าที่เป็นที่ตั้งค่ายของเหล่ากลุ่มคนโฉด จึงไม่มีคนใช้เส้นทางนี้นักนอกจากยอดฝีมือภายในเกม

‘หะโหดจิ๊บล้อเล่นหน่อยเดียวเองนี่ก่ะฆ่ากันเลยเหรอเนี่ย’

‘ยังดีนะที่เรามีวิชาของอาชูร่าจึงสามารถจับทิศทางการโจมตีของปราณกระบี่ของยัยฟ้าใสได้’

‘ไม่งั้นไม่อยากจะคิด บรื๋ออออ’    โอคมองพื้นเบื้องหน้าของตนเองแล้วก็ถึงกับกลืนน้ำลายอันเหนียวหนืดลงคอ

“หันมาแล้วเดินมาหาชั้นช้า ๆ”

“และถ้าขืนนายตุกติกล่ะก็ชั้นรับรองว่าต่อไปไม่พราดแน่”   ฟ้าใสชี้ปลายกระบี่ขมขู่โอคขึ้นพร้อมกับปล่อยจิตสังหารใส่เขาด้วย

“โห นี่เธอโชว์พาวเวอร์ขนาดนี้แล้ว ฉันคงจะตุกติกได้หรอกนะ”

“ใครบ้างล่ะที่อยากจะตาย”   โอคเดินหน้ามุ่ยกลับเข้ามาหาเธอแต่โดยดี

“อิอิอิ”

“ดีแล้วล่ะ”   แม้เธอจะหัวเราะออกมาแต่เธอสาบายได้เลยว่าพริบตาที่เธอฟาดปราณกระบี่ออกไปเธอมั่นใจได้เลยว่าต้องโดนโอคเข้าไปเต็ม ๆ เพราะเธอไม่ได้ออมแรงเลยแม้แต่น้อย  แต่ทว่าในระหว่างที่พลังปราณกระบี่กำลังจะถึงตัวเธอเห็นเต็ม ๆ ตาเลยล่ะว่า นายโอคนได้ เคลื่อนร่างกายถอยหลบไปด้านหลังจนพ้นวิธีการระเบิดจากการโจมตีของเธอเพียงไม่กี่มิลเท่านั้น

“เก่ง ๆ แบบเธอคงไม่ต้องให้ฉันไปช่วยแล้วมั้ง”   โอคพยายามหาข้ออ้างชิ่งเพราะเขาดุจากแววตาของฟ้าใสที่มองเขาในตอนนี้แล้วเขาเดาได้ทันทีว่าเธอต้องหาเรื่องซวยมาให้แน่นอน

“อะไรกัน”

“นายจะปล่อยให้ชั้นไปสู้กับคนพวกนั้นตามลำพังงั้นเหรอ”

“ใจร้ายที่สุด”

“เห็น ๆ แบบนี้ชั้นก็เป็นผู้หญิงบอบบางนะ”

“กระซิก ๆ”   แล้วฟ้าใสก็แกล้งสะอื้นขึ้นมาเบา ๆ

“= [ ] =”   โอคที่มองการแสดงแอคติ้งขั้นเทพของฟ้าใสก็ถึงกับอ้าปากเหวอขึ้นมาทันที เพราะเขาไม่คิดว่ามุขที่เขาแกล้งใช้ออกมาก่อนหน้านี้ เพียงแค่ฟ้าใสน้ำกลับมาใช้ใหม่ยังทำได้แนบเนียนกว่าเขาซะอีก

“นี่แม่คุณ แค่ฟาดกระบี่ 1 ที แล้วพื้นระเบิดเป็นจุลเนี่ย ไม่บอบบางแล้วม๊างงงงงงงงงงงงง”   โอคกล่าวลากเสียงยาว ๆ ออกมาประชด

“ไม่รู้คนใจร้าย”

“ฮือออออออออออออออออออ”  แล้วฟ้าใสก็แกล้งสะอื้นให้หนักขึ้น โดยที่โอครู้โดยสัญชาติญาณในทันทีว่าในตอนนี้หากมีคนมามุงดูแม่คุณก็ไม่กลัวความแตกเรื่องปลอมตัวเลยแม้แต่น้อย เพราะเพียงแค่เธออ้างว่าโดนเขาทิ้งอย่างไม่ใยดีท่ามกลางสายตาประชาชี

            และถ้าให้เนียนน้อยเธออาจจะตบหน้าเขาฉาดใหญ่แล้วเปรยว่า “เราขาดกัน เพราะชั้นคิดได้แล้ว”  พร้อมกับหนีไปตอนนี้ แน่ล่ะเขาย่อมตกเป็นจำเลยของสังคมแน่แท้

“คิดผิดซินะตูที่ไปแหย่ยัยนี่ก่อนเนี่ย”

“เฮ้อออออออออออ”

“หมื่นจอมปราชญ์ หรือจะสู้ หนึ่ง มารยาสตรี”