สัประยุทธ์ออนไลน์

ลำดับตอนที่ #5 : พ่อบ้าน ปะทะ สัตว์เทพอสูรเต่าดำ และลูซิเฟอร์ที่ปรากฏตัว

“ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ”  โอควิ่งเข้ามาทางด้านซ้ายของเต่าดำอย่างรวดเร็วพร้อมกับกำไม้พลองในมือของเขาแน่น

“ควับ”  และเมื่อมาถึงในระยะพอควรแล้วเขาก็กำลังจะตะโกนเรียกใช้ทักษะแต่ทว่าอยู่ ๆ หัวเต่าของเต่าดำนั้นก็อ้าปากขึ้นมาพร้อมกับ

“วิ้ง”

“แซ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” 

“หะเห้ย”  โอคที่เห็นแสงสีน้ำเงินสว่างออกมาจากปากของมันเขาก็รีบเปลี่ยนทักษะใช้ทันที

“ใบไผ่พลางกาย !!!”

“แซ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

“เปราะ ๆ ๆ ๆ ๆ”    เต่าดำปล่อยลำแสงสีน้ำเงินออกจากปากของมันอย่างรวดเร็วแถมลำแสงเหล่านั้นยังกลายเป็นขนาดใหญ่ทันทีเมื่อมาถึงร่างของโอค

“ตึง ๆ  ๆ ๆ ๆ ๆ”   แต่ทว่าลำแสงเหล่านั้นกลับแช่แข็งได้แต่เพียงใบไผ่จำนวนมากมายเท่านั้น

“ฟุ่บ”

“เกือบไปแล้ว ๆ”

“ดีนะที่เห็นก่อน”

“แต่เล่นเอาใจหายเหมือนกันนั้น”

“ฉันไม่คิดว่าไอแสงที่แกปล่อยออกมาจะแช่แข็งได้นะเนี่ย”   โอคที่ไปปรากฏตัวอยู่บนกระดองของมันพูดออกมาอย่างหวาด ๆ ก่อนที่เขาจะรีบใช้ทักษะใส่หัวงูที่กำลังจะพุ่งมางับใส่เขา

“หมื่นยกฟาดทะลวง”  หลังจากโอคใช้ทักษะก็ปรากฏเงาสีเขียวจำนวนมาก ขึ้นมารอบ ๆ ตัวเขา โอคจึงกระโดดง้างไม้พลองฟาดใส่หัวงูทันที

“ผั๊วะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”

เสียงของเงาสีเขียวรูปไม่ไผ่พุ่งเข้าโจมตีใส่หัวงูรัวขึ้นมา

“ฟ่อ ๆ ๆ ๆ ๆ”   หัวงูที่รู้ว่ากำลังโดนโจมตีอยู่นั้นก็รีบหลับตาลงเพื่อไม่ให้การโจมตีจากโอคนั้นโดนลูกตาของมันแต่ดูเหมือนมันก็จะโดนหนักเช่นกันเพราะว่าในตอนนี้นั้นเนื้อบริเวณส่วนหัวของมันแตกออกแถมยังมีเลือดไหลพรากออกมาอีกด้วย

“หนะหนอยย”  หัวเต่าก็รีบหันไปมองโอคบนกระดองของมันที่ซัดใส่หัวงูอย่างเมามัน

“จงกลายเป็นน้ำแข็งซะ”

“แซ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”  หัวเต่าตะโกนออกมาอยางเหลืออดก่อนที่จะอ้าปากปล่อยลำแสงแช่แข็งใส่ตัวของโอค

“คิดว่าฉันจะโง่โดนเหรอไง”

“ใบไผ่พลางกาย”

“ฟุ่บ”

“แซ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

“เปรี้ยะ ๆ ๆ ๆ ๆ”

“ชิ้ง”  โอคก่ะจังหวะที่ลำแสงแช่แข็งกำลังจะพุ่งเข้ามาหาอีกครั้งนึงก่อนที่จะใช้ทักษะนี้หายตัวไป และอาศัยลำแสงแช่แข็งที่หัวเต่าปล่อยออกมาแล้วเขาที่หลบได้นั้นเอง

ทำให้หัวงูของเต่าดำนั้นโดนแช่แข็งไป

“ปริ้นปร้อนนักนะเจ้ามนุษย์”  หัวเต่าตะโกนด่าโอคอย่างโมโหเมื่อเห็นหัวงูนั้นโดนแชแข็งไปด้วยฝีมือของตน

“ฟุ่บ”

“ไม่มีใครเคยบอกหรือไงว่าเวลาต่อสู้น่ะถ้าเอาเวลามาคุยน่าจะเอาไปทุ่มเทมากกว่านะ”

“หยกไผ่พลิใบ”  โอคปรากฏตัวออกมาจากด้านหลังของหัวงูที่ถูกแช่แข็งพร้อมกับแกล้งพูดเตือนหัวเต่าก่อนที่เขาจะพุ่งมาตรงระยะระหว่าง 2 หัว แล้วรีบใช้ทักษะทันที

“แว่บบบบบบบบบบบบ”   ไม้พลองของโอคมีแสงสีเขียวสว่างออกมาก่อนที่จะมีเงาสีเขียวพุ่งออกมาจำนวนมากด้วยแล้วเงาสีเขียวเหล่านั้นก็พากันหมุนรอบตัวเองก่อนที่จะพากันพุ่งหมุนรอบ ๆตัวของโอคเหมือนกับพัดลม

“ผั๊วะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”   หลังจากเงาสีเขียวเหล่านั้นฟาดใส่หัวทั้ง 2 ก็เกิดเสียงรัวจากการฟาดไม่ยั้งขึ้นมาแต่ครั้งนี้จะดังกว่าครั้งก่อน ๆ มาก เนื่องจากทักษะนี้เป้นทักษะโจมตีหมู่นั้นเอง

“อ็อก”

“อั๊ก”  หัวเต่าที่ไม่ได้ถูกแช่แข็งก็รับไปเต็ม ๆ  และส่วนทางหัวงูนั้นถึงกับตายคาที่เพราะว่าเงาของพลองไผ่หยกนั้นฟาดน้ำแข็งที่แช่หัวของมันแตกละเอียดไปเลยทีเดียว

“ตุ๊บ”

“โดนไปขนาดนั้นเป็นไงมั่งหนอ”  แล้วหลังจากใช้ทักษะโอคก็รีบกระโดดไปยืนห่าง ๆ จากหัวเต่าแล้วยืนดูท่าทีของมัน

“จะเจ้า.........”

“เจ้ามนุษย์”

“บังอาจมากไปแล้ว !!!”

“บรึมมมมมมมมมมมมมมม”

“ครืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”

“ซ่า ๆ ๆ ๆ ๆ”  หัวเต่าตะโกนออกมาอย่างโกรธสุดขีดด้วยแววตาแดงก่ำก่อนที่อยู่ ๆ น้ำในบึงจะเกิดระเบิดขึ้นมาแล้วหลังจากการระเบิดนั้นเองก็ทำให้เหมือนกับฝนตกใส่โอคเลยทีเดียว

สัตว์เทพอสูรเต่าดำได้ติดสถานะคลั่งค่ะทำให้พลังโจมตีเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า แต่พลังป้องกันจะลดลงไปครึ่งนึงค่ะ

เสียงประกาศจบลง โอคก็เห็นท่าทางของหลินไผ่ดูแปลก ๆ ไปเพราะเธอยืนตัวสั่น ๆ ออกมา

“หลินไผ่”

“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า”

“หนาวงั้นเหรอ”  โอครีบวิ่งเข้าไปหาเธอและถามด้วยความเป็นห่วง

“ม่ะไม่ใช่หนาวหรอกโอค....”

“นะนายไม่รู้สึกถึงแรงกดดันเลยเหรอ”  หลินไผ่ถามเขาด้วยปากที่สั่น ๆ จากการถูกแรงกดดันจากอะไรบางอย่าง

“ไม่เลยนี่”

“สงสัยจะเป็นเพราะชุดพ่อบ้านด้วยล่ะมั้งที่ป้องกันได้น่ะ”

“ว่าแต่เธอดูไม่ดีเลยนะเป็นอะไรมากไหม”  โอคถามหลินไผ่ย้ำเพราะถ้าหากเธอไม่ไหวจริง ๆ เขาจะได้หาทางล่อให้เขากับมันไปสู้กันที่อื่น

“ไม่ต้องเป็นห่วงเป็นใยกันขนาดนั้นก็ได้”

“เพราะพวกเจ้าต้องตายกันที่นี่นั้นแหละ !!!”  หัวเต่าคำรามออกมาก่อนที่ปากของมันจะมีไอเย็นระเหยออกมาแถมไอเย็นนั้นยังลอยฟุ้งขึ้นไปบนท้องฟ้า

“เปรี๊ยะ ๆ ๆ ๆ ๆ”  แถมไอเย็นเหล่านั้นยังพากันจับสายน้ำที่กำลังตกลงมาจากแรงระเบิดของน้ำในบึงเลยทำให้เกิดฝนน้ำแข็งอันแหลมคมพุ่งตกลงใส่ทั้งคู่แทน

“ทำไมพอมันคลั่งแล้วเกิดฉลาดขึ้นมาได้ล่ะเนี่ย”

“หลินไผ่........”

“นะนี่ไหวไหม”   โอคที่จะชวนหลินไผ่หนีไปกับเขาก่อนก็ต้องถามเธออย่างเคร่งเครียดทันทีเพราะว่าหลินไผ่นั่งอยู่ ๆ ก็เกิดขาอ่อนล้มลงไปนั่งทรุดกับพื้น

“ชะชั้นไม่เป็นไรหรอก”

“นายหนีไปเถอะนะโอค”  หลินไผ่รีบไล่โอคไปด้วยใบหน้าที่ชุ่มเหงื่อ

“เรื่องอะไรล่ะ”

“ถ้าจะหนีไปก็ต้องหนีด้วยกัน”

“หมับ”  โอคพูดจบเขาก็ถือวิสาสะอุ้มช้อนร่างเธอขึ้นมา

“วางชั้นลงเถอะนะโอค”

“นายทำแบบนี้มีแต่นายจะหนีลำบากนะ”  หลินไผ่รีบคัดค้านและขอร้องให้ดอคนั้นวางเธอลงทันที

“ไม่ล่ะ”

“ฉันบอกแล้วไงล่ะว่าฉันจะช่วยเธอ”  โอคพูดจบก็รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วก่อนที่ ที่ที่พวกเขาเคยยืนอยู่นั้นจะมีเสียงของแท่งน้ำแข็งเสียบปักพื้นดัง

“ฉึก”

15 นาทีต่อมา

โอควิ่งอุ้มหลินไผ่เข้ามาในตัวป่าไผ่ และเมื่อเขาเห็นว่าห่างออกมาจากบริเวณบึงพอสมควรแล้วเขาก็หยุดพักก่อนที่จะถามหลินไผ่ขึ้นมา

“แฮ่ก ๆ ๆ ๆ ๆ”

“หละหลินไผ่”

“เธอรู้สึกดีขึ้นหรือยัง”

“อะอื้อ”

“ค่อยยังชั่วแล้วล่ะ”

“ชั้นไม่รู้ถึงแรงกดดันอะไรแล้ว”

“งั้นเหรอดีจริง ๆ”

“ค่อยยังชั่วหน่อยที่เธอไม่เป็นอะไร”

“นี่โอค.........”  อยู่ ๆ เธอก็เรียกโอคขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดุ ๆ

“หือมีอะไรเหรอ”

“วางชั้นลงได้แล้ว !!!”  

“เอ้าอ่ะนั้นซิเนอะ”

“ลืมไป”   แล้วโอคก็ค่อย ๆ วางร่างของหลินไผ่ลงพื้นอย่างนุ่มนวลก่อนที่เขาจะนั่งลงกับพื้นทันที

“โทษทีนะขอพักซัก 2 นาที”

“แค่ก ๆ ๆ ๆ”  โอคพูดจบเขาก็อะอักเลือดออกมา

“โอค........”

“นายเป็นอะไรน่ะ”  หลินไผ่รีบเข้ามาดูอาการของโอคเธอก็ต้องหน้าเหวอขึ้นมาทันทีเพราะว่าตรงบริเวณหลังของเขานั้นมีรอยถูกแท่งน้ำแข็งทิ่มเข้าหลายแผลเลยทีเดียว

“ไม่เป็นอะไรมากหรอก”

“ขอแค่งีบซัก 2 นาทีก็พอแล้ว”

“แว่บ”  โอคพูดจบเขาก็หลับตาลงนั่งขัดสมาธิทันทีก็ปรากฏวงเวทสีดำ 6 แฉกขึ้นมาที่พื้นดินที่เขานั่งอยู่

“นี่คงเป็นการรักษาตัวของนายซินะ”  หลินไผ่ที่พอจะรู้เรื่องชุดของเขาบ้างก็พูดออกมาอย่างโล่งใจ

แต่เพียงไม่ถึง นาทีอยู่ ๆ เธอก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันของเต่าดำอีกครั้งและเธอก็รีบหันไปมองทางที่พวกเธอหนีมาก็พอว่าเต่าดำกำลังเคลื่อนตัวมาหาพวกเธอ แถมเมื่อมันยิ่งใกล้เข้ามาเธอยิ่งรู้สึกอึดอัดจนขยับไปไหนไม่ได้จนกระทั่งเธอนั้นล้มลงหมดสติไป

“หึ”

“โดนเข้าไปขนาดนั้นยังไม่ตายอีกเหรอเจ้ามนุษย์”  เสียงของหัวเต่าถามโอคที่นั่งหลับตาอยู่อย่างสะใจ

แต่เมื่อมันไม่เห้นว่าโอคจะตอบมันแม้แต่น้อยมันก็อ้าปากยิงลำแสงแช่แข็งใส่เขาในทันที

“แซ้ดดดดดดดดดดดดดด”

“ตึงงงงงงงงงงงงง”  แต่ทว่าอยู่ ๆ กลับมีวงเวทดาวหกแฉกโผล่ขึ้นมาต้านลำแสงแช่แข็งของมันเอาไว้ก่อนที่จะปัดลำแสงของมันไปอีกทางนึง

“ครืนนนนนนนนนนนนนนนนน”  และอยู่ ๆ มันก็สัมผัสได้ถึงไอปีศาจอันชั่วร้ายได้มันจึงตะโกนไปยังวงเวทที่ปรากฏออกมาตรงหน้าของโอคทันที

“เจ้าปีศาจแห่งบาปทั้งปวง”

“เจ้ามายุ่งอะไรด้วย”  หัวเต่าถามวงเวทวงนั้นอย่างโกรธเคือง

“หึหึหึ”

“เป็นแค่สัตว์ของเผ่าเทพ”

“กล้าขึ้นเสียงต่อข้าผู้นี้เชียวหรือ”  เสียงอันเยือกเย็นแต่แฝงไปด้วยอำนาจดังออกมาจากวงเวทก่อนที่จะมีร่างของหญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมาให้เห็นโฉมหน้าของเธอ

หากมองดูดี ๆ ใบหน้าอันงดงาม แววดาที่ดูแคลนถูกสิ่ง บวกกับแววตาสีแดงก่ำของเธอนั้น ยากที่จะบอกได้ว่าเธอนั้นงดงามเกินกว่าจะเป็นชีวิตจริง ๆ

“จะเจ้า............”

“ลูซิเฟอร์”

“ปีศาจแห่งมหาบาปทั้ง 7 ที่แข็งแกร่งที่สุด”  หัวเต่าตะโกนชื่อของเธอผู้มาเยือนด้วยน้ำเสียงตกใจ

“ต่อให้เจ้าเป็นถึงสัตว์เทพ”

“แต่ปัญญาของเจ้าก็นับว่าดีพอนี่ที่รู้จักข้าด้วย” สตรีผู้ดูแคลนทุกสิ่งนามลูซิเฟอร์จ้องมองไปที่เต่าดำที่มองเธออย่างกังวล

“เจ้าเข้ามาขัดขวางมิให้ข้าจัดการกับมนุษย์นั้น.........”

“หรือว่าเจ้าจะเกี่ยวข้องอะไรกับมัน”  หัวเต่าถามเธอในทันที

“หึหึหึ”

“เจ้าเต่าดำผู้โง่เขลาเอ๋ย”

“จะว่าใช่ก็ใช่จะว่าใช่ก็หาไม่”

“เพียงแต่ถ้าหากเจ้าหนุ่มนี้ไม่ผ่านการทดสอบแห่งมหาบาปทั้ง 7 ล่ะก็”

“เจ้าก็ไม่ต้องเปลืองแรงสังหารเขาผู้นั้นแต่อย่างใดเลย”

“เพราะด้วยความ โลภ บ้าอำนาจถูแคลนทุกสิ่ง ตะกละ อิจฉาริษยา ความมักมากในกามที่บุรุษเพศมีทุกคน ความคลุ้มคลั่งโมโหโทโส แม้นแต่ความเกียจคร้านเพียงเล็กน้อยก็ตามหากเจ้าหนุ่มผู้นี้มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งขึ้นมานั้นหมายความว่า....”  ลูซิเฟอร์พูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่มองไปทางโอคอย่างเยือกเย็น

“หึ”

“หากมนุษย์ผู้นั้นไม่ผ่านการทดสอบของปีศาจแห่งมหาบาปทั้ง 7 ก็จะต้องพบกับความตายอันทรมานยากจะหยั่งถึง สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่ตัวของตัวเอง”

“ขนาดข้าที่โกรธแค้นมันยังไม่สามารถเข่นข้าและทรมานมันได้เช่นนี้เลย”  หัวดำที่อยู่ ๆ เกิดการเห็นใจโอคแล้วมันก็มีแววตาเป็นปกตินั้นแสดงถึงว่ามันหายคลั่งแล้วนั้นเอง

“ข้าก็ไม่รู้หรอกนะว่าเจ้าน่ะไปทำอะไรมาถึงได้ถูกปีศาจแห่งมหาบาปทั้ง 7 ทดสอบ”

“แต่เจ้าก็ใช่ว่าจะเป็นคนไม่ดี”

“ข้าเองก็ถึงแท้จะโดนเจ้าลบหลู่ก็ตาม”

“แต่เจ้าก็ทำไปเพื่อช่วยนางซินะ.........”  เต่าดำที่เข้าใจทุกอย่างเริ่มจะมองโอคอย่างเห็นใจขึ้นมาแล้ว